|
Forum o koniach rasy huculskiej
|
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat |
Autor |
Wiadomość |
kejti
Dołączył: 22 Mar 2007 Posty: 2382 Skąd: Warszawa
|
Wysłany: Czw Lut 18, 2021 10:11 Temat postu: Ród HROBEGO |
|
|
1. Ogiery z rodu Hrobego znajdujące się w Polsce po II wojnie światowej i ich przodkowie
Z tego, co udało mi się ustalić, bezpośrednio po II wojnie światowej na terenie Polski znajdowy się 3 ogiery z rodu Hrobego, były to: Kapitan, Tuszur i Huk.
823 Kapitan (461 Hroby I-4 – 203 Minka Austryjka), kasztanowatosrokaty, urodzony w 1927 roku u Dymitra Urszedżuka-Illuka w Żabiem, ogier o wymiarach 148 – 177 – 18,6 cm miary taśmowej. Niezinbredowany. Jego matka 203 Minka Austryjka (61 Jawornik – klacz z Żabiego) urodziła się w Żabiem, była kasztanowatosrokatą klaczą. Nie pochodziła z żadnego uznanego rodu męskiego, ani linii żeńskiej. Maść odziedziczyła po ojcu. Jak podaje Hackla [1938] Kapitan był bardzo harmonijnie zbudowany, proporcjonalny, posiadał wiele cech huculskich, lecz był też wyraźnie zarabizowany. Głowę i szyję miał typową, był bardzo głęboki i szeroki, z grzbietem w nieznacznym stopniu wklęśniętym, o szerokich lędźwiach, korpulentny, beczkowaty, głęboko ożebrowany, o ładnych nogach, suchy, z dobrze ukątowanym stawem skokowym. Holländer [1938a] uważał go za konia stanowiącego mieszankę pomiędzy typem noryckim a orientalnym. Według Hackla [1938], mimo pięknego wyglądu ogiera i jego wysokiej jakości jako małego konia, nie powinien być on używany we wnętrzu obszaru hodowli koni huculskich. Krył w Uścierykach w 1932 roku, w Wierzbowcu w latach 1933 – 1936 i w Żabiem w 1937 roku. Jego wojenne losy nie są znane. W 1945 roku znajdował się w Państwowej Stadninnie Koni w Racocie. W 1946 roku krył w Rabie Wyżnej (p. Nowy Targ). 25 stycznia 1947 roku został wybrakowany z powodu starości i dychawicy. Jedna jego córka urodzona po wojnie otrzymała licencję, jednak jego potomkowie nie przetrwali w hodowli do współczesnych czasów.
Tuszur (Burek – NN), ciemnogniady, urodzony w 1939 roku u M. Żyteniuka w Żabiem (p. Kosów). Jego wojenne losy nie są znane. Krył w 1947 roku w Oleśnicy Dolnej (p. Szprotawa), w 1948 roku w Labiczu, w 1949 roku w SK Jodłownik, w latach 1950 – 1951 w Troszynie (p. Chojna) i Kamiennym Jazie (p. Gryfino). Wybrakowany 27 grudnia 1951 roku. Nie zostawił zarejestrowanego potomstwa.
Huk (Burek – NN), urodzony w 1940 roku. W rejestrze ogierów za rok 1951/52 tom V i rejestrze ogierów za rok 1953/58 tom VI wpisany pod imieniem Huk I. Opisywany jako bułany, poza rejestrem ogierów za rok 1949/51 tom IV gdzie zapisano, że był myszaty. Wedłu rejestru ogierów i klaczy zarodowych Państwowych Zakładów Chowu Koni w Polsce tom I i tom II urodzonu u Jur. Guluka w Żabiem (p. Kosów). Według rejestru ogierów i klaczy zarodowych za rok 1948/49 tom III, rejestru ogierów za rok 1949/51 tom IV, rejestru ogierów za rok 1951/52 tom V i rejestru ogierów za rok 1953/58 tom VI urodzony u M. Semeniuka w Żabiem. Krył w latach 1943 – 1944 w Baligrodzie (p. Sanok), w 1945 roku w Osobnicy (p. Jasło), w 1946 roku w Koźlu (p. Koźle), w 1947 roku w Urbanowicach (p. Koźle), w 1948 roku w Czarnym Dunajcu (p. Nowy Targ), w latach 1949 – 1950 w SK Janów Podlaski, w latach 1951 – 1952 w Jednorożcu (p. Przasnysz), w latach 1953 – 1954 Oleszycach (p. Lubaczów), w latach 1955 – 1956 w Uhercach (p. Lesko). W latch 1957 – 1958 służył w SK Stubnio (p. Radymno) jako próbnik. Nie zostawił zarejestrowanego potomstwa.
Ojcem Tuszuka i Huka był ogier 811 Burek (461 Hroby I-4 – 340 Bura), gniady, urodzony w 1927 lub 1928 roku u Jury Gulaka lub Guluka w Żabiem, o wymiarach 141 – 167 – 18,3 cm miary taśmowej. Niezinbredowany. Jego matka 340 Bura lub Buta była klaczą nieznanego pochodzenia urodzoną na Huculszczyźnie. Według Hackla [1938] najładniejszymi partiami Burka były wyśmienita, typowa głowa, szeroka pierś i zad. Był długi. Brakowało mu postawności. Nie odziedziczył zalet swojego ojca (pięknego fundamentu, wspaniałych nadpęci z równoległymi ścięgnami). Krył w Uścierykach w 1932 roku i w Żabiem w latach 1933 – 1938. Jego potomkowie nie przetrwali w hodowli do współczesnych czasów.
Ojcem Burka i Kapitana był ogier 461 Hroby I-4 (Hroby I – 91 Taras I), gniady lub ciemnogniady, urodzony 12 maja 1915 roku w Waldhof w Austrii, o wymiarach 139 – 155 – 17,9 cm miary taśmowej. Jego współczynnik inbredu wynosił 6,25% (inbredowany na Tarasa I). Jego matka 91 Taras I (Taras I – klacz bukowińska) urodziła się w stadninie koni w Łuczynie. Według Hackla [1938] 461 Hroby I-4 posiadał wyraźne wpływy krwi orientalnej, ale poza pewnymi brakami w obwodzie klatki piersiowej i postawności i poza umiarkowaną ciasnością ustawienia stawów skokowych był dobrym ogierem. Jego zaletami były twardość, ładne proporcje, wspaniałe, suche nadpęcie, szerokie stawy skokowe, nawet jeśli z niewielkim zajęczakiem. Wygląd jego potomstwa był jednak silnie uzależniony od czystości typu matek. Trudno było powiedzieć, żeby przekazywał swoje cechy. Hackl za jego ciemną stronę uważał Tarasa w rodowodzie. Ogier krył w 1925 roku w Pawełczach (p. Stanisławó), w latach 1926 – 1932 w Żabiem, w latach 1933 – 1935 w Pawełczach i w 1936 roku ponownie w Żabiem.
Ojcem Hrobego I-4 był ogier Hroby I (po Hroby), urodzony 30 listopada 1907 roku. Krył w latach 1913 – 1918 w Łuczynie, do 1922 roku w Waldhof w Austrii, gdzie w czasie wojny ewakuowano stadninę z Łuczyny, a potem w latach 1923 – 1934 w stadninie w Topolczankach w Chechosłowacji. Jego pochodzenie ze strony matki nie jest pewne. Jak pisał Hackl [1938], jedni podawali, że była nią „bukowińska klacz z hodowli terenowej”, inni, że była to 79 Taras I (po Taras I), która została przeniesiona do koni roboczych i wyeksploatowana trafiła w teren lub też w teren trafiło jej wybrakowane źrebię (czyli właśnie Hroby I). Nie zachowała się informacja o matce klaczy 79 Taras I, czasem jest ona opisywana jako „klacz chłopska”. We współczesnych węgierskich publikacjach podawane jest, że matką ogiera Hroby I jest 76 Taras I. Według Hackla [1938] Hroby I jako trzylatek został zakupiony przez komendanta bukowińskiego stada ogierów w Mołdawie-Sulicy. Był gniady z odmianami na obu tylnych nogach, o wymiarach 142 – 170 – 19,9 cm miary taśmowej, suchy i żylasty. Hackl pisał, że miał krótki i szeroki staw skokowy, po huculsku wysoko ustawiony, z sarniakiem. Posiadał także cechy arabskie po ojcu, takie jak uszlachetnione głowa i bark czy krótkość. Przekazywał je potomstwu. Według Hackla przemawia to za twierdzeniem, że jego matką była córka Tarasa I, a więc za cechami orientalnymi pochodzącymi od obojga rodziców. Niezależnie od tego, z jakimi klaczami Hroby I był łączony, nie rodziły się z tego kojarzenia żadne źrebięta o czystohuculskich właściwościach, które zresztą, ze względu na obowiązujące w tym czasie tendencje hodowlane, i tak nie zostałyby wcielone do stada. Według Hackla Hroby I zawdzięcza swoją niezasłużoną sławę kontynuatora rodu Hrobego tylko szczególnym okolicznościom. Był ostatnim i najdłużej żyjącym ogierem z rodu Hrobego ze starej stadniny w Łuczynie (sprzed I wojny światowej). Był też partnerem dobrych matek stadnych. Nie oceniano go surowo na podstawie jego potomstwa. Nowe porządki stworzone przez trzy państwa (Polskę, Czechosłowację i Rumunię) rozpoczęły erę łagodnej oceny w hodowli koni huculskich, gdyż kraje te, jak twierdził Hackl, na Bukowinie i w Galicji zastały mizerne resztki dawnej hodowli i tylko na nich mogły oprzeć swoją dalszą działalność.
Ojcem Hrobego I był ogier Hroby, założyciel rodu. Według Hackla [1938] jasnogniady ogier Hroby nieznanego pochodzenia urodził się w 1895 roku i został nabyty do stadniny od górala w Ciocanesti w 1900 roku. Jackowski [2007] natomiast twierdził, że Hroby przybył do stadniny w 1898 roku oraz że w oryginalnym dokumencie tego konia w Radowcach podano, że urodził się w 1894 roku. Według Hackla [1938] Hroby mierzył 145 cm w kłębie miary taśmowej. Według Jabłeckiego [2020] jego wymiary mierzone miarą laskowa wynosiły 138 – 163 – 17,6 cm. Nazwę swą otrzymał od potoku, ewentualnie od szczytu górskiego w okolicy Łuczyny (1509 m n.p.m.). Hackl [1938] uważał, że był to koń najprawdopodobniej z domieszką krwi arabskiej, o czym świadczyła jego suchość, szlachetność i lekki spód ze szczupłymi stawami nadgarstkowymi i skokowymi. Miał szczególnie piękne, suche nadpęcie przy dużej kościstości, które to cechy przekazywał potomstwu. Na zdjęciu zamieszczonym w książce Pruskiego [1960] można się dopatrzeć, że miał łysinę. Był użytkowany w stadninie koni w Łuczynie w latach 1900 – 1905. Według Hackla [1938] z typowymi klaczami dawał potomstwo pozbawione jego zarabizowanych cech, bułane i sarniogniade z cechami dzikich koni, przy tym dość małe. U większych jego córek brakowało jednak cech huculskich, zmniejszał się też obwód klatki piersiowej. Również stawy skokowe były słabym punktem jego potomstwa. Ogiery z linii Hrobego przejawiały cechy orientalne. Uznanie go za reproduktora o wyjątkowych właściwościach nastąpiło dopiero w czasie I wojny światowej i po niej i było, jak uważał Hackl, związane z użyciem w hodowli jego licznych córek, jakkolwiek równie duże lub nawet większe zasługi w zakresie jakości ich eksterieru miały ich matki. Jednak to Hroby stał się sławny. Lecz kompletnego i poprawnego obrazu przekazywanych przez niego cech na pewno nie dawały klacze po nim przydzielane do stada matek ponieważ większe córki były faworyzowane. Ofiarą takiej polityki padały typowo huculskie córki Hrobego. Niemniej jednak odtwórcza hodowla jego potomków w kierunku prawdziwego hucuła, mimo zdarzających się silnie orientalnych przypadków, udała się w pełni.
2. Pierwszy ogier z rodu Hrobego sprowadzony po II wojnie światowej i jego przodkowie
Hroby Khc 21 (Hroby – Lucka), gniady z siwizną i prawą przednią pęciną w siwiźnie, urodzony w 1945 roku u hrabiego Johana Palffyho w Breźnicy (Březnice) w Czechosłowacji. Został importowany z Czechosłowacji w 1959 roku w ramach transakcji, w której Polska otrzymała dwa ogiery huculkie (Hrobego i Cukora-Gurgula-5) za dwa ogiery fiordzkie. Wyboru koni dokonał Zdzisław Hroboni. Hroby był koniem dużym, o wymiarach 147 – 179 – 18,5 cm. We wszelkich dokumentach jego matka występowała jako klacz o nieznanym pochodzeniu. Według Mihóka i in. [2015] matką Hrobego była klacz 56 Hroby I-8 Lucka, a więc prawdopodobnie kara córka ogiera Hroby I (Hroby – 79 Taras I) i klaczy 39 lub 59 Goral (Goral – 9 Miszka I-7) w linii żeńskiej wywodzącej się od austro-węgierskiej klaczy 4 Kamionka. 56 Hroby I-8 urodziła się w 1915 roku w Waldhof w Austrii. Wedłóg Hackla [1938] jej wymiary wynosiły 146 – 165 – 17,2 cm. Według Jackowskiego [2006] Hroby Khc 21 był szlachetny, suchy, o jędrnej tkance, poprawny pokrojowo. Chętnie ciągnął i cechę tę przekazywał potomstwu. Odznaczał się dobrym wykorzystaniem paszy, miał skłonność do tycia. Wadą pokroju przekazywaną potomstwu było płaskie kopyto. W literaturze często jest nazywany Hroby 21. Numer 21 nie stanowi jednak części jego imienia, a jest jego numerem wpisu do polskiej księgi stadnej. Krył w latach 1960 – 1962 w SK Siary i w latach 1963 – 1965 w Gliniku Mariampolskim (p. Gorlice). Padł 1 stycznia 1966. Dał 57 czystorasowych źrebiąt (24 ogiery i 33 klacze). 6 jego synów i 20 córek otrzymało licencję. Jego córki zazwyczaj przerastały matki o kilka centymetrów. Synów natomiast dawał niskiego wzrostu i tylko 4 z nich włączono do Państwowego Stada Ogierów, a jak podał Jackowski [2006], żaden nie był wybitny.
Ojcem Hrobego Khc 21 był ogier 62 Hroby (Hroby II – 16 Hroby I-7) urodzony w 1935 roku w Czechosłowacji. Jego współczynnik inbredu wynosił 18,97% (inbredowany na Hrobego I i Hrobego). Jego matką była klacz 16 Hroby I-7 (Hroby I – 59 Hroby-5), wywodząca się z rodziny austro-węgierskiej klaczy 3 Luczyna.
Dziadkiem Hrobego Khc 21 był ogier Hroby II (Hroby I – 52 Goral-3) urodzony w 1926 roku w stadninie koni w Topolczankach w Czechosłowacji. Jego współczynnik inbredu wynosił 7,13% (inbredowany na Hrobego i 4 Stirbul). Jego matką była klacz 52 Goral-3 (Goral – 15 Hroby), urodzona w 1913 roku w stadninie koni w Łuczynie w Rumunii, klacz o wymiarach 150 – 166 – 17,5 cm miary taśmowej. W linii żeńskiej wywodziła się od austro-węgierskiej klaczy 2 Kittka. Według Hackla [1938] Hroby II był przerośnięty, wysokonogi i silnie zarabizowany. W 1934 roku krył w macierzystej stadninie.
3. Pierwsze pokolenie potomne – synowie Hrobego Khc 21
Poprad Khc 39 (od Łabowa), kary bez odmian, urodzony 8 stycznia 1961 roku w SK Siary, ogier o wymiarach 136 – 175 – 19,5 cm, zbonitowany na 74 punkty. Jego współczynnik inbredu wynosił 0,19% (inbredowany na Gorala). Jego matka Łabowa Khc 62 (Cedryt – Wołga) urodziła się w 1957 roku w SK Tylicz, była myszatą klaczą bez odmian, o wymiarach 137 – 177 – 18 cm, zbonitowaną na 78 punktów. Wywodziła się z rodu Gorala i rodziny Wołgi. Poprad zdał próbę dzielności z wynikiem dobrym. Krył w latach 1964 – 1967 w Chabówce (pow. Nowy Targ) i w latach 1968 – 1971 w Rabce (pow. Nowy Targ). Dał jednego licencjonowanego syna.
Puchacz Khc 42 (od Grażdanka), kary bez odmian, urodzony 28 stycznia 1961 roku w SK Siary, ogier o wymiarach 135 – 170 – 18,5 cm, zbonitowany na 77 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 1,04% (inbredowany na Gorala). Jego matka Grażdanka Khc 46 (Wujek – Gosposia) urodziła się w 1953 roku, była myszatą klaczą bez odmian, o wymiarach 128 – 158 – 16,6 cm, zbonitowaną na 73 punkty. Wywodziła się z rodu Gorala i rodziny Góralki Nowosądeckiej. Puchacz krył w latach 1964 – 1967 w Chabówce (p. Nowy Targ). Wybrakowany 8 sierpnia 1967 roku. Dał jedną zarejestrowaną córkę, która otrzymała licencję.
Rychlik Khc 46 (od Nastka), gniady z gwiazdką, urodzony 15 stycznia 1962 roku w SK Siary, ogier o wymiarach 131 – 167 – 17,5 cm, zbonitowany na 78 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 1,31% (inbredowany na Hrobego I i Gorala). Jego matka Nastka Khc 42 (Gacek III – Nakoneczna) urodziła się w 1950 roku w SK Racot, była myszatą klaczą bez odmian, o wymiarach 130 – 170 – 16 cm, zbonitowaną na 77 punktów. Wywodziła się z rodu Gorala i rodziny Nakonecznej. Rychlik zdał próbę dzielności z wynikiem bardzo dobrym. Krył w 1965 roku w Klikowej (p. Tarnów), w 1966 roku Gliniku Marianpolskim (p. Gorlice), w 1967 roku w Niwodzie (p. Strzyżów) i w latach 1968 – 1971 w Chabówka (p. Nowy Targ). Dał 7 czystorasowych źrebiąt (5 ogierów i 2 klacze). 2 jego synów i 2 córki otrzymały licencję.
Rosomak Khc 45 (od Końcówka), gniady bez odmian, urodzony 2 lutego 1962 roku w SK Siary, ogier o wymiarach 133 – 168 – 18 cm, zbonitowany na 78 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 0,39% (inbredowany na Gorala). Jego matka Końcówka Khc 53 (Wujek – Nakoneczna) urodziła się w 1956 roku w SK Tylicz, była klaczą brudnokasztanowatą w siwiźnie z kwiatkiem, o wymiarach 130 – 171 – 17 cm, zbonitowaną na 76 punktów. Wywodziła się z rodu Gorala i rodziny Nakonecznej. Rosomak zdał próbę dzielności z wynikiem bardzo dobrym. Krył w latach 1965 – 1966 w Dąbrowie (p. Nowy Sącz), w 1967 roku w Bukowsku (p. Sanok) i w latach 1968 – 1971 w Chabówce (p. Nowy Targ). Dał jedną zarejestrowaną córkę.
Seler Khc 52 (od Stubienka), kary z gwiazdką, urodzony 23 listopada 1962 roku w SK Siary, ogier o wymiarach 133 – 165 – 18 cm, zbonitowany na 74 punkty. Jego współczynnik inbredu wynosił 0,19% (inbredowany na Gorala). Jego matka Stubienka Khc 66 (Cedryt – Sroczka) urodziła się w 1957 roku w SK Tylicz, była myszatą klaczą bez odmian, o wymiarach 138 – 174 – 18 cm, zbonitowaną na 77 punktów. Wywodziła się z rodu Gorala i rodziny Sroczki. Seler zdał próbę dzielności z wynikiem dobrym. Krył w latach 1966 – 1969 w Piątkowej (pow. Przemyśl) i w latach 1970 – 1971 w miejscowości Bachórzec (pow. Przemyśl). Nie zostawił zarejestrowanego potomstwa.
Rapier (od Leńcza), myszaty bez odmian, urodzony w 1962 roku w SK Siary. Jego współczynnik inbredu wynosił 0,85% (inbredowany na Gorala). Jego matka Leńcza Khc 58 (Cedryt – Nastka) urodziła się w 1957 roku w SK Tylicz, była myszatą klaczą bez odmian, o wymiarach 130 – 166 – 17 cm, zbonitowaną na 76 punktów. Wywodziła się z rodu Gorala i rodziny Nakonecznej. Rapier nie został uwzględniony w wydanej drukiem księdze stadnej. Jego kariera hodowlana nie jest znana. Zostawił jednego zarejestrowanego czystorasowego syna.
Matki wszystkich 6 wymienionych powyżej ogierów wywodziły się z rodu Gorala. W linii żeńskiej 3 pochodziły z rodzin Nakonecznej, po jednej – z rodziny Góralki Nowosądeckiej, Sroczki i Wołgi.
4. Drugie pokolenie potomne
Podskok (Poprad – Burta), bułany, urodzony w 1965 roku u Franciszka Starmacha w Mszanie Górnej, ogier o wymiarach 140 – 172 – 19 cm, zbonitowany na 74 punkty. Jego współczynnik inbredu wynosił 1,66% (inbredowany na Wujka). Jego matka Burta (Bradiaga – NN) urodziła się w 1959 roku, była bułaną klaczą, nieuwzględnioną w wydanej drukiem księdze stadnej. Wywodziła się z rodu Gorala. Podskok nie został uwzględniony w wydanej drukiem księdze stadnej. Jego kariera hodowlana nie jest znana. Nie zostawił zarejestrowanego potomstwa.
Ramzes Khc 117 (Rychlik – Basta), gniady, urodzony w 1970 roku u Władysława Majchrowicza w Skawie (woj. nowosądecie), ogier o wymiarach 138 – 188 – 18 cm, zbonitowany na 77 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 0,19% (inbredowany na Gorala). Jego matka Basta (Bijak – Sekunda) urodziła się w 1960 roku, była gniadą klaczą, nieuwzględnioną w wydanej drukiem księdze stadnej. Wywodziła się z rodu Gorala i rodziny Zyrki, której w swoim pokoleniu była jedyną kontynuatorką. Ramzes krył w latach 1973 – 1978 w Krzesławicach (woj. krakowskie) i w latach 1979 – 1980 w Raciechowicach (woj. krakowskie). Wyeliminowany z hodowli w 1980 roku. Zostawił jedną zarejestrowaną czystorastorasową córkę.
Rysak Khc 118 (Rychlik – Basta), kary bez odmian, urodzony w 1971 roku u Władysława Majchrowicza w Skawie (woj. nowosądecie), ogier o wymiarach 135 – 170 – 18,5 cm, zbonitowany na 76 punktów. Pełny brat Ramzesa. Rysak krył w latach 1974 – 1979 w Kornatce (woj. krakowskie). Wyeliminowany z hodowli w 1979 roku. Nie zostawił zarejestrowanego potomstwa.
Matki wszystkich 3 wymienionych powyżej ogierów wywodziły się z rodu Gorala. W linii żeńskiej 2 pochodziły z rodzin Zyrki, a jednej była klaczą o nieznanym pochodzeniu ze strony matki.
5. Drugi ogier z rodu Hrobego sprowadzony po II wojnie światowej i jego przodkowie
Hroby V-22 Khc 51 (Hroby V cz. – 761 Goral VI-14), gniady, urodzony 7 czerwca 1962 roku w stadninie koni w Topolczankach w Czechosłowacji, w 1967 roku sprowadzony do polski wraz z ogierem Goral X Khc 50 (Goral VII – 498 Gurgul I-2). Wymiary Hrobego V-22 wynosiły 135 – 174 – 19,0 cm, w Polsce został zbonitowany na 87 punktów. W księdze stadnej został opisany jako koń bez odmian, natomiast na zdjęciu umieszczonym w artykule Hroboniego [1968] widać, że miał skarpetkę na tylnej lewej nodze. Jego współczynnik inbredu wynosił 8,89% (inbredowany na Gorala I, Gurgula i Hrobego I). Jego matka 761 Goral VI-14 (Goral VI cz. – 656 Javor-5) urodziła się w 1956 roku w stadninie koni w Topolczankach w Czechosłowacji, była gniadą klaczą, o wymiarach 143 – 180 – 18,3 cm. Wywodziła się z rodziny austro-węgierskiej klaczy 2 Kittka. Według Hroboniego [1968] był typowy. Jak podali Krzemień i Kario [1991], Hroby V-22 był najmłodszym i najbardziej efektownym spośród użytkowanych w Siarach w tamtym czasie ogierów, kościsty, z ładnym, prostym i doskonale umięśnionym zadem. Jego żywy temperament łagodziło spokojne zachowanie i duża ufność. Odznaczał się pięknym, posuwistym chodem i doskonale pracował w zaprzęgu. Według Deszczyńskiej [2010] konie po nim bywały dość ciężkie i ordynarne. Jak twierdził Jackowski [2006], wartość jego potomstwa zależała od klaczy. Krył w latach 1968 – 1976 w SK Siary i w latach 1977 – 1978 w Łyczanie (woj. nowosądeckie). Dał 99 uznanych za czystorasowe źrebiąt (48 ogierów i 51 klaczy). 11 jego synów i 17 córek otrzymało licencję.
Hroby V-22 nie był, niestety, czystym hucułem. Jego pradziadkiem był bułany ogier Javor ex Bachmat (Tarpan o – Wacia klacz prymitywna) urodzony w 1941 roku w Polsce, o wymiarach 142 – 170 – 19,6 cm. Ojciec Javora, Tarpan, najprawdopodobniej nosił pierwotnie imię Szczepko. Urodził się w 1936 roku. Był koniem siwej szpakowatej maści, o wymiarach 141 – 166 – 18,5 cm. Ojcem Tarpana był natomiast siwy ogier wysokiej półkrwi arabskiej Liktor, syn siwego ogiera arabskiego Farys II (Mlech I – Sahara IV) i siwej klaczy wysokiej półkrwi arabskiej Demeter (Bakszysz oo – Astarte ex 264 Amurath-8), której matka wywodziła się z austro-węgierskiej hodowli koni półkrwi (shagya) z Radowców. Matką Tarpana była prymitywna klacz bez rodowodu z okolic Siemiatycz. Tarpan należał do grupy małych koni (nazywanych „panjepferde”), zgromadzonych przez niemieckie władze okupacyjne w Racocie. Jego syn Javor był użytkowany w stadninie koni w Topolczankach w Czechosłowacji w latach 1946 – 1952, krył tam klacze huculskie. Obecnie trudno ustalić, w jaki sposób tam trafił. Jak podają Deskur i Tomczyk-Wrona [2007] najprawdopodobniej nastąpiło to pod koniec II wojny światowej po ewakuacji stadniny w Racocie. Jego synowie zostali wyeliminowani z hodowli koni huculskich w Czechosłowacji, ale kilka córek wcielono do stada matek w Topolczankach, w tym urodzoną w 1948 roku karą Javor-5 (od 269 Hroby I-4) – matkę gniadej klaczy 761 Goral VI-14 (po Goral VI cz.), a przez to babkę ogiera Hroby V-22.
Ojcem Hrobego V-22 był ogier Hroby V (Hroby IV – 423 Gurgul-4), jasnogniady z niewielkimi odmianami, urodzony w 1947 roku w stadninie koni w Topolczankach. Jego źrebięce imię brzmiało Hroby IV-2. Jego współczynnik inbredu wynosił 6,33% (inbredowany na Gorala I i Hrobego). Jego matka 423 Gurgul-4 (Gurgul – 2 Goral I) urodziła się w 1934 roku w stadninie koni w Topolczankach, była gniadą klaczą. Według Hroboniego [1959] Hroby V był bardzo typowy, o wymiarach 142 – 170 – 19 cm i doskonałym rysunku przednich kończyn (jakkolwiek silnie szpotawy na lewą przednią nogę, co było wynikiem wypadku). Był użytkowany w macierzystej stadninie w latach 1958 – 1963.
Dziadkiem Hrobego V-22 był ogier Hroby IV (Hroby I – 213 Goral I-1), gniady, urodzony 21 lutego 1928 roku w stadninie koni w Topolczankach, ogier o wymiarach 140 – 166 – 18,6 cm. Jego współczynnik inbredu wynosił 3,61% (inbredowany na Hrobego). Jego matka 213 Goral I-1 (6 Goral I – 62 Miszka I-11) urodziła się w 1922 roku w stadninie koni w Piber w Czechosłowacji, była gniadą klaczą. Wywodziła się z rodziny austro-węgierskiej klaczy 3 Luczyna. Hroby IV krył w macierzystej stadninie w latach 1946 – 1948.
