Forum o koniach rasy huculskiej

[kejti]

1. Ogiery z rodu Gorala znajdujące się w Polsce po II wojnie światowej i ich przodkowie

Z tego, co udało mi się ustalić, bezpośrednio po II wojnie światowej na terenie Polski znajdowały się Gacek III, Gewont, Gapcio, Irczyk, Pasiczny, Pan Hinze, Płoskij, Mystek, Żelazy i Wujek.
Gacek III (Gacek – klacz po 461 Hroby I-4), myszaty, urodzony w 1943 roku, ogier o wymiarach 125 – 151 – 16,6 cm. Jego współczynnik inbredu wynosił 0,64% (inbredowany na Stirbula i Tarasa). O jego matce nic nie wiadomo. Krył w 1950 roku w SK Racot, w latach 1951 – 1952 w SK Posadowo, w latach 1953 – 1958 ponownie w SK Racot. Zochowały się dane 6 jego źrebiąt (3 ogierów i 3 klaczy). Wszystkie 3 jego znane córki otrzymały licencję. Jego potomkowie występują w polskiej populacji koni huculskich do dzisiaj.
Gewont (Gacek – klacz po 461 Hroby I-4), myszaty, urodzony w 1944 roku w powiacie Nowy Sącz, ogier o wymiarach 135 – 159 – 18 cm. Jego współczynnik inbredu wynosił 0,64% (inbredowany na Stirbula i Tarasa). O jego matce nic nie wiadomo. Jego kariera hodowlana nie jest znana. Wiadomo tylko, że w 1947 roku dał licencjonowaną córkę.
Gapcio (Gacek – Zela), jasnokasztanowaty, urodzony 1945 roku w powiacie Nowy Sącz, ogier o wymiarach 131 – 159 – 17 cm. Niezinbredowany. Jego matka Zela (Smyk – Magda uszl.) była kasztanowatą klaczą, urodziła się w 1931 roku w powiecie Nowy Sącz. Nie wywodziła się z żadnego uznanego rodu, ani rodziny żeńskiej. Kariera hodowlana Gapcia nie jest znana. Wiadomo tylko, że w latach 1949 – 1951 dał 5 licencjonowanych córek.
Ojcem Gacka III, Gewonta i Gapcia był ogier Gacek (490 Goral-12 – Giga), ciemnomyszaty, urodzony w 1929 roku w Pawełczach (p. Stanisławów), ogier o wymiarach 133 – 160 – 18,5 cm, niezinbredowany. W 1942 roku krył w Nowym Sączu. Jego matka Giga (NN – NN) była bułaną klaczą urodzoną w powiacie Dolina.
Dziadkiem Gacka III, Gewonta i Gapcia był ogier 490 Goral-12 (Goral – 1 Czremosz I), ciemnogniady bez odmian, urodzony w 1909 roku w stadninie koni w Łuczynie w Austro-Węgrzech. Niezinbredowany. Jego matka 1 Czeremosz I (Czeremosz – 2 Taras) urodziła się w 1896 roku w stadninie koni w Łuczynie, jej wymiary wynosiły 148 – 165 – 17,8 cm miary taśmowej. Wywodziła się z rodziny austro-węgierskiej klaczy 2 Kittka. Goral-12 wziął udział w Powszechnej Wystawie Krajowej w Poznaniu w 1929 roku. Krył w 1925 roku w Żabiem (p. Kosów), w latach 1926 – 1931 w Pawełczach (p. Stanisławów) i w latach 1932 – 1933 ponownie w Żabiem.
Pradziadkiem Gacka III, Gewonta i Gapcia był ogier Goral założyciel rodu. Koń ten urodził się w Małopolsce – według Hackla [1938] w 1899 roku, według Holländra [1938] w 1898 roku, a według Brzeskiego i in. [1988] w 1889 roku. Ta ostatnia data nie jest jednak możliwa, ponieważ ogier ten musiałby kryć w Łuczynie jeszcze w wieku 29 lat, i prawdopodobnie stanowi czeski błąd (dwie ostatnie cyfry zamienione miejscami). Został on nabyty do austro-węgierskiej stadniny w Łuczynie w 1905 roku – według Hackla [1938] w Żabiem przez pułkownika barona von Enis z galicyjskiego stada ogierów w Drohowyżu, a według Lechkuna [2010] w Drohowyżu. Radvan [2001] uważał, że imię ogiera prawdopodobnie zapisywano pierwotnie jako Ghoral. W niektórych polskich publikacjach, zwłaszcza starszych, zapisywano je natomiast przez „ó” – Góral. Według Hackla [1938] Goral był latem kary, a zimą myszato-bułany. Tomczyk-Wrona [2004] opisała go jako ciemnomyszatego, co wydaje się pasować do opisu Hackla. Jackowski [2005] uznał Gorala za skarogniadego. Był to koń nieznanego pochodzenia. Pruski [1960] uznał go za doskonałego, gdyż był bardzo harmonijnie zbudowany, prawidłowy, kościsty i z dobrym ruchem, o wymiarach 149 – 173 – 19 cm miary taśmowej, według Holländra [1938] w typie noryckim. Zdaniem Hackla [1938] stanowił on spełnienie marzeń odnośnie siły powiązanej z poprawnością typu. Goral stanowił uosobienie prawdziwego hucuła. Był potężny, choć niedostatecznie suchy. Jego kościstość, masa, i siła nóg przypominały konia Przewalskiego. Był bardzo szeroki, rozłożysty, głęboki, z długością pochodzącą od hucułów z Żabiego. Jego grzbiet był jednak dość miękki, choć z wysokimi, muskularnymi lędźwiami. Według Hackla do najładniejszych partii Gorala można było zaliczyć potężny, szeroki, względnie długi kłąb. Ogier był nieco leniwy, ale wytrwały i wspaniale wykorzystywał paszę. W II tomie ukraińskiej księgi stadnej znajdziemy informację, że miał mocne przednie nogi. Goral krył w latach 1905 – 1918. Według Hackla trzydzieści lat po jego przybyciu do stadniny, krew tego galicyjskiego ogiera pastwiskowego, czego nie można przypisać tylko szczególnym okolicznościom związanym z I wojną światową, opanowała 80% całej hodowli koni huculskich trzech państw (Polski, Czechosłowacji i Rumunii). O ile według Hackla w samym Goralu nie sposób było dopatrzeć się śladów orientalnych przodków, to u jego potomków pojawiały się mniej spadziste, zaokrąglone zady, połączone ze szlachetniejszą budową i dłuższym wykrokiem. Pewne jest, że spowodowały to przebijające cechy jego partnerek z krwią Tarasa i córek Hrobego, które również miały Tarasa wśród swoich przodków. Hackl twierdził, że Goral posiadał piękny staw skokowy, co nie zmieniało faktu, że wśród jego potomstwa występowały stawy skokowe obniżone względem typowej huculskiej postawy. Również w przypadku tego ogiera przydzielone mu klacze zniekształciły obraz dziedziczenia. Tendencja przydzielania mu coraz większych klaczy trwała przez cały okres jego krycia. W 1914 roku na stanie stad ogierów było 17 synów Gorala.
862 Irczyk (Magór – NN), kary, urodzony w 1939 roku w Żabiem (p. Kosów). Krył w 1947 roku w Olszynach Średnich (p. Lubań), w 1948 roku w Łobzie, w latach 1950 – 1951 we Wrzosowie (p. Kamień Pomorski), w 1952 roku Posadzie Leskiej (p. Lesko) i w 1953 roku w Uhercach (p. Sanok). Wybrakowany ze stada ogierów i sprzedany 19 sierpnia 1954 roku do hodowli terenowej. O jego potomstwie nic nie wiadomo.
Pasiczny (Magór – NN), kary, urodzony w 1939 roku u Piotra Watamaniuka w Żabiem (p. Kosów). Krył w 1947 roku w Dalkowie (p. Głogów). Wybrakowany i zgładzony 13 września 1947 roku. O jego potomstwie nic nie wiadomo.
Ojcem 862 Irczyka i Pasicznego był ogier Magór (410 Goral-4 – 351 Mysz II), kary, urodzony w 1930 roku u Michała Gotycza w Krzyworówni (p. Kosów), ogier o wymiarach 130 – 169 – 17,4 cm. Krył w 1934 roku w Żabiem (p. Kosów) i w latach 1935 – 1938 w Wierzbowcu (p. Kosów). Jego matka 351 Mysz II (167 Goral-11 – 399 Myszula 64 H) urodziła się w 1926 roku i była ciemnogniada. Jej matka była klaczą o nieznanym pochodzeniu.
Dziadkiem 862 Irczyka i Pasicznego był ogier 410 Goral-4 (Goral – 4 Taras I), kary bez odmian, urodzony w 1908 roku w stadninie koni w Łuczynie w Austro-Węgrzech. Nie był zinbredowany. Krył w 1913 roku w Kosowie, w 1914 roku w Kolomei, w latach 1924 – 1931 w Żabiem, w 1932 roku w Niskołyzach i w 1933 roku w Buczaczu. Jego matka 4 Taras I (Taras I – 8 Stirbul I) urodziła się w 1900 roku w stadninie koni w Łuczynie, jej wymiary wynosiły 143 – 163 – 17,5 cm. Wywodziła się z rodziny austro-węgierskiej klaczy 4 Kamionka.
Pan Hinze (Jeleń – NN), kasztanowatosrokary, urodzony w 1940 roku u Wawrzyńca Miśkiewicza w Skalniku (p. Jasło). Krył w 1944 roku w Tyrawie Wołoskiej (p. Sanok), w latach 1945 – 1946 znajdował się w rękach niemckich, a w 1947 roku krył w Bogusławicach (p. Piotrków Trybunalski). Nie zachowały się żadne dane o jego potomstwie.
Ojcem Pana Hinze był ogier Jeleń (Goral-9 – Jagoda II), karosrokaty, urodzony w 1929 roku, niezinbredowany. O jego karierze hodowlanej nic nie wiadomo. Jego matka Jagoda II (NN – Jagoda) była ciemnogiadosrokatą klaczą urodzoną w Hołowach (p. Kosów). Nie pochodziła z żadnej uznanej rodziny żeńskiej.
Dziadkiem Pana Hinze był ogier 385 Goral-9 (Goral – 24 Hroby), skarogniady bez odmian, urodzony 1913 roku w stadninie koni w Łuczynie w Austro-Węgrzech, ogier o wymiarach 138 – 168 – 19 cm miary taśmowej, niezinbredowany. Według Hackla [1938] był bardzo typowym Goralem, grubokościstym, głębokim, szerokim, dobrze ożebrowanym, o bardzo silnym fundamencie, wspaniałym przedramieniu i podudziu, o silnym, pięknym nadpęciu. Grzbiet miał miękki, ale dobre lędźwie. Zad miał mało spadzisty, lecz szeroki. Staw skokowy z zajęczakiem, silnie ukątowany, bardzo szeroki. Krył w 1925 roku w Riczce (p. Kosów), w latach 1926 – 1931 w Uścierykach (p. Kosów), w latach 1933 – 1934 w Wierzbowcu (p. Kosów) i w 1938 roku w Żabiem (p. Kosów). Jego matka 24 Hroby (Hroby – 13 Liasa) urodziła się w 1904 w stadninie koni w Łuczynie, jej wymiary wynosiły 145 – 162 – 17,5 cm. Jej matka została zołożycielką rodziny żeńskiej.
Płoskij (Burkut – Senycia), ciemnogniady bez odmian, urodzony w 1939 roku w Żabiem (p. Kosów), ogier o wymiarach 135 – 165 – 18 cm. Niezinbredowany. W rejestrach ogierów i klaczy zarodowych za rok 1947 i za rok 1948/49 podano, że jego hodowcą była Paraska Szekieryk. Natomiast w rejestrze ogierów za rok 1951/52 podano, że była to P. Siekierczyk. Jego matka Senycia (NN – NN) była siwą klaczą urodzoną w Żabiem. Jej imię zapisywano też jako Senycja (rejestry ogierów i klaczy zarodowych za rok 1947 i za rok 1948/49). Płoskij krył w 1947 roku w Skarbcu (p. Żegań), w 1948 roku w Dalkowie (p. Głogów), w latach 1953 – 1954 w SK Tylicz, w 1955 roku Szczyżycu (p. Limanowa) i w 1956 roku w Krościenku (p. Nowy Targ). Został zgładzony 11 sierpnia 1956 roku. Dał 15 sztuk czystorasowego zarejestrowanego potomstwa (9 ogierów i 6 klaczy). 3 jego synów i 4 córki otrzymały licencje. Według Brzeskiego i in. [1988] jego potomstwo było poprawne pokrojowo, ale zbyt niskiego wzrostu. Z tego powodu, jak uważa Jackowski [2006], Płoskija wyeliminowano z hodowli, mimo że był piękny pokrojowo i doskonale się ruszał we wszystkich chodach.
Ojcem Ploskija był ogier 355 Burkut (490 Goral-12 – 470 Szachrajka), gniady, urodzony w 1933 roku u Michała Kikińczuka w Żabiem, ogier o wymiarach 142 – 165 – 18 cm miary taśmowej. Jego współczynnik inbredu wynosił 8,52% (inbredowany na Gorala i Tarasa). Informacje, że Burkut był synem ogiera 490 Goral-12 znajdziemy u Holländra [1938], w rejestrze ogierów za rok 1951/52, w erracie do I tomu Księgi Stadnej zamieszczonej w II tomie [1967] i u Tomczyk-Wrony [2004]. Według Hackla [1938] ojcem Burkuta był 461 Hroby I-4, choć Hackl dopuszczał też możliwość, że jego ojcem był 472 Goral-21. Wydaje się zresztą prawdopodobne, że ojcem Burkuta mógł być rzeczywiście 461 Hroby I-4, bo w 1931 roku Szachrajka kryta była właśnie 461 Hrobym I-4 i w 1932 roku dała po nim ogiera Szybenyj. W rejestrach ogierów i klaczy zarodowych za rok 1947 i za rok 1948/49 oraz w wydanym w 1962 roku I tomie księgi stadnej jako ojca Burkuta zapisano także ogiera 461 Hroby I-4. Według Hackla [1938] Burkut był niezłym, solidnym ogierem, który odziedziczył raczej cechy swojej matki. Miał dużo surowego charakteru konia Przewalskiego. Miał długie, lecz dobrze umięśnione lędźwie, był głęboki i szeroki, o pięknym i suchym nadpęciu z dobrze ukątowanym, szerokim, chociaż trochę krótkim stawem skokowym. Krył w Żabiem w 1938 roku. Matka Burkura – 470 Szachrajka (419 Goral-13 – NN) urodziła się w 1926 roku, a w 1938 roku razem ze źrebięciem została zastrzelona na pastwisku w pobliżu domu właściciela Michała Kikińczuka.
Mystek (Żelazny – NN), gniadosrokaty, urodzony w 1941 roku u Jana Śliwy w Naściszowej (p. Nowy Sącz.). W 1944 roku krył w Zatwarnicy (p. Sanok), w latach 1945 – 1946 znajdowal się w rękach niemckich, a w 1947 roku krył w Bogusławicach (p. Piotrków Trybunalski). Nie zachowały się dane o jego potomstwie.