6. Pierwsze pokolenie potomne po drugim sprowadzonym ogierze – synowie Hrobego V-22
Chomik Khc 96 (od Wiosenka), ciemnogniady bez odmian, urodzony 30 grudnia 1969 roku w SK Siary, ogier o wymiarach 135 – 172 – 19 cm, zbonitowany na 76 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 2,10% (inbredowany na Hrobego I i Gorala). Zdał próbę dzielności z wynikiem dobrym. Jego matka Wiosenka Khc 136 (Orzech – Pasterka) urodziła się w 1966 roku, była ciemnogniadą klaczą bez odmian, o wymiarach 137 – 180 – 18 cm, zbonitowaną na 81 punktów. Wywodziła się z rodu Polana i rodziny Połoniny. Chomik krył w latach 1973 – 1976 w Hucisku (woj. przemyskie). Nie dał zarejestrowanego potomstwa.
Dioryt Khc 100 (od Maciejowa), myszaty bez odmian, urodzony 17 stycznia 1971 roku w SK Siary, ogier o wymiarach 142 – 171 – 19,0 cm, zbonitowany na 82 punkty. Jego współczynnik inbredu wynosił 0,66% (inbredowany na Gorala). Jego matka Maciejowa Khc 68 (Cedryt – Fałkowa) urodziła się w 1958 roku, była myszatą klaczą, o wymiarach 135 – 180 – 18 cm, zbonitowaną na 80 punktów. Wywodziła się z rodu Gorala i rodziny Wrony. Według Jackowskiego [2005] Dioryt był potężny, kalibrowy i nieco limfatyczny i tak jak jego dziadek ze strony matki (Cedryt), przekazywał potomstwu skłonność do ochwatu. Krył w latach 1974 – 1975 w Szczyżycu (p. Limanowa), w 1976 roku w Jodłowej (woj. tarnowskie) i w latach 1977 – 1984 w SK Siary (głównie córki Gorala X). Padł w 1984 roku. Dał 45 czystorasowych źrebiąt (23 ogiery i 22 klacze). 9 jego synów i 16 córek otrzymało licencję (w tym 6 córek włączono do hodowli państwowej).
Drop Khc 101 (od Uszatka), myszaty bez odmian, urodzony 10 marca 1971 roku w SK Siary, ogier o wymiarach 143 – 177 – 19,5 cm, zbonitowany na 75 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 0,22% (inbredowany na Gorala). Zaliczył próbę dzielności z wynikiem dobrym. Jego matka Uszatka Khc 132 (Orzech – Olszyna) urodziła się w 1965 roku, była myszatą klaczą bez odmian, o wymiarach 135 – 170 – 17 cm, zbonitowaną na 78 punktów. Wywodziła się z rodu Polana i rodziny Czeremchy. Drop krył w latach 1975 – 1978 w Dwerniku (woj. krośnieńskie). Dał jedną córkę uznaną za hucułkę, która otrzymała licencję i wpis do księgi wstępnej. Jej dzieci nie były jedna opisywane jako hucuły.
Floret Khc 106 (od Uszatka), ciemnogniady bez odmian, urodzony 14 stycznia 1973 roku w SK Siary, ogier o wymiarach 137 – 184 – 19 cm, zbonitowany na 75 punktów. Pełny brat Dropa. Zaliczył próbę dzielności z wynikiem dobrym. Floret krył w latach 1976 – 1979 w Olchowej (woj. rzeszowskie). Wyeliminowany z hodowli w 1979 roku. Nie dał zarejestrowanego potomstwa.
Gont Khc 110 (od Begonia), gniady bez odmian, urodzony 31 grudnia 1973 roku w SK Siary, ogier o wymiarach 138 – 167 – 18,5 cm, zbonitowany na 76 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 3,25% (inbredowany na Hrobego I, Gurgula i 235 Hroby I-1). Jego matka Bergenia Khc 149 (Goral X – Ostoja) urodziła się w 1969 roku, była gniadą klaczą bez odmian, o wymiarach 138 – 180 – 18 cm, zbonitowaną na 80 punktów. Wywodziła się z rodu Gorala i rodziny Bajkałki. Gont krył w latach 1978 – 1980 w Trzcianie (woj. rzeszowskie). Wyeliminowany z hodowli w 1981 roku. Nie dał zarejestrowanego potomstwa.
Grom Khc 111 (od Zawieja), ciemnogniady bez odmian, urodzony 7 marca 1974 roku w SK Siary, ogier o wymiarach 141 – 181 – 19 cm, zbonitowany na 80 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 6,23% (inbredowany na 269 Hroby I-4). Jego matka Zawieja Khc 140 (Cukor-Gurgul-5 – Saga) urodziła się w 1967 roku, była ciemnogniadą klaczą bez odmian, o wymiarach 135 – 172 – 18 cm, zbonitowaną na 78 punktów. Wywodziła się z rodziny Wołgi. Grom krył w latach 1977 – 1980 w Chabówce (woj. nowosądeckie). Wyeliminowany z Państwowego Stada Ogierów w 1980 roku. Nie dał zarejestrowanego potomstwa.
Halny Khc 112 (od Niezabudka), myszaty z kwiatkiem, urodzony 1 grudnia 1974 roku w SK Siary, ogier o wymiarach 135 – 176 – 19,5 cm, zbonitowany na 77 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 0,84% (inbredowany na Gorala). Jego matka Niezabudka Khc 83 (Cedryt – Fosówka) urodziła się w 1959 roku, była myszatą klaczą z gwiazdką, o wymiarach 131 – 169 – 17,8 cm, zbonitowaną na 80 punktów. Wywodziła się z rodu Gorala i rodziny Góralki Nowosądeckiej. Halny krył w latach 1978 – 1980 w Roztokach (woj. krośnieńskie). Wyeliminowany z hodowli w 1980 roku. Nie dał zarejestrowanego potomstwa.
Haracz Khc 113 (od Doba), gniady bez odmian, urodzony 30 listopada 1974 roku w SK Siary, ogier o wymiarach 138 – 176 – 19 cm, zbonitowany na 79 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 5,64% (inbredowany na Hrobego I, Gurgula, 269 Hroby I-4 i 235 Hroby I-1). Jego matka Doba Khc 152 (Goral X – Topola) urodziła się w 1971 roku, była gniadą klaczą bez odmian, o wymiarach 139 – 172 – 17,5 cm, zbonitowaną na 83 punkty. Wywodziła się z rodu Gorala i rodziny Nakonecznej. Haracz krył w latach 1978 – 1980 w Białobokach (woj. przemyskie). Wyeliminowany z hodowli w 1980 roku. Dał jednego czestorasowgo ogierka.
Hejnał Khc 128 (od Zatoka), kary bez odmian, urodzony 19 stycznia 1975 roku w SK Siary, ogier o wymiarach 139 – 169 – 19 cm, zbonitowany na 78 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 5,12% (inbredowany na 269 Hroby I-4). Zdał próbę dzielności z wynikiem dobrym. Jego matka Zatoka Khc 139 (Cukor-Gurgul-5 – Maciejowa) urodziła się w 1967 roku, była gniadą klaczą bez odmian, o wymiarach 138 – 188 – 18,5 cm, zbonitowaną na 82 punkty. Wywodziła się z rodziny Wrony. Hejnał krył w latach 1979 – 1980 w Oleśnie (woj. tarnowskie), w 1981 roku w Grajowie (woj. krakowskie) i w 1982 roku w Siedlcach (woj. nowosądeckie). Nie dał zarejestrowanego potomstwa.
Hawrań Khc 127 (od Maciejowa), gniady bez odmian, urodzony 24 stycznia 1975 roku w SK Siary, ogier o wymiarach 141 – 180 – 19 cm, zbonitowany na 80 punktów. Pełny brat Dioryta. Zaliczył próbę dzielności z wynikiem dobrym. W pierwszym programie hodowli koni huculskich w Polsce wdrożonym w 1985 roku umieszczony jako jeden z siedmiu przedstawicieli rodów użytkowanych w ówczesnym czasie w hodowli. Hawrań krył w latach 1979 – 1980 w Bieniaszewicach (woj. tarnowskie), w latach 1981 – 1985 w Chabówce (woj. nowosądeckie), w latach 1985 – 1986 w SK Siary skąd wraz z grupą przeznaczonych dla niego klaczy został przekazany do nowo powstałej stadniny w Odrzechowej, gdzie był użytkowany w latach 1986 – 1995. W latach 1995 – 1997 krył także w Wołosatem (w. krośnieńskie), w 1997 roku w Zamościu i w 1998 roku w Wiaczynie (w. zamojskie). Dał 74 czystorasowe źrebięta (37 ogierów i 37 klaczy). 5 jego synów i 34 córki otrzymało licencję. Krył też klacze innych ras.
Iryd Khc 131 (od Chmura), gniady z lewą tylną piętką białą, urodzony 9 grudnia 1975 roku w SK Siary, ogier o wymiarach 136 – 170 – 19 cm, zbonitowany na 81 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 5,64% (inbredowany na Hrobego I, Gurgula, 269 Hroby I-4 i 235 Hroby I-1). Zdał próbę dzielności z wynikiem dobrym. Jego matka Chmura Khc 150 (Goral X – Topola) urodziła się w 1970 roku, była jasnogniadą klaczą bez odmian, o wymiarach 138 – 178 – 18,5 cm, zbonitowaną na 82 punkty. Wywodziła się z rodziny Nakonecznej. Iryd krył w latach 1977 – 1982 w Tuchowie (woj. tarnowskie). Nie dał zarejestrowanego potomstwa.
Matki 6 wymienionych powyżej ogierów wywodziły się z rodu Gorala, 3 – z rodu Polana i 2 – z rodu Gurgula. W linii żeńskiej 3 pochodziły z rodzin Wrony, po 2 – z rodziny Czeremchy i Nakonecznej, po 1 – z rodziny Bajkałki, Góralki Nowosądeckiej, Połoniny i Wołgi.
7. Drugie pokolenie potomne po drugim sprowadzonym ogierze
Korsarz Khc 136 (Dioryt – Wiosenka), jasnogniady bez odmian, urodzony 7 marca 1978 roku w SK Siary, ogier o wymiarach 145 – 185 – 19,5 cm, zbonitowany na 76 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 2,33% (inbredowany na Wujka). Jego matka Wiosenka Khc 136 (Orzech – Pasterka) urodziła się w 1966 roku, była ciemnogniadą klaczą bez odmian, o wymiarach 137 – 180 – 18 cm, zbonitowaną na 81 punktów. Wywodziła się z rodu Polana i rodziny Połoniny. Korsarz krył w latach 1980 – 1983 w Ropicy Górnej (woj. nowosądeckie). Wyeliminowany z hodowli w 1984 roku. Nie zostawił zarejestrowanego potomstwa.
Lampas Khc 137 (Dioryt – Begonia), jasnogniady bez odmian, urodzony 6 grudnia 1978 roku w SK Siary, ogier o wymiarach 140 – 172 – 18 cm, zbonitowany na 80 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 1,79% (inbredowany na Gurgula i Hrobego I). Jego matka Begonia Khc 149 (Goral X – Ostoja) urodziła się w 1969 roku, była gniadą klaczą bez odmian, o wymiarach 138 – 180 – 18 cm, zbonitowaną na 80 punktów. Wywodziła się z rodziny Bajkałki. Lampas krył w latach 1980 – 1982 w Imbramowicach (woj. krakowskie). Nie zostawił zarejestrowanego potomstwa.
Lamus Khc 138 (Dioryt – Adria), jasnomyszaty, urodzony 8 grudnia 1978 roku w SK Siary, ogier o wymiarach 140 – 184 – 18 cm, zbonitowany na 78 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 4,31% (inbredowany na Cedryta). Jego matka Adria Khc 143 (Orzech – Stokrotka) urodziła się w 1968 roku w SK Siary, była ciemnomyszatą klaczą bez odmian, o wymiarach 138 – 178 – 17,5 cm, zbonitowaną na 78 punktów. Wywodziła się z rodu Polana i rodziny Nakonecznej. Lamus krył w latach 1981 – 1985 w Białej Niżnej (woj. nowosądeckie). Nie zostawił zarejestrowanego potomstwa.
Okoń Khc 155 (Dioryt – Fantazja), ciemnomyszatosrokaty, urodzony 8 marca 1982 roku w SK Siary, ogier o wymiarach 139 – 167 – 18 cm, zbonitowany na 73 punkty. Jego współczynnik inbredu wynosił 4,41% (inbredowany na Cedryta). Jego matka Fantazja Khc 159 (Zefir – Petarda) urodziła się w 1973 roku w SK Siary, była karosrokatą klaczą, o wymiarach 130 – 175 – 18 cm, zbonitowaną na 83 punkty. Wywodziła się z rodu Gurgula i rodziny Połoniny. Jak podaje Woda [2002] Okoń jako dwulatek został przeznaczony do kastracji z powodu zbyt małego wzrostu. Jednak bardzo spodobał się Wodzie, który zaproponował, że go kupi od SK Siary. Okoń był bowiem według niego koniem urodziwym, dobrze zbudowanym i pasował rodowodowo do jego klaczy. Ówczesny dyrektor stadniny Jan Bażyk poinformował go jednak, że przepisy pozwalają mu sprzedać Okonia tylko jako wałacha. Równocześnie wyraził jednak zainteresowanie zakupem od Wody hodowlanych samców lisów po rodzicach importowanych z Norwegii. Woda zażartował, że lisy również sprzeda wykastrowane. W końcu panowie doszli do porozumienia i Woda kupił Okonia w całości. Rok później podczas licencjonowania Okoń był już zupełnie innym koniem, wyrośniętym i prawidłowym, dzięki czemu został zakwalifikowany do hodowli. Zawsze jednak pozostał drobny i mało męski. A tak harakter swojego ogiera opisał Woda [2002]: „Oleś” ma charakter i wie kto mu daje jeść […]. Pewnego dnia przyszedł do mnie sąsiad z prośbą o wypożyczenie konia celem zabronowania pola. Zaproponowałem „Olesia”, ponieważ był on przygotowany do wszelkich prac. Wyjechaliśmy w pole, ja przekazałem lejce sąsiadowi a sam poszedłem do swojej pracy. Po chwili chcąc zobaczyć jak się koń sprawuje stwierdziłem, że kręci się on w kółko i ani myśli iść naprzód – pytam co jest? – nie pójdzie odpowiada sąsiad – biorę lejce idzie, przekazuję sąsiadowi – nie idzie – taki to jest ten „Oleś”. W 2001 roku Okoń zajął 3 miejsce w ocenie płytowej ogierów i dosiadany przez Magdalene Szot zajął 3 miejsce w rajdzie podczas VII Dni Huculskich. Krył w latach 1985 – 1987 w Wielogłowach (woj. nowosądeckie), w latach 1988 – 1993 w Tarnówie, w latach 1994 – 1996 w Kozach (w. bielskobialskie), w latach 1997 – 2000 w Brennej (w. śląskie), w latach 1997 – 2002 w Iwkowej (w. małopolskie) i w latach 2003 – 2007 w Izbach (w. małopolskie). Padł 6 maja 2010 roku. Dał 80 czystorasowych źrebiąt (39 ogierów i 41 klaczy). Jego 10 synów i 30 córek otrzymało licencję. Krył też klacze innych ras.
Remiz Khc 165 (Dioryt – Zawieja), ciemnomyszaty bez odmian, urodzony 21 kwietnia 1984 roku w SK Siary, ogier o wymiarach 135 – 168 – 19 cm, zbonitowany na 76 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 5,16% (inbredowany na Cedryta). Jego matka Zawieja Khc 140 (Cukor-Gurgul-5 – Saga) urodziła się w 1967 roku w SK Siary, była ciemnogniadą klaczą bez odmian, o wymiarach 135 – 172 – 18 cm, zbonitowaną na 78 punktów. Wywodziła się z rodziny Wołgi. Remiz krył w latach 1988 – 1991 w Trzciance (woj. siedleckie) i w 1992 roku w stajni Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Wyeliminowany z hodowli w 1992 roku. Krył tylko klacze innych ras.
Szmaragd Khc 178 (Dioryt – Zięba), gniady bez odmian, urodzony 14 stycznia 1985 roku w SK Siary, ogier o wymiarach 132 – 164 – 18,5 cm, zbonitowany na 76 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 3,86% (inbredowany na 269 Hroby I-4, Hrobego I i Gurgula). Jego matka Zięba Khc 141 (Cukor-Gurgul-5 – Sosenka) urodziła się w 1967 roku w SK Siary, była ciemnogniadą klaczą bez odmian, o wymiarach 134 – 173 – 17,5 cm, zbonitowaną na 80 punktów. Wywodziła się z rodziny Połoniny. Szmaragd krył w latach 1987 – 1989 w Łukawcu (woj. rzeszowskie) i w latach 1990 – 1994 w Borowej (woj. rzeszowskie). Nie zostawił zarejestrowanego rasowego potomstwa. Krył klacze innych ras.
Sonet Khc 174 (Dioryt – Zawieja), gniady bez odmian, urodzony 3 maja 1985 roku w SK Siary, ogier o wymiarach 141 – 174 – 19,5 cm, zbonitowany na 76 punktów. Pełny brat Remiza. W 1989 roku zajął 5 miejsce na Międzynarodowych Mistrzostwach Kucy i Koni Małych w Powożeniu w Zistersdorf w Austrii. W 2000 roku zdobył tytuł czempiona hodowlanego i dosiadany przez Marcina Gorausa zajął 3 miejsce w czempionacie użytkowym podczas VI Dni Huculskich. Krył w 1988 roku w Prądniku Koszkiewskim (woj. krakowskie), w 1989 roku w Sędziszowie Małopolskim (woj. rzeszowskie), w latach 1990 – 1991 w PSO Klikowa, w 1992 roku w Michniowcu (woj. krośnieńskie), w latach 1993 – 1994 w Pawłowie (woj. tarnowskie), w latach 1995 – 2000 w Odrzechowej (w. krośnieńskie), w 1998 roku także w Straszydlu (w. rzeszowskie), w latach 2000 – 2003 w SO Klikowa, w latach 2001 – 2003 w Woli Radłowskiej (w. małopolskie), w 2001 roku w Orzelcu (w. świętokrzyskie), w 2003 roku w Bobowej (w. małopolskie), w latach 2004 – 2010 w SKH Gładyszów. Padł 14 lipca 2010 roku. Dał 219 czystorasowych źrebiąt (114 ogierów i 105 klaczy), zajmując 1 miejsce pod względem liczby potomstwa, wśród ogierów huculskich użytkowanych w Polsce w rozrodzie.
Litmirz Khc 182 (Hawrań – Szarfa), jasnogniady bez odmian, urodzony 7 listopada 1989 roku w Zootechnicznym Zakładzie Doświadczalnym w Odrzechowej, ogier o wymiarach 135 – 180 – 19 cm, zbonitowany na 78 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 4,33% (inbredowany Hrobego V). Jego matka Szarfa Khc 313 (Ousor I – Kometa) urodziła się w 1985 roku w SK Siary, była myszatą klaczą bez odmian, o wymiarach 137 – 179 – 17,5 cm, zbonitowaną na 80 punktów. Wywodziła się z rodziny Laliszki. Litmirz krył w latach 1993 – 1994 w Polanie (woj. krośnieńskie), w 1995 roku w SO Klikowa, w latach 1996 – 2001 w Lubli (w. podkarpackie), w latch 2002 – 2003 w Bobowej (w. podkarpackie), w 2010 roku w Szklarskiej Porębie (w. dolnośląskie), w 2011 roku w Czarnym Borze (w. dolnośląskie). Dał 65 sztuk czystorasowego potomstwa (36 ogierów i 29 klaczy). 3 jego synów i 19 córek otrzymało licencję. Krył też klacze innych ras. 1 jego córka otrzymała licencję jako kuc.
Lunak Khc 229 (Hawrań – Szarfa), gniady bez odmian, urodzony 26 grudnia 1991 roku w Zootechnicznym Zakładzie Doświadczalnym w Odrzechowej, ogier o wymiarach 133 – 171 – 18,5 cm, zbonitowany na 78 punktów. Pełny brat Litmirza. W 2001 roku zajął 2 miejsce w ocenie płytowej i uzyskał tytuł czempiona podczas VII Dni Huculskich. Krył w latach 1995 – 1998 w SK Kalników (w. przemyskie), w latach 1999 – 2009 w Radróżu (w. podkarpackie), w 2010 roku w Łące (w. podkarpackie). Padł 18 listopada 2011 roku. Dał 18 czystorasowych źrebięt (10 ogierów i 8 klaczy). 6 jego córek otrzymało licencję. Krył też klacze innych ras.
Lunatik Khc 230 (Hawrań – Reduta), gniady bez odmian, urodzony 1 marca 1993 roku w Zootechnicznym Zakładzie Doświadczalnym w Odrzechowej, ogier o wymiarach 136 – 176 – 20 cm, zbonitowany na 78 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 6,80% (inbredowany Hrobego V-22). Jego matka Reduta Khc 226 (Lemiesz – Kometa) urodziła się w 1984 roku w SK Siary, była myszatą klaczą bez odmian, o wymiarach 140 – 181 – 18 cm, zbonitowaną na 78 punktów. Wywodziła się z rodu Gorala i rodziny Laliszki. Lunatik krył w latach 1996 – 1997 w Rymanowie (w. podkarpackie). Wyeliminowany z hodowli w 1997 roku. Wykastrowany. Padł 9 kwietnia 2018 roku. Nie zostawił zarejestrowanego potomstwa.
Limit Khc 226 (Hawrań – Szarfa), jasnogniady, urodzony 24 grudnia 1993 roku w Zootechnicznym Zakładzie Doświadczalnym w Odrzechowej, ogier o wymiarach 137 – 172 – 19 cm, zbonitowany na 79 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 4,33% (inbredowany Hrobego V). Jego matka Szarfa Khc 313 (Ousor I – Kometa) urodziła się w 1985 roku w SK Siary, była myszatą klaczą bez odmian, o wymiarach 137 – 179 – 17,5 cm, zbonitowaną na 80 punktów. Wywodziła się z rodziny Laliszki. Limit krył w latach 1997 – 2001 w Bysławku (w. kujawsko-pomorskie). Padł w grudniu 2002 roku. Dał 23 czystorasowe źrebięta (9 ogierów i 13 klaczy). 3 jego synów i 12 córek otrzymało licencję. Krył też klacze innych ras. 2 jego córki otrzymały licencję jako kuce.
Waluch Khc 301 (Hawrań – Wenus), ciemnomyszatosrokaty, urodzony 24 listopada 1997 roku w Bieszczadzkim Parku Narodowym, ogier o wymiarach 142 – 174 – 18,5 cm, zbonitowany na 81 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 7,05% (inbredowany Hrobego V-22). Według Solona [2021] był to ogier chętny do pracy i szanujący człowieka, żywy pod siodłem. Nie dał rady chodzić w stadzie, choć już z męskimi odsadkami pasł się głową w głowę. Był też z niego „kawał smoka”. Jak pisał Solon [2021] niby wpisane 142 cm [w kłębie], ale każdy widząc go na żywo mówił, że ma wiecej. Matka Walucha - Wenus Khc 749 (Wabigon – Olimpia) urodziła się w 1994 roku w Bieszczadzkim Parku Narodowym, była myszatosrokatą klaczą, o wymiarach 140 – 182 – 18,5 cm, zbonitowaną na 78 punktów. Wywodziła się z rodu Gorala i rodziny Wołgi. W 2001 roku Waluch otrzymał tytuł czempiona hodowlanego na eliminacjach w Rudawce Rymanowskiej. Krył w latach 2001 – 2003 w Odrzechowej (w. podkarpackie), w latach 2006 – 2008 w Małkowicach (w. podkarpackie), w 2009 roku w Rybotyczach (w. podkarpackie) i w latach 2010 – 2012 w Uhercach Mineralnych (w. podkarpackie). Padł 18 sierpnia 2016 roku. Dał 81 czystorasowych źrebiąt (29 ogierów i 52 klaczy). 2 jego synów i 37 córek otrzymało licencje. Krył też klacze innych ras.
Matki 4 wymienionych powyżej ogierów wywodziły się z rodu Gurgula, po 3 – z rodu Gorala i Ousora, 2 – Polana. W linii żeńskiej 4 pochodziły z rodzin Laliszki, po 3 – z rodziny Połoniny i Wołgi, po 1 – z rodziny Bajkałki i Nakonecznej.
Ostatnio zmieniony przez kejti dnia Wto Lut 21, 2023 21:23, w całości zmieniany 4 razy |
|
Powrót do góry |
|
|
Reklama
|
Wysłany: Czw Lut 18, 2021 10:11 Temat postu: |
|
|
|
|
Powrót do góry |
|
|
kejti
Dołączył: 22 Mar 2007 Posty: 2382 Skąd: Warszawa
|
Wysłany: Czw Lut 18, 2021 10:49 Temat postu: |
|
|
8. Trzecie pokolenie potomne po drugim sprowadzonym ogierze
Ocel Khc 239 (Okoń – Adena), skarodniadosrokaty, urodzony 7 marca 1994 roku u Zbigniewa Radziejewskiego w Kozach (w. śląskie), ogier o wymiarach 132 – 170 – 19 cm, zbonitowany na 76 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 7,36% (inbredowany na Zefira i Cukora-Gurgula-5). Jego matka Adena Khc 322 (Szafir – Amazonka) urodziła się w 1990 roku w ZR Iglopool w Michniowcu (w. rzeszowskie), była gniadosrokatą klaczą, o wymiarach 134 – 177 – 17,5 cm, zbonitowaną na 76 punktów. Wywodziła się z rodu Gurgula i rodziny Góralki Nowosądeckiej. Ocel krył w latach 1997 – 2001 w Witkowicach (w. śląskie), w latach 2002 – 2003 w Sosnowcu (w. śląskie) i w latach 2006 – 2007 w Strzegocinie. Padł 21 września 2012 roku. Dał 23 czystorasowe źrebięta (14 ogierów i 9 klaczy). 3 jego synów i 5 córek otrzymało licencję. Krył też klacze innych ras.
Olaf Khc 240 (Okoń – Maskotka), karosrokaty, urodzony 3 kwietnia 1994 roku u Zbigniewa Radziejewskiego w Kozach (w. śląskie), ogier o wymiarach 138 – 171 – 19,5 cm, zbonitowany na 80 punktów. Charyzmatyczny ogier o charakterystycznym, beczącym głosie, którym zwracał uwagę na zawodach. Jego współczynnik inbredu wynosił 5,43% (inbredowany na Zefira). Jego matka Maskotka Khc 196 (Pietrosu VI-111 – Emalia) urodziła się w 1980 roku w SK Siary, była myszatosrokatą klaczą, o wymiarach 138 – 188 – 17,5 cm, zbonitowaną na 79 punktów. Wywodziła się z rodziny Czeremchy. W 2001 roku Olaf zajął 1 miejsce w ocenie płytowej ogierów podczas VII Dni Huculskich. W 2004 roku dosiadany przez Krzysztofa Szymczyka zajął 1 miejsce w ścieżce sportowej podczas X Dni Huculskich. W 2005 roku zajął 2 miejsce w ścieżce do próby dzielności i 2 miejsce w całej próbie w Rawie Mazowieckiej. W 2009 roku zajął 2 miejsce w ocenie płytowej ogierów, dosiadany przez Jacka Banasiaka zajął 1 miejsce w ścieżce huculskiej i 2 miejsce w całych eliminacjach w Pleckiej Dąbrowie. Krył w latach 1997 – 1999 w Kozach (w. bielskie), w latach 1999 – 2003 w Brennej (w. śląskie), w latach 2006 – 2007 w Borszewicach Cmentarnych (w. łódzkie), w latach 2008 – 2011 w Łódzi, w latach 2012 – 2016 ponownie w Borszewicach Cmentarnych i w latach 2018 – 2019 w Borowiczkach-Pieńkach (w. mazowieckie). Padł 18 października 2019 roku. Dał 90 czystorasowych źrebiąt (50 ogierów i 40 klaczy). 5 jego synów i 30 córek otrzymało licencję. Krył też klacze innych ras.
Ori Khc 244 (Okoń – Oliwia), karosrokaty, urodzony 15 kwiecień 1994 roku u Zbigniewa Radziejewskiego w Kozach (w. śląskie), ogier o wymiarach 135 – 156 – 18 cm, zbonitowany na 76 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 8,51% (inbredowany na Zefira). Jego matka Oliwia Khc 556 (Szafir – Oliwka) urodziła się w 1992 roku w Fundacja Rozwoju Ziemi Rzeszowskiej w Michniowcu (w. krośnieńskie), była skarogniadosrokatą klaczą, o wymiarach 136 – 170 – 17 cm, zbonitowaną na 79 punktów. Wywodziła się z rodu Gurgula i rodziny Sroczki. Ori krył w latach 1998 – 2002 w Pozortach (w. warmińsko-mazurskie), w 2003 roku w Pęglitach (w. warmińsko-mazurskie) i w latach 2006 – 2016 w Olsztynie (w. warmińsko-mazurskie). Dał 55 czystorasowych źrebiąt (26 ogierów i 29 klaczy). 3 jego synów i 16 córek otrzymało licencję. Krył też klacze innych ras. 3 jego córki otrzymały licencję jako kuce.
Olimp Khc 241 (Okoń – Gloria), jasnogniadosrokaty, urodzony 11 maja 1995 roku u Andrzeja Marka w Bujakowie (w. śląskie), o wymiarach 135 – 157 – 18 cm, zbonitowany na 78 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 7,46% (inbredowany Zefira, Cukora-Gurgula-5 i Cedryta). Jego matka Gloria Khc 404 (Szafir – Gryka) urodziła się w 1991 roku w Fundacji Rozwoju Ziemi Rzeszowskiej w Michniowcu (w. krośnieńskie), była jasnogniadosrokatą klaczą, o wymiarach 133 – 160 – 16,5 cm, zbonitowaną na 74 punkty. Wywodziła się z rodu Gurgula i rodziny Redy. Olimp krył w latach 1998 – 1999 w Tarnawie (w. śląskie). Dał jednego czystorasowego ogierka. Potem wykastrowany. Padł 2 lutego 2015 roku.
Szok Khc 295 (Okoń – Smereka), skarogniady, urodzony 8 marca 2000 roku u Piotra Iskrzyckiego w Brennej (w. śląskie), ogier o wymiarach 137 – 165 – 18 cm, zbonitowany na 78 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 7,09% (inbredowany Zefira i Hrobego V). W 2001 rok zdobył tytuł czempiona ogierów rocznych na Ogólnopolskim Młodzieżowy Czempionacie Koni Rasy Huculskiej w Klikowej. Jego matka Smereka Khc 707 (Ousor I – Prymulka) urodziła się w 1988 roku w SK Siary, była gniadą klaczą bez odmian, o wymiarach 132 – 164 – 18,5 cm, zbonitowaną na 74 punkty. Wywodziła się z rodziny Sroczki. Szok krył w 2003 roku w Brennej (w. śląskie). Jego dalsza kariera hodowlana nie jest znana. Dał 19 czystorasowych źrebit (5 ogierów i 14 klaczy). 12 jego córek otrzymało licencję.
Gazda (Okoń – Gazdynia ex Goral XIX-17), skarogniady, urodzony 22 marca 2001 roku u Janusza Szota w Iwkowej (w. małopolskie), ogier o wymiarach 139 – 176 – 18 cm, zbonitowany na 79 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 1,17% (inbredowany na Hrobego IV). Jego matka Gazdynia ex Goral XIX-17 (Goral XIX – Hroby XXI-2 Juci), urodziła się w 1999 roku w stadninie koni w Łuczynie w Rumunii, była skarodniadą klaczą, o wymiarach 141 – 175 – 17 cm, zbonitowaną na 81 punktów. Wywodziła się z rodziny rumuńskiej klaczy 4 Chitca. W Polsce Gazda dał 2 czystorasowe źrebięta (ogiera i klacz). Jego córka otrzymała licencję. Krył też klacze innych ras. W 2005 roku sprzedany do Austrii i tam użyty w hodowli.
Fryderyko Khc 206 (Okoń – Fajka), urodzony w 30 kwietnia 2001 roku u Wojciecha Krzyżaka w Porąbce Iwkowskiej (w. małopolskie), ogier o wymiarach 136 – 166 – 18 cm, zbonitowany na 78 punktów. Został opisany jako ciemnogniady, ale według Deszczyńskiej [2024] to słowo nie oddaje rzeczywistości, bo jego odcień maści gniadej trudno nazwać – nie jest to brąz soczysty, tylko zgaszony, charakterystyczny dla koni huculskich, z wilczatym przydymieniem, można powiedzieć – „brudnogniady”, ale za to o niezwykłym metalicznym połysku. Jego współczynnik inbredu wynosił 8,05% (inbredowany na Zefira i Hrobego V-22). Jego matka Fajka Khc 374 (Rewir – Fryga), urodziła się w 1994 roku w SKH Gładyszów, była jasnogniadosrokatą klaczą, o wymiarach 128 – 156 – 16 cm, zbonitowaną na 74 punkty. Wywodziła się z rodu Gorala i rodziny Wrony. W 2002 roku zajął 2 miejsce w kategori ogierków rocznych podczas II Ogólnopolskiego Młodzieżowego Czempionatu Koni Rasy Huculskiej. W 2005 roku Fryderyko w parze z ogierem Gwiazdor (Len – Gejsza) powożony przez Sebastiana Biedronia zajął 3 miejsce w konkursie zręczności powożenia na I Międzynarodowym Czempionacie Koni Huculskich HIF w Topolczankiach na Słowacji, zajął też 3 miejsce w ocenie płytowej ogierów, a dosiadany przez Dorotę Przybylską zajął 2 miejsce w rajdzie podczas eliminacji w Rudawce Rymanowskiej. W 2007 roku zdobył tytuł vice czempiona podczas eliminacji w Rudawce Rymanowskiej, zajął 2 miejsce w ocenie płytowej ogierów, uzyskał tytuł czempiona hodolanego i konia publiczności podczas XIII Dni Huculskich. Jak podeje Deszczyńska [2024] dojrzewał długo – wprawdzie został uznany jako czterolatek, ale dopiero w wieku 6 lat, gdy już zmężniał, doczekał się tutułu czempiona Dni Huculskich. Wszyscy, którzy wtedy go wiedzeli, potwierdzą, że jego sierść w promieniach słońca lśniła i wyglądał jak posąg z polerowanego brązu. W 2008 roku zajął 2 miejsce w ocenie płytowej ogierów, uzyskał tytuł vice czempiona i złoty medal na XXIII Krajowej Wystawie Zwierząt Hodowlanych POLAGRA w Poznaniu, uzyskał tytuł vice czempiona i w parze z ogierem Gwiazdor powożony przez Radosława Biedronia zajął 2 miejsce w konkursie zręczności powożenia podczas eliminacji w Rudawce Rymanowskiej oraz w parze z ogierem Gwiazdor powożony przez Radosława Biedronia zajął 2 miejsce w konkursie zręczności powożenia podczas XIV Dni Huculskich. W 2009 roku zdobył tytuł vice czempiona hodowlanego podczas eliminacji w Rudawce Rymanowskiej oraz w parze z ogierem Gwiazdor powożony przez Radosława Biedronia zajął 1 miejsce w konkursie zręczności powożenia na III Międzynarodowym Czempionacie Koni Huculskich w Stadl Paura w Austrii. Krył w latach 2006 – 2007 w Porąbce Iwkowskiej (w. małopolskie), w 2008 roku w Bieszczadzkim Parku Narodowym, w latach 2009 – 2018 ponownie w Porąbce Iwkowskiej, w latach 2019 – 2023 w Fundacji Klikowska Ostoja Polskich Koni i w 2024 roku w Porąbce Iwkowskiej (w. małopolskie). Dał 99 czystorasowych źrebiąt (53 ogierów i 46 klaczy). 3 jego synów i 27 córek otrzymało licencję. Krył też klacze innych ras.
Porter (Okoń – Piwna ex Prislop X-7), gniadosrokaty, urodzony 11 maja 2001 roku u Janusza Szota w Iwkowej (w. małopolskie), ogier o wymiarach 141 – 169 – 18,5 cm, zbonitowany na 78 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 1,26% (inbredowany na Hrobego IV). Jego matka Piwna ex Prislop X-7 (Prislop X – Ousor VIII-26), urodziła się w 1996 roku w stadninie koni w Łuczynie w Rumunii, była skarodniadą klaczą, o wymiarach 140 – 175 – 18 cm, zbonitowaną na 80 punktów. Wywodziła się z rodziny rumuńskiej klaczy 4 Chitca. Porter krył w latach 2006 – 2013 w Czchowie (w. małopolskie), w 2014 roku w Liciążnej, w latach 2015 – 2024 w Łęgu (w. łódźkie). Dał 101 czystorasowych źrebiąt (43 ogiery i 58 klaczy). 1 jego syn i 6 córek otrzymało licencję. Krył też klacze innych ras.
Przelatek (Okoń – Puszka ex Prislop X-4), ciemnogniadosrokaty, urodzony 1 kwietnia 2002 roku u Janusza Szota w Iwkowej (w. małopolskie), ogier o wymiarach 142 – 176 – 18 cm, zbonitowany na 78 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 1,07% (inbredowany na Hrobego IV). Jego matka Puszka ex Prislop X-4 Khc 669 (Prislop X – Goral XV-28), urodziła się w 1996 roku w stadninie koni w Łuczynie w Rumunii, była skarogniadą klaczą, o wymiarach 140 – 169 – 17 cm, zbonitowaną na 77 punktów. Wywodziła się z rodziny rumuńskiej klaczy 4 Chitca. Przelatek krył w latach 2006 – 2007 w Bochni (w. małopolskie). Padł 15 lutego 2010 roku. Nie zostawił zarejestrowanego potomstwa.
Gniewny (Okoń – Gazdynia ex Goral XIX-17), ciemnomyszaty, urodzony 27 grudnia 2002 roku u Janusza Szota w Iwkowej (w. małopolskie), ogier o wymiarach 143 – 171 – 18,5 cm, zbonitowany na 78 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 1,17% (inbredowany na Hrobego IV). Jego matka Gazdynia ex Goral XIX-17 Khc 398 (Goral XIX – Hroby XXI-2 Juci), urodziła się w 1996 roku w stadninie koni w Łuczynie w Rumunii, była skarodniadą klaczą, o wymiarach 141 – 175 – 17 cm, zbonitowaną na 81 punktów. Wywodziła się z rodziny rumuńskiej klaczy 4 Chitca. Kariera hodowlana Gniewnego nie jest znana. Dał jedną czystorasową klacz. Padł 15 stycznia 2010 roku.
Szafir (Sonet – Lanca), gniady, urodzony w 1989 roku u Stanisława Wody w Paleśnicy (w. tarnowskie). Jego współczynnik inbredu wynosił 5,78% (inbredowany na Cukora-Gurgula-5 i Hrobego). Jego matka Lanca Khc 192 (Afekt – Topola), urodziła się w 1979 roku w SK Siary, była gniadą klaczą, o wymiarach 128 – 164 – 16,5 cm, zbonitowaną na 72 punkty. Wywodziła się z rodu Polana i rodziny Nakonecznej. Szafir nie został uwzględniony w wydanej drukiem księdze stadnej. Dał jedną czystorasową córkę.
Ludwik vel Rokosz (Sonet – Reduta), skarogniady, urodzony 22 września 1996 roku u Wiesława Grzybka w miejscowości Orle Wielkie (w. wielkopolskie), ogier o wymiarach 140 – 175 – 19,75 cm, zbonitowany na 79 punktów. Oficjalnie imię tego konia faktycznie brzmi „Ludwok vel Rokosz”, a „vel” nie jest oznaką przydomka, powstało w skutek błędnego zapisu przy zmianie imienia, które z początku brzmiało Rokosz. Jego współczynnik inbredu wynosił 5,72% (inbredowany na Cukora-Gurgula-5 i Hrobego V-22). Jego matka Reduta Khc 226 (Lemiesz – Kometa), urodziła się w 1984 roku w SK Siary, była myszatą klaczą bez odmian, o wymiarach 140 – 181 – 18 cm, zbonitowaną na 78 punktów. Wywodziła się z rodu Gorala i rodziny Laliszki. Ludwik vel Rokosz krył w 2008 roku w Turku (w. wielkopolskie), w 2009 roku w Domaszkowie (w. dolnośląskie) i w latach 2010 – 2013 w Gaworowie (w. dolnośląskie). Dał 37 czystorasowych źrebiąt (17 ogierów i 20 klaczy). 2 jego syn i 10 córek otrzymało licencję. Krył też klacze innych ras.
Puszkar (Sonet – Pielnia), gniady, urodzony 15 grudnia 1998 roku w ZZD Odrzechowa, ogier o wymiarach 137 – 175 – 20 cm, zbonitowany na 80 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 7,59% (inbredowany na Hrobego V-22). Jego matka Pielnia Khc 296 (Rygor – Derka), urodziła się w 1989 roku w ZZD Odrzechowa, była ciemnogniadą klaczą bez odmian, o wymiarach 133 – 172 – 18 cm, zbonitowaną na 82 punkty. Wywodziła się z rodu Gorala i rodziny Połoniny. Bardzo dobry użytkowo, z talentem do skoków, a przy tym urodziwy i harmonijnie zbudowany. Brakowało mu jednak huculskiego typu, swoją budową bardziej przypominał kuca wierzchowego. Jak podaje Deszczyńska [2011a], dynamiczny, czasem trudny, choć przy tym bardzo przyjazny wobec ludzi. Mocno stemplował swoje potomstwo, zwłaszcza synowie byli do niego bardzo podobni. Przekazywał nie tylko urodę, ale i dzielność użytkową, dryg do sportu i chęć galopowania. Został szeroko użyty w hodowli terenowej i zostawił po sobie potomstwo wysoko oceniane na wystawach i w czempionatach. W 2002 roku uzyskał tytuł czempiona podczas eliminacji w Rudawce Rymanowskiej. W 2005 roku dosiadany przez Adama Malmuka zajął ex aequo 1 i 2 miejsce w ścieżce eliminacyjnej i 2 miejsce w całych eliminacjach w Rudawce Rymanowskiej, zdobył tytuł vice czempiona hodowlanego, pod tym samym jeźdźcem zajął 1 miejsce w rajdzie i 2 miejsce w całym czempionacie użytkowym podczas XI Dni Huculskich oraz także pod Adamem Malmukiem 2 miejsce w ścieżce huculskiej podczas I Międzynarodowego Czempionatu Koni Huculskich HIF w Topolczankach na Słowacji. W 2006 roku zdobył złoty medal i uzyskał tytuł vice czempiona na XXI Krajowej Wystawie Zwierząt Hodowlanych POLAGRA w Poznaniu, zajął 1 miejsce w ocenie płytowej ogierów podczas eliminacji w Nielepicach i 2 miejsce w ocenie płytowej ogierów podczas eliminacji w Rudawce Rymanowskiej. W 2007 roku zdobył tytuł czempiona hodowlanego i dosiadany przez Agnieszkę Sojkę zwyciężył w eliminacjach w Sielcu, w eliminacjach w Rudawce Rymanowskiej oraz zdobył tytuł vice czempiona hodowlanego i pod tym samym jeźdźcem czempiona użytkowego podczas XIII Dni Huculskich. W 2009 roku w Zabajce ukończył na czysto konkurs skoków w klasie LL, mierząc się z dużymi końmi, dosiadany przez Agnieszkę Sojkę zajął 1 miejsce w konkursie skoków podczas eliminacji w Hawłowichach, 1 miejsce w wyścigu podczas eliminacji w Rudawce Rymanowskiej, 1 miejsce w konkursie skoków na styl, 1 miejsce w konkursie skoków do 80 cm, ex aequo 1 i 2 miejsce w ogólnej klasyfikacji użytkowej oraz 2 miejsce w ocenie płytowej ogierów z przedziału wiekowego 10 – 15 lat podczas III Międzynarodowego Czempionatu Koni Huculskich w Stadl Paura w Austrii. W 2010 roku dosiadany przez Agnieszkę Sojkę zajął 1 miejsce w konkursie skoków podczas eliminacji w Hawłowicach, 1 miejsce w konkursie skoków do 110 cm i 3 miejsce w konkursie skoków do 90 cm oraz zdobył tutuł czempiona ogierów podczas zawodów dla koni huculskich w Josvafie na Węgrzech. Krył w latach 2002 – 2008 w Hawłowicach (w. podkarpackie), w latach 2009 – 2011 w Jarosławiu (w. podkarpackie), w latach 2012 – 2014 w Świebodni (w. podkarpackie) i w latach 2015 – 2020 ponownie w Hawłowicach (w. podkarpackie). Dał 110 czystorasowych źrebiąt (54 ogiery i 56 klaczy). 8 jego synów i 35 córek otrzymało licencję. Krył też klacze innych ras. Padł 16 lutego 2022 roku. Dał 116 czystorasowych źrebiąt (58 ogierów i 58 klaczy). 8 jego synów i 35 córek otrzymało licencję. Krył też klacze innych ras.
Walor Khc 300 (Sonet – Wernejówka), kary bez odmian, urodzony 11 listopada 1999 roku w ZZD Odrzechowa, ogier o wymiarach 137 – 173 – 18,5 cm, zbonitowany na 79 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 7,59% (inbredowany na Dioryta i Cukora-Gurgula-5). Jego matka Wernejówka Khc 754 (Rygor – Pobudka), urodziła się w 1996 roku w ZZD Odrzechowa, była ciemnogniadą klaczą, o wymiarach 141 – 174 – 18 cm, zbonitowaną na 78 punktów. Wywodziła się z rodu Gorala i rodziny Wydry. Walor krył w 2003 roku w Pustkówie (w. podkarpackie) i w latach 2006 – 2016 w Wierzbicy (w. mazowieckie). Padł 8 lutego 2016 roku. Dał 35 czystorasowych źrebiąt (15 ogierów i 20 klaczy). 7 jego córek otrzymało licencję. Krył też klacze innych ras.
Werset Khc 306 (Sonet – Ważka), gniady bez odmian, urodzony 8 grudnia 1999 roku w ZZD Odrzechowa, ogier o wymiarach 140 – 174 – 19,5 cm, zbonitowany na 78 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 12,47% (inbredowany na Dioryta i Cukora-Gurgula-5). Jego matka Ważka Khc 746 (Rygor – Pobudka), urodziła się w 1992 roku w ZZD Odrzechowa, była gniadą klaczą, o wymiarach 134 – 167 – 17 cm, zbonitowaną na 78 punktów. Wywodziła się z rodu Gorala i rodziny Wydry. Werset krył w latach 2003 – 2007 w Górze Kockiej (w. lubelskie) i w latach 2008 – 2011 w Kruszynie (w. kujawsko-pomorskie). Dał 20 czystorasowych źrebiąt (12 ogierów i 8 klaczy). 1 jego syn i 8 córek otrzymało licencję. Krył też klacze innych ras.
Otello Khc 248 (Sonet – Olga), gniady bez odmian, urodzony 2 lutego 2000 roku w ZZD Odrzechowa, ogier o wymiarach 138 – 168 – 19 cm, zbonitowany na 78 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 12,47% (inbredowany na Zawieję i Hrobego V-22). Jego matka Olga Khc 551 (Rygor – Nulka), urodziła się w 1995 roku w ZZD Odrzechowa, była ciemnogniadą klaczą, o wymiarach 135 – 168 – 18 cm, zbonitowaną na 79 punktów. Wywodziła się z rodu Gorala i rodziny Wołgi. Otello krył w 2003 roku w Białej Podlaskiej (w. lubelskie), w latach 2006 – 2010 w Zalutyniu (w. lubelskie), w latach 2011 – 2016 w Uścimowie Starym (w. lubelskie) i w latach 2017 – 2020 w Jasiorówce (w. mazowieckie). Padł 15 stycznia 2022 roku. Dał 61 czystorasowych źrebiąt (27 ogierów i 34 klacze). 17 jego córek otrzymało licencję. Krył też klacze innych ras.
Prymus Khc 274 (Sonet – Pestka), kary bez odmian, urodzony 7 listopada 2000 roku w ZZD Odrzechowa, ogier o wymiarach 138 – 178 – 18,5 cm, zbonitowany na 78 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 11,97% (inbredowany na Dioryta). Jego matka Pestka Khc 616 (Rygor – Przylaszczka), urodziła się w 1996 roku w ZZD Odrzechowa, była ciemnomyszatą klaczą, o wymiarach 138 – 178 – 19 cm, zbonitowaną na 79 punktów. Wywodziła się z rodu Gorala i rodziny Połoniny. Prymus krył w latach 2006 – 2007 w Malawie, w latach 2008 – 2009 w Radróżu (w. podkarpackie), w 2010 roku w Nienieszczanach (w. podkarpackie), w latach 2011 – 2013 w Chorzowie (w. podkarpackie), w 2014 roku w Oblęgorze, w latach 2015 – 2017 w Cisowej (w. świętokrzyskie) i w latach 2021 – 2024 w Brodnicy (w. kujawsko-pomorskie). Dał 91 czystorasowych źrebięt (40 ogierów i 51 klaczy). 1 jego syn i 21 córek otrzymało licencję. Krył też klacze innych ras.
Ważniak Khc 305 (Sonet – Wetlina), gniady, urodzony 11 listopada 2000 roku w ZZD Odrzechowa, ogier o wymiarach 139 – 169 – 19 cm, zbonitowany na 80 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 12,74% (inbredowany na Dioryta i Cukra-Gurgula-5). Jego matka Wetlina Khc 315 (Elf – Rogatka), urodziła się w 1988 roku w ZZD Odrzechowa, była gniadą klaczą, o wymiarach 137 – 178 – 17 cm, zbonitowaną na 79 punktów. Wywodziła się z rodu Gorala i rodziny Wydry. W 2003 roku Ważniak zajął 1 miejsce w ocenie płytowej ogierów i zdobył tytuł czempiona podczas eliminacji w Rudawce Rymanowskiej i zdobył tytuł czempiona hodowlanego IX Dni Huculskich, a w 2004 roku uzyskał tytu vice czempiona na XIX Krajowej Wystawie Zwierząt Hodowlanych POLAGRA w Poznaniu. Krył w latach 2003 – 2021 w Odrzechowej (w. podkarpackie). Padł 12 lipca 2021 roku. Dał 98 czystorasowych źrebiąt (51 ogierów i 47 klaczy). 11 jego synów i 36 córek otrzymało licencję.
Rumianek (Sonet – Rumia ex Hroby XXI-76), ciemnomyszaty bez odmian, urodzony 23 marca 2002 roku u Ewy Goraus w Tarnowie, ogier o wymiarach 142 – 175 – 19,5 cm, zbonitowany na 80 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 1,29% (inbredowany na Hrobrgo IV). Jego matka Rumia ex Hroby XXI-76 Khc 685 (Hroby XXI – 722 Prislop IX-63) urodziła się w 1996 roku w stadninie koni w Łuczynie w Rumuni i została importowana do Polski w 1999 roku, była ciemnogniadą klaczą, o wymiarach 141 – 176 – 17,5 cm, w Polsce zbonitowaną na 79 punktów. Wywodziła się z rodziny rumuńskiej klaczy 16 Aglaia. Rumianek krył w latach 2006 – 2011 w Tarnowie (w. małopolskie) i w latach 2012 – 2013 w Woli Radłowskiej (w. małopolskie). Później wyjastrowany. Dał 44 czystorasowe źrebięta (19 ogierów i 25 klaczy). 9 jego córek orzymało licencję. Krył też klacze innych ras.
Grajek (Sonet – Grzywka), gniady, urodzony 27 marca 2002 roku u Ewy Goraus w Tarnowie, ogier o wymiarach 141 – 174 – 19,5 cm, zbonitowany na 81 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 6,90% (inbredowany na Cukora-Gurgula-5 i Hrobego V-22). Jego matka Grzywka Khc 414 (Jaśmin – Gurgul V-23), urodziła się w 1995 roku w SKH Gładyszów, była gniadą klaczą bez odmian, o wymiarach 136 – 170 – 19 cm, zbonitowaną na 77 punktów. Wywodziła się z rodu Gurgula i rodziny rumuńskiej klaczy 16 Aglaia. W 2006 roku Grajek zajął 3 miejce i zdobył złoty medal na XXI Krajowej Wystawie Zwierząt Hodowlanych POLAGRA w Poznaniu. Krył w latach 2006 – 2007 w Korolówce Osadzie (w. lubelskie), w latach 2009 – 2016 w Milanowie (w. lubelskie), w latach 2017 – 2023 w Starym Antoninie (w. lubelskie) i w 2024 roku w Górce (w. lubelskie). Dał 130 czystorasowych źrebiąt (53 ogiery i 77 klaczy). 34 jego córki otrzymały licencję. Krył też klacze innych ras.
Sułtan (Sonet – B-Surma), karosrokaty, urodzony 11 lipca 2002 roku u Tadeusza Wrześniaka w Sielcu (w. świętokrzyskie), ogier o wymiarach 142 – 181 – 20,5 cm, zbonitowany na 78 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 8,48% (inbredowany na Cukora-Gurgula-5 i Hrobego V-22). Jego matka B-surma Khc 720 (Puszczyk – Sójka), urodziła się w 1997 roku u Dominika Jastrzębskiego w Czarnej Dolnej (w. krośnieńskie), była skarogniadosrokatą klaczą, o wymiarach 138 – 174 – 16,5 cm, zbonitowaną na 79 punktów. Wywodziła się z rodu Gurgula i rodziny Bajkałki. W 2005 roku Sułtan zajął 1 miejsce w ocenie płytowej ogierów i uzyskał tytuł czempiona podczas próby dzielności w Grodźcu. W 2006 roku zdobył tytuł vice czempion hodowlanego podczas XII Dni Huculskich. Krył w latach 2008 – 2021 w Sielcu (w. świętokrzyskie). Padł 5 sierpnia 2021 roku. Dał 51 czystorasowych źrebiąt (24 ogiery i 27 klacze). Jego 1 syn i 15 córek otrzymało licencję.
Beniko (Sonet – Bajka), jasnogniadosrokaty, urodzony 4 kwietnia 2003 roku u Jana Dominika w Dąbrowie (w. małopolskie), ogier o wymiarach 139 – 181 – 18,5 cm, zbonitowany na 79 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 9,03% (inbredowany na Zawieję i Hrobego V-22). Jego matka Bajka Khc 346 (Rewir – Beocja), urodziła się w 1993 roku w SKH Gładyszów, była jasnogniadosrokatą klaczą, o wymiarach 137 – 178 – 17,5 cm, zbonitowaną na 77 punktów. Wywodziła się z rodu Gorala i rodziny Bajkałki. Beniko krył w latach 2008 – 2011 w Rzeszowie. Padł 19 lutego 2014 roku. Dał 15 czystorasowych źrebiąt (7 ogierów i 8 klaczy). 3 jego córki otrzymały licencję. Krył też klacze innych ras.
Pardon (Sonet – Poza), ciemnomyszaty, urodzony 19 stycznia 2006 roku w SKH Gładyszów, ogier o wymiarach 137 – 167 – 19 cm, zbonitowany na 78 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 8,34% (inbredowany na Hrobego V-22 i Zawieję). Jego matka Poza (Piaf – Pepsi), urodziła się w 2002 roku w SKH Gładyszów, była myszatą klaczą, o wymiarach 136 – 174 – 17 cm, zbonitowaną na 78 punktów. Wywodziła się z rodu Pietrosu i rodziny Połoniny. Pardon ktył w latach 2009 – 2011 w SKH Gładyszów. Padł 11 października 2013 roku. Dał 3 czystorasowe źrebięta (2 ogiery i 1 klacz). Żadne z jego dzieci nie otrzymało licencji.
Granit (Sonet – Gracja), myszaty, urodzony 27 lutego 2006 roku u Stanisława Pięty w Kamienicy (w. małoplskie), ogier o wymiarach 137 – 174 – 20 cm, zbonitowany na 79 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 5,18% (inbredowany na Zawieję i Hrobego V-22). Jego matka Gracja (Hroby XXI-50 – Gapa), urodziła się w 2002 roku w SKH Gładyszów, była myszatą klaczą, o wymiarach 137 – 179 – 18 cm, zbonitowaną na 78 punktów. Wywodziła się z rodziny rumuńskiej klaczy 16 Aglaia. Granit krył w latach 2009 – 2011 w Gładyszowie (w. małopolskie). Dał 5 czystorasowych źrebiąt (1 ogiera i 4 klacze). Wszystkie jego córki otrzymały licencję. Krył też klacze innych ras.
Lamon (Sonet – Salamandra), gniady, urodzony 10 kwietnia 2006 roku u Romana Wasylczaka w Owczarach (w. małopolskie), ogier o wymiarach 141 – 188 – 19,5 cm, zbonitowany na 79 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 8,41% (inbredowany na Cukora-Gurgula-5 i Hrobego V-22). Jego matka Salamandra Khc 234 (Jaśmin – Donica), urodziła się w 1985 roku w SK Siary, była gniadosrokatą klaczą, o wymiarach 138 – 175 – 17 cm, zbonitowaną na 82 punkty. Wywodziła się z rodu Gurgula i rodziny Laliszki. Lamon krył w latach 2009 – 2017 w Owczarach (w. małopolskie). Padł 14 kwietnia 2017 roku. Dał 24 czystorasowe źrebięta (8 ogierów i 16 klaczy). 11 jego córek otrzymało licencję.