Żelazny (410 Goral-4 – Zielonka), gniadosrokaty, urodzony 5 maja 1931 roku. Najprawdopodobniej wcześniej nazywany Zelenyj. Według Hackla [1938] hodowcą ogiera Zelenyj lub przynajmniej właścicielem jego matki był Jura Giermaniuk z Kriwopola. W rejestrze ogierów i klaczy zarodowych z 1947 roku zapisano, że hodowcą ogiera Żelazny był Jerzy Germaninka z miejscowości Krzyworów. Powtórzono te informacje w rejestrze klaczy za rok 1949/51. W rejestrze ogierów i klaczy zarodowych za rok 1948/49 i w rejestrze ogierów za rok 1949/51 tak samo zapisano nazwisko hodowcy, ale podano, że pochodził on z miejscowości Krzyworowo, co przemawia za tym, że dane o pochodzeniu ogiera nie były przekazywane zbyt dokładnie. W rejestrze ogierów za rok 1949/51 podano ponadto, że wcześniej ogier ten nosił imię Silen, która nie pojawia się nigdzie więcej, choć w rejestrze zza rok 1947 i 1948/49 imię Silen pojawia się jako imię ojca ogiera Mystek. W I tomie Księgi Stadnej Koni Huculskich [1962] podano, że Żelazny urodził się w Krzyworowie. Według Hackla [1938] wymiary ogiera Zelenyj wynosiły 144 – 159 – 17,2 cm miary taśmowej, według Holländra – [1938] 132 – 162 – 18,5 cm miary laskowej, natomiast w I tomie księgi stadnej [1962] podano, że wymiary Żelaznego wynosiły 132 – 160 – 17,5 cm. Według Hackla [1938] Zelenyj był zarabizowany, miał słabe, cofnięte lędźwie, był zbyt wyrośnięty i długonogi. Według Hroboniego [1968] Żelazny był drobnym ogierem, który nie mógł przyczynić się do poprawy wzrostu, kalibru i kościstości. Te sprzeczne opinie bynajmniej nie są dowodem na to, że opisywane były dwa różne konie, a raczej, że zmieniły się wymogi stawiane koniom huculskim. Za tym, że był to jeden i ten sam koń, przemawia fakt, że niezależnie od źródła, zawsze podawano tych samych rodziców i rok urodzenia. Jego współczynnik inbredu wynosi 3,81% (inbredowany na Tarasa I). Matka tego ogiera – 338 Zielonka (461 Hroby I-4 – klacz po 122 Miszka I-6) była gniadosrokatą klaczą. Umaszczenie srokate odziedziczyła po matce, a ona po ogierze 122 Miszka I-6 (Miszka I – 20 Stirbul I). Przed wojną Zelenyj krył w latach 1935 – 1936 w Żabiem (p. Kosów) i w latach 1937 – 1938 w Wierzbowcu (p. Kosów). Według Hackla [1938] nie był godzien pozycji ogiera państwowego, ani miejsc, w których stał. Hackl przytoczył informację, że Jura Germaniuk odkrył pewnego ranka, że ktoś zastrzelił Zielonkę oraz jego drugą klacz. Ponoć był to akt zemsty. Hackl pół żartem stwierdził, że być może zrobiono to, żeby zapobiec pojawieniu się kolejnego takiego konia jak Zelenyj jako ogiera państwowego. Nie wiadomo, co działo się z Zelenym przez cały okres II wojny światowe. W 1938 roku należał on do Państwowego Stada Ogierów w Sądowej Wiszni. W 1939 roku ogiery z tego stada przeniesiono do Klikowej, a następnie do Drogomyśla. Na początku 1945 roku Stado Ogierów z Drogomyśla i pracującą tam ludność pochodzenia niemieckiego ewakuowano. Należy jednak podejrzewać, że Zeleny nie mógł być ewakuowany, ponieważ z tamtych koni żaden do Polski nie wrócił (a większość zginęła). Być może więc został wcześniej wybrakowany i przeżył wojnę pod opieką prywatną. Po wojnie krył w 1947 roku w Ratajnie (p. Brzeg), w latach 1948 – 1950 w SK Racot, w latach 1950 – 1951 w SK Jodłownik i w 1953 roku w Grabnie (p. Rzepin). Zgładzony 9 października 1953 roku. Dał 6 sztuk potomstwa, których dane się zachowały (4 ogiery i 2 klacze). Potomkowie jego córki, klaczy Fortaleza Khc 16 (od Nakoneczna) występują w polskiej populacji koni huculskich do dzisiaj.
Wujek, ciemnomyszaty, urodzony w 1942 roku, ogier o wymiarach 137 – 168 – 19 cm. W księdze stadnej został opisany jako syn ogiera Goral Radowce po Goral, nie wiadomo jednak, którego spośród licznych synów Gorala urodzonych w podlegającej Radowcom Łuczynie był naprawdę potomkiem. Jego rodowód spisano na podstawie paleń i wspomnień Michała Holländra [1961]. Wujek miał pod siodłem wypaloną literę G, a na udzie litery TR (więc musiał urodziń się w Turja Remety). Holländer [1961] uważał, że jego matka pochodziła z Żabiego, nie pamiętał jednak jej imienia. Holländer napisał co prawda, że Wujek urodził się w Czechosłowacji, ale w 1942 roku Turja Remety znajdowało się na Węgrzech, a opisane przez Holländra palenia były paleniami węgierskimi. Zważywszy na fakt, że Wujek pochodził z Węgier, można przypuszczać, że mógł być potomkiem jednego z ogierów kryjących w Bantapuszta: Gorala I-3 (6 Goral I – 29 Hroby) urodzonego w Waldhof w Austria, Gorala I-4 (6 Goral I – 69 Miszka I) urodzonego w Waldhof, lub syna Buka (Buk po 503 Goral-12 od 334 Bukaczówka – 232 Darwin II po Goral I-4 od 129 Darwin) urodzonego w Bantapuszta. Ich dane nie pasują jednak do wspomnień Michała Holländra. Jackowski [2006] podaje, że niektórzy uważają, że ogier ten nie był koniem huculskim czystej rasy, lecz mieszańcem z koniem zimnokrwistym. Tymczasem w rejestrze ogierów i klaczy zarodowych Państwowych Zakładów Chowu Koni w Polsce z 1947 roku Wujek został zapisany jako konik. Ogier ten trafił do Polski z Niemiec. Śliż [2008] podaje, że w styczniu 1946 roku mjr dr Henryk Harland (zastępca kierownika Stadnin Polskich w Niemczech) otrzymał list od dr. Falka, kierownika Państwowej Stadniny Altefeld, położonej w amerykańskiej strefie okupacyjnej Niemiec. Proponował on Polakom nabycie w drodze wymiany za konie zimnokrwiste (Niemcy dowiedzieli się, że polskie stadniny mają na zbyciu taki materiał) stawki koni szlachetnych (stawka około 60 sztuk klaczy bez dokumentow głównie arabskich z węgierskiej stadniny w Bábolnej, ale także klaczy półkrwi arabskiej, klaczy lipicańskich i hucułów). Zwierzęta te amerykańskie władze okupacyjne skierowały do znajdujących się w Marburgu Zakładów Behringa (Behringswerke), wówczas stanowiących część koncernu IG Farben. Miały one zostać wykorzystane do produkcji surowicy przeciwbłonniczej. Najpierw 15 lutego 1946 roku strona polska zawarła, za zgodą odpowiednich urzędników amerykańskich władz okupacyjnych, umowę z Heskim Związkiem Hodowców, reprezentowanym przez jego przewodniczącego Josefa Günthera, oraz Zakładami Behringa, w imieniu których występowali dr Albert Demnitz i prof. Schmidt. Na jej mocy wytwórnia początkowo miała otrzymać 181 koni nadających się do wytwarzania surowicy, w zamian oddając 55 koni gorącokrwistych, 16 hucułów (ogiera i 15 klaczy) i 2 źrebaki. Koszty transportu do i z Marburga zobowiązał się pokryć Heski Związek Hodowców. Pozyskane z zakładów Behringa zwierzęta mieli następnie przejąć Polacy. Odnośna umowa została podpisana w Grabau 28 lutego między Heskim Związkiem a Zarządem Stadnin Polskich w Niemczech reprezentowanym przez mjr. Harlanda. Dzięki temu porozumieniu