Janczar (Sonet – Janulka), jasnogniady, urodzony 27 kwietnia 2006 roku w SKH Gładyszów, ogier o wymiarach 140 – 170 – 19,8 cm, zbonitowany na 80 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 9,66% (inbredowany na Zawieję i Hrobego V-22). Jego matka Janulka Khc 435 (Rewir – Jeszka), urodziła się w 1999 roku w SKH Gładyszów, była gniadą klaczą, o wymiarach 138 – 173 – 18 cm, zbonitowaną na 78 punktów. Wywodziła się z rodu Gorala i rodziny Góralki Nowosądeckiej. Krył w latach 2009 – 2011 w SKH Gładyszów. Nie zostawił potomstwa. Później wykastrowany. Wykorzystywany jako koń użytkowy w macierzystej stadninie. W 2012 roku powożony przez Władysława Chruszcza w parze z wałachem Jankiel (Sonet – Jonia) zajął 3 miejsce w zawodach zaprzęgów podczas XVIII Dni Huculskich. W 2013 roku powożony przez Tadeusza Zygadło także w parze z Jankielem zajął 2 miejsce w maratonie i 2 miejsce w całych zawodach podczas Amatorskich Mistrzostw Młopolski w Regietowie. W 2015 roku powożony przez Tadeusza Zygadło w parze z wałachem Bajus (Sonet – Bogini) zajął ex aequo 2 i 3 miejsce w maratonie podczas XXI Dni Huculskich oraz 3 miejsce w maratonie i 3 miejsce w konkursie zręczności powożenia na III Mistrzostwach Młopolski w Powożeniu Zaprzęgami Konnymi w Regietowie. W 2016 roku powożony przez Tadeusza Zygadło w parze z Bajusem zajął 1 miejsce w konkursie ujeżdżenia i 2 miejsce w konkursie zręczności poworzenia podczas XVI Ogólnopolskiego Młodzieżowego Czempionatu Koni Rasy Huculskiej pod nazwą "Szlakiem Konia Huculskiego" w Klikowej oraz 3 miejsce podczas konkursu ujeżdżenie, 3 miejsce w maratonie kombinowanym (maraton plus kegle) i 2 miejsce w całych zawodach zaprzęgów podczas XXII Dni Huculskich. W 2017 roku powożony przez Tadeusza Zygadło w parze z Bajusem zajął 2 miejsce w konkursie zręczności powożenia podczas eliminacji w Regietowie, zajął też 2 miejsce w konkursie ujeżdżenia, 1 miejsce w maratonie kombinowanym i 2 miejsce w całych zawodach zaprzęgów podczas XXIII Dni Huculskich. W 2018 roku powożony przez Tadeusza Zygadło w parze z Bajusem zajął 1 miejsce w konkursie ujeżdżenia i 3 miejsce w konkursie zręczności powożenia w klasyfikacji do Kryształowej Kuli, 1 miejsce w maratonie kombinowanym i 1 miejsce w klasyfikacji końcowej w kategorii koni małych na V Małopolskich Mistrzostwach w Powożeniu Zaprzęgami Konnymi podczas XVIII Ogólnopolskiego Młodzieżowego Czempionatu Koni Rasy Huculskiej pod nazwą "Szlakiem Konia Huculskiego", zajął 2 miejsce w konkursie zręczności powożenia, 2 miejsce w konkursie zręczności powożenia w klasyfikacji do Kryształowej Kuli i 1 w klasyfikacji końcowej podczas eliminacji w Kołaczycach, zajął 1 miejsce w konkursie zręczności powożenia podczas eliminacji w Rudawce Rymanowskiej, zajął 2 miejsce w konkursie ujeżdżenie, 1 miejsce w maratonie kombinowanym i 1 miejsce w klasyfikacji końcowej podczas XXIV Dni Huculskich, zajął też 2 miejsce podczas zawodów finałowych o „Kryształową Kulę” Polskiego Związku Hodowców Konia Huculskiego w powożeniu podczas Cavaliady w Poznaniu. W 2019 roku powożony przez Tadeusza Zygadło w parze z Bajusem zajął 2 miejsce w maratonie kombinowanym i 1 miejsce w klasyfikacji ogólnej w kategori koni małych podczas VI Małopolskich Mistrzostw w Powożeniu Zaprzęgami Konnymi w Klikowej, zajął 1 miejsce w maratonie w kategori koni małych i 1 miejsce w konkursie furmanek w lesie podczas XI Galicyjskiego Konkursu Powożenia Zaprzęgami Konnymi w Ujanowicach, zajął 2 miejsce w konkursie ujeżdżenia, 1 miejsce w maratonie kombinowanym i 2 miejsce w klasyfikacji ogólnej podczas XXV Dni Huculskich.
Bogacz (Sonet – Burza), gniady, urodzony 23 marca 2007 roku w SKH Gładyszów, ogier o wymiarach 140 – 177 – 19,5 cm, zbonitowany na 79 punktów. Według Peckiel [2012] był ogierem z niedoskonałościami kończyn, ale z obszernym i poprawnym stępem, ogierem typowym, z mocno umięśnionym zadem. Jego współczynnik inbredu wynosił 3,66% (inbredowany na Hrobego V-22 i Cukora-Gurgula-5). Jego matka Burza (Hroby XXI-50 – Branka), urodziła się w 2002 roku w SKH Gładyszów, była myszatosrokatą klaczą, o wymiarach 141 – 175 – 18 cm, zbonitowaną na 78 punktów. Wywodziła się z rodziny Bajkałki. W 2011 roku Bogacz zajął 3 miejsce w ścieżce huculskiej i 3 miejsce w całych eliminacjach w Regietowie. Krył w latach 2012 – 2015 w SKH Gładyszów, w 2016 roku w Straszydlu (w. podkarpackie) i w latach ponownie 2017 – 2023 w SKH Gładyszów. W Polsce dał 42 czystorasowe źrebięta (21 ogierów i 21 klaczy). Jak narazie 6 jego córek otrzymało licencję. Jego urodzona na Słowacji córka została nazwana, jakby on nosił imię Hroby XXV.
Bojko (Sonet – Bogini), gniady, urodzony 4 luty 2008 roku w SKH Gładyszów, ogier o wymiarach 141 – 179 – 19,5 cm, zbonitowany na 79 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 9,57% (inbredowany na Dioryta). Jego matka Bogini (Piaf – Borta), urodziła się w 1998 roku w SKH Gładyszów, była gniadą klaczą bez odmian, o wymiarach 142 – 177 – 18,5 cm, zbonitowaną na 79 punktów. Wywodziła się z rodu Pietrosu i rodziny Bajkałki. W 2012 roku Bojko zajął 2 miejsce w ocenie płytowej ogierów i zdobył tytytuł vice czempiona na eliminacjach w Regietowie, zająl 1 miejsce w konkursie skoków podczas eliminacji w Sielcu, dosidany przez Bartłomieja Grucę zajął 2 miejsce w konkursie skoków podczas eliminacji w Rudawce Rymanowskiej, pod tym samym jeźdźcem zajął 2 miejsce w konkursie skoków podczas XVIII Dni Huculskich. W 2013 roku zajął 3 miejsce w ocenie płytowej ogierów i uzyskał tytuł czempiona podczas eliminacji w Regietowie. W 2015 roku zajął 3 miejsce w ocenie płytowej ogierów, dosiadany prez Piotra Tełyczkę zajął 3 miejsce w ścieżka eliminacyjnej i 3 miejsce w całych eliminacjach w Regietowie, zajął 3 miejsce w ocenie płytowej ogierów, dosiadany przez Piotra Tełyczkę zajął 2 miejsce w skokach i 1 miejsce w ścieżce sportowej, a pod Marcinem Ogorzałym 3 miejsce w rajdzie podczas XXI Dni Huculskich. W 2017 roku zajął 2 miejsce w ocenie płytowej ogierów i zdobył tytuł vice czempiona podczas eliminacji w Regietowie, zajął też 5 miejsce w ocenie płytowej ogierów i uzyskał tytuł vice czempiona podczas XXIII Dni Huculskich. Krył w latach 2011 – 2020 w SKH Gładyszów. W Polsce dał 13 czystorasowych źrebiąt (10 ogierów i 3 klacze). Jak narazie jedna jego córka otrzymała licencję. Jedna jego córka od pokrytej w Polsce klaczy urodziła się na Słowacji. Krył w latach 2011 – 2022 w SKH Gładyszów i w 2023 roku w miejscowości Klecie (w. podkarpackie). W Polsce dał 18 czystorasowych źrebiąt (12 ogierów i 6 klaczy). Jak narazie 2 jego córki otrzymała licencję. Jego urodzona na Słowacji córka została nazwana, jakby on nosił imię Hroby XXI.
Progres (Sonet – Pepsi), gniady, urodzony 7 kwietnia 2008 roku w SKH Gładyszów, ogier o wymiarach 143 – 175 – 19 cm, zbonitowany na 78 punktów. Według Peckiel [2012] ogier z niedoskonałościami kończyn, ale z obszernym i poprawnym stępem, typowy koń prymitywny. Jego współczynnik inbredu wynosił 10,27% (inbredowany na Zawieję i Hrobego V-22). Jego matka Pepsi Khc 611 (Rewir – Pogoń), urodziła się w 1996 roku w SKH Gładyszów, była gniadą klaczą, o wymiarach 141 – 182 – 18,5 cm, zbonitowaną na 80 punktów. W 2002 roku zdobyła tytuł czempionki VIII Dni Huculskich. Wywodziła się z rodu Gorala i rodziny Połoniny. Progres krył w latach 2012 – 2013 w SKH Gładyszów i w latach 2014 – 2023 w Mieszewie (w. zachodniopomorskie). Dał 34 czystorasowe źrebięta (17 ogierów i 17 klaczy). 4 jego córki otrzymały licencję.
Widok (Sonet – Wenecja), ciemnomyszaty, urodzony 3 kwietnia 2009 roku u Wojciecha Pelca w Małkowicach (w. podkarpackie), ogier o wymiarach 141 – 182 – 19,2 cm, zbonitowany na 81 punktów. Według Peckiel [2012] z niedoskonałościami kończyn, ale bardzo dobrą kłodą. Jego współczynnik inbredu wynosił 11,86% (inbredowany na Dioryta, Maciejową i Hrobego V-22). Jego matka Wenecja (Waluch – Wisłoka), urodziła się w 2003 roku u Grzegorza Pelca w Małkowicach (w. podkarpackie), była ciemnomyszatą klaczą bez odmian, o wymiarach 135 – 178 – 18 cm. Wywodziła się z rodu Hrobego i rodziny Wydry. W 2010 roku Widok zajął 1 miejsce w klasie ogierów rocznych na X Ogólnopolskim Młodzieżowym Czempionacie Koni Rasy Huculskiej w Klikowej. W 2011 roku zajął 1 miejsce w klasie ogierów dwuletnich, zdobył tytuły czempiona ogierów i najlepszego konia pokazu na XI Ogólnopolskim Młodzieżowym Czempionacie Koni Rasy Huculskiej w Klikowej. W 2013 roku zajął 2 miejsce w ocenie płytowej ogierów i zdobył tytuł czempiona ogierów podczas eliminacji w Sielcu, zajął 2 miejsce w ocenie płytowej ogierów i zdobył tytuł czempiona podczas eliminacji w Rzeszotarach. W 2014 roku zajął 2 miejsce w ocenie płytowej ogierów podczas eliminacji w Rzeszotarach. W 2015 roku zajął 2 miejsce w ocenie płytowej ogierów i zdobył tytuł vice czempiona podczas eliminacji w Hawłowicach, zajął 1 miejsce w ocenie płytowej ogierów i zdobył tytuł czempiona podczas eliminacji w Rudawce Rymanowskiej. Krył w latach 2012 – 2016 w Małkowicach (w. podkarpackie). Potem wykastrowany. Padł 2 luty 2023 roku. Dał 26 czystorasowych źrebiąt (15 ogierów i 11 klaczy). 6 jego córek otrzymało licencję. Krył też klacze innych ras.
Witraż Khc 315 (Litmirz – Wołkowyja), gniadosrokaty, urodzony 30 kwietnia 1995 roku w Fudnacji Ducha Na Rzecz Rehabilitacji Ludzi Niepełnosprawnych w Toruniu, ogier o wymiarach 141 – 160 – 18 cm, zbonitowany na 76 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 5,83% (inbredowany na Hrobego V-22, Cukora-Gurgula-5 i Orzecha). Jego matka Wołkowyja Khc 803 (Wabigon – Ruma), urodziła się w 1992 roku u Stanisława Myślińskiego w Polanie (w. krośnieńskie), była gniadosrokatą klaczą, o wymiarach 131 – 173 – 17 cm, zbonitowaną na 77 punktów. Wywodziła się z rodu Gorala i rodziny Czeremchy. Witraż krył w latach 1999 – 2010 w Toruniu. Dał 12 czystorasowych źrebiąt (5 ogierów i 7 klaczy). 3 jego córki otrzymały licencję, ale 2 z nich licencję cofnięto z powodu niekompletnego rodowodu ze strony matki. Krył też klacze innych ras.
Bielik Khc 195 (Litmirz – Braha), jasnogniady, urodzony 20 maja 1997 roku u Marty Cymerman w Lubii (w. podkarpackie), ogier o wymiarach 140 – 173 – 18,5 cm, zbonitowany na 79 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 7,67% (inbredowany na Afekta, Maciejową i Hrobego V-22). Jego matka Braha Khc 247 (Luzak – Pardwa), urodziła się w 1986 roku w SK Siary, była ciemnogniadą klaczą, o wymiarach 136 – 174 – 17 cm, zbonitowaną na 76 punktów. Wywodziła się z rodu Polana i rodziny Bałkałki. Krył w latach 1999 – 2001 w Stępinie (w. podkarpackie). Nie dał zarejestrowanego potomstwa. Padł 8 września 2008 roku.
Ami (Litmirz – Adena), gniadosrokaty, urodzony 1 kwietnia 2003 roku u Józefa Janika w Bobowej (w. małopolskie), ogier o wymiarach 137 – 175 – 18 cm, zbonitowany na 79 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 5,89% (inbredowany na Cukora-Gurgula-5, Hrobego V-22, Orzecha i Cedryta). Jego matka Adena Khc 322 (Szafir – Amazonka), urodziła się w 1990 roku w ZR Iglopool w Michniowcu (w. rzeszowskie), była gniadosrokatą klaczą, o wymiarach 134 – 177 – 17,5 cm, zbonitowaną na 76 punktów. Wywodziła się z rodu Gurgula i rodziny Górtalki Nowosądeckiej. Ami krył w latach 2009 – 2015 w Błaszkach (pow. sieradzki) i w latach 2017 – 2023 w Józefowie (w. wielkopolskie). Dał 56 czystorasowych źrebiąt (23 ogiery i 33 klacze). Jak do tej pory 5 jego córek otrzymało licencję. Krył też klacze innych ras.
Szaman Khc 292 (Limit – Szalka), gniadosrokaty, urodzony 4 września 1998 roku u Ryszarda Guza w Bysławku (w. kujawsko-pomorskie), ogier o wymiarach 137 – 170 – 20 cm, zbonitowany na 78 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 16,47% (inbredowany na Szarfę i Hawrania). Jego matka Szalka Khc 722 (Szafir – Leska), urodziła się w 1995 roku u Ryszarda Kwolka w Odrzechowej (w. krośnieńskie), była gniadosrokatą klaczą, o wymiarach 136 – 174 – 18 cm, zbonitowaną na 78 punktów. Wywodziła się z rodu Gurgula i rodziny Laliszki. Szaman krył w latach 2002 – 2003 w Męcikale (w. pomorskie), w latach 2008 – 2009 w Półcznie (w. pomorskie), w latach 2010 – 2012 w Kurkach (w. warmińsko-mazurskie) i w latach 2017 – 2022 w Nowym Żmigrodzie (w. podkarpackie). Dał 35 czystorasowych źrebiąt (20 ogierów i 15 klaczy). 6 jego córek otrzymało licencję. Krył też klacze innych ras. 1 jego córka otrzymała licencję jako kuc.
Roy Khc 277 (Limit – Rogatka), jasnogniady bez odmian, urodzony 27 stycznia 1999 roku u Ryszarda Guza w Bysławku (w. kujawsko-pomorskie), ogier o wymiarach 137 – 167 – 19 cm, zbonitowany na 80 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 9,98% (inbredowany na Maciejową i Hrobego V-22). Jego matka Rogatka Khc 230 (Dioryt – Zagadka), urodziła się w 1984 roku w SK Siary, była gniadą klaczą bez odmian, o wymiarach 134 – 188 – 18 cm, zbonitowaną na 78 punktów. Wywodziła się z rodu Hrobego i rodziny Wydry. Roy krył w 2003 roku w Bieszczadzkim Parku Narodowym w Wołosatem, w latach 2008 – 2009 w Karwi (w. pomorskie), w latach 2010 – 2015 w Konarzycach (w. podlaskie), w 2017 roku w Płocku (w. mazowieckie) i w 2018 roku w Borowiczkach-Pieńkach (w. mazowieckie). Padł 11 maja 2018 roku. Dał 30 czystorasowych źrebiąt (13 ogierów i 17 klaczy). 1 jego syn i 7 córek otrzymało licencję. Krył też klacze innych ras.
Jazz (Limit – Jemna), gniadosrokaty, urodzony 12 lutego 2004 roku u Andrzeja Jackiewicza w Brodnicy, ogier o wymiarach 139 – 169 – 19 cm, zbonitowany na 78 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 7,46% (inbredowany na Maciejową i Hrobego V-22). Jego matka Jemna Khc 441 (Okoń – Jemioła), urodziła się w 1995 roku u Zbigniewa Radziejewskiego w Kozach (w. śląskie), była ciemnogniadosrokatą klaczą, o wymiarach 135 – 175 – 16,5 cm, zbonitowaną na 79 punktów. Wywodziła się z rodu Hrobego i rodziny Połoniny. Krył w latach 2008 – 2011 w Rzeczycy Długiej (w. podkarpackie). Później wykastrowany. Padł 2 grudnia 2022 roku. Dał 14 czystorasowych źrebiąt (8 ogierów i 6 klaczy). 4 jego córki otrzymały licencję. Krył też klacze innych ras.
Porter (Waluch – Pineska), gniadosrokaty, urodzony 27 marca 2005 roku u Krzysztofa Banasiewicza w Przemyślu (w. podkarpackie), ogier o wymiarach 140 – 192 – 18,5 cm, zbonitowany na 80 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 13,35% (inbredowany na Hawrania). Jego matka Pineska (Lunak – Pelagia), urodziła się w 2001 roku u Stanisława Pracajło, była gniadą klaczą bez odmian, o wymiarach 136 – 183 – 17,5 cm, zbonitowaną na 78 punktów. Wywodziła się z rodu Hrobego i rodziny Połoniny. W 2009 roku Poter dosiadany przez Piotra Chomicza zajął 2 miejsce w ścieżce huculskiej do póby dzielności podczas eliminacji w Grodzicu. Krył w latach 2010 – 2023 w Krępie Słupskiej (w. pomorskie). Dał 12 czystorasowych źrebiąt (6 ogierów i 6 klaczy). Krył też klacze innych ras. Żadne z jego dzieci jak narazie nie otrzymało licencji.
Leniwiec (Waluch – Liana), gniadosrokaty, urodzony 13 czerwca 2007 roku u Grzegorza Pelca w Małkowicach (w. podkarpackie), ogier o wymiarach 142 – 181 – 19,5 cm, zbonitowany na 79 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 7,76% (inbredowany na Hrobego V-22, Jaśmina i Zefira). Jego matka Liana Khc 471 (Piaf – Lisna), urodziła się w 1999 roku w SKH Gładyszów, była ciemnogniadosrokatą klaczą, choć została opisana jako ciemnogniada z odmianami, jej wymiary wynosiły 138 – 181 – 17,5 cm, zbonitowaną na 80 punktów. Wywodziła się z rodu Pietrosu i rodziny Laliszki. W 2009 roku Leniwiec zajął 3 miejsce w klasie A ogierków dwuletnich na IX Ogólnopolskim Młodzieżowym Czempioncie Koni Rasy Huculskiej w Klikowej. Krył w 2011 roku w Małkowicach (w. podkarpackie). Dał 2 czystorasowe źrebięta (2 ogiery), żaden z nich nie otrzymał licencji.
Matki 14 wymienionych powyżej ogierów wywodziły się z rodu Gorala, 8 – z rodu Gurgula, 7 – z rodu Hrobego, 4 – z rodu Pietrosu, po 2 – z rodu Polana i Prislopa, 1 – z rodu Ousora. W linii żeńskiej 6 pochodziło z rodziny Połoniny, po 5 – z rodziny Bajkałki i Wydry, po 4 – z rodziny Laliszki i rumuńskiej klaczy 4 Chitca, po 3 – z rodziny Góralki Nowosądeckiej i rumuńskiej klaczy 16 Aglaia, po 2 – z rodziny Czeremchy i Sroczki, po 1 – z rodziny Nakonecznej, Redy, Wołgi i Wrony.
9. Czwarte pokolenie potomne po drugim sprowadzonym ogierze
Midas (Ocel – Magma), kary, urodzony 28 marca 2001 roku u Ryszarda Sosnowskiego w Grabcu (w. śląskie), ogier o wymiarach 137 – 175 – 19 cm, zbonitowany na 81 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 13,65% (inbredowany na Dioryta i Dobę). Według Solona (2021) Midas był ogierem chętnym do pracy i szanującym człowieka. Jego matka Magma Khc 194 (Dioryt – Doba), urodziła się w 1980 roku w SK Siary, była jasnogniadą klaczą bez odmian, o wymiarach 138 – 172 – 17 cm, zbonitowaną na 77 punktów. Wywodziła się z rodu Hrobego i rodziny Nakonecznej. Midas krył w 2008 roku w Grabcu (w. śląskie), w latach 2009 – 2011 w Uhercach Mineralnych (w. podkarpackie), w latach 2013 – 2017 w Rzeszowie i w 2019 roku w Birczy (w. podkarpackie). Dał 64 czystorasowych źrebiąt (26 ogierów i 38 klaczy). 1 jego syn i 7 córek otrzymało licencję. Krył też klacze innych ras.
Fikus (Ocel – Fara), karosrokaty, urodzony 12 kwietnia 2001 roku u Zygmunta Flasza w Grabach, ogier o wymiarach 137 – 175 – 19 cm, zbonitowany na 81 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 10,12% (inbredowany na Jaśmina, Zefira i Maciejową). Jego matka Fara Khc 376 (Wabigon – Fama), urodziła się w 1997 roku u Stanisława Myślińskiego (w. krośnieńskie), była gniadą klaczą, o wymiarach 138 – 200 – 17 cm, zbonitowaną na 76 punktów. Wywodziła się z rodu Gorala i rodziny Wrony. Krył w latach 2008 – 2012 w Orlach Wielkich (w. wielkopolskie). Został zgładzony w 2011 lub 2012 roku. Dał 39 czystorasowych źrebiąt (18 ogierów i 21 klaczy). 11 jego córek otrzymało licencję. Krył też klacze innych ras.
Platon (Ocel – W-Puka), myszatosrokaty, urodzony 12 maja 2003 roku u Aldony Gołąb w Poraju (w. śląskie), ogier o wymiarach 140 – 173 – 18,5 cm, zbonitowany na 80 punktów. W 2006 roku zdobył tytuł championa na I Świętokrzyskiej Wystawy Zwierząt Hodowlanych w Modliszewicach. Jego współczynnik inbredu wynosił 10,41% (inbredowany na Zefira i Jaśmina). Jego matka W-Puka Khc 661 (Portal – Petarda), urodziła się w 1999 roku u Andrzeja Marka w Bujakowie (w. śląskie), była myszatą klaczą, o wymiarach 138 – 171 – 17 cm, zbonitowaną na 78 punktów. Wywodziła się z rodu Gurgula i rodziny Wydry. Platon krył w latach 2008 – 2011 w Oblęgórze (w. świętokrzyskie) i w latach 2013 – 2017 w Dobiesławicach (w. świętokrzyskie). Padł 13 lipca 2017 roku. Dał 46 czystorasowyk źrebiąt (25 ogierów i 21 klaczy). 11 jego córek otrzymało licencję. Krył też klacze innych ras. 1 jego córka otrzymała licencję jako kuc.
Orzech (Olaf – Hurma), gniadosrokaty, urodzony 20 stycznia 1998 roku. Jego współczynnik inbredu wynosił 6,59% (inbredowany na Zefira). Jego matka Hurma Khc 422 (Szafir – Hreczka), urodziła się w 1992 roku w Fundacji Rozwoju Ziemi Rzeszowskiej w Michniowcu, była gniadostokatą klaczą, o wymiarach 136 – 173 – 17 cm, zbonitowaną na 77 punktów. Wywodziła się z rodu Gurgula i rodziny Połoniny. Jego kariera hodowlana nie jest znana. Nie zostawił zarejestrowanego potomstwa. Padł jako wałach 24 lutego 2017 roku.
Huligan Khc 214 (Olaf – Hurma), gniadosrokaty, urodzony 11 stycznia 1999 roku u Zbigniewa Radziejewskiego w Kozach (w. śląskie), ogier o wymiarach 136 – 168 – 18,7 cm, zbonitowany na 80 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 6,59% (inbredowany na Zefira). Jego matka Hurma Khc 422 (Szafir – Hreczka), urodziła się w 1992 roku w Fundacji Rozwoju Ziemi Rzeszowskiej w Michniowcu, była gniadosrokatą klaczą, o wymiarach 136 – 173 – 17 cm, zbonitowaną na 77 punktów. Wywodziła się z rodu Gurgula i rodziny Połoniny. Huligan krył w latach 2001 – 2002 w Bródkach (w. lubuskie) i w latach 2003 – 2017 w Żarkach Wielkich (w. lubuskie). Dał 8 sztuk czystorasowego potomstwa (6 ogierów i 2 klacze). Krył też klacze innych ras. Żądne z jego dzieci nie otrzymało licencji.
Hiacynt (Olaf – Harfa), gniady bez odmian, urodzony 6 października 1999 roku u Zbigniewa Radziejewskiego w Kozach (w. śląskie). Jego współczynnik inbredu wynosił 6,40% (inbredowany na Zefira). Jego matka Harfa Khc 259 (Szafir – Hala), urodziła się w 1991 roku w ZR Iglopool w Michniowcu (w. rzeszowskie), była gniadosrokatą klaczą, o wymiarach 127 – 166 – 17 cm, zbonitowaną na 81 punktów. Wywodziła się z rodu Gurgula i rodziny Wydry. Kariera hodowlana Hiacynta nie jest znana. Nie dał zarejestrowanego potomstwa. Padł 23 listopada 2018 roku.
Sumer (Olaf – Sumatra), kary, urodzony 10 marca 2003 roku u Piotra Kowalskiego w Przylepie, ogier o wymiarach 139 – 170 – 19 cm, zbonitowany na 81 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 8,35% (inbredowany na Zefira i Hrobego V-22). W 2006 roku zajął 1 miejsce w próbie dzielności podczas eliminacji w Janowie-Grodźcu. Jego matka Sumatra Khc 719 (Jaśmin – Spisa), urodziła się w 1996 roku w SKH Gładyszów, była myszatą klaczą, o wymiarach 132 – 171 – 17,5 cm, zbonitowaną na 76 punktów. Wywodziła się z rodu Gurgula i rodziny Sroczki. Sumer krył w 2008 roku w Sielcu (w. świętokrzyskie), w latach 2009 – 2014 w Madajach Starych (w. łódzkie), w 2016 roku w Gozdowie (w. małopolskie) i w latach 2017 – 2023 w Niestępowie (w. pomorskie). Dał 85 czystorasowych źrebięt (39 ogierów i 46 klaczy). 14 jego córek otrzymało licencję. Krył też klacze innych ras.
Listek (Ori – Limba), kary bez odmian, urodzony 11 marca 2002 roku, ogier o wymiarach 137 – 165 – 18,5 cm, zbonitowany na 80 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 7,90% (inbredowany na Maciejową i Hrobego V-22). Jego matka Limba Khc 477 (Rygor – Liszka), urodziła się w 1995 roku w Zootechnicznym Zakladzie Doświadczalnym w Odrzechowej, była karą klaczą bez odmian, o wymiarach 137 – 175 – 18 cm, zbonitowaną na 79 punktów. Wywodziła się z rodu Gorala i rodziny Laliszki. Listek krył tylko klacze innych ras. Wykastrowany. Sprzedany do Szwecji.
Lutek (Ori – Lawenda), kary, urodzony 31 maja 2003 roku u Małgorzaty Krzemień w Olsztynie, ogier o wymiarach 144 – 190 – 19,5 cm, zbonitowany na na 80 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 9,75% (inbredowany na Jaśmina, Afekta i Zefira). Jego matka Lawenda Khc 460 (Lubas – Odyseja), urodziła się w 1993 roku u Krzysztofa Ferensteina w Gałkowie (w. suwalskie), była jasnogniadą klaczą, o wymiarach 135 – 180 – 17 cm, zbonitowaną na 78 punktów. Wywodziła się z rodu Gurgula i rodziny Wołgi. Lutek krył w latach 2010 – 2018 w Sztutowie (w. pomorskie) i w 2023 w Dercu (w. warmińsko-mazurskie). Dał 48 czystorasowych źrebiąt (23 ogiery i 25 klaczy). 3 jego córki otrzymały licencję.
Asan (Ori – Alaska ex Nelka), ciemnomyszaty, urodzony 18 lipca 2007 roku u Anny Gorczycy w Orzechowie (w. warmińsko-mazurskie), ogier o wymiarach 139 – 175 – 20 cm, zbonitowany na 79 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 7,80% (inbredowany na Afekta i Hrobego V-22). Jego matka Alaska ex Nelka Khc 328 (Luzak – Nadzieja), urodziła się w 1994 roku w SKH Gładyszów, była myszatą klaczą bez odmian, o wymiarach 135 – 166 – 18 cm, zbonitowaną na 78 punktów. Wywodziła się z rodu Polana i rodziny Agatki. W 2012 roku Asan zajął 2 miejsce w ocenie płytowej klaczy i ogierów, ex aequo 1 – 5 miejsce w ściażce do próby i 2 miejsce w całej próbie w Orzechowie. Krył w latach 2011 – 2016 w Orzechowie (w. warmińsko-mazurskie) i w latach 2017 – 2023 w Domacynie (w. zachodniopomorskie). Dał 30 czystorasowe źrebięta (17 ogierów i 13 klaczy). 1 jego córki otrzymały licencję.
Zawilec (Fryderyko – Wigóra), ciemnogniady, urodzony 25 lipca 2007 roku u Zdzisława Figila w Dróżkowie Pustym (w. małopolskie), ogier o wymiarach 140 – 177 – 19,2 cm, zbonitowany na 81 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 8,61% (inbredowany na Jaśmina). Jego matka Wigóra (Wilk – Werwa), urodziła się w 2003 roku, była kasztanowatą klaczą, o wymiarach 136 – 172 – 18 cm, zbonitowaną na 76 punktów. Wywodziła się z rodu Gorala i rodziny Redy. Zawilec w 2011 roku zajął 2 miejsce w ocenie płytowej ogierów i zdobył tytuł vice czempiona podczas eliminacji w Rudawce Rymanowskiej. Krył w latach 2011 – 2012 w Porąbce Iwkowskiej (w. małopolskie) i w latach 2013 – 2015 w Stadninie Koni Huculskich i Arabskich w Izbach. Padł 28 czerwca 2015 roku. Dał 51 czystorasowych źrebiąt (22 ogiery i 29 klaczy). 20 jego córek otrzymało licencję. Krył też klacze innych ras.
Amant-W (Fryderyko – Giza), gniady, urodzony 25 lutego 2008 roku w Bieszczadzkim Parku Narodowym, ogier o wymiarach 139 – 178 – 19,5 cm, zbonitowany na 80 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 9,28% (inbredowany na Hrobego V-22 i Dioryta). Jego matka Giza Khc 401 (Neszor – Gama), urodziła się w 1994 roku w Bieszczadzkim Parku Narodowym, była myszatą klaczą bez odmian, o wymiarach 141 – 176 – 18 cm, zbonitowaną na 78 punktów. Wywodziła się z rodu Ousora i rodziny Agatki. Amant-W krył w 2008 roku w Bujakowie (w. śląskie), w latach 2015 – 2017 w Handzlówce (w. podkarpackie) i w latach 2020 – 2023 w Starej Gogolinie (w. wielkopolskie). Dał 83 czystorasowe źrebięta (51 ogierów i 32 klacze). 8 jego córek otrzymało licencję. Krył też klacze innych ras.
Nickson (Fryderyko – Oliza), gniady, urodzony 28 kwiecień 2010 roku u Mieczysława Janczyka w Męcinie (w. małopolskie), ogier o wymiarach 137 – 182 – 19 cm, zbonitowany na 80 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 13,23% (inbredowany na Jaśmina, Dioryta, Zefira i Hrobego V-22). W 2012 roku zajął 2 miejsce w ocenie płytowej ogierów dwuletnich i zdobył tytuł vice czempiona ogierów na XII Ogólnopolskim Młodzieżowym Czempionacie Koni Rasy Huculskiej w Klikowej. Jego matka Oliza (Jaśmin – Olcha ex Oktawa), urodziła się w 2001 roku u Tadeusza Połecia w Gładyszowie (w. małopolskie), była ciemnogniadą klaczą, o wymiarach 143 – 174 – 18 cm, zbonitowaną na 77 punktów. Wywodziła się z rodu Gurgula i rodziny Nakonecznej. Nickson krył w latach 2013 – 2023 w Owczarach (w. małopolskie). Dał 91 czystorasowych źrebiąt (46 ogierów i 45 klaczy). 9 jego córki otrzymały licencję.
Oskar (Olaf – Adena), gniadosrokaty, urodzony 17 czerwca 1998 roku u Zbigniewa Radziejewskiego w Kozach (w. śląskie), ogier o wymiarach 133 – 176 – 19 cm, zbonitowany na 80 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 6,75% (inbredowany na Zefira). Jego matka Adena Khc 322 (Szafir – Amazonka ex Lalka), urodziła się w 1990 roku w ZR Iglopool w Michniowcu (w. rzeszowskie), była gniadosrokatą klaczą, o wymiarach 134 – 177 – 17,5 cm, zbonitowaną na 76 punktów. Wywodziła się z rodu Gurgula i rodziny Góralki Nowosądeckiej. Oskar w 2008 roku zajął 2 miejsce w kategori koni małych na XX Regienalnej Wystawie Koni Hodowlanych w Marszewie. Krył w latach 2001 – 2003 w Ostrowie Wielkopolskim (w. wielkopolskie) i w latach 2008 – 2012 w Jedlcu (w. wielkopolskie). Dał 33 czystoraswe źrebięta (11 ogierów i 22 klacze). 8 jego córek otrzymało licencję. Krył też klacze innych ras.
Person (Ludwik vel Rokosz – Perełka), ciemnogniay, urodzony 28 lutego 2003 roku u Wiesława Grzybka w Orlach Wielkich (w. wielkopolskie), ogier o wymiarach 141 – 180 – 18,5 cm, zbonitowany na 78 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 12,19% (inbredowany na Dioryta i Cukora-Gurgula-5). Jego matka Perełka Khc 219 (Dioryt – Chmura), urodziła się w 1983 roku w SK Siary, była jasnogniadą klaczą z kwiatkiem, o wymiarach 138 – 183 – 18 cm, zbonitowaną na 78 punktów, nagrodzoną złotym medalem na Krajowej Wystawie Zwierząt Hodowlanych w Warszawie w 1989 roku. Wywodziła się z rodu Hrobego i rodziny Nakonecznej. W 2009 roku Person zajął 1 miejsce w ocenie płytowej ogierów podczas eliminacji w Chmielewie. Krył w latach 2008 – 2016 w Sajzach (w. warmińsko-mazurskie). Dał 25 czystorasowych źrebiąt (15 ogierów i 10 klaczy). 3 jego synów i 9 córek otrzymało licencję.
Oficer (Puszkar – Olszanica), gniady, urodzony 14 stycznia 2005 roku u Józefa Babisia w Hawłowicach (w. podkarpackie), ogier o wymiarach 138 – 173 – 19 cm, zbonitowany na 82 punkty. Jego współczynnik inbredu wynosił 13,99% (inbredowany na Rygora, Hrobego V-22 i Zawieję). Jego matka Olszanica Khc 561 (Rygor – Nulka), urodziła się w 1991 roku w ZZD Odrzechowa, była myszatą klaczą bez odmian, o wymiarach 129 – 170 – 18,5 cm, zbonitowaną na 80 punktów. Wywodziła się z rodu Gorala i rodziny Wołgi. W 2006 roku zdobył tytuł czempiona ogierów rocznych podczas VI Ogólnopolskiego Młodzieżowego Czempionatu Koni Rasy Huculskiej w Klikowej. W 2007 roku zajął 1 miejsce w grupie ogierów dwuletnich podczas VII Ogólnopolskiego Młodzieżowego Czempionatu Koni Rasy Huculskiej w Klikowej, zajął 2 miejsce w grupie ogierów rocznych i dwuletnich podczas II Międzynarodowego Czempionatu Koni Huculskich HIF w Klikowej. W 2009 roku dosiadany przez Piotra Dutka zajął ex aequo 1 i 2 miejsce w ścieżce huculskiej podczas eliminacj w Rudawce Rymanowskiej. W 2010 roku dosiadany przez Bartłomieja Woźnicę zajął 1 miejsce w ściażce huculskiej i 2 w całych eliminacjach w Nielepicach, zajął 1 miejsce w wyścigu koni huculskich podczas eliminacji w Rudawce Rymanowskiej, zajął 3 miejsce w ocenie płytowej ogierów podczas eliminacji w Sielcu, dosiadany przez Bartłomieja Woźnicę zajął 2 miejsce w rajdzie, 2 miejse w ściażce czempionatowej i 2 miejsce w całym czempioncie użytkowym oraz 3 miejsce w konkursie skoków podczas XVI Dni Huculskich. W 2011 roku dosiadany przez Bartłomieja Woźnicę zajął 3 miejsce w eliminacjach w Sielcu, dasiadany przez Adama Malmuka zajął 1 miejsce w ścieżce sportowej podczas eliminacji w Hawłowicach, zajął 3 miejsce w ocenie płytowej ogierów i zdobył tytuł czempiona ogierów, dosiadany przez Bartłomieja Woźnicę zajął 1 miejsce w ścieżce do czempionatu i 1 miejsce w ścieżce sportowej podczas XVII Dni Huculskie. W 2012 roku w parze z ogierem Witraż (Puszkar – Wiera II) powożony przez Marka Wojdyło zajął 3 miejsce w konkursie zaprzęgów podczas eliminacji w Hawłowicach. W 2013 roku dosiadany przez Katarzynę Wąs zajął 1 miejsce w konkursie skoków klasy LL w Zabajce. W 2015 roku dosiadany przez Sebestiana Kitę zajął 2 miejsce w ścieżce sportowej podczas eliminacji w Kołaczycach i 3 miejsce w ścieżka czempionatowej podczas XXI Dni Huculskich. W 2017 roku dosiadany przez Sebastiana Kitę zajął 1 miejsce w ścieżce huculskiej podczas eliminacji w Warszawie na Białołęce i dosiadany przez Katarzynę Dobrowolską zajął 1 miejsce w konkusie skoków podczas eliminacji w Zalutyniu. Krył w latach 2008 – 2009 w Hawłowicach (w. podkarpackie), w latach 2010 – 2011 w Jarosławiu (w. podkarpackie), w latach 2012 – 2015 w Świebodni (w. podkarpackie) i w latach 2016 – 2020 w Podolu (w. mazowieckie). Dał 17 czystorasowych źrebiąt (7 ogierów i 10 klaczy). 3 jego córki otrzymały licencję. Krył też klacze innych ras.
Junior (Puszkar – Jurata), gniady, urodzony 3 kwietnia 2005 roku u Józefa Babisia w Hawłowicach (w. podkarpackie), ogier o wymiarach 136 – 169 – 19 cm, zbonitowany na 79 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 9,30% (inbredowany na Hrobego V-22 i Cukora-Gurgula-5). Jego matka Jurata Khc 448 (Puszczyk – Jura), urodziła się w 2000 roku u Dominika Jastrzębskiego w Czarnej Dolnej (w. podkarpackie), była ciemnogniadą klaczą bez odmian, o wymiarach 134 – 174 – 18,5 cm, zbonitowaną na 79 punktów. Wywodziła się z rodu Gurgula i rodziny Góralki Nowosądeckiej. W 2006 roku zajął 1 miejsce w klasie ogierków rocznych na VI Ogólnopolskim Młodzieżowym Czempionacie Koni Rasy Huculskiej w Klikowej. Krył w latach 2009 – 2012 w Owczarach (w. małopolskie), w 2021 roku w Pogorzeli (w. wielkopolskie), w 2022 roku w Kościanie (w. wielkopolskie) i w 2023 roku w Dąbrowie. Dał 63 czystorasowe źrebięta (29 ogierów i 34 klacze). 30 jego córek otrzymało licencję. Krył też klacze innych ras.
Bryf (Puszkar – Secunda), gniady z gwiazdką, urodzony 2 czerwca 2005 roku u Józefa Babisia w Hawłowicach (w. podkarpackie), ogier o wymiarach 138 – 162 – 18 cm, zbonitowany na 83 punkty. Jego współczynnik inbredu wynosił 8,42% (inbredowany na Hrobego V-22, Gazelę i Cukora-Gurgula-5). Jego matka Secunda Khc 700 (Wicher – Solinka), urodziła się w 2000 roku u Dominika Jastrzębskiego w Czarnej Dolnej (w. podkarpackie), była skarogniadosrokatą klaczą, o wymiarach 136 – 174 – 18 cm, zbonitowaną na 79 punktów. Wywodziła się z rodu Pietrosu i rodziny Bajkałki. W 2007 roku zajął 3 miejsce w ocenie ogierów dwuletnich podczas VII Ogólnopolskiego Młodzieżowego Czempionatu Koni Rasy Huculskie w Klikowej, zajął też 1 miejsce w grupie ogierów rocznych i dwuletnich, zdobył tytuł vice czempiona ogierów młodszych i vice czempiona młodzieży podczas II Międzynarodowego Czempionatu Koni Huculskich HIF w Klikowej. Ponieważ od 2007 roku w Polsce nie są licencjonowane ogiery z odmianami, Bryf ze względu na gwiazdkę na czole otrzymał licencję z adnotacją, że musi zostać sprzedany za granicę. Był to precendens i naciągnięcie prawa na jego korzyść. Trafił na Węgry, gdzie krył (między innymi w Parku Narodowym Aggtelek) pod imieniem Hroby Bryf. Jego córka, która urodziła się na Słowacji została nazwana tak, jakby nosił imię Hroby XXIV. W 2010 roku zajął 1 miejsce w konkursie skoków do 110 cm podczas zawodów dla koni huculskich w Josvafie na Węgrzech. W 2014 roku dosiadany przez Noemi Kata Felsobuky z Węgier zajął 3 miejsce w konkursie skoków podczas eliminacji w Hawłowicach.
Wiraż (Puszkar – Wiera II), gniady, urodzony 26 czerwca 2005 roku u Józefa Babisia w Hawłowicach (w. podkarpackie), ogier o wymiarach 141 – 172 – 19,5 cm, zbonitowany na 79 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 9,18% (inbredowany na Hrobego V-22 i Cukora-Gurgula-5). Jego matka Wiera II Khc 764 (Puszczyk – Werwa), urodziła się w 2000 roku u Dominika Jastrzębskiego w Czarnej Dolnej (w. podkarpackie), była gniadosrokatą klaczą, o wymiarach 142 – 176 – 18 cm, zbonitowaną na 80 punktów. Wywodziła się z rodu Gurgula i rodziny Wydry. W 2009 roku Witraż zajął 2 miejsce w ocenie płytowej ogierów i 1 miejsce w konkursie skoków podczas eliminacji w Bukowej Małej, zdobył też tytuł vice czempiona podczas eliminacji w Hawłowicach. W 2010 roku zdobył tytuł czempiona hodowlanego podczas eliminacji w Regietowie, 3 miejsce w ocenie płytowej i dosiadany przez Kamila Pelca zajął 2 miejsce w eliminacjach w Hawłowicach, zajął 3 miejsce w ocenie płytowej ogierów i 1 miejsce w konkursie skoków podczas eliminacji w Rudawce Rymanowskiej oraz zdobył tytuł vice czempiona podczas XVI Dni Huculskich. W 2011 roku zajął 1 miejsce w ocenie płytowej ogierów i zdobył tytuł vice czempiona oraz dosiadany przez Kamila Pelca zajął 1 miejsce w eliminacjach w Sielcu, zajął 1 miejsce w ocenie płytowa ogiery podczas eliminacji w Hawłowicach, zajął 1 miejsce w ocenie płytowej ogierów i zdobył tytuł czempiona podczas eliminacji w Rudawce Rymanowskiej oraz zajął 1 miejsce w ocenie płytowej ogierów podczas XVII Dni Huculskich. Krył w latach 2009 – 2012 w Małkowicach (w. podkarpackie). Dał 10 czystorasowych źrebiąt (7 ogierów i 3 klacze). 1 jego córka otrzymała licencję.
Picasso (Puszkar – P-Smolna), jasnogniady, urodzony 5 kwietnia 2007 roku u Tadeusza Wrześniaka w Sielcu (w. świętokrzyskie), ogier o wymiarach 143 – 171 – 19,5 cm, zbonitowany na 79 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 10,64% (inbredowany na Derkę, Hrobego V-22 i Cukora-Gurgula-5). Jego matka P-Smolna Khc 708 (Puszczyk – Sosna), urodziła się w 2000 roku u Stanisława Myślińskiego w Polanie (w. krośnieńskie), była skarogniadą klaczą, o wymiarach 134 – 160 – 17 cm, zbonitowaną na 78 punktów. Wywodziła się z rodu Gurgula i rodziny Połoniny. Picasso krył w latach 2011 – 2018 w Sielcu (w. świętokrzyskie) i w 2020 roku w Antoniowie (w. łódzkie). Dał 14 czystorasowych źrebiąt (9 ogierów i 5 klaczy). Krył też klacze innych ras. Jak narazie żadne z jego dzieci nie otrzymało licencji.
Ostatnio zmieniony przez kejti dnia Sro Paź 16, 2024 20:54, w całości zmieniany 50 razy |
|
Powrót do góry |
|
|
kejti
Dołączył: 22 Mar 2007 Posty: 2382 Skąd: Warszawa
|
Wysłany: Czw Lut 18, 2021 11:22 Temat postu: |
|
|
Ogień (Puszkar – Wenus), opisany jako myszaty, naprawdę wydaje się być kary, albo przynajmniej ciemnomyszaty, urodzony 19 kwietnia 2007 roku u Krzysztofa Banasiewicza w Przemyślu (w. podkarpackie), ogier o wymiarach 139 – 175 – 19 cm, zbonitowanyna na 80 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 7,97% (inbredowany na Hrobego V-22, Zawieję, Cukora-Gurgula-5 i Wiosenkę). Peckiel [2010] napisała, że w czasie przyznawania licencji był trochę może jeszcze wysokonożny, ale męski i bardzo dobrze stępujący. Ogień pozostał jednak wysokonożny. Wyrósł na chwytającego za oko, urodziwego ogiera, bardzo jednak nietypowego. Przypominał bardziej miniaturowego fryza, niż hucuła. Odznaczał się dużym opanowaniem i łagodnością. Jego matka Wenus Khc 749 (Wabigon – Olimpia), urodziła się w 1994 roku w Bieszczadzkim Parku Narodowym, była myszatosrokatą klaczą, o wymiarach 140 – 182 – 18,5 cm, zbonitowaną na 78 punktów. Wywodziła się z rodu Gorala i rodziny Wołgi. W 2009 roku Ogień zajął 1 miejsce w grupie ogierków dwuletnich w klasie A i zdobył tytuł czempiona ogierów na IX Ogólnopolskim Młodzieżowym Czempionacie Koni Rasy Huculskiej w Klikowej. W 2011 roku dosiadany przez Beatę Holewę zajął 3 miejsce w konkursie skoków podczas XVII Dni Huculskich. W 2012 roku zajął 1 miejsce w ścieżce eliminacyjnej i 3 miejsce w całych eliminacjach w Regietowie, dosiadany przez Beatę Holewę zajął 2 miejsce w ścieżce eliminacyjnej i 1 miejsce w konkursie skoków podczas eliminacji w Hawłowicach, 1 miejsce w ścieżce eliminacyjnej podczas eliminacji w Rzeszotarach, 3 miejsce w rajdzie i 3 miejsce w ścieżce sportowej podczas XVIII Dni Huculskich. W 2013 roku zajął 1 miejsce w ocenie płytowej ogierów i dosiadany przez Beatę Holewę zajął 2 miejsce w konkursie skoków podczas eliminacji w Rzeszotarach, pod tym samemy jeźdźcem zajął 3 miejsce w konkursie skoków podczas eliminacji w Rudawce Rymanowskiej, 2 miejsce w czempionacie użytkowym, 3 miejsce w ścieżce sportowej i 1 miejsce w konkursie skoków, oraz zdobył tytuł konia publiczności podczas XIX Dni Huculskich. W 2014 roku także pod Beatą Holewą zajął 1 miejsce w konkursie skoków odczas eliminacji w Regietowie, 1 miejsce w konkursie skoków podczas eliminacji w Sielcu, 1 miejsce w konkursie skoków podczas eliminacji w Hawłowicach, 2 miejsce w konkursie skoków podczas eliminacji w Chmielewie, 2 miejsce w konkursie skoków podczas eliminacji w Rudawce Rymanowskiej i 1 miejsce w konkursie skoków podczas XX Dni Huculskich. W 2015 roku dosiadany przez Rafała Kurowskiego zajął 1 miejsce w ścieżce eliminacyjnej i 1 miejsce w całych eliminacjach w Sielcu, pod tym samym jeźdźcem zajął 1 miejsce w konkursie skoków podczas eliminacji Hawłowicach, 3 miejsce w ścieżce eliminacyjnej i ex aequo 2 i 3 miejsce w całych eliminacjach w Warszawie na Białołęce, 1 miejsce w ścieżce huculskiej podczas eliminacji w Rzeszotarach, 1 miejsce w konkursie skoków podczas eliminacji w Rudawce Rymanowskiej i 3 miejsce w ścieżce sportowej podczas XXI Dni Huculskich, zdobył też Kryształowa Kulę w ścieżce huculskiej. W 2016 roku zajął 3 miejsce w ocenie płytowej ogierów, a dosiadany prze Rafała Kurowskiego zajął 2 miejsce w ścieżce eliminacyjnej i 3 miejsce w całych eliminacjach w Regietowie, zajął 2 miejsce w ocenie płytowej ogierów i zdobył tytuł vice czempiona, a dosiadany przez tego samego jeźdźca zajął 2 miejsce w konkursie skoków i 1 miejsce w eliminacjach w Sielcu, zajął 1 miejsce w konkursie skoków podczas eliminacji w Warszawie na Białołęce, zajął 1 miejsce w konkursie skoków podczas eliminacji w Rzeszotarach, zajął 2 miejsce w ocenie płytowej ogierów, a dosiadany przez tego samego jeźdźca zajął 2 miejsce w ścieżce eliminacyjnej, 1 miejsce w konkursie skoków i 2 miejsce w całych eliminacjach w Rudawce Rymanowskiej, zajął 3 miejsce w ścieżce huculskiej na Międzynarodowym Czempionacie Koni Huculskich w Topolczankach, zajął 2 miejsce w konkursie skoków i 2 miejsce w ścieżce sportowej podczas XXII Dni Huculskich, oraz zdobył Kryształową Kula w ścieżce huculskiej. W 2017 roku pod tym samym jeźdźcem zajął 3 miejsce w ścieżce eliminacyjnej podczas eliminacji w Regietowie, zajął 3 miejsce w ocenie płytowej ogierów i zdobył tytuł vice czempiona ogierów, oraz pod Rafałem Kurowskim zajął 2 miejsce w konkursie skoków podczas eliminacji w Warszawie na Białołęce, zajął 1 miejsce w ocenie płytowej ogierów i pod tym samym jeźdźcem zajął 1 miejsce w ścieżce eliminacyjnej, 1 miejsce w konkursie skoków i 1 miejsce w całych eliminacjach w Kołaczycach, zajął 2 miejsce w ocenie płytowej ogierów i zdobył tytuł vice czempiona, a pod tym samym jeźdźcem zajął 1 miejsce w ścieżce eliminacyjnej, 1 miejsce w konkursie skoków oraz 2 miejsce w całych eliminacjach w Rzeszotarach, zajął 3 miejsce w ocenie płytowej ogierów podczas eliminacji w Rudawce Rymanowskiej, zajął 3 miejsce w ocenie płytowej ogierów i zdobył tytuł czempiona ogierów, oraz dosiadany przez Rafała Kurowskiego zajął 1 miejsce w konkursie skoków podczas XXIII Dni Huculskich - I Mistrzostw Polski Koni Rasy Huculskiej, zajął też 3 miejsce w klasyfikacji do Kryształowej Kuli w ścieżce huculskiej. W 2018 roku zajął 3 miejsce w ocenie płytowej ogierów i zdobył tytuł vice czempiona podczas eliminacji w Regietowie, dosiadany przez Rafała Kurowskiego zajął 1 miejsce w konkursie skoków podczas eliminacji w Kołaczycach, zajął 1 miejsce w ścieżce eliminacyjnej i 1 miejsce w całych eliminacjach w Rzeszotarach, pod Oliwią Żołnierchyk zajął 1 miejsce w ścieżce huculskiej dla dzieci i pod Rafałek Kurowskim zajął 1 miejsce w ścieżce eliminacyjnej podczas eliminacji w Rudawce Rymanowskiej. W 2019 roku zajął 3 miejsce w ocenie płytowej ogierów, pod Rafałem Kurowskim zajął 3 miejsce w konkursie skoków i pod Adrianną Pukło zajął 2 miejsce w ścieżce huculskiej dla dzieci podczas eliminacji w Rzeszotarach, pod Rafałem Kurowskim zajął 2 miejsce w ścieżce czempionatowej, 2 miejsce w czempionacie użytkowym i 2 miejsce w konkursie skoków podczas XXV Dni Huculskich - III Mistrzostw Polski Koni Rasy Huculskiej W 2020 roku zajł 2 miejsce w ocenie płytowej ogierów i zdobył tytuł vice czempiona, a pod Rafałem Kurowskim zajął 2 miejsce w ścieżce huculskiej i 2 miejsce w konkursie skoków podczas XXVI Dni Huculskich. W 2021 roku zajął 3 miejsce w ocenie płytowej ogierów, a dosiadany przez Rafała Kurowskiego zajął 1 miejsce w ścieżce eliminacyjnej i 1 miejsce w całych eliminacjach w Regietowie, zajął 3 miejsce w rajdzie, 1 miejsce w ścieżce huculskiej i 1 miejsce w czempionacie użytkowy podczas XXVII Dni Huculskich – IV Mistrzostw Polski Koni Rasy Huculskiej w Regietowie. W 2022 roku dosiadany przez Rafała Kurowskiego zajął 3 miejsce w rajdzie podczas XXVIII Dni Huculskich – V Mistrzostw Polski Koni Rasy Huculskiej w Regietowie. Krył w latach 2010 – 2022 w Rzeszotarach (w. małopolskie). Dał 55 czystorasowych źrebiąt (43 ogiery i 12 klaczy). 1 jego syn i 7 córek otrzymało licencję. Krył też klacze innych ras.
Grom (Puszkar – Grafina), ciemnomyszaty, urodzony 1 maja 2007 roku u Krzysztofa Banasiewicza w Przemyślu (w. podkarpackie), ogier o wymiarach 142 – 179 – 20 cm, zbonitowany na 80 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 6,63% (inbredowany na Hrobego V-22, Wiosenkę i Cukora-Gurgula-5). Jego matka Grafina Khc 256 (Jaśmin – Gurgul V-23), urodziła się w 1990 roku w SK Siary, była jasnogniadą klaczą, o wymiarach 135 – 170 – 17 cm, zbonitowaną na 79 punktów. Wywodziła się z rodu Gurgula i rodziny rumuńskiej klaczy 16 Aglaia. Grom w 2010 roku dosiadany przez Krzysztofa Banasiewicza zajął 2 miejsce w próbie dzielności podczas eliminacji w Sielcu. W 2019 roku dosiadany przez Barbarę Brzostowską zajął 3 miejsce w konkursie skoków podczas eliminacji w Rudawce Rymanowskiej. W 2021 roku zajął 1 miejsce w ocenie płytowej ogierów i zdobył tytuł vice czempiona oraz dosiadany przez Barbarę Brzostowską zajął 2 miejsce w ścieżce eliminacyjnej i 2 miejsce w całych eliminacjach w Regietowie, zajął 1 miejsce w ocenie płytowej ogierów oraz dosiadany przez Barbarę Brzostowską zajął 1 miejsce w ścieżce eliminacyjnej i 1 miejsce w całych eliminacjach w Chorzowie, zajął 1 miejsce w ocenie płytowej ogierów podczas eliminacji w Kołaczycach, zajął 3 miejsce w ocenie płytowej ogierów i zdobył tytuł vice czempiona podczas eliminacji w Bieździedzy. Krył w latach 2011 – 2014 w Gołąbiu (w. lubelskie), w 2017 roku w Czarnej (w. podkarpackie), w latach 2021 - 2022 w Dębicy i w 2023 roku w Łękach Dolnych. Dał 35 czystorasowych źrebiąt (26 ogierów i 9 klaczy). 4 jego córki otrzymały licencję. Krył też klacze innych ras.
Bols (Puszkar – Secunda), gniadosrokaty, urodzony 22 kwietnia 2013 roku u Marcina Babisia w Hawłowicach (w. podkarpackie), ogier o wymiarach 138 – 180 – 18,5 cm, zbonitowany na 79 punktów. Pełny brat Bryfa. Według Gorausa [2018] Bols to ogier w dobrym typie. W 2018 roku dosiadany przez Bogdana Malca zajął 2 miejsce w ścieżce do próby w Klikowej. W 2019 roku zajął 3 miejsce w ocenie płytowej ogierów, a dosiadany przez Klaudiusza Malca zajął 1 miejsce w ścieżce eliminacyjnej i 1 miejsce w całych eliminacjach w Chorzowie. Krył w latach 2018 – 2022 w Chorzowie (w. podkarpackie) i w 2023 roku w Czystogarbie (w. podkarpackie). Dał 79 czystorasowych źrebiąt (41 ogierów i 38 klaczy). 2 jego córki otrzymały licencję. Krył też klacze innych ras.