Polacy mieli ostatecznie otrzymać 58 klaczy gorącokrwistych i jednego ogiera oraz grupę hucułów (14 klaczy, ewentualnie 12 klaczy i ogiera, wybranych ze stada liczącego 28 sztuk przez mjr. Harlanda i Zdzisława Hroboniego). W zamian dostarczono 97 zwierząt: 51 koni pochodzenia belgijskiego (30 w wieku 3 lat i starszych, 15 mających od roku do 2 lat oraz 6 w wieku od 6 miesięcy do roku) a także 46 mieszańców. Wydatki związane z transportem ostatecznie miały ponosić obie strony. W okresie między 15 a 28 lutego konie węgierskie przeprowadzono z Marburga do Altefeld i Mansbach (amerykańska strefa okupacyjna), skąd miały zostać wyeksportowane do Grabau oraz Schönböcken (angielska strefa okupacyjna). W zamian miały tam zostać wysłane sprzedane konie polskie. Zwierzęta szczęśliwie dotarły do miejsc przeznaczenia i wydawało się, że sprawa została już załatwiona. Jeszcze w 1946 roku od nabytych klaczy polskie stadniny dochowały się około 25 źrebiąt. Polacy nadali koniom nowe imiona: klaczom pochodzącym z Bábolnej zaczynające się na literę B, natomiast hucułom na W, ponieważ pochodziły z Węgier. W lecie losem koni z Marburga zainteresował się niechętny Polakom amerykański płk John H. Allen zajmujący się sprawami restytucji. Twierdził, że konie bezprawnie przetransportowano z amerykańskiej do brytyjskiej strefy okupacyjnej i podważył legalność transakcji. Wywiązał się długi spór. W sprawę zaangażowała się Polska Misja Wojskowa w Berlinie. Polacy tłumaczyli, że weszli w posiadanie koni zgodnie z prawem. Argumentowali też, że gdyby pozostały one w Marburgu, już dawno zostałyby zgładzone. We wrześniu sprawa wydawała się przegrana. Brytyjskie władze okupacyjne poleciły zwrócić zwierzęta Amerykanom. Zarządowi Stadnin Polskich udało się uzyskać kilkutygodniowe odroczenie wykonania tej decyzji, celem wniesienia protestu. W tym czasie Harland z ówczesnym komendantem Stadnin Polskich w Niemczech, ppłk. Stefanem Zamoyskim, zdecydowali się na desperacki krok. Na własną odpowiedzialność dołączyli konie węgierskie do transportów polskich stadnin wysyłanych wówczas do Polski drogą morską statkami „Helgoland” i „Askania”. Zwierzęta udało się szczęśliwie przemycić. Po zakończeniu operacji obaj oficerowie złożyli meldunki, w których wyjaśnili motywy swego postępowania. O dziwo, działania te nie pociągnęły za sobą żadnych reperkusji. Udało się załagodzić zadrażnienia i wyjaśnić kwestie formalne. W ten sposób, w dużej mierze dzięki energii oraz osobistemu zaangażowaniu Henryka Harlanda i Stefana Zamoyskiego, udało się nie tylko ocalić, ale i sprowadzić do Polski niezwykle wartościową partię koni. Wujek krył w 1953 roku w SK Jodłownik, a w latach 1954 – 1955 SK Tylicz. Padł 30 września 1955 roku. Dał 45 czystorasowych źrebiąt (31 ogierów i 14 klaczy). 15 jego synów i 10 córek otrzymało licencję. Krył też klacze koniki polskie. 2 jego synów i 1 córka otrzymały licencję jako koniki polskie. Ich dzieci były jednak opisywane jako hucuły.

2. Synowie powojennych ogierów – Płoskija i Wujka

Husiatyn Khc 22 (Płoskij – Bajkałka), skarogniady bez odmian, urodzony 10 lutego 1954 roku w SK Tylicz, ogier o wymiarach 132 – 165 – 19 cm, zbonitowany na 74 punkty. Niezinbredowany. Zaliczył próbę dzielności z wynikiem dobrym. Jego matka Bajkałka Khc 1 (NN – NN) urodziła się w 1944 roku u Stanisława Kozła, była gniadą klaczą bez odmian, o wymiarach 131 – 160 – 17 cm, zbonitowaną na 66 punktów, założycielką rodziny żeńskiej. Husiatyn krył w latach 1957 – 1971 w Bańskach (p. Nowy Targ). O jego potomstwie nic nie wiadomo.
Hartowiec Khc 19 (Płoskij – Sroczka), kary z kwiatkiem, urodzony 23 lutego 1954 roku w SK Tylicz, ogier o wymiarach 144 – 170 – 18 cm, zbonitowany na 72 punkty. Niezinbredowany. Zaliczył próbę dzielności z wynikiem bardzo dobrym. W rejestrze ogierów za rok 1951/52 zapisano go pod imieniem Hartiwiec. Jego matka Sroczka (NN – NN) urodziła się w 1947 roku na terenie powiatu Nowy Sącz, była gniadosrokatą klaczą, o wymiarach 142 – 163 – 18 cm, założycielką rodziny żeńskiej. Hartowiec krył w latach 1957 – 1964 w Starym Bystrem (p. Nowy Targ). Padł w 1965 roku. Dał jednego licencjonowanego ogiera.
Hołysz Khc 20 (Płoskij – Brodnica), skarogniady bez odmian, urodzony 4 kwietnia 1954 roku w SK Tylicz, ogier o wymiarach 132 – 165 – 18 cm, zbonitowany na 73 punkty. Jego współczynnik inbredu wynosił 1,17% (inbredowany na Gorala). Zaliczył próbę dzielności z wynikiem dobrym. Jego matka Brodnica Khc 6 (Wujek – Wrona) urodziła się w 1948 roku w SK Janów Podlaski, była myszatą klaczą, o wymiarach 137 – 168 – 18 cm, zbonitowana na 73 punkty. Wyworziła się z rodu Gorala, a jej matka była założycielką rodziny żeńskiej. Hołysz krył w latach 1957 – 1960 w Bańskach (p. Nowy Targ). Padł w 1960 roku. O jego potomstwie nic nie wiadomo.
Bijok Khc 3 (Wujek – Wilija), skarogniady bez odmian, urodzony w 1948 roku w SK Janów Podlaski, ogier o wymiarach 136 – 166 – 19 cm, zbonitowany na 77 puntów. Niezinbredowany. Zaliczył próbę dzielności z wynikiem dobrym. Jego matka Wilija (NN – NN) urodziła się w 1941 roku na Węgrzech, była ciemnogniadą klaczą. Należała do grupy 12 klaczy, które otrzymaliśmy po II wojnie światowej z Niemiec razem z ogierem Wujek. Bijok został wybrakowany z PSO Drogomyśl i sprzedany do hodowli terenowej 17 stycznia 1953 roku. Krył w 1952 roku w Maniowach (p. Nowy Targ), w latach 1953 – 1963 w Chabówce (p. Nowy Targ), w latach 1964 – 1971 w Sieniawie (p. Nowy Targ) i jednocześnie w 1968 roku w Rabie Wyżnej (p. Nowy Targ). Dał 16 czystorasowych źrebiąt (8 ogierów i 8 klaczy). 2 jego synów i 5 córek otrzymało licencję.
Baszkir Khc 1 (Wujek – Waśka), kary bez odmian, urodzony 14 marca 1948 roku, ogier o wymiarach 139 – 170 – 20 cm, zbonitowany na 73 punty. Niezinbredowany. Tak w rejestrze ogierów za rok 1951/52 i za rok 1953/58 oraz w I tomie księgi stadnej podano, że urodził się w SK Jodłownik, ale jest to niemożliwe, ponieważ wtedy ta stadnina jeszcze nie istniała. Najprawdopodobniej urodził się w SK Janów Podlaski, gdzie wtedy przebywały hucuły. Zaliczył próbę dzielności z wynikiem dobrym. Jego matka Waśka (NN – NN) urodziła się w 1937 roku na Węgrzech, była myszatą klaczą bez odmian, o wymiarach 139 – 168 – 18 cm. Należała do grupy 12 klaczy, które otrzymaliśmy po II wojnie światowej z Niemiec razem z ogierem Wujek. Baszkir został wybrakowany z PSO Drogomyśl i sprzedany do hodowli terenowej 17 stycznia 1953 roku. Krył w 1952 roku w Maniowach (p. Nowy Targ), w latach 1953 – 1963 w Chabówce (p. Nowy Targ), w latach 1964 – 1968 w Rabce (p. Nowy Targ) i w 1969 roku w Skawie (p. Myślenice). Padł 2 lutego 1969 roku. Nie dał zarejestrowanego potomstwa.