Odi (Werset – Obi), jasnogniady, urodzony 19 maja 2006 roku u Grzegorza Janika w Bobowej (w. małopolskie), ogier o wymiarach 142 – 185 – 19,5 cm, zbonitowany na 78 punktów. Według Peckiel [2010] ogier mocny i typowy. Jego współczynnik inbredu wynosił 9,34% (inbredowany na Maciejową i Hrobego V-22). Jego matka Obi (Litmirz – Osława), urodziła się w 2003 roku u Józefa Janika w Bobowej, była kasztanowatą klaczą, o wymiarach 136 – 172 – 17,5 cm, zbonitowaną na 77 punktów. Wywodziła się z rodu Hrobego i rodziny Wołgi. Krył w latach 2010 – 2023 w Sajzach (w. warmińsko-mazurskie). Dał 46 czystorasowych źrebiąt (25 ogierów i 21 klaczy). 3 jego synów i 4 córki otrzymały licencję. Krył też klacze innych ras.
Baszar (Prymus – Bella), skarogniady, urodzony 25 czerwca 2013 roku u Bogdana Malca w Chorzowie (w. warmińsko-mazurskie), ogier o wymiarach 138 – 174 – 18,2 cm, zbonitowany na 78 punktów. Zaliczył zasadniczą polową próbę wierzchową z oceną dobrą. Jego współczynnik inbredu wynosił 4,34% (inbredowany na Zawieję, Hrobego V-22 i Zefira). Jego matka Bella (Prislop IX-81 – Bergenia), urodziła się w 2001 roku, była gniadą klaczą. Wywodziła się z rodziny Bajkałki. Baszar w 2015 roku uzyskał tytuł konia publiczności na XV Ogólnopolskim Młodzieżowym Czempionacie Koni Rasy Huculskiej w Klikowa. Krył w latach 2017 – 2018 w Chorzowie (w. podkarpackie), w latach 2018 – 2020 w Tomaszowicach (w. lubelskie) i w latach 2022 – 2023 w Kolbuszowej (w. podkarpackie). Dał 30 czystorasowych źrebiąt (13 ogierów i 17 klaczy). 1 jego syn i 1 córka otrzymały licencję. Krył też klacze innych ras.
Lando-O (Ważniak – Lira), jasnogniady, urodzony 6 listopada 2004 roku w ZZD Odrzechowa, ogier o wymiarach 142 – 175 – 19,2 cm, zbonitowany na 81 punktów. Ogier nieco nadmiernie pobudliwy, na ścieżkach huculskich często można było go zobaczyć stającego dęba. Wyraźnie agresywny w stosunku do innych ogierów i wałachów. Jego współczynnik inbredu wynosił 9,78% (inbredowany na Elfa, Maciejową i Hrobego V-22). Jego matka Lira (Rygor – Liszka), urodziła się w 2001 roku w ZZD Odrzechowa, była jasnogniadą klaczą, o wymiarach 138 – 163 – 18 cm. Wywodziła się z rodu Gorala i rodziny Laliszki. W 2007 roku Lando-O zajął 2 miejsce w ocenie ogierów dwuletnich, zdobył tytuł czempiona i najlepszego konia pokazu na VII Ogólnopolskim Młodzieżowym Czempionacie Koni Rasy Huculskiej w Klikowej i 3 miejsce w ocenie ogierów 3- i 4-letnich na II Międzynarodowym Czempionacie Koni Huculskich HIF w Klikowej. W 2008 roku zajął 1 miejsce w ocenie płytowej ogierów i dosiadany prze Adama Malmuka zajął 1 miejsce w ścieżce do próby i w całej próbie dzielności w Klikowej, oraz 3 miejsce w ocenie płytowej ogierów podczas eliminacji w Sielecu. W 2009 roku zajął 2 miejsce w ocenie płytowej i zdobył tytuł vice czempiona podczas eliminacji w Sielcu, zajął 2 miejsce płytowej w grupie ogierów 3- i 5-letnich oraz dosiadany przez Adama Malmuka zajął ex aequo 3 – 6 miejsce w ścieżce huculskiek podczas I Międzynarodowego Ogólnozwiązkowego Czempionatu Koni Huculskich w Stadl Paura w Austrii. W 2010 roku zająl 1 miejsce w ocenie płytowej ogierów i zdobył tytuł czempiona podczas eliminacji w Sielcu, zajął 1 miejsce w ocenie płytowej ogierów podczas eliminacji w Hawłowicach i 3 miejsce w rajdzie podczas XVI Dni Huculskich. W 2011 roku zajął 3 miejsce w ocenie płytowej ogierów podczas eliminacji w Rudawkce Rymanowskiej, zajął 5 miejsce w ocenie ogierów i zdoył tytuł vice czempiona podczas XVII Dni Huculskich. W 2013 roku zdobył tytuł vice czempiona i dosiadany przez Rafała Dąbkowskiego zajął 2 miejsce w eliminacjach w Chmielewie, zajął 1 miejsce w ocenie płytowej ogierów, zdobył tytuł czempiona i został uznany za najlepszego ogiera w typie huculskim na XIX Dniach Huculskich. W 2014 roku zajął 1 miejsce w ocenie płytowe ogierów i zdobył tytuł czempiona podczas eliminacji w Sielecu, zajął 1 miejsce w ocenie płytowej i zdobył tytuł czempiona, a dosiadany przez Rafała Dąbkowskiego zajął 3 miejsce w ścieżce eliminacyjnej i 1 miejsce w całych eliminacjach oraz pod Pauliną Olchawą zajął 1 miejsce w konkursie skoków podczase liminacji w Chmielewie, zajął 1 miejsce w ocenie płytowej ogierów, zdobył tytuł czempiona i został uznany najlepszym koniem w typie huculskim podczas eliminacji w Rzeszotarach i zajął 1 miejsce w ocenie płytowej ogierów podczas XX Dni Huculskich. W 2015 roku zajął 3 miejsce w ocenie płytowej ogierów podczas eliminacji w Warszawie na Białołęce. W 2016 roku powożony przez Rafała Dąbkowskiego w parze z klaczą Werona (Lando-O – Wibracja) zajął 3 miejsce w konkursie ujeżdżenia, 3 miejsce w maratonie i 3 miejsce w klasyfikacji ogólnej w Małopolskich Zawodach w Powożeniu Zaprzęgami w Klikowej, powożony przez Rafała Dąbkowskiego w parze z klaczą Weroną zajął 3 miejsce w zawodach zaprzęgów podczas eliminacji w Sielcu, w parze z Weroną powożone przez Rafała Dąbkowskiego zajął 1 miejsce, a powożone przez Bartłomieja Woźnicę zajął 2 miejsce w zawodach zaprzęgów podczas eliminacji w Rzeszotarach. W 2017 roku w parze z klaczą Werona (Lando-O – Wibracja) powożony przez Rafała Dąbkowskiego zajął 1 miejsce w konkursie ujeżdżenie, 1 miejsce w maratonie i 2 miejsce w konkursie zręczności powożenia i 1 miejsce w klasyfikacji ogólnej podczas zawodów w Klikowej, także w parze z Weroną ale powożony przez Adama Malmuka zajął 1 miejsce na zawodach zaprzęgów podczas eliminacji w Warszawie na Białołęce, w parze z Weroną powożony przez Rafała Dąbkowskiego zajął 1 mijsce w konkursie dla koni małych z bryczkami maratonkami podczas IX Galicyjskiego Konkursu Powożenia Zaprzęgami Konnymi w Ujanowicach, w parze z Weroną powożony przez Adama Malmuka zajął 2 miejsce w konkursie powożenie podczas eliminacji w Rzeszotarach, w parze z Weroną powożony przez Rafałą Dąbkowskiego zajął 1 miejsce w konkursie poworenia podczas eliminacji w Kołaczycach, w parze z Weroną powożony przez Rafałą Dąbkowskiego zajął 1 miejsce w konkursie powożenia podczas eliminacji w Rudawce Rymanowskiej, w parze z Weroną powożony przez Rafała Dąbkowskiego zajął 3 miejsce w maratonie kombinowanym podczas XXIII Dni Huculskich, powożony przez Rafała Dąbkowskiego wywalczył też Kryształową Kulę w powożeniu. W 2018 roku w parze z Weroną powożony przez Rafała Dąbkowskiego zajął 1 miejsce w konkursie zręczności powożenia na V Małopolskich Mistrzostwach w Powożeniu Zaprzęgami Konnymi, zajął 2 miejsce w konkursie zaprzęgów podczas eliminacji w Rzeszotarach i 2 miejsce w konkursie powożenia dla koni małych w maratonkach podczas X Galicyjskiego Konkursu Powożenia Zaprzęgami Konnymi w Ujanowicach. W 2019 raku w parze z Weroną powożony przez Rafałą Dąbkowskiego zajął 3 miejsce w konkursie powożeia podczas XIII Mazowieckiej Wystawy Klaczy Hodowlanych, zajął też 1 miejsce w jednym z czterech konkursów finału Kryształowej Kuli podczas Cavaliady w Poznaniu. Krył w latach 2008 – 2012 w Małkowicach (w. podkarpackie) i w latach 2013 – 2016 w Warszawie. Z powodu nieszczęśliwego wypadku przy kryciu (został kopnięty przez klacz) musiał być wykastrowany wiosną 2016 roku. Dał 56 czystorasowych źrebiąt (28 ogierów i 28 klaczy). 1 jego syn i 14 córek otrzymało licencję. Krył też klacze innych ras.
Opałek-O (Ważniak – Omega-O), gniady, urodzony 12 listopada 2006 roku w ZZD Odrzechowa, ogier o wymiarach 141 – 171 – 19 cm, zbonitowany na 79 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 8,97% (inbredowany na Elfa). Jego matka Omega-O (Rygor – Otawa), urodziła się w 2002 roku w ZZD Odrzechowa, była ciemnomyszatą klaczą bez odmian, o wymiarach 135 – 169 – 17,5 cm, zbonitowaną na 79 punktów. Wywodziła się z rodu Gorala i rodziny Wołgi. Opałek-O krył w latach 2010 – 2012 w Koloni Muszyn (w. dolnośląskie), w latach 2017 – 2020 w miejscowości Tabory Rzym (w. podlaskie) i w 2023 roku w Głowience (w. podkarpackie). Dał 45 czystorasowych źrebięt (25 ogierów i 20 klaczy). 8 jego córek otrzymało licencję. Krył też klacze innych ras.
Wieśniak (Ważniak – Wibracja), gniady, urodzony 15 października 2007 roku u Andrzeja Pelca w Małkowicach (w. podkarpackie), ogier o wymiarach 142 – 180 – 19,5 cm, zbonitowany na 82 punkty. Jego współczynnik inbredu wynosił 10,33% (inbredowany na Maciejową i Hrobego V-22). Jego matka Wibracja (Tuhaj-Bej – Wiera), urodziła się w 2001 roku w ZZD Odrzechowa, była myszatą klaczą. Wywodziła się z rodu Gurgula i rodziny Wydry. W 2009 roku zajął 2 miejsce w grupie ogierów dwuletnich w klasie A podczas IX Ogólnopolskiego Młodzieżowego Czempionatu Koni Rasy Huculskiej w Klikowej. W 2010 roku zajął 2 miejsce w grupie ogierów dwuletnich na X Ogólnopolskim Młodzieżowym Czempionacie Koni Rasy Huculskiej w Klikowej. W 2011 roku zajął 1 miejsce w ocenie płytowej ogierów i zdobył tytuł czempiona podczas eliminacji w Hawłowicach i został odznaczony złotym medalem na XXV Krajowej Wystawie Zwierząt Hodowlanych w Poznaniu. W 2012 roku zajął 1 miejsce w ocenie płytowej ogierów i zdobył tytuł czempiona podczas eliminacji w Regietowie, zajął 2 miejsce w ocenie płytowej ogierów i zdobył tytuł czempiona podczas eliminacji w Sielcu, zajął 1 miejsce w ocenie płytowej ogierów i zdobył tytuł czempiona, a dosiadany przez Adama Malmuka zajął 1 miejsce w eliminacjach w Hawłowicach, zajął 1 miejsce w ocenie płytowej ogierów podczas eliminacji w Rzeszotarach, zajął 2 miejsce w ocenie płytowej ogierów i zdobył tytuł czempiona, i dosiadany przez Adama Malmuka zajął 2 miejsce w ścieżce czempionatowej i 2 w całym czempionacie użytkowym (w rajdzie dosiadał go Konrad Pelc) podczas XVIII Dni Huculskich. W 2013 roku dosiadany przez Adama Malmuka zajął 3 miejsce w konkursie skoków podczas eliminacji w Rzeszotarach, 2 miejsce w konkursie skoków podczas eliminacji w Rudawce Rymanowskiej i 3 miejsce w konkursie skoków na XIX Dniach Huculskich. W 2014 roku pod tym samym jeźdźcem zajął 2 miejsce w konkursie skoków podczas eliminacji w Hawłowicach, zajął 3 miejsce w ocenie płytowej ogierów i zdobył tytuł vice czempiona podczas eliminacji w Rzeszotarach. W 2015 roku zajął 1 miejsce w ocenie płytowej ogierów i w parze z klaczą Jagła (Rygor – Arabeska) powożony przez Adama Malmuka zajął 2 miejsce w konkursie zaprzęgów podczas eliminacji w Sielcu, zajął 3 miejsce w ocenie płytowej ogierów podczas eliminacji w Hawłowicach, zajął 2 miejsce w ocenie płytowej i zdobył tytuł czempiona, a dosiadany przez Adama Malmuka zajął 1 miejsce w ścieżce huculskiej i 1 miejsce w całych eliminacjach w Warszawie na Białołęce, powożony przez Adama Malmuka w parze z Jagłą zajął 3 miejsce w konkursie zręczności powożenia dla koni małych podczas V Galicyjskiego Lato z Koniem, zajął 2 miejsce w ocenie płytowej ogierów i 3 miejsce w eliminacjach w Rudawce Rymanowskiej, w parze z Jagłą powożony przez Adama Malmuka wywalczył też 2 miejsce w klasyfikacji do Kryształowej Kuli w powożeniu. W 2016 roku zajął 1 miejsce w ocenie płytowej ogierów i zdobył tytuł czempiona podczas eliminacji w Rzeszotarach, zajął 3 miejsce w ocenie płytowej ogierów i zdobył tytuł vice czempiona podczas eliminacji w Rudawce Rymanowskiej, zajął 1 miejsce w ocenie ogierów 5-letnich i starszych i zdobył tytuł czempiona ogierów starszych na Międzynarodowym Czempionacie Koni Huculskich HIF w Topolczankach. W 2018 roku zajął 2 miejsce w ocenie płytowej ogierów i tytuł vice czempiona ogierów podczas eliminacji w Rudawce Rymanowskiej. Krył w latach 2011 – 2016 w Małkowicach (w. podkarpackie) i w latach 2016 – 2020 w Warszawie. Zginął w pożarze stajni 9 stycznia 2023 roku. Dał 96 czystorasowych źrebiąt (47 ogierów i 49 klaczy). 2 jego synów i 22 córki otrzymały licencję. Krył też klacze innych ras.
Lir-O (Ważniak – Lira), gniady, urodzony 28 stycznia 2008 roku w ZZD Odrzechowa, ogier o wymiarach 141 – 174 – 18,7 cm, zbonitowany na 78 punktów. Pełny brat Lando-O. Według Peckiel [2012] ogier z dobrą kłodą, lecz mniej poprawnymi nogami i gorszym ruchem w kłusie. W 2012 roku zajął 1 miejsce w ocenie płytowej ogierów podczas próby dzielności w Rzeszotarach. Padł 19 października 2012 roku. Nie zostawił zarejestrowanego potomstwa.
Gizmo-O (Ważniak – Gniewoszówka), gniady, urodzony 1 stycznia 2010 roku w ZZD Odrzechowa, ogier o wymiarach 143 – 185 – 19 cm, zbonitowany na 80 punktów. Według Peckiel [2013] typowy. Zaliczył zasadniczą polową próbę wierzchową z oceną dobrą. Jego współczynnik inbredu wynosił 8,03% (inbredowany na Maciejową i Hrobego V-22). Jego matka Gniewoszówka (Hawrań – Rozetka), urodziła się w 1991 roku w ZZD Odrzechowa, była karą klaczą, o wymiarach 136 – 163 – 18 cm, zbonitowana na 76 punktów. Wywodziła się z rodu Hrobego i rodziny rumuńskiej klaczy 16 Aglaia. Gizmo-O krył w latach 2017 – 2019 w Gołęczynie (w. podkarpackie) i w latach 2020 - 2023 w Głobikowej (w. podkarpackie). Dał 20 czystorasowych źrebiąt (11 ogierów i 9 klaczy). 2 jego córki otrzymały licencję. Krył też klacze innych ras.
Oscypek-O (Ważniak – Omega-O), gniady, urodzony 6 listopada 2010 roku w ZZD Odrzechowa, ogier o wymiarach 142 – 189 – 19,5 cm, zbonitowany na 80 punktów. Według Peckiel [2014] ogier męski, reprezentujący mocny, prymitywny typ hucuła. Pełny brat Opałka-O. Oscypek-O krył w latach 2017 – 2020 w Rzeszowie i w 2021 roku w Chorzowie (w. podkarpackie). Potem wykastrowany. Dał 40 czystorasowych źrebiąt (23 ogierów i 17 klaczy). 1 syn i 6 jego córek otrzymało licencję.
Lapin-O (Ważniak – Lira), gniady, urodzony 10 listopada 2011 roku w ZZD Odrzechowa, ogier o wymiarach 139 – 171 – 19 cm, zbonitowany na 78 punktów. Pełny brat Lando-O i Lira-O. Zaliczył zasadniczą polową próbę wierzchową z oceną bardzo dobrą. Według Peckiel [2015] mocno zbudowany, z energicznym, rytmicznym stępem. Krył w 2016 roku w Tomaszewicach (w. lubelskie), w latach 2017 – 2018 w Psarach Koloni (w. świętokrzyskie). Padł 16 lutego 2018 roku. Dał 11 czystorasowych źrebiąt (8 ogierów i 3 klacze). 2 jego córki otrzymały licencję.
Popis-O (Ważniak – Pipi), gniady, urodzony 28 listopada 2014 roku w ZZD Odrzechowa, ogier o wymiarach 141 – 182 – 19 cm, zbonitowany na 80 punktów. Według Gorausa [2018] w dobrym typie. Zaliczył zasadniczą polową próbę wierzchową z oceną dobrą. Jego współczynnik inbredu wynosił 8,06% (inbredowany na Maciejową i Hrobego V-22). Jego matka Pipi (Waluch – Paula), urodziła się w 2002 roku w ZZD Odrzechowa, była gniadą klaczą bez odmian, o wymiarach 136 – 172 – 18 cm, zbonitowana na 79 punktów. Wywodziła się z rodu Hrobego i rodziny Połoniny. Popis-O krył w latach 2020 – 2021 w Markowej (w. podkarpackie), w 2022 roku w Gozdowie (w. mazowieckie) i w 2023 roku w Stepnej-Michałki (w. mazowieckie). Dał 7 czystorasowych źrebiąt (2 ogiery i 5 klaczy).
Puls-O (Hroby) (Ważniak – Pastylka-O), gniady, urodzony 27 października 2018 roku w ZZD Odrzechowa, ogier o wymiarach 141 – 179 – 19 cm, zbonitowany na 78 punktów. Według Gibały [2022a] komisja przy uznawaniu bardzo dobrze oceniła typ, głowę i osadzenie szyi tego ogiera, a także dobre chody, nieco niżej – nieco zbyt kódką kłodę i przednią nogę. Jego współczynnik inbredu wynosił 8,14% (inbredowany na Dioryta i Elfa). Jego matka Pastylka-O (Zeferek – Palisada-O), urodziła się w 2014 roku w ZZD Odrzechowa, była karosrokatą klaczą, o wymiarach 138 – 183 – 18 cm, zbonitowana na 79 punktów. Wywodziła się z rodu Gorala i rodziny Połoniny. Puls-O krył w 2023 roku w Kętrzynie (w. warmińsko-mazurskie). Jeszcze nie dał potomstwa.
Pionier-O (Hroby) (Ważniak – Pastylka-O), gniady, urodzony 6 października 2019 roku w ZZD Odrzechowa, ogier o wymiarach 142 – 175 – 18,5 cm, zbonitowany na 81 punktów. Perły brat Plusa-O (Hroby). Zaliczył zasadniczą polową próbę wierzchową z oceną bardzo dobra. W 2021 roku zajął 3 miejsce w ocenie ogierów dwuletnich podczas XX Ogólnopolskiego Młodzieżowego Czempionatu Koni Rasy Huculskiej w Klikowej. W 2022 roku zajął 1 miejsce podczas oceny płytowej ogierów podczas próby dzielności w Klikowej. W 2023 roku Pionier-O (Hroby) krył w Małkowicach (w. podkarpackie). Jeszcze nie dał potomstwa.
Pepe-O (Hroby) (Ważniak – Pastylka-O), gniady, urodzony 18 lutego 2020 roku w ZZD Odrzechowa, ogier o wymiarach 141 – 172 – 19 cm, zbonitowany na 81 punktów. Perły brat Plusa-O (Hroby) i Pioniera-O (Hroby). Jak podaje Peckiel [2023b] ma on dobrze zaznaczone cechy męskie i prymitywne, jest prawidłowo zbudowany, obdarzony swobodnym, obszernym stępem i elastycznym kłusem w dobrym takcie. W 2022 roku zajął 2 miejsce w grupie ogierów dwuletnich i zdobył tytul vice czempiona ogierów dwuletnich na XXII Ogólnopolskim Młodzieżowym Czempionacie Koni Rasy Huculskiej w Klikowej. W 2023 roku zajął 2 miejsce w grupie ogierów trzyletnich na XXIII Ogólnopolskim Młodzieżowym Czempionacie Koni Rasy Huculskiej w Klikowej i zajął 1 miejsce w ocenie płytowej ogierów oraz dosiadany przez Mariusza Borytę zajął 1 miejsce w ścieżce do próby i 1 miejsce w całej jesiennej próbie dzielności w Klikowej.
Atos (Sułtan – Arka), karosrokaty, urodzony 1 kwietnia 2009 roku u Wiliama Piątka w Starym Wielisławiu (w. dolnośląskie), ogier o wymiarach 142 – 191 – 20,5 cm, zbonitowany na 80 punktów. Według Peckiel [2012] bardzo typowy i męski przedstawiciel rasy, kościsty, a przy tym na suchych nogach, ogier o dominującym charakterze. Jego współczynnik inbredu wynosił 7,45% (inbredowany na Zefira). Jego matka Arka (Wabigon – Aria), urodziła się w 2006 roku u Krzysztofa Chomicza w Janowie-Grodzcu (w. wielkopolskie), była kasztanowatą klaczą z łysiną, o wymiarach 138 – 175 – 18,5 cm, zbonitowana na 78 punktów. Wywodziła się z rodu Gorala i rodziny Agatki. Atos krył w latach 2014 – 2015 w Chocieszowie (w. dolnośląskie). Dał 4 czystorasowe źrebięta (2 ogiery i i 2 klacze). 1 jego corka otrzymała licencję.
T.Nokaut z Karwi (Roy – T.Nostalgia), ciemnobułany, urodzony 2 marca 2007 roku u Leonarda Konkola w Karwi (w. pomorskie), ogier o wymiarach 135 – 171 – 18 cm, zbonitowany na 78 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 7,70% (inbredowany na Hrobego V-22, Cukora-Gurgula-5, Maciejową i Zagadkę). Jego matka T.Nostalgia (Wierch – Nanda), urodziła się w 2002 roku u Jana Rączki w Izbach (w. małopolskie), była gniadosrokatą klaczą, o wymiarach 136 – 171 – 18,5 cm, zbonitowana na 80 punktów. Wywodziła się z rodu Gurgula i rodziny Zyrki. W 2010 roku T.Nokaut z Karwi dosiadany przez Alicję Kowalską zajął ex aequo 1 – 4 miejsce w ścieżce huculskiej do próby i 2 miejsce w całej próbie dzielności w Filicach. Krył w 2011 roku w Karwi (w. pomorskie) i w latach 2012 – 2013 w Grabowie (w. pomorskie). Padł 21 lutego 2013 roku. Dał 3 czystorasowe źrebięta (2 ogiery i 1 klacz). 1 jego córka otrzymała licencję. Krył też klacze innych ras.
Matki 14 wymienionych powyżej ogierów wywodziły się z rodu Gorala i także 14 – z rodu Gurgula, 5 – z rodu Hrobego, 2 – z rodu Pietrosu, po 1 – z rodu Ousora, Polana i Prislopa. W linii żeńskiej 7 pochodziło z rodziny Połoniny, 6 – z rodziny Wołgi, po 4 – z rodziny Laliszki i Wydry, po 3 – z rodziny Agatki, Bajkałki i Nakonecznej, po 2 – z rodziny Góralki Nowosądeckiek i rumuńskiej klaczy 16 Aglaia, po 1 – z rodziny Redy, Sroczki, Wrony i Zyrki.
10. Piąte pokolenie potomne po drugim sprowadzonym ogierze
Alex (Midas – Atrakcja), skarogniady, urodzony 28 marca 2009 roku u Mariana Solona w Uhercach Mineralnych (w. podkarpackie), ogier o wymiarach 143 – 179 – 18,5 cm, zbonitowany na 79 punktów. Według Peckiel [2012] ogier w wyraźnym prymitywnym typie. Według Solona (2021) Alex jak ojciec był ogierem chętnym do pracy i szanującym człowieka. Jego współczynnik inbredu wynosił 8,04% (inbredowany na Hrobego V-22). Jego matka Atrakcja (Smyk – Aksa), urodziła się w 2001 roku u Aleksandry Podgórnej w Nowym Sączu (w. małopolskie), była skarogniadą klaczą, o wymiarach 137 – 189 – 18 cm, zbonitowaną na 79 punktów. Wywodziła się z rodu Gurgula i rodziny Agatki. Alex krył w latach 2012 – 2019 w Uhercach Mineralnych i w latach 2020 – 2023 w Albigowej (w. podkarpackie). Dał 94 czystorasowe źrebięta (44 ogiery i 50 klaczy). 21 jego córek otrzymało licencję. Krył też klacze innych ras.
Zefir-Kur (Hroby) (Ogień – Zenitka), kary, urodzony 26 stycznia 2018 roku u Wacława Kurowskiego w Rzeszotarach (w. małopolskie), ogier o wymiarach 141 – 171 – 18,5 cm, zbonitowany na 78 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 10,61% (inbredowany na Wabigona). Peckiel [2021] twierdzi, że to ogier z mocno zaznaczonymi cechami prymitywnymi, choć w czasie uznawania był wyraźnie jeszcze źrebięcy. Jego matka Zenitka (Orman – Wiki), urodziła się w 2013 roku u Andrzeja Pelca w Małkowicach (w. podkarpackie), była karą klaczą, o wymiarach 138 – 163 – 17 cm, zbonitowaną na 77 punktów. Wywodziła się z rodu Gurgula i rodziny Redy. Zefir-Kur (Hroby) krył w 2022 roku w Gosprzydowej (w. małopolskie) i w 2023 roku Szczepanowicach (w. małopolskie). Dał 5 czystorasowych źrebiąt (2 ogiery i 3 klacze).
Bekcham (Person – Branka), gniady, urodzony 13 marca 2011 roku u Arkadiusza Twarowskiego w Sajzach (w. warmińsko-mazurskie), ogier o wymiarach 143 – 185 – 20 cm, zbonitowany na 79 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 7,17% (inbredowany na Gorala X). Jego matka Branka (Piaf – Beocja), urodziła się w 1995 roku w SKH Gładyszów, była myszatosrokatą klaczą, o wymiarach 138 – 167 – 17,5 cm, zbonitowaną na 78 punktów. Wywodziła się z rodu Pietrosu i rodziny Bajkałki. W 2015 roku Bekcham zajął 1 miejsce w próbie dzielności w Orzechowie. Krył w latach 2016 – 2017 w Sajzach (w. warmińsko-mazurskie), w latach 2018 – 2019 w Sajówce (w. lubelskie), w 2020 roku w Małkowicach (w. podkarpackie), w 2021 roku w Jakubowicach Konińskich-Koloni (w. lubelskie) i w latach 2022 – 2023 w Gniewęcinie (w. świętokrzyskie). Dał 84 czystorasowych źrebiąt (37 ogierów i 47 klaczy). 1 jego syn i 6 córek otrzymało licencję. Krył też klacze innych ras.
Asio (Person – Astoria), kary, urodzony 16 lipca 2013 roku u Bogusława Karpińskiego w Bargłowie Dolnym (w. podlaskie), ogier o wymiarach 138 – 179 – 18,5 cm, zbonitowany na 78 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 6,45% (inbredowany na Dioryta). Jego matka Astoria (Oskar – Andaluzja), urodziła się w 2008 roku u Andrzeja Bochenka w Libertowie (w. małopolskie), była gniadosrokatą klaczą, o wymiarach 134 – 175 – 17 cm, zbonitowaną na 78 punktów. Wywodziła się z rodu Hrobego i rodziny Agatki. Asio krył w latach 2017 – 2023 w Bargłowie Dwornym (w. podkarpackie). Dał 12 czystorasowych źrebiąt (7 ogierów i 5 klaczy). 1 jego córka otrzymała licencję. Krył też klacze innych ras.