Brogan Khc 6 (Wujek – Wiochna), jasnomyszaty z lewą tylną pęciną białą, urodzony 10 kwietnia 1948 roku, ogier o wymirach 138 – 180 – 19 cm. W rejestrze ogierów za rok 1951/52 i za rok 1953/58 podano, że urodził się w SK Janów Podlaski i raczej taka jest prawda, choć w I tomie księgi stadnej zapisano, że urodził się w SK Jodłownik, jednak w roku jego urodzenia ta stadnina jeszcze nie istniała. Jego współczynnik inbredu wynosił 3,12% (inbredowany na Gorala). Zaliczył próbę dzielności z wynikiem dobrym. Według Brzeskiego i in. [1988] był to typowy koń o poprawnej budowie. Jego matka Wiochna (167 Goral-11 – NN) urodziła się w 1936 roku w Żabiem, była gniadą klaczą, o wymiarach 136 – 177 – 18 cm. Brogan krył w latach 1952 – 1954 w Białej Niżnej (p. Nowy Sącz), w latach 1955 – 1958 w Korzennej (p. Nowy Sącz), w 1959 roku we Frydmanie (p. Nowy Targ), w latach 1960 – 1961 w SK Siary, w 1962 roku w Dąbrowie (p. Nowy Sącz) i w latach 1963 – 1968 w Wieruszycach (p. Bochnia). Wybrakowany 1 sierpnia 1968 roku. Dał 42 czystorasowe źrebięta (25 ogierów i 17 klaczy). 7 jego synów i 10 córek otrzymało licencję. Jego potomkowie występowali w polskiej hodowli do lat 80. XX wieku. Według Brzeskiego i in. [1988] dobre potomstwo dawał tylko z dobrymi klaczami. Większość jego przychówku miała postawę iksowatą.
Bradiaga Khc 4 (Wujek – Wędrowna), myszaty bez odmian, urodzony 2 maja 1948 roku, ogier o wymiarach 137 – 167 – 20 cm, zbonitowany na 76 punktów. Niezinbredowany. Tak w rejestrze ogierów za rok 1951/52 i za rok 1953/58 oraz w I tomie księgi stadnej podano, że urodził się w SK Jodłownik, ale jest to niemożliwe, ponieważ wtedy ta stadnina jeszcze nie istniała. Prawdopodobnie więc urodził się w SK Janów Podlaski, gdzie wtedy przebywały hucuły. Jego matka Wędrowna (NN – NN) urodziła się w 1933 roku na Węgrzech, była myszatą klaczą, o wymiarach 132 – 167 – 17 cm. Należała do grupy 12 klaczy, które otrzymaliśmy po II wojnie światowej z Niemiec razem z ogierem Wujek. W rejestrach ogierów i klaczy zarodowych za rok 1946 (tom I), 1947 (tom II) i 1948/49 (tom III) opisano ją jako hucuła, w rejestrze klaczy za rok 1949/51 opisano ją jako hucułokonika, w I tomie księgi stadnej (1962) opisano ją jako konika polskiego. Bradiaga krył w 1952 roku w miejscowości Besko (p. Sanok). Został wybrakowany ze stadana ogierów 20 marca 1953 roku i sprzedany do hodowli terenowej. Krył w latach 1953 – 1955 w Krynicy (p. Nowy Sącz) i w latach 1956 – 1963 w Mszanie Górnej (p. Limanowa). Wykastrowany w 1964 roku. Wiadomo, że dał 4 klacze, w tym jedną licencjonowaną. Jego potomkowie nie zachowali się jednak długo w populaji koni huculskich.
Bratanek Khc 5 (Wujek – Waga), myszaty, urodzony 10 lub 19 maja 1948 roku, ogier o wymiarach 137 – 167 – 19,5 cm, zbonitowany na 75 punktów. Niezinbredowany. Tak w rejestrze ogierów za rok 1951/52 i za rok 1953/58 oraz w I tomie księgi stadnej podano, że urodził się w SK Jodłownik, ale jest to niemożliwe, ponieważ wtedy ta stadnina jeszcze nie istniała. Prawdopodobnie więc urodził się w SK Janów Podlaski, gdzie wtedy przebywały hucuły. Jego matka Waga (NN – NN) urodziła się w 1930 na Węgrzech, była myszatą klaczą, o wymiarach 139 – 170 – 17,5 cm. Należała do grupy 12 klaczy, które otrzymaliśmy po II wojnie światowej z Niemiec razem z ogierem Wujek. Bratanek został wybrakowany z PSO Drogomyśl i sprzedany do hodowli terenowej 20 lutego 1953 roku. Krył w 1952 roku w Cheftcie (p. Ustrzyki), w latach 1953 – 1955 w Krynicy (p. Nowy Sącz) i w latach 1956 – 1963 w Mszanie Górnej (p. Limanowa). Zgładzony w 1964 roku. Dał jednego licencjonowanego syna.
Centrator Khc 9 (Wujek – Wiochna), myszaty bez odmian, urodzony 8 kwietnia 1949 roku w SK Janów Podlaski, ogier o wymiarach 143 – 178 – 20 cm, zbonitowany na 82 punkty. Zaliczył próbę dzielności z wynikiem bardzo dobrym. Pełny brat Brogana. Krył w latach 1954 – 1955 w Łącku (p. Nowy Sącz), w 1956 roku w Krościenku (p. Nowy Targ), w 1957 ponownie w Łącku, w 1958 roku we Frydmanie (p. Nowy Targ), w 1959 roku w Gronkowie (p. Nowy Targ), w 1960 roku w Dąbrowie (p. Nowy Targ), w 1961 roku jeszcze raz w Łącku, w 1962 roku w Korzennej (p. Nowy Sącz), w latach 1963 – 1965 w Łyczanie (p. Nowy Sącz), w latach 1966 – 1967 w Besku (p. Sanok). Wybrakowany 8 sierpnia 1967 roku. Dał 24 czystorasowe źrebięta (5 ogierów i 19 klaczy). 2 jego córki otrzymały licencję. Jego potomkowie występowali w polskiej hodowli do lat 70. XX wieku.
Cedryt Khc 8 (Wujek – Węgierka), myszaty bez odmian, urodzony 25 kwietnia 1949 roku w SK Janów Podlaski, ogier o wymiarach 147 – 186 – 20 cm i masie 525 kg. Niezinbredowany. Jego matka Węgierka (NN – NN) urodziła się w 1934 na Węgrzech, była gniadą klaczą. Należała do grupy 12 klaczy, które otrzymaliśmy po II wojnie światowej z Niemiec razem z ogierem Wujek. Cedryt krył w 1954 roku w Teleśnicy (p. Lesko), w 1955 roku w Dąbrowie (p. Nowy Sącz), w latach 1956 – 1958 w SK Tylicz, w latach 1959 – 1960 w SK Siary, w 1961 roku w Gliniku Mariampolskim (p. Gorlice), w 1962 – 1964 w Łużnej (p. Gorlice) i w 1965 roku w SK Nowielice. Ze względu na swoje wymiary używany był do poprawiania kalibru hucułów. Dał 61 czystorasowych źrebiąt (26 ogierów i 35 klaczy). 6 jego synów i 18 córek otrzymało licencję. Krył też klacze innych ras. 3 jego synów otrzymało licencję jako polskie konie zimnokrwiste i 1 jako konik polski. Jak podają Brzeski i in. [1988], spośród jego dzieci, do dalszej hodowli nadawały się tylko osobniki od dobrych klaczy. Ze słabymi klaczami dawał potomstwo kalibrowe, ale limfatyczne i o skróconych liniach, oraz tak jak on, skłonne do ochwatu.
Frukt Khc 13 (Wujek – Grzęda), jasnomyszaty bez odmian, urodzony 20 lutego 1952 roku w SK Jodłownik, ogier o wymirach 142 – 180 – 19,5 cm. Jego matka Grzęda Kkn 10 (Myszak – Muszka) była konikiem polskim, urodziła się w 1946 roku w SK Racot, myszatą klaczą, o wymiarach 131 – 172 – 17 cm, zbonitowaną na 79 punktów. Pełny brat Frukta – myszaty Eger urodzony w 1951 roku został uznany za konika polskiego. Frukt krył w 1956 roku w Gbiskach (p. Strzyżów), w 1957 roku w Łodzinkach (p. Przemyśl), w 1958 roku w Huwnikach (p. Przemyśl), w latach 1959 – 1960 w miejsconości Besko (p. Sanok), w 1961 roku w Posadzie Leskiej (p. Lesko). Eksportowany do Anglii 19 czerwca 1961 roku. W Polsce dał 4 czystorasowe źrebięta (1 ogiera i 3 klacze). 3 jego córki otrzymały licencję. Jego potomkowie występowali w polskiej hodowli do lat 70. XX wieku.
Frot Khc 12 (Wujek – Waśka), myszaty, urodzony 11 marca 1952 roku w SK Jodłownik, ogier o wymiarach 146 – 190 – 19,5 cm, zbonitowany na 84 punty. Pełny brat Baszkira. Zaliczył próbę dzielności z wynikiem bardzo dobrym. Krył w 1956 roku w SK Strzelce Opolskie, w latach 1957 – 1958 we Frydmanie (p. Nowy Targ), w latach 1959 – 1960 w Odrowążu (p. Nowy Targ), w 1961 roku w Dąbrowie (p. Nowy Sącz), w 1962 roku w Gliniku Mariampolskim (p. Gorlice), w latach 1963 – 1967 w Mochnaczce Niżnej (p. Nowy Sącz, w latach 1968 – 1971 w Kurowie (p. Nowy Sącz). Wybrakowany 30 lipca 1971 roku. Dał 7 czystorasowych źrebiąt (2 ogiery i 5 klaczy). 1 jego córka otrzymała licencję. Jego potomkowie występowali w polskiej hodowli do lat 70. XX wieku.
Fastów Khc 11 (Wujek – Pastuszka), myszaty bez odmian, urodzony 15 marca 1952 roku w SK Jodłownik, ogier o wymiarach 134 – 173 – 19,5 cm. Jego współczynnik inredu wynosił 3,12% (inbredowany na Gorala). Jego matka Pastuszka (490 Goral-12 – Polanka) urodziła się w 1930 roku w stadninie Braci Menclów w Niskołyzach, była skarogniadą klaczą z siwizną, o wymiarach 133 – 164 – 17,5 cm. Wywodziła się z rodziny Połoniny. Fastów krył w 1956 roku w Teleśnicy (p. Lesko), w 1957 roku w Trzciańcu (p. Ustrzyki Dolne), w 1958 roku w Wańkowej (p. Lesko), w latach 1959 – 1961 w Ustrzykach Dolnych, w 1962 roku w miejscowości Besko (p. Sanok), w latach 1963 – 1966 w Chystohorbie (p. Sanok), w 1967 roku w Irgowie Dolnym (p. Sanok). Wybrakowany 8 sierpnia 1967 roku. Zachowały się dane dwóch jego źrebiąt (ogierów).
Gronostaj Khc 26 (Wujek – Bajkałka), myszaty, urodzony 15 stycznia 1953 roku w SK Jodłownik, ogier o wymiarach 140 – 177 – 19 cm, zbonitowany na 78 puntów. Jego matka Bajkałka Khc 1 (NN – NN) urodziła się w 1944 roku u Stanisława Kozła, była gniadą klaczą bez odmian, o wymiarach 131 – 160 – 17 cm, zbonitowaną na 66 punktów. Założyła rodzinę żeńską. Gronostaj krył w 1957 roku w Czarnej (p. Ustrzyki Dolne), w latach 1958 – 1959 w Wysokiej (p. Strzyżów), w 1960 roku w Morawczynie (p. Nowy Targ), w latach 1961 – 1969 w Odrowążu (p. Nowy Targ). Wybrakowany 18 sierpnia 1969 roku. Zachowały się dane jednego źrebaka po nim – ogiera.
Gregory Khc 16 (Wujek – Waśka), myszaty, urodzony 7 marca 1953 roku w SK Tylicz, ogier o wymiarach 140 – 180 – 20 cm, zbonitowany na 77 puntów. Pełny brat Baszkira i Frota. Zaliczył próbę dzielności z wynikiem bardzo dobrym. Krył w 1957 roku w Skrzypnem (p. Nowy Targ), w latach 1958 – 1959 w Cichem (p. Nowy Targ) i w latach 1960 – 1971 w Groniu (p. Nowy Targ). Nie dał zarejestrowanego potomstwa.
Iwan Pop Khc 27 (Wujek – Kołomyjka), kasztanowaty bez odmian, urodzony 27 maja 1955 roku w SK Tylicz, ogier o wymiarach 135 – 162 – 19 cm, zbonitowany na 72 punty. Zaliczył próbę dzielności z wynikiem dobrym. Jego matka Kołomyjka Khc 38 (Czeremosz – NN) urodziła się w 1944 roku w Majątku Błociszewo (p. Śrem), była gniadosrokatą klaczą z prawym okiem rybim, jej wymiary wynosiły 136 – 163 – 17,5 cm, została zbonitowana na 76 punktów. Nie pochodziła z żadnego uznanego rodu męskiego, ani rodziny żeńskiej. Iwan Pop krył w latach 1959 – 1963 w Czarnej Górnej (p. Nowy Targ), w latach 1964 – 1965 w Mszanie Górnej (p. Limanowa) i w latach 1966 – 1968 w Wilkowisku (p. Limanowa). Wybrakowany jesienią 1968 roku. Wiadomo, że dał 1 córkę.
Kwiatek Khc 23 (Wujek – Pisanka), jasnogniady bez odmian, urodzony 1 maja 1956 roku w SK Tylicz, ogier o wymiarach 144 – 170 – 19 cm. Jego współczynnik inbredu wynosił 0,78% (inbredowany na Gorala). Zaliczył próbę dzielności z wynikiem dobrym. Jego matka Pisanka (Jeleń II – Agatka) urodziła się w 1940 roku u J. Podsiadło w Iwanowicach, była gniadosrokatą klaczą, o wymiarach 135 – 171 – 17,5 cm. Wywodziła sie z rodu Gorala, a jej matka była założycielką rodziny żeńskiej. Kwiatek krył w 1958 roku w SK Siary, w latach 1960 – 1961 w Ustrzykach Dolnych, w 1962 roku w Strwiążku (p. Ustrzyki Dolne), w latach 1963 – 1964 w miejscowości Besko (p. Sanok), w latach 1965 – 1967 w Zagórzycach (p. Przeworsk), w 1968 roku w Dynowie (p. Brzozów). Wybrakowany 6 sierpnia 1968 roku. Zachowały się dane jednego źrebaka po nim – ogiera.

3. Wnukowie powojennych ogierów – Płoskija i Wujka

Haracz (Hartowiec – NN), kary, urodzony w 1963 roku u Józefa Michniaka w Ratułowie, ogier o wymiarach 145 – 188 – 19 cm, zbonitowany na 73 punkty. Jego kariera hodowlana nie jest znana. Nieuwzględniony w wydanej drukiem księdze stadnej. Nie zostawił zarejestrowanego potomstwa.
Biczyk Khc 2 (Bijok – Skawinka), siwy, urodzony 5 kwietnia 1954 roku u Stefana Łukaszka w Skawie (p. Myślenice), ogier o wymiarach 134 – 168 – 18 cm, zbonitowany na 79 punktów. Jego matka Skawinka (NN – NN) urodziła się w 1950 roku, była siwą klaczą, o wymiarach 135 – 157 – 17 cm. Biczyk krył w 1957 w Skawie (p. Myślenice) i w latach 1958 – 1960 w Stróżach (p. Myślenice). Wykastrowany w 1961 roku. Zachowały się dane 2 klaczy po nim.