Oficer (Person – Ohara), gniadosrokaty, urodzony 15 maja 2016 roku u Arkadiusza Twarowskiego w Sajzach (w. warmińsko-mazurskie), ogier o wymiarach 138 – 175 – 19 cm, zbonitowany na 78 punktów. Według Gibały [2021] koń o dobrym typie i sylwetce, z kościstym, choć mało precyzyjnym spodem, ale charakteryzujący się energicznym i wydajnym kłusem. Jego współczynnik inbredu wynosił 18,04% (inbredowany na Persona). Jego matka Ohara (Smrek – Ofi), urodziła się w 2012 roku także u Arkadiusza Twarowskiego, była gniadosrokatą klaczą, o wymiarach 137 – 170 – 17,5 cm, zbonitowaną na 79 punktów. Wywodziła się z rodu Gurgula i rodziny Wołgi. Oficer krył w 2022 roku w Sajzach (w. warmińsko-mazurskie) i w latach 2022 – 2023 w Sulkowie-Bariany (w. mazowieckie). Dał 5 czystorasowych źrebiąt (3 ogiery i 2 klacze).
Granad (Odi – Galia), gniady, urodzony 14 czerwca 2017 roku u Arkadiusza Twarowskiego w Sajzach (w. warmińsko-mazurskie), ogier o wymiarach 141 – 180 – 19,5 cm, zbonitowany na 82 punktów. Według Gibały [2022a] Granad prezentuje bardzo dobry typ rasowy, samczy wygląd, ma modelową głowę, poprawny fundament, obszerny stęp i energiczny kłus. Jego współczynnik inbredu wynosił 8,51% (inbredowany na Soneta i Dioryta). Jego matka Galia (Person – Gryczka), urodziła się w 2011 roku także u Arkadiusza Twarowskiego, była ciemnomyszą klaczą, o wymiarach 138 – 170 – 17,5 cm, zbonitowaną na 79 punktów. Wywodziła się z rodu Hrobego i rumuńskiej klaczy 16 Aglaia. Granad krył w 2023 roku w Sajzach (w. warmińsko-mazurskie).
Gordon (Hroby) (Odi – Gabi), gniady, urodzony 18 czerwca 2018 roku u Arkadiusza Twarowskiego w Sajzach (w. warmińsko-mazurskie), ogier o wymiarach 140 – 177 – 19 cm, zbonitowany na 79 punktów. Według Gibały [2022b] podczas uznawania zaprezentował wyraźne cechy rasowe i płciowe, głęboką kłodę, nieco krótki zad i butelkowate nadpęcia przedniej nogi. W ruchu zdecydowanie lepiej pokazał się w kłusie niż w stępie. Na ogólnym wrażeniu zaważył jednak brak suchości tkanek kończyn. Jego współczynnik inbredu wynosił 8,51% (inbredowany na Soneta i Dioryta). Jego matka Gabi (Person – Gryczka), urodziła się w 2009 roku także u Arkadiusza Twarowskiego, była gniadą klaczą z gwiazdką, o wymiarach 141 – 172 – 17,5 cm, zbonitowaną na 78 punktów. Wywodziła się z rodu Hrobego i rumuńskiej klaczy 16 Aglaia. Gordon jeszcze nie dał potomstwa.
Gamal (Hroby) (Odi – Gryczka), myszaty, urodzony 4 czerwca 2019 roku u Natali Twarowskiej, ogier o wymiarach 143 – 180 – 19,5 cm, zbonitowany na 80 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 4,15% (inbredowany na Hrobego V-22 i Zawieję). Zdał zasadniczą polową próbę wierzchową z ocaną wybitną. Jego matka Gryczka (Hroby XXI-50 – Grażda), urodziła się w 2003 roku w SKH Gładyszów, była jasnokasztanowatą klaczą z gwiazdką, o wymiarach 139 – 165 – 17 cm, zbonitowaną na 75 punktów. Wywodziła się z rodziny rumuńskiej klaczy 16 Aglaia. W 2022 roku Gamal (Hroby) zajął 2 miejsce w próbie dzielności w Gąsiorowie. W 2023 roku krył w Sajzach (w. warmińsko-mazurskie). Jeszcze nie dał potomstwa.
Pieszczoch (Hroby) (Baszar – Przełęcz Tabun), karosrokaty, urodzony 10 marca 2018 roku u Tadeusza Pietryna w Mołodyczy (w. podkarpackie), ogier o wymiarach 143 – 182 – 19 cm, zbonitowany na 78 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 6,89% (inbredowany na Jaśmina, Hrobego V-22, Wiosenkę, Maciejową i Cukora-Gurgula-5). Zdał zasadniczą polową próbę wierzchową z oceną dobrą. Według Peckiel [2021] ogier z zaznaczonymi cachami męskimi, mocnej budowy, dobrze ożebrowany. Jego matka Przełęcz Tabun (Jasmon – Pustułka), urodziła się w 2009 roku także u Stanisława Myślińskiego w Polanie (w. krośnieńskie), była jasnogniadosrokatą klaczą, o wymiarach 138 – 184 – 18 cm, zbonitowaną na 78 punktów. Wywodziła się z rodu Gurgula i rodziny Połoniny. Pieszczoch (Hroby) krył w latach 2022 – 2023 w Zalesiu (w. podkarpackie). Dał 6 czystorasowych źrebiąt (3 ogiery i 3 klacze).
Sokół (Lando-O – Secunda), gniadosrokaty, urodzony 27 marca 2017 roku u Bartłomieja Osińskiego w Mieszewie Wielkim (w. mazowieckie), ogier o wymiarach 136 – 170 – 17,5 cm, zbonitowany na 78 punktów. Zdał zasadniczą polową próbę wierzchową z oceną wybitną. Według Gibały [2021] ogier ten sporo cech przejął po ojcu, zwłaszcza wysoko „wyrastającą” z kłody i ustawioną szyję. W czasie uznawania pokazał żywy temperament, co zaowocowało energicznym kłusem, prezentował jednak słabo ożebrowaną kłodę. Jego współczynnik inbredu wynosił 7,85% (inbredowany na Zawieję). Jego matka Secunda (Rewir – Sama), urodziła się w 2003 roku także u Bartłomieja Osińskiego, była ciemnogniadosrokatą klaczą, o wymiarach 133 – 182 – 16,7 cm, zbonitowaną na 77 punktów. Wywodziła się z rodu Gorala i rodziny Sroczki. Sokół krył w latach 2022 – 2023 w Mieszewie Wielkim (w. mazowieckie). Dał 3 czystorasowe źrebięta (2 ogiery i 1 klacz).
Finał (Wieśniak – Fifka), gniady, urodzony 3 kwietnia 2013 roku u Andrzeja Pelca w Małkowicach (w. podkarpackie), ogier o wymiarach 138 – 177 – 18,5 cm, zbonitowany na 80 punktów. Zaliczył zasadniczą polową próbę wierzchową z oceną dobrą. Według Gibały [2017] urodziwy, w bardzo dobrym typie, z modelową głową i poprawnymi chodami. Jego współczynnik inbredu wynosił 12,64% (inbredowany na Soneta). Jego matka Fifka (Sonet – Farsa), urodziła się w 2007 roku także u Andrzeja Pelca, była gniadą klaczą, o wymiarach 137 – 170 – 17,7 cm, zbonitowaną na 80 punktów. Wywodziła się z rodu Hrobego i rodziny Wrony. W 2016 roku Finał zajął 2 miejsce w ocenie płytowej ogierów podczas próby dzielności w Klikowek. Krył w latach 2017 – 2022 w Majdanie Golczańskim (w. podkarpackie). Dał 38 czystorasowych źrebiąt (24 ogiery i 14 klaczy). Jedna jego córka otrzymało licencję. Krył też klacze innych ras.
Fabricjo (Wieśniak – Fiona), skarogniady, urodzony 15 marca 2014 roku u Mieczysława Janczyka w Męcinie (w. małopolskie), ogier o wymiarach 135 – 167 – 18,3 cm, zbonitowany na 79 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 10,39% (inbredowany na Soneta). Zaliczył zasadniczą polową próbę wierzchową z oceną wybitną. Jego matka Fiona (Piaf – Fala), urodziła się w 2008 roku u Wojciecha Krzyżaka w Porąbce Iwkowskiej (w. małopolskie), była karą klaczą, o wymiarach 138 – 185 – 18 cm, zbonitowaną na 83 punkty. Wywodziła się z rodu Pietrosu i rodziny Wrony. W 2015 roku Farricjo zajął 1 miejsce w ocenie ogierów rocznych i zdobył tytuł vice czempiona ogierów rocznych na XV Ogólnopolskim Młodzieżowym Czempionacie Koni Rasy Huculskiej w Klikowej. W 2016 roku zajął 2 miejsce w ocenie ogierów dwuletnich na XVI Ogólnopolskim Młodzieżowym Czempionacie Koni Rasy Huculskiej w Klikowej. W 2018 roku dosiadany przez Jana Rutę zajął ex equo 1 – 4 miejsce w ścieżce do próby i 2 miejsce w całej probie w Antoniowie. Krył w latach 2017 – 2023 w Starem (w. wielkopolskie). Dał 21 czystorasowych źrebiąt (11 ogierów i 10 klaczy). Żadne z jego dzieci nie otrzymało jeszcze licencji. Krył też klacze innych ras.
Ostatnio zmieniony przez kejti dnia Pią Kwi 05, 2024 18:19, w całości zmieniany 53 razy |
|
Powrót do góry |
|
|
kejti
Dołączył: 22 Mar 2007 Posty: 2382 Skąd: Warszawa
|
Wysłany: Nie Mar 28, 2021 18:11 Temat postu: |
|
|
Anpol (Oscypek-O – Juniorka), myszatosrokaty, urodzony 25 marca 2017 roku u Andrzeja Czacha w Rzeszowie, ogier o wymiarach 141 – 174 – 19 cm, zbonitowany na 79 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 8,35% (inbredowany na Luzaka). Zaliczył zasadniczą polową próbę wierzchową z oceną wybitną. Według Peckiel [2021] ogier z poprawną kłodą, lecz nieco miękką pęciną, w czasie uznawania lekko i elstycznie zaprezentował się w stępie i kłusie chodach. W 2021 roku zajął 3 miejsce w ocenie płytowej ogierów i 3 miejsce w całej próbie dzielności w Chorzowie. Jego matka Juniorka (Wiwat – Jalinka), urodziła się w 2004 roku, była myszatosrokatą klaczą, o wymiarach 134 – 167 – 18 cm, zbonitowaną na 78 punktów. Wywodziła się z rodu Gurgula i rodziny Agatki. Anpol krył w latach 2022 – 2023 w Rossosz (w. lubelskie). Dał 10 czystorasowych źrebiąt (6 ogierów i 4 klacze).
Matki 5 wymienionych powyżej ogierów wywodziły się z rodu Gurgula, także 5 – z rodu Hrobego, 2 – z rodu Pietrosu, 1 – z rodu Gorala. W linii żeńskiej po 3 pochodziły z rodziny Agatki i rumuńskiej klaczy 16 Aglaia, 2 – z rodziny Wrony, po 1 – z rodziny Bajkałki, Połoniny, Redy, Sroczki i Wołgi.
11. Szóste pokolenie potomne po drugim sprowadzonym ogierze
Jak na razie jedynym przedstawicielem szóstego pokolenia potomnego jest ogier Prince-Polo (Hroby) (Bekcham – Pagoda), skarogniady, urodzony 7 kwietnia 2019 roku u Magdaleny Krzewińskiej w Lublinie, ogier o wymiarach 143 – 175 – 19 cm, zbonitowany na 80 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 7,93% (inbredowany na Jaśmina). Jego matka Pagoda (Witalis-O – Perła), urodziła się w 2014 roku, była skarogniadą klaczą, o wymiarach 141 – 184 – 18 cm, zbonitowaną na 74 punkty. Wywodziła się z rodu Ousora i rodziny Połoniny.
12. Trzeci ogier z rodu Hrobego sprowadzony po II wojcie światowej i jego przodkowie
Hroby XXI-50 Khc 213 (Hroby XXI – 450 Pietrosu VIII-23), myszaty, urodzony 8 czerwca 1992 roku w stadninie koni w Łuczynie w Rumuni, importowany w 1996 roku. Trafił do Polski razem z ogierami Ousor VIII-50 i Prislop IX-81. Jego wymiary to: 140 – 163 – 18,5 cm. W Polsce otrzymał 80 punktów bonitacyjnych. Jego współczynnik inbredu wynosił 7,22% (inbredowany na Pietrosu III, Gorala V, Hrobego VIII, Gorala III, Pietrosu II i Gorala IV). Jego matka 450 Pietrosu VIII-23 (Pietrosu VIII – 330 Ousor V-7), urodziła się w 1976 roku w stadninie koni w Łuczynie. Wywodziła się z rodziny rumuńskiej klaczy 11 Sarata. Według Jackowskiego [2006] Hroby XXI-50 był masywny, limfatyczny, kalibrowy, nieco kanciasty, lecz bardzo poprawny pokrojowo, choć z dużą i ciężką głową. Charakteryzował się dużymi, znakomicie wykształconymi kopytami i bardzo dobrymi chodami: regularnymi, szerokimi, posuwistymi o wyraźnie zaakcentowanej kadencji. Był bardzo posłuszny, spokojny i zrównoważony, szybko się uczył. W 1997 roku zdobył tytuł vice czempiona podczas III Dni Huculskich. W 1998 roku zdobył tytuł vice czempiona podczas IV Dni Huculskich. W 1999 roku zdobył tytuł czempiona, a dosiadany przez Jana Mika zajął 3 miejsce w rajdzie i 1 miejsce w czempionacie użytkowym podczas V Dni Huculskich. Podczas realizacji filmu „Ogniem i mieczem” Jerzego Hoffmana był nie tylko aktorem, ale także stanowił około 30 klaczy uczestniczących razem z nim w występach na planie. W późniejszym wieku cierpiał na ostrą dychawicę. Krył w latach 1996 – 2003 w SKH Gładyszów, w 2009 roku w Łowcach (w. podkarpackie) i w latach 2010 – 2012 w Mieszewie (w. zachodniopomorskie). Padł 12 stycznia 2013 roku. Dał 118 czystorasowych źrebiąt (46 ogierów i 69 klaczy). Krył też klacze innych ras.
Ojcem Hrobego XXI-50 był ogier Hroby XXI (Hroby XVI – 323 Goral X-83), myszaty, urodzony 1 stycznia 1983 roku w stadninie koni w Łuczynie. Jego wymiary wynosiły 143 – 173 – 21 cm. Jego współczynnik inbredu wynosił 7,54% (inbredowany na Gorala V). Jego matka 323 Goral X-83 (Goral X – 224 Pietrosu IV-1), urodziła się w 1969 roku w stadninie koni w Łuczynie. Wywodziła się z rodziny rumuńskiej klaczy 4 Chitca. Hroby XXI krył w latach 1987 – 1998 w macierzystej stadninie (dane nieprecyzyjne).
Dziadkiem Hrobego XXI-50 był ogier Hroby XVI (Hroby XII – 141 Goral VI-4), urodzony w 1971 roku w stadninie koni w Łuczynie. Jego współczynnik inbredu wynosił 4,65% (inbredowany na Gorala III i Ousora). Jego matka 141 Goral VI-4 (Goral VI – 36 Pietrosu II-5) urodziła się w 1960 roku stadninie koni w Łuczynie. Wywodziła się z rodziny rumuńskiej klaczy 11 Sarata. Hroby XVI krył w macierzystej stadninie od 1975 roku na pewno do 1984 roku, lecz może nawet do 1995 roku.
Pradziadkiem Hrobego XXI-50 był ogier Hroby XII (Hroby X – 63 Goral IV-6), urodzony w 1963 roku w stadninie koni w Łuczynie. Jego współczynnik inbredu wynosił 1,40% (inbredowany na Gorala). Jego matka 63 Goral IV-6 (Goral IV – 200 Ousor-6) urodziła się w 1955 roku w stadninie koni w Łuczynie. Wywodziła się z rodziny rumuńskiej klaczy 4 Chitca. Hroby XII krył w macierzystej stadninie w latach 1968 – 1971.
Prapradziadkiem Hrobego XXI-50 był ogier Hroby X (Hroby IV – 490 Goral III-1) urodzony w 1946 roku w stadninie koni w Topolczankach na Słowacji. Jego współczynnik inbredu wynosił 17,59% (inbredowany na Hrobego I-3, Gorala I i Gorala). Jego matka 490 Goral III-1 (Goral III – 270 Hroby I) urodziła się w 1940 roku w stadninie koni w Topolczankach, była gniada. Wywodziła się z rodziny austro-węgierskiej klaczy 3 Luczyna. Hroby X został zakupiony do Łuczyny w 1956 roku, był użytkowany w latach 1957–1967.
13. Pierwsze pokolenie potomne po trzecim sprowadzonym ogierze – synowie Hrobego XXI-50
Lider Khc 225 (od Lulka), kary, urodzony 1 marca 1999 roku w Fundacji Ducha Na Rzecz Rehabilitacji Ludzi Niepełnosprawnych w Toruniu, ogier o wymiarach 137 – 168 – 18,3 cm, zbonitowany na 78 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 1,39% (inbredowany na Hrobego IV). Jego matka Lulka (Jaśmin – Lamia) urodziła się w 1995 roku w SKH Gładyszów, była ciemnogniadą klaczą bez odmian, o wymiarach 130 – 164 – 16 cm, zbonitowaną na 76 punkty. Wywodziła się z rodu Gurgula i rodziny Wydry. Lider krył w latach 2002 – 2011 w Toruniu i w latach 2014 – 2019 w Grabowcu (w. kujawsko-pomorskie). Dał 29 czystorasowych źrebiąt (13 ogierów i 16 klaczy). 1 jego syn i 5 jego córki otrzymało licencję. Krył też klacze innych ras.
Powiew Khc 225 (od Powiastka), kary z gwiazdką, urodzony 4 lutego 2000 roku w SKH Gładyszów, ogier o wymiarach 145 – 170 – 19 cm, zbonitowany na 78 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 3,95% (inbredowany na Pietrosu VI). Jego matka Powiastka Khc 302 (Margiel – Rabka), urodziła się w 1990 roku w SK Siary, była jasnogniadą klaczą z gwiazdką i białymi oboma tylnymi stawami pęcinowymi, klaczą o wymiarach 140 – 165 – 17 cm, zbonitowaną na 78 punkty. Wywodziła się z rodu Pietrosu i rodziny Połoniny. W 1996 roku pod Krzysztofem Szymczykiem wygrała ścieżkę huculską po raz pierwszy rozgrywaną jako oficjalny konkurs podczas II Dni Huculskich. Kario [za Deszczyńska 2014] wspominał, że Powiew: od źrebaka był wyrazisty, wyróżniał się w stadzie. Był najlepszym wówczas ogierem z tej linii, dobrze się zapowiadającym, także wieszchowo, chętnym do współpracy, ambitnym, charakternym. Zależało mi na takim czołowym, bo koni w tym typie dziś nam brakuje. W młodości, jak podaje Deszczyńska [2014], Powiew sprawiał wrażenie trochę nieproporcjonalnego, z potężnie rozbudowanym przodem i masywną kłodą, kontrastującymi z delikatniejszymi nogami. Pojawiały się też zastrzeżenia do jego głowy, mało typowej dla polskiego hucuła. Jednak, jak twierdzi Jackowski [za Deszczyńska 2014]: Typów powinno być wiele, bo hucuły nigdy nie były jednakowe. Powinniśmy tę różnorodność szanować. Powiew niesie rumuńską krew, ma głowę typową dla tamtejszych koni, ale spód ma delikatniejszy, po szlachetnej matce. Powiew dobrze wykorzystywał paszę. Był szybki, bardzo dzielny wieszchowo, odważny i skoczny. Miał dobry styl i dużą potęgę skoku, w okresie użytkowania sportowego z łatwością pokonywał przeszkody wysokie na 110 cm – był przy tym uważny i nie trącał przeszkód nogami. Miękko nosił kłusem. Niestety, był trudny do prowadzenia, twardy w pysku i gdy się rozpędził, niełatwo go było zatrzymać. W 2004 roku zajął 1 miejsce w ocenie płytowej ogierów, a dosiadany przez Sławomira Kozyrę zajął 1 miejsce w ścieżce eliminacyjnej, 1 miejsce w ścieżce sportowej i 1 miejsce w całych eliminacjach w Rawie Mazowieckiej, pod tym samym jeźdźcem zajął 3 miejsce w rajdzie i 2 miejsce w ściażce czempionatowej oraz 1 miejsce w czempionacie użytkowym podczas X Dni Huculskich. W 2005 roku dosiadany przez Sławomira Kozyrę zajął 3 miejsce w skokach na I Międzynarodowym Czempionacie Koni Huculskich HIF w Topolczankach na Słowacji, dosiadany przez Andrzeja Peregryma zajął 3 miejsce w czempionacie użytkowym podczas XI Dni Huculskich, w tym też roku zdobył złoty medal i tytuł czempiona na XX Krajowej Wystawie Zwierząt Hodolanych POLAGRA w Poznaniu. W 2006 roku zajął 3 miejsce w ocenie płytowej ogierów i zdobył tytuł vice czempiona podczas eliminacji w Rudawce Rymanowskiej, zajął 1 miejsce w ocenie płytowej ogierów i zdobył czempiona podczas XII Dni Huculskich. W 2006 roku zagrał też w filmie „Szatan z VII klasy” w reżyserii Kazimierza Tarnasa. W 2007 roku zająl 2 miejsce w eliminacjach w Regietowie, zdobył tytuł czempiona, a dosiadany przez Damiana Dziambę zajął 3 miejsce w ścieżce do próby i 3 miejsce w całej próbie dzielności w Rawie Mazowieckiej, pod tym samym jeźdźcem zajął 2 miejsce w eliminacjach w Rudawce Rymanowskiej, zajął 3 miejsce w ocenie płytowej ogierów i pod tym samym jeźdźcem 1 miejsce w konkursie skoków podczas XIII Dni Huculskich. W 2008 roku dosiadany przez Damiana Dziambę zajął 1 miejsce w wyścig podczas eliminacji w Bukowej Małej, zajął 3 miejsce w ocenie płytowej podczas eliminacji w Rudawce Rymanowskiej, dosiadany przez Damiana Dziambę zajął 1 miejsce w sportowej ścieżce huculskiej i 1 miejsce w konkursie skoków podczas XIV Dni Huculskich. W 2009 roku zajął 2 miejsce w ocenie płytowej ogierów i dosiadany przez Damiana Dziąmbę zajął 3 miejsce w całych eliminacjach w Rudawce Rymanowskiej, zajął 3 miejsce w ocenie płytowej ogierów, a pod tym samym jeźdźcem 2 miejsce w rajdzie i 2 miejsce w czempionacie użytkowy podczas XV Dni Huculskich, zajął też 1 miejsce w ogrupie ogierów w wieku 6 – 9 lat podczas I Międzynarodowego Ogólnozwiązkowego Czempionatu Koni Huculskich w Stadl Paura w Austrii. W 2010 roku zajął 3 miejsce w ocenie płytowej podczas eliminacji w Regietowie, dosiadany przez Damiana Dziambę zajął 1 miejsce w ścieżce eliminacyjnej, 1 miejsce w wyścigu i 1 miejsce w całych eliminacjach w Sielcu, pod tym samym jeźdźcem zajął 3 miejsce w ścieżce czempionatowej podczas XVI Dni Huculskich. W 2011 roku zajął 2 miejsce w ocenie płytowej ogierów podczas eliminacji w Regietowie, zajął 2 miejsce podczas oceny płytowej ogierów, zajął 2 miejsce w ścieżce eliminacyjnej i 2 miejsce w całych eliminacjach w Pleckiej Dąbrowie. W 2012 roku zajął 3 miejsce w ścieżce sportowej podczas eliminacji w Hawłowicach. W latach 2003 – 2023 krył w SKH Gładyszów. Ze względu na swoją łagodność był też użytkowany jako próbnik. Zdaniem Jackowskiego [za Deszczyńska 2014a] był zdecydowanie lepszym ojcem klaczy niż ogierów i nie doczekał się godnego następcy. Dał 118 czystorasowych źrebiąt (59 ogierów i 59 klaczy). 2 jego synów i 39 córek otrzymało licencję. Krył też klacze innych ras.
Festyn Khc 202 (od Fikcja), myszatosrokaty, urodzony 18 maja 2000 roku w SKH Gładyszów, ogier o wymiarach 136 – 165 – 19 cm, zbonitowany na 77 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 3,12% (inbredowany na 69 Hroby VIII-1). Ogier kościsty, o nieco zbyt ciężkiej do reszty sylwetki głowie. Bardzo łagodny w stosunku do ludzi i zrównoważony. Brał udział w festynach służąc jako koń do oprowadzanek, był użytkowany do nauki jazdy, przez rok pracował także jako koń do hipoterapii i zawsze wiedział, czy wychodzi do krycia, czy do pracy. Jego matka Fikcja Khc 384 (Rewir – Różanka), urodziła się w 1991 roku w SK Siary, była myszatosroką klaczą, o wymiarach 140 – 170 – 18 cm, zbonitowaną na 79 punktów. Wywodziła się z rodu Gorala i rodziny Wrony. 7 maja 2011 roku Festyn wziął udział w Międzynarodowym Festiwalu Huculskim „Słowiańska Atlantyda” w wydarzeniu festiwalowym „Hucuły w stolicy” – dosiadany przez swojego właściciela Mariusza Witczaka defilował Traktem Królewskim jako prowadzący grupę jeźdźców w strojach stylizowanych na huculskie stroje ludowe. Krył w latach 2002 – 2007 w Strzegocinie (w. mazowieckie) i w latach 2008 – 2014 w Ślepowronach (w. mazowieckie). Dał 19 czystorasowych źrebiąt (11 ogierów i 8 klaczy). 1 jego syn i 5 córek otrzymało licencję. Krył też klacze innych ras. Padł 18 maja 2014 roku na skutek obrażeń wewnętrznych po walce z ogierem zimnokrwistym z sąsiedniego gospodarstwa.
Grad (od Grażda), myszaty, urodzony 13 maja 2002 roku w SKH Gładyszów, ogier o wymiarach 142 – 177 – 20 cm, zbonitowany na 77 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 3,44% (inbredowany na 69 Hroby VIII-1). Jego matka Grażda Khc 411 (Rewir – Grafina) urodziła się w 1995 roku w SK Siary, była jasnogniadą klaczą, o wymiarach 136 – 170 – 18 cm, zbonitowaną na 77 punktów. W 2009 roku zdobyła tytuł czempionki XV Dni Huculskich. Wywodziła się z rodu Gorala i rodziny rumuńskiej klaczy 16 Aglaia. Grad został sprzedany na Węgry, gdzie pod imieniem Hroby Grad krył w Parku Narodowym Aggtelek. W Polsce nie dał potomstwa. Jego urodzony na Słowacji syn został nazwany tak, jakby Grad nosił imię Hroby XXIII.
War (od Wilga II), myszaty, urodzony 19 marca 2004 roku w SKH Gładyszów, ogier o wymiarach 144 – 180 – 20 cm, zbonitowany na 78 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 2,61% (inbredowany na 69 Hroby VIII-1). Jego matka Wilga II Khc 779 (Rewir – Wilma) urodziła się w 1998 roku w SKH Gładyszów, była gniadą klaczą, o wymiarach 138 – 170 – 19 cm, zbonitowaną na 78 punktów. Wywodziła się z rodu Gorala i rodziny Wydry. W 2007 roku War zająl 2 miejsce w próbie dzielności w Regietowie. Krył w latach 2009 – 2013 w Przenoszy (w. małopolskie), w latach 2016 – 2017 w Strzyżowie (w. podkarpackie), w latach 2018 – 2020 w Starej Wsi (w. małopolskie). Padł 30 września 2020 roku. Dał 67 czystorasowych źrebiąt (32 ogiery i 35 klaczy). 1 jego syn i 8 jego córeka otrzymało licencję. Krył też klacze innych ras.