Batog (Bijog – Karotka), kara, urodzony w 1960 roku u Jana Jakubca w Rabie Wyżnej (p. Nowy Targ), ogier o wymirach 139 – 180 – 19,5 cm, zbonitowany na 75 punktów. Jego matką była klacz Karotka uszl. (NN – NN). Jego kariera hodowlana nie jest znana. Nieuwzględniony w wydanej drukiem księdze stadnej. Nie zostawił zarejestrowanego potomstwa.
Grybów Khc 18 (Brogan – NN), myszaty bez odmian, urodzony w 1953 roku w SK Jodłownik, ogier o wymiarach 133 – 170 – 19 cm, zbonitowany na 76 punktów. Zaliczył próbę dzielności z wynikiem dobrym. Krył w 1956 roku w Dzianiszu (p. Nowy Targ), w 1957 roku w Groni (p. Nowy Targ), w 1958 roku w Obidowej (p. Nowy Targ), w 1959 roku w Nowem (p. Nowy Targ), w latach 1960 – 1965 w Niedzicy (p. Nowy Targ) i w latach 1967 – 1968 w Łapszy Niżnej (p. Nowy Targ). Wybrakowany 9 grudnia 1968 roku. Dał jednego licencjonowanego ogiera.
Buczek Khc 7 (Brogan – NN), myszaty z prawą tylną koronką i piętką białą, urodzony 20 marca 1956 roku u Ignacego Łukasika w Trzyńcu (p. Nowy Sącz), ogier o wymiarach 137 – 175 – 18 cm, zbonitowany na 80 punktów. Krył w latach 1959 – 1968 w Mszalnicy (p. Nowy Sącz) i w 1965 roku jednocześnie w Kamionce Wielkiej (p. Nowy Sącz). Wybrakowany 9 grudnia 1968 roku. Dał 8 czystorasowych źrebiąt (5 ogierów i 3 klacze). 3 jego synów i 2 córki otrzymały licencję.
Bratek Khc 30 (Brogan – Godula II), jasnogniady z lewą przednią koronką i piętką białą, na prawej przedniej koronce białą plamą, z prawą tylną nogą ze stawem pęcinowym białą i lewą tylną pęciną ze szczotką białą, urodzony 6 lutego 1958 roku u Piotra Matusika w Łyczanie (p. Nowy Sącz), ogier o wymiarach 143 – 177 – 18,5 cm, zbonitowany na 76 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 0,84% (inbredowany na Gorala). Zaliczył próbę dzielności z wynikiem dobrym. Jego matka Godula II Khc 22 (Gapcio – NN) urodziła się w 1951 roku także u Piotra Matusika, była jasnogniadą klaczą z kwiatkiem, o wymiarach 136 – 163 – 17 cm, zbonitowaną na 69 punktów. Wywodziła sie z rodu Gorala. Bratek krył w 1961 roku w Zalesiu (p. Limanowa), w latach 1962 – 1964 w Zbludzy (p. Limanowa) i w latach 1965 – 1967 w Miliku (p. Nowy Sącz). Padł jesienią 1967 roku. Nie dał zarejestrowanego potomstwa.
Brzost (Brogan – NN), gniady, urodzony w 1959 roku u Wojciecha Plewy w Łopusznej (p. Nowy Targ), ogier o wymiarach 142 – 170 – 19 cm, zbonitowany na 75 punktów. Jego kariera hodowlana nie jest znana. Nieuwzględniony w wydanej drukiem księdze stadnej. Nie zostawił zarejestrowanego potomstwa.
Porfir Khc 40 (Brogan – Fortaleza), gniadosrokaty, urodzony 17 grudnia 1960 roku w SK Siary, ogier o wymiarach 130 – 168 – 18 cm, zbonitowany na 80 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 1,93% (inbredowany na Gorala). Według Cześnika [2005] miły, łagodny koń. Jego matka Fortaleza Khc 16 (Żelazny – Nakoneczna) urodziła się w 1952 roku w SK Jodłownik, była karosrokatą klaczą, o wymiarach 123 – 155 – 15,5 cm, zbonitowaną na 80 punktów. Wywodziła sie z rodu Gorala, a jej matka założyła rodzinę żeńską. Porfir krył w 1965 roku w Klikowej (p. Tarnów), w latach 1966 – 1970 w Starogardzie Gdańskim i jednocześnie w 1966 roku w Glesnie (p. Wyrzysk). Wybrakowany 13 lipca 1970 roku. Nie zostawił zarejestrowanego potomstwa.
Porter Khc 41 (Brogan – Łuczyna), bułany bez odmian, urodzony 13 maja 1961 roku w SK Siary, ogier o wymiarach 135 – 170 – 19 cm, zbonitowany na 74 punkty. Niezinbredowany. Zaliczył próbę dzielności z wynikiem dobrym. Jego matka Łuczyna Khc 64 (Wipczyj – Bajkałka) urodziła się w 1957 roku w SK Tylicz, była karą klaczą bez odmian, o wymiarach 133 – 176 – 18,2 cm, zbonitowaną na 77 punktów. Wywodziła sie z rodu Polana, a jej matka założyła rodzinę żeńską. Porter krył w latach 1964 – 1971 w Nowym Targu. Nie zostawił zarejestrowanego potomstwa.
Refleks Khc 44 (Brogan – Larynka), ciemnogniady z siwizną, urodzony 21 lutego 1962 roku w SK Siary, ogier o wymiarach 135 – 170 – 18,5 cm, zbonitowany na 82 punkty. Jego współczynnik inbredu wynosił 7,08% (inbredowany na Wujka). Jego matka Larynka Khc 57 (Cedryt – Pisanka) urodziła się w 1957 roku w SK Tylicz, była myszatosrokatą klaczą, o wymiarach 139 – 176 – 18 cm, zbonitowaną na 83 punkty. Wywodziła się z rodu Gorala i rodziny Agatki. Refleks krył w latach 1965 – 1966 w SK Strzelce Opolskie. Wiadomo, że dał 2 czystorasowe ogiery, jeden z nich otrzymał licencję. Krył też klacze śląskie. 1 jego syn i 1 córka otrzymały licencję jako konie śląskie, a kolejna klacz jako koń szlachetnej półkrwi. Potomkowie Refleksa zachowali się w populacji koni śląskich i małopolskich do lat 90. XX wieku, a w populacji koni szlachetnej półkrwi wciąż występowali na początku pierwszego dziesięciolecia XXI wieku.
Bróg (Bratanek – NN), myszaty, urodzony w 1958 roku u Jana Kachniarza w Łętowem (p. Limanów), ogier o wymiarach 144 – 170 – 20 cm, zbonitowany na 74 punkty. Jego kariera hodowlana nie jest znana. Nieuwzględniony w wydanej drukiem księdze stadnej. Nie zostawił zarejestrowanego potomstwa.
Giewont Khc 15 (Cedryt – Godula I), gniady bez odmian, urodzony 15 kwietnia 1956 roku u Wojciecha Mółka w Wielogłowach (p. Nowy Sącz), ogier o wymiarach 135 – 165 – 18 cm, zbonitowany na 77 punktów. Niezinbredowany. Jego matka Godula I Khc 28 (Gong xo – Hanka) urodziła się w 1952 roku także u Wojciecha Mółka, była kasztanowatą klaczą ze strzałką, chrapką i obiema tylnymi nagami białymi powyżej stawu pęcinowego, jej wymiary wynosiły 139 – 170 – 17 cm, została zbonitowana na 65 punktów. Jej matka nie należała do żadnej uznanej rodziny żeńskiej. Ponieważ jej ojciec był koniem półkrwi angloarabskiej, została przeniesiona do Księgi Stadnej Koni Małopolskich. Zresztą Giewont także. Krył w latach 1959 – 1962 w Jasnej Podłopieńskiej (p. Limanowa) i w latach 1963 – 1964 w Nowej Bystrej (p. Nowy Targ). Wybrakowany w 1965 roku. Nie zostawił zarejestrowanego potomstwa.