Potencjał (od Potęga), ciemnomyszaty, urodzony 21 kwietnia 2008 roku u Józefa Gomuły w Kółku Żabieckim (w. świętokrzyskie), ogier o wymiarach 145 – 190 – 20 cm, zbonitowany na 83 punkty. Jego współczynnik inbredu wynosił 1,52% (inbredowany na Hrobego IV). Jego matka Potęga (Waluch – Platynka) urodziła się w 2003 roku, była karosrokatą klaczą, o wymiarach 142 – 184 – 17,7 cm, zbonitowaną na 77 punktów. Wywodziła się z rodu Hrobego i rodziny Połoniny. W 2009 roku Potencjał zajął 2 miejsce w grupie ogierków rocznych na IX Ogólnopolskim Młodzieżowym Czempionacie Koni Rasy Huculskiej w Klikowej. W 2010 roku zajął 1 miejsce w grupie ogierów dwuletnich na X Ogólnopolskim Młodzieżowym Czempionacie Koni Rasy Huculskiej w Klikowej. W 2011 roku zajął 3 miejsce w ocenie płytowej ogierów podczas eliminacji w Sielcu, 3 miejsce w ocenie płytowej ogierów podczas eliminacji w Hawłowicach i zdobył złoty medal i tytuł czempiona na XXV Krajowej Wystawie Zwierząt Hodowlanych POLAGRA w Poznaniu. W 2012 roku zajął 1 miejsce w ocenie płytowej ogierów i zdobył tytuł vice czempiona podczas eliminacji w Sielcu, zajął 3 miejsce w ocenie płytowej ogierów i zdobył tytuł czempiona podczas eliminacji w Rzeszotarach, zajął 3 miejsce w ocenie płytowej ogierów, zdobył tytuł vice czempiona hodowlanego i tytuł konia publiczności podczas XVIII Dni Huculskich. W 2013 roku zajął 3 miejsce w ocenie płytowym ogierów podczas eliminacji w Sielcu. W 2014 roku zajął 2 miejsce w ocenie płytowej ogierów podczase eliminacji w Sielcu. Krył w latach 2011 – 2023 w Kółku Żabieckim (w. świętokrzyskie). Dał 56 czystorasowe źrebięta (28 ogiery i 28 klaczy). Jego 2 synów i 10 córek otrzymało licencję.
Sanderus (od Selma), kary, urodzony 11 maja 2013 roku u Zbigniewa Kowalkowskiego w Filicach (w. warmińsko-mazurskie), ogier o wymiarach 142 – 177 – 18,8 cm, zbonitowany na 80 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 2,57% (inbredowany na Pietrosu VI). Zaliczył zasadniczą polową próbę wierzchową z oceną wybitną. Jego matka Selma (Paw – Sawa), urodziła się w 2006 roku, była karą klaczą, o wymiarach 139 – 188 – 18 cm, zbonitowaną na 79 punktów. Wywodziła się z rodu Pietrosu i rodziny Sroczki. W 2016 roku zajął 1 miejsce w ocenie ogierów trzyletnich i zdobył tytuł czempiona ogierów trzyletnich na XVI Ogólnopolskim Młodzieżowym Czempionacie Koni Rasy Huculskiej w Klikowej, zajął 3 miejsce w ocenie płytowej ogierów, a dosiadany przez Marka Kowalkowskiego zajął 1 miejsce w ścieżce do próby i 2 miejsce w całej próbie dzielności w Klikowej. W 2017 roku zajął 1 miejsce w ocenie płytowej ogierów i zdobył tytuł czempiona podczas eliminacji w Młodzikowie. W 2018 roku zajął 3 miejsce w ocenie płytowej ogierów podczas XXIV Dni Huculskich – II Mistrzostw Polski Koni Rasy Huculskiej. Krył w latach 2017 – 2020 w Filicach (w. warmińsko-mazurskie) i jednocześnie w 2018 roku w Bieszczadzkim Parku Narodowym. Dał 17 czystorasowych źrebiąt (10 ogierów i 7 klaczy). 1 jego syn i 2 córki otrzymały licencję.
Matki 3 wymienionych powyżej ogierów wywodziły się z rodu Gorala, 2 – z rodu Pietrosu, po 1 – z rodu Gurgula i Hrobego. W linii żeńskiej po 2 pochodziło z rodziny Połoniny i Wydry, po 1 – z rodziny Sroczki, Wołgi i rumuńskiej klaczy 16 Aglaia.
14. Drugie pokolenie potomne po trzecim sprowadzonym ogierze
Junior (Lider – Jemna), karosrokaty, urodzony 7 marca 2004 roku u Andrzeja Jackiewicza w Brodnicy, ogier o wymiarach 139 – 190 – 18 cm, zbonitowany na 80 punktów. Początkowo miał się nazywać Junior-J. Jego współczynnik inbredu wynosił 7,26% (inbredowany na Zefira i Jaśmina). Jego matka Jemna (Okoń – Jemioła), urodziła się w 1995 roku u Zbigniewa Radziejewskiego w Kozach (w. śląskie), była ciemnogniadosrokatą klaczą, o wymiarach 135 – 175 – 16,5 cm, zbonitowaną na 79 punktów. Wywodziła się z rodu Hrobego i rodziny Połoniny. W 2008 roku Junior dosiadany przez Sebastiana Kitę zajął 2 miejsce w ścieżce do próby i ex aequo 1 i 2 miejsce w całej próbie dzielności podczas eliminacji w Regietowie. Krył w latach 2008 – 2015 w Rypinie (w. kujawko-pomorskie) i w latach 2017 – 2020 w Kolczynie (w. mazowieckie) i w latach 2022 – 2023 w Węgierkach. Dał 81 czystorasowe źrebięta (35 ogierów i 46 klaczy). 14 jego córek otrzymało licencję. Krył też klacze innych ras.
Jasyr (Powiew – Intryga), skarogniady, urodzony 15 marca 2011 roku w SKH Gładyszów, ogier o wymiarach 141 – 178 – 18,5 cm, zbonitowany na 81 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 5,58% (inbredowany na Hrobego V-22, Dziewannę, Pietrosu VIII i 69 Hroby VIII-1). Zaliczył zasadniczą polową próbę wierzchową z oceną wybitną. Według Peckiel [2015] jego główne zalety to huculski typ, mocna, dobrze związana kłoda, wyraźnie zaznaczona łopatka i swobodny stęp o dużym wykroku. Jego matka Intryga (Prislop IX-81 – Iryska), urodziła się w 2001 roku w SKH Gładyszów, była ciemnogniadą klaczą, o wymiarach 140 – 186 – 18,5 cm, zbonitowaną na 77 punktów. Wywodziła się z rodziny Góralki Nowosądeckiej. W 2012 roku Jasyr zajął 1 miejsce w grupie ogierków rocznych, zdobył tutył czempiona ogierków rocznych i czempiona ogierów na XII Ogólnopolskim Młodzieżowym Czempionacie Koni Rasy Huculskiej w Klikowej. W 2014 roku zajął 2 miejsce w grupie ogierów dwu- i trzyletnich na XIV Ogólnopolskim Młodzieżowym Czempionacie Koni Rasy Huculskiej w Klikowej. W 2015 roku dosiadany przez Piotra Tełyczkę zajął 1 miejsce w ścieżce do próby i 1 miejsce w całej próbie dzielności podczas eliminacji w Regietowie. W 2016 roku zajął 1 miejsce w ocenie płytowej ogierów i zdobył tytuł czempiona podczas eliminacji w Regietowie, zajął 3 miejsce w ocenie płytowej ogierów i zdobył tytuł czempiona, a dosiadany przez Piotra Tełyczkę zajął 1 miejsce w ścieżce eliminacyjnej i 2 miejsce w całych eliminacjach w Sielcu, zajął 2 miejsce w ocenie płytowej ogierów i pod tym samym jeźdźcem zajął 2 miejsce w ścieżce eliminacyjnej podczas eliminacji w Warszawie na Białołęce, zajął 2 miejsce w ocenie płytowej ogierów, ex aequo 1 – 4 miejsce w ścieżce eliminacyjnej i 2 miejscew całych eliminacjach w Młodzikowie, zajął 3 miejsce w ocenie płytowej ogierów podczas XXII Dni Huculskich. W 2017 roku zajął ex aequo 1 i 2 miejsce w ścieżce huculsiek i 1 miejsce w ocenie łącznej za ścieżkę i płytę na XXVIII Krajowej Wystawie Zwierząt Hodowlanych w Poznaniu. Krył w 2015 roku w Izbach (w. małopolskie) i w latach 2016 – 2023 w SKH Gładyszów. Dał 30 czystorasowych źrebiąt (11 ogierów i 19 klaczy). 7 jego córek otrzymało licencję.
Sygnet (Powiew – Spisa), kary, urodzony 30 stycznia 2012 roku w SKH Gładyszów, ogier o wymiarach 141 – 180 – 20 cm, zbonitowany na 78 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 5,36% (inbredowany na Luzaka). Zaliczył zasadniczą polową próbę wierzchową z oceną dobrą. Jego matka Spisa (Ousor I – Prymulka) urodziła się w 1991 roku w SKH Gładyszów, była skarogniadą klaczą bez odmian, o wymiarach 138 – 175 – 18 cm, zbonitowaną na 78 punktów. Wywodziła się z rodziny Sroczki. Krył w latach 2016 – 2018 w SKH Gładyszów i w latach 2019 – 2023 w Bukowinie (w. lubelskie). Dał 43 czystorasowe źrebięta (16 ogierów i 27 klaczy). 5 jego córek otrzymało licencję.
Prins (Festyn – Poly), myszatosrokaty, urodzony 4 lipca 2014 roku u Bartłomieja Osińskiego w Miszewie Wielkim (w. mazowieckie), ogier o wymiarach 142 – 195 – 19 cm, zbonitowany na 80 punktów. Według Goraus [2018] w dobrym typie. Jego współczynnik inbredu wynosił 6,59% (inbredowany na Rewira). W 2017 roku zajął 1 miejsce w ocenie ogierów trzyletnich na XVII Ogólnopolskim Młodzieżowym Czempionacie Koni Rasy Huculskiej w Klikowej. Jego matka Poly (Nestor – Prosta) urodziła się w 2008 roku u Bartłomieja Osińskiego, była ciemnogniadą klaczą, o wymiarach 138 – 170 – 17 cm, zbonitowaną na 81 punktów. Wywodziła się z rodu Gorala i rodziny Połoniny. Prins krył w latach 2018 – 2022 w Tomaszowicach (w. lubelskie). Według Krzewińskiej [2022] Prins jego źrebaki są duże, ramowe, z bardzo spokojną głową i dobrym ruchem. Dał 61 czystorasowych źrebiąt (27 ogierów i 34 klaczy). Krył też klacze innych ras. Żadne z jego dzieci nie otrzymało jeszce licencji.
Orfeusz (Potencjał – Orina), myszaty, urodzony 14 maja 2013 roku u Józefa Gomuły w Kółku Żabieckim (w. świętokrzyskie), ogier o wymiarach 138 – 177 – 18,8 cm, zbonitowany na 78 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 6,64% (inbredowany na Hrobego XXI). Jego matka Orina (Rumianek – Olsza) urodziła się w 2006 roku u Józefa Gomuły, była jasnogniadą klaczą, o wymiarach 136 – 176 – 18 cm, zbonitowaną na 82 punkty. Wywodziła się z rodu Hrobego i rodziny Wołgi. W 2014 roku Orfeusz zajął 1 miejsce w ocenie ogierków rocznych i zdobył tytuł vice czempiona ogierków rocznych na XIV Ogólnopolskim Młodzieżowym Czempionacie Koni Rasy Huculskiej w Klikowej. Krył w latach 2019 – 2020 w Kółku Żabieckim (w. świętokrzyskie) i w latach 2020 – 2021 w Warszawie. Dał 9 czystorasowe źrebięta (2 ogiery i 7 klacy). Krył też klacze inntch ras. Żadne z jego dzieci nie otrzymało jeszcze licencji. Zginął w pożarze stajni 9 stycznia 2023 roku.
Folder (Potencjał – Fala), ciemnomyszatosrokaty, urodzony 28 maja 2015 roku u Mieczysława Janczyka w Męcinie (w. małopolskie), ogier o wymiarach 143 – 183 – 19 cm, zbonitowany na 80 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 5,85% (inbredowany na Dioryta, Hrobego V-22 i Maciejową). Jego matka Fala (Sonet – Fajka), urodziła się w 2003 roku u Wojciecha Krzyżaka w Porąbce Iwkowskiej (w. małopolskie), była ciemnogniadosrokatą klaczą, o wymiarach 137 – 177 – 17 cm, zbonitowaną na 77 punktów. Zdobyła tytuł czempona użytkowego podczas XVII Dni Huculskich. Wywodziła się z rodu Hrobego i rodziny Wrony. W 2016 roku Folder zajął 2 miejsce w ocenie ogierków rocznych i zdobył vice czempion ogierków rocznych na XVI Ogólnopolskim Młodzieżowym Czempionacie Koni Rasy Huculskiej w Klikowej. W 2017 roku zajął 2 miejsce w ocenie ogierów dwuletnich i zdobył tytuł vice czempiona ogierów dwuletnich na XVII Ogólnopolskim Młodzieżowym Czempionacie Koni Rasy Huculskiej w Klikowej. W 2018 roku zajął 1 miejsce w ocenie ogierów trzyletnich, zdobył tytuł vice czempiona ogierów trzyletnich i tytuł konia publiczności na XVIII Ogólnopolskim Młodzieżowym Czempionacie Koni Rasy Huculskiej w Klikowej. W 2019 roku zajął 2 miejsce w ocenie płytowej ogierów podczas eliminacji w Rzeszotarach. W 2020 roku zajął 3 miejscew ocenie płytowej ogierów podczas XXVI Dni Huculskich. W 2021 roku zajął 2 miejsce w ocenie płytowej ogierów i zdobył tytuł czempiona podczas eliminacji w Regietowie, zajął 2 miejsce w ocenie płytowej ogierów podczas eliminacji w Kołaczycach, zdobył tytuł vice czempiona podczas eliminacji w Rudawce Rymanowskiej i zdobił 3 miejsce w ocenie płytowej ogierów podczas XXVII Dni Huculskich – IV Mistrzostwach Polski Koni Rasy Huculskiej. Krył w latach 2020 – 2023 w Rzeszotarach (w. małopolskie). Dał 28 czystorasowych źrebiąt (15 ogierów i 13 klaczy). Żadne z jego dzieci nie otrzymało jeszcze licencji. Krył też klacze innych ras.
Aronn-W (Hroby) (Sanderus – Arnika-W), skarogniadosrokaty, urodzony 16 marca 2019 roku w Bieszczadzkim Parku Narodowym, ogier o wymiarach 142 – 186 – 19,5 cm, zbonitowany na 79 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 5,95% (inbredowany na Prymulkę i Neszora). Według Peckiel [2023] dobrze rozwinięty, kościsty, samczy, z dobrze zaznaczonymi cechami prymitywnymi. Jego matka Arnika-W (Semen – Girgonia), urodziła się w 2006 roku także w Bieszczadzkim Parku Narodowym, była skarogniadosrokatą klaczą, o wymiarach 138 – 179 – 18 cm, zbonitowaną na 79 punktów. Wywodziła się z rodu Gurgula i rodziny Agatki. W 2023 roku Aronn-W zajął 1 miejsce w ocenie płytowej ogierów podczas próby dzielności i 1 miejsce w całej próbie dzielności w Klikowej, zajął 2 miejce w ocenie płytowej ogierów i zdobył tytuł vice czempiona podczas eliminacji w Regietowie, zajął 3 miejsce w ocenie płytowej ogierów podczas eliminacji w Klikowej, zajął 2 miejsce w ocenie płytowej ogierów i zdobył tytuł vice czempiona podczas eliminacji w Chorzowie, zajął 2 miejsce w ocenie płytowej ogierów podczas eliminacji w Rudawce Rymanowskiej i 3 miejsce w ocenie płytowej ogierów i tytuł vice czempiona podczas XXIX Dni Huculskie - VI Mistrzostw Polski Koni Rasy Huculskiej.
Matki 3 wymienionych powyżej ogierów wywodziły się z rodu Hrobego, 2 – Gurgula, po 1 – z rodu Gorala, Ousora i Prislopa. W linii żeńskiej 2 pochodziło z rodziny Połoniny, po 1 – z rodziny Agatki, Góralki Nowosądeckiej, Nakonecznej, Sroczki, Wołgi i Wrony.
15. Czwarty ogier z rodu Hrobego sprowadzony po II wojnie światowej i jego przodkowie
Hroby VII-25 Khc 212 (Hroby VII – 361 Ousor-12), skarogniady, urodzony 17 marca 1991 roku w stadninie koni w Topolczankach na Słowacji. Jego wymiary to: 138 – 170 – 19 cm. W Polsce otrzymał 79 punktów bonitacyjnych. Jego współczynnik inbredu wynosił 3,12% (inbredowany na Ousora). Do Polski trafił przypadkiem. W 2001 roku został przywieziony z Węgier przez ówczesnego właściciela na aukcję koni zorganizowaną podczas VII Dni Huculskich. Z powodu problemów na granicy dotarł na aukcję w ostatniej chwili. Nikt nie planował go kupić, ale zrobił wrażenie na ringu, ludzi poniosły emocje i ostatecznie został sprzedany za 7 tys. zł. co wtedy stanowiło bardzo dobrą cenę. Jego matka 361 Ousor-12 (Ousor Muráň – Gurgul V-24 Minda), urodziła się w 1979 roku w stadninie koni w Topolczankach w Czechosłowacji, była klaczą o wymiarach 131 – 175 – 18,5 cm. Wywodziła się z rodziny czechosłowackiej klaczy 588 Bukovina. Hroby VII-25 krył w latach 2002 – 2003 w Żukczynie (w. pomorskie) i w 2003 roku w Turzynie (w. pomorskie). Padł 28 kwietia 2007 roku. Dał 13 czystorasowych źrebiąt (6 ogierów i 7 klaczy), choć nie wszystkie zostały uznane za hucuły przy rejestracji przez Polski Związak Hodowców Koni. 2 jego synów i 3 córki otrzymały licencję. Krył też klacze innych ras.
Ojcem Hrobego VII-25 był ciemnogniady ogier Hroby XVII (Hroby XIV – 153 Goral IX-3), urodzony w 1972 roku w stadninie koni w Łuczynie w Rumunii, ogier o wymiarach 155 – 185 – 20 cm. Jego współczynnik inbredu wynosił 5,62% (inbredowany na Gorala III). Krył w macierzystej stadninie w latach 1977 – 1984, potem eksportowany do Czechosłowacji, gdzie pod imieniem Hrobego VII krył w stadninie w Topolczankach do 1991 roku. Jego matka 153 Goral IX-3 (Goral IX – 249 Pietrosu II-3), urodziła się w 1948 roku w stadninie koni w Łuczynie. Wywodziła się z rodziny rumuńskiej klaczy 86 Deremoxy.
Dziadkiem Hrobego VII-25 był ogier Hroby XIV (Hroby VIII – Prislop I-5), gniady, urodzony w 1957 roku w stadninie koni w Łuczynie. Jego współczynnik inbredu wynosił 3,87% (inbredowany na Gorala I). Krył w macierzystej stadninie w latach 1969 – 1976. Jego matka Prislop I-5 (Prislop I – 153 Goral III-7), urodziła się w stadninie koni w Łuczynie. Wywodziła się z rodziny rumuńskiej klaczy 11 Sarata.
Pradziadkiem Hrobego VII-25 był ogier Hroby VIII (Hroby V – 74 Goral I-6), kary bez odmian, urodzony w 1933 roku w stadninie koni w Łuczynie, ogier o wymiarach 142 – 159 – 18,7 cm miary taśmowej. Jego współczynnik inbredu wynosił 4,61% (inbredowany na Gorala i Miszkę I). Krył w macierzystej stadninie w latach 1937 – 1948 i 1951 – 1959. Jego matka 74 Goral I-6 (Goral I – 22 Putila) urodziła się w stadninie koni w Łuczynie. Jej matka była założycielką rodziny żeńskiej.
Prapradziadkiem Hrobego VII-25 był ogier Hroby V (Hroby I cz. – 65 Goral-11), urodzony w 1927 roku w stadninie koni w Topolczankach w Czechosłowcji, eksportowany w 1931 roku do Rumunii. Jego współczynnik inbredu wynosił 0,39% (inbredowany na Stirbula). Krył tylko w 1932 roku. Jego potomstwo było nierówne. W opinii Hackla [1938] mogły tu być winne cechy jego przodków ze starej austro-węgierskiej stadniny oraz brak zgodności typu, jak i czystości rasowej u klaczy, które krył. Jego matka 65 Goral-11 (Goral – 69 Miszka I) urodziła się w 1915 roku w stadninie koni w Łuczynie, była gniadą klaczą bez odmian. Wywodziła się z rodziny austro-węgierskiej klaczy 3 Luczyna.
16. Pierwsze pokolenie potomne po czwartym sprowadzonym ogierze – synowie Hrobego VII-25
Promyk (od Pianka), gniady bez odmian, urodzony 7 września 2002 roku u Tadeusza Rybaka w Żukczynie (w. pomorskie), ogier o wymiarach 134 – 161 – 19,2 cm, zbonitowany na 79 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 2,68% (inbredowany na Cukora-Gurgula-5 i 7 Zinkę). Jego matka Pianka Khc 295 (Luzak – Pożoga), urodziła się w 1987 roku w SK Siary, była myszatosrokatą klaczą, o wymiarach 135 – 173 – 18 cm, zbonitowaną na 80 punktów. Promyk krył w latach 2008 – 2011 w Kwidzynie (w. pomorskie) i w latach 2012 – 2013 w Grabowie (w. pomorskie). Zgładzony 28 lutego 2013 roku. Dał 8 czystorasowych źrebiąt (7 ogierów i 1 klacz). Krył też klacze innych ras. Żadne z jego dzieci nie otrzymało licencji.
Prut (od Pianka), gniadosrokaty, urodzony 7 sierpnia 2003 roku u Tadeusza Rybaka w Żukczynie (w. pomorskie), ogier o wymiarach 137 – 180 – 19 cm, zbonitowany na 81 punktów. Pełny brat Promyka. Krył w latach 2008 – 2016 w Karwi (w. pomorskie), w 2017 roku w Pomieczynie (w. pomorskie) i w latch 2016 – 2020 ponownie w Karwi (w. pomorskie). Padł 21 lutego 2020 roku. Dał 34 czystorasowe źrebięta (19 ogierów i 15 klaczy). 1 jego syn i 6 córek otrzymało licencję. Krył też klacze innych ras.
17. Drugie pokolenie potomne po czwartym sprowadzonym ogierze
Jedynym przedstawicielem drugiego pokolenia potomnego czwartego odgałęzienia rodu Hrobego w Polsce jest ogier T.Neptun (Prut - Nostalgia), gniadosrokaty, urodzony 15 marca 2008 roku u Leonarda Konkola w Karwi (w. pomorskie), ogier o wymiarach 136 – 166 – 18,5 cm, zbonitowany na 79 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosi 5,08% (inbredowany na Zefira). Jego matka T.Nostalgia (Wierch – Nanda) urodziła się w 2002 roku u Jana Rączki w Izbach (w. nowosądeckie), była gniadosrokatą klaczą, o wymiarach 136 – 171 – 18,5 cm, zbonitowaną na 80 punktów. Wywodziła się z rodu Gurgula i rodziny Zyrki. T.Neptun krył w 2011 roku w Karwi (w. pomorskie) i w latach 2012 – 2017 w Anastazewie (w. wielkopolskie). Dał 8 czystorasowych źrebiąt (6 ogierów i 2 klacze). Żadne z jego dzieci nie otrzymało licencji.
Ostatnio zmieniony przez kejti dnia Sro Mar 20, 2024 20:31, w całości zmieniany 24 razy |
|
Powrót do góry |
|
|
kejti
Dołączył: 22 Mar 2007 Posty: 2382 Skąd: Warszawa
|
Wysłany: Nie Mar 28, 2021 18:23 Temat postu: |
|
|
Bibliografia
100 gwiazd polskiej hodowli i sportu na 100 lecie niepodległoścu (2019) - https://equista.pl/editorial/2919/100-gwiazd-polskiej-hodowli-i-sportu-na-100-lecie-niepodleglosci
Deskur S., Tomczyk-Wrona I. (2007) – Rola ogiera polskiego pochodzenia w czechosłowackiej hodowli koni huculskich. Wiadomości zootechniczne, 4 (251): 82 – 84.
Deszczyńska A. (2010) – O tym, co Jaśmina wymyślił. Koń polski, 9: 22–27.
Deszczyńska A. (2011) – Artysta z charakterem. Koń polski, 1: 52–55.
Deszczyńska A. (2014) – Wiatronogi. Koń polski, 5 (357): 30–33.
Deszczyńska A. (2024) – Hodowca koni z Raju. Hodowca i jeździec, 2 (81): 46-50.
Gibała M. (2017) – Huculskie nadzieje... Hodowca i jeździec, nr 1 (52): 46-49.
Gibała M. (2021) – Kwalifikacja „w kolorze”. Hodowca i jeździec, nr 1 (68): 26-27.
Gibała M. (2022a) – Czas w hodowli należy do nich... Hodowca i jeździec, nr 1 (72): 26-27.
Gibała M. (2022b) – Wiosenna rekrutacja do hodowli. Hodowca i jeździec, nr 3 (74): 12-13.
Goraus A. (2018) – Czy będą godnymi następcami...? Hodowca i jeździec, nr 1 (56): 26-27.
Hackl E. (1938) – Der Berg-Tarpan der Waldkarpathen genannt Huzul. Verlag Friedrich Beck Buchhandlung. Wien-Leipzing.
Holländer M. (1938) – Koń huculski. Warszawa.
Hroboni Z. (1959) – Wrażenia ze stadnin koni huculskich w Czechosłowacji. Przegląd hodowlany, 4: 31–33.
Hroboni Z. (1968) – Konie huculskie w Polsce. Koń polski, 2 (10): 2–6.
Jabłecki Z. (2020) – Hodowla konia huculskiego pod zaborem austriackim i w okresie międzywojennym w Małopolsce. Zygmunt Jabłecki.
Jackowski M. (2005) – Polska hodowla koni huculskich. Hodowca i jeździec, 7: 22–25.
Jackowski M. (2006) – Jaki jesteś, jaki byłeś koniu huculski? Cz. III. Charakterystyka rodów i rodzin – rody męskie. Przegląd hodowlany, 1: 23–26.
Jackowski M. (2007) – Przypadek – moda – a może sukces kilku fachowców? Hodowca i jeździec, 1 (12): 17–21.
Krzemień M., Kario W. (1991) – Hucuły – konie połonin. Parol Company, Kraków.
Krzewińska D. [2022] – ogłoszenie na Facebooku.
Kwiecińska-Olszewska K. (2016) – Konie huculskie. Historia rasy. Stowarzyszenie Turystyki i Rekreacji Konnej „POLAN”.
Mihók S., Hardon G., Somogyvári E., Posta J. (2015) – A hucul lófajta törzseinek mónjei 1895-2014. Póni - és Kislótenyésztők Országos Egyesülete, Debrecen.
Peckiel P. (2010) – Ogiery wchodzą do gry. Hodowca i jeździec, nr 1 (24): 30-31.
Peckiel P. (2012) – Huculskie rodzynki. Hodowca i jeździec, nr 1 (32): 40-41.
Peckiel P. (2013) – Huculskie rozdanie, czyli nowe ogiery w hodowli. Hodowca i jeździec, nr 1 (36): 56-57.
Peckiel P. (2014) – Mało, mało, coraz mniej... Hodowca i jeździec, nr 1 (40): 30-31.
Peckiel P. (2015) – Huculskie roszady. Hodowca i jeździec, nr 1 (44): 42-44.
Peckiel P. (2021) – Czas pokaże. Hodowca i jeździec, nr 3 (70): 10-11.
Peckiel P. (2023) – 8 nowych ogierów huculskich. Hodowca i jeździec, nr 3 (78): 50-51.
Pruski W. (1960) – Hodowla koni, t. I. PWRiL, Warszawa.
Rejestr klaczy za rok 1949/51, tom IV. Państwowe Wydawnictwo Rolne i Leśne, Warszawa, 1954.
Rejestr ogierów i klaczy zarodowych Państwowych Zakładów Chowu Koni w Polsce, tom I. Ministerstwo Rolnictwa i Reform Rolnych 1946.
Rejestr ogierów i klaczy zarodowych Państwowych Zakładów Chowu Koni w Polsce, tom II. Ministerstwo Rolnictwa i Reform Rolnych 1947.
Rejestr ogierów i klaczy zarodowych za rok 1948/49, tom III. Państwowe Wydawnictwo Rolne i Leśne, Warszawa, 1950.
Rejestr ogierów za rok 1949/51, tom IV. Państwowe Wydawnictwo Rolne i Leśne, Warszawa, 1954.
Rejestr ogierów za rok 1951/52, tom V. Państwowe Wydawnictwo Rolne i Leśne, Warszawa, 1955.
Rejestr ogierów za rok 1953/58, tom VI. Państwowe Wydawnictwo Rolne i Leśne, Warszawa, 1958.
Solon M. (2021) – prywatna korespondencja.
Woda A. (2002) – Moja przygoda z „Olesiem”. Hucuły, 2: 9.
Ostatnio zmieniony przez kejti dnia Nie Lip 21, 2024 19:11, w całości zmieniany 12 razy |
|
Powrót do góry |
|
|
jakubczak
Dołączył: 28 Mar 2018 Posty: 170
|
Wysłany: Pon Maj 03, 2021 11:49 Temat postu: |
|
|
Ciekawe informacje |
|
Powrót do góry |
|
|
Reklama
|
Wysłany: Pon Maj 03, 2021 11:49 Temat postu: |
|
|
|
|
Powrót do góry |
|
|
|
|
|
|
|
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach
|
|
|