Modrzew Khc 32 (Cedryt – Buczyna), myszaty bez odmian, urodzony 15 listopada 1957 roku w SK Tylicz, ogier o wymiarach 134 – 168 – 19 cm, zbonitowany na 72 punkty. Niezinbredowany. Jego matka Buczyna Khc 7 (Czeremosz – Czeremcha) urodziła się w 1948 roku w SK Racot, była karosrokatą klaczą, o wymiarach 129 – 163 – 16 cm, zbonitowaną na 71 punktów. Nie wyworziła się z żadnego uznanego rodu męskiego, a jej matka założyła rodzinę żeńską. Modrzew krył w latach 1961 – 1971 w Turzy (p. Gorlice). Nie zostawił zarejestrowanego potomstwa.
Mir Khc 31 (Cedryt – Fosówka), myszaty, urodzony 4 kwietnia 1958 roku w SK Tylicz, ogier o wymiarach 137 – 178 – 18 cm, zbonitowany na 78 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 0,19% (inbredowany na Gorala). Jego matka Fosówka Khc 17 (Bajarz – Gosposia) urodziła się w 1952 roku w SK Jodłownik, była myszatą klaczą z kwiatkiem, o wymiarach 133 – 168 – 17 cm, zbonitowaną na 76 punktów. Jej ojciec nie wywodził się z żadnego uznanego rodu męskiego, a w linii żeńskiej wywodziła się z rodziny Góralki Nowosądeckiej. Mir krył w latach 1961 – 1962 w Posadzie Leskiej (p. Lesko), w latach 1963 – 1966 w miejscowości Łącko (p. Nowy Sącz), w 1967 roku w Dynowie (p. Brzozów), w latach 1968 – 1971 w Niedźwiadzie (p. Ropczyce). Wybrakowany 30 lipca 1971 roku. Wiadomo, że dał 2 ogiery, jeden z nich otrzymał licencję.
Muchacz Khc 33 (Cedryt – Brodnica), myszaty, urodzony 6 kwietnia 1958 roku w SK Tylicz, ogier o wymiarach 136 – 176 – 19 cm, zbonitowany na 78 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 12,50% (inbredowany na Wujka). Jego matka Brodnica Khc 6 (Wujek – Wrona) urodziła się w 1948 roku w SK Janów Podlaski, była myszatą klaczą, o wymiarach 137 – 168 – 18 cm, zbonitowaną na 73 punkty. Wywodziła się z rodu męskiego Gorala i rodziny Wrony. Muchacz krył w 1961 roku w miejscowości Besko (p. Sanok), w 1962 roku w miejscowości Łącko (p. Nowy Sącz), w 1963 roku w Starej Wsi (p. Brzozów), w 1964 roku w Dąbrowie (p. Nowy Sącz) i w 1965 roku ponownie w miejscowości Besko. Zgładzony 3 sierpnia 1965 roku. Zachowały się dane trójki jego potomstwa (2 ogierów i 1 klaczy). Żadne z jego dzieci nie otrzymało licencji.
Niedźwiadek Khc 34 (Cedryt – Iszora), gniady, urodzony 2 listopada 1958 roku w SK Siary, ogier o wymiarach 134 – 170 – 18 cm, zbonitowany na 79 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 6,84% (inbredowany na Wujka). Jego matka Iszora Khc 48 (Płoskij – Czeremucha) urodziła się w 1955 roku w SK Tylicz, była gniadą klaczą, o wymiarach 131 – 162 – 17 cm, zbonitowaną na 78 punktów. Wywodziła się z rodu męskiego Gorala i rodziny Wrony. Krył w 1962 roku w SK Siary, w latach 1963 – 1966 w Wysokiej Strzyżów (p. Strzyżów), w 1967 roku w Kolbuszowej Dolnej (p. Kolbuszowa), w 1968 roku w Zagórzycach (p. Brzesko), w 1969 roku w Rabce (p. Nowy Targ). Wybrakowany 18 sierpnia 1969 roku. Dał 2 licencjonowane córki. Jego potomkowie przetrwali w hodowli koni huculskich do współczesnych czasów.
Otok Khc 38 (Cedryt – Iszora), gniady, urodzony 12 stycznia 1960 roku w SK Siary, ogier o wymiarach 134 – 174 – 19,5 cm, zbonitowany na 72 punkty. Pełny brat Niedźwiadka. Krył w latach 1963 – 1965 w Binarowej (p. Gorlice). Padł w 1965 roku. Nie dał zarejestrowanego potomstwa.

4. Prawnukowie Wujka

Goniec (Grybów – NN), kary, urodzony w 1962 roku u Franciszka Frączaka w Niedzicy (p. Nowy Targ), ogier o wymiarach 141 – 175 – 19 cm, zbonitowany na 71 punktów. Nieuwzględniony w wydanej drukiem księdze stadnej. Jego kariera hodowlana nie jest znana. Zachowały się dane jednej klaczy po nim.
Bór (Buczek – Morwa uszl.), jasnogniady, urodzony w 1960 roku u Stanisława Kiełbasy w Mszalnicy (p. Nowy Sącz), ogier o wymiarach 144 – 178 – 18 cm, zbonitowany na 75 punktów. Jego matka byla klaczą o nieznanym pochodzeniu. Bór nie został uwzględniony w wydanej drukiem księdze stadnej. Jego kariera hodowlana nie jest znana. Nie zostawił zarejestrowanego potomstwa.
Beton (Buczek – Gilka), myszaty, urodzony w 1963 roku u Stanisława Lizenga w Mszalnicy (p. Nowy Sącz), ogier o wymiarach 145 – 185 – 19,5 cm, zbonitowany na 74 punkty. Niezinbredowany. Jego matka Gilka (Gil – NN) urodziła się w 1948 roku, była jasnokasztanowatą klaczą. Nie wywodziła się z żadnego uznanego rodu męskiego. Beton nie został uwzględniony w wydanej drukiem księdze stadnej. Jego kariera hodowlana nie jest znana. Nie zostawił zarejestrowanego potomstwa.
Bat (Buczek – Gilka), kary, urodzony w 1965 roku u Stanisława Lizenga w Mszalnicy (p. Nowy Sącz), ogier o wymiarach 142 – 185 – 19 cm, zbonitowany na 76 punktów. Pełny brat Betona. Nieuwzględniony w wydanej drukiem księdze stadnej. Jego kariera hodowlana nie jest znana. Nie zostawił zarejestrowanego potomstwa.
Herton Khc 90 (Refleks – Chabera), jasnogniady z gwiazdką, urodzony 9 lutego 1968 roku u Jana Sarnowskiego w Kobylance (p. Gorlice), ogier o wymiarach 131 – 167 – 18 cm, zbonitowany na 73 punkty. Jego współczynnik inbredu wynosił 9,86% (inbredowany na Wujka). Zaliczył próbę dzielności z wynikiem dobrym. Jego matka Chabera Khc 10 (Wujek – Wera) urodziła się w 1949 roku w SK Janów Podlaski, była gniadą klaczą, o wymiarach 135 – 163 – 17,5 cm, zbonitowaną na 67 punktów. Wywodziła się z rodu Gorala, a jej matka była klaczą o nieznanym pochodzeniu. Herton krył w 1971 roku w Narolu (p. Lubaczów). Nie zostawił zarejestrowanego potomstwa.
Mech (Mir – Cyrla), myszaty, urodzony w 1965 roku u Józefa Cygana w Glichówie, ogier o wymiarach 139 – 185 – 19 cm, zbonitowany na 79 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 3,45% (inbredowany na Wujka). Jego matka Cyrla (Centrator – NN) urodziła się w 1959 roku, była bułaną klaczą. Wywodziła się z rodu Gorala. Mech nie został uwzględniony w wydanej drukiem księdze stadnej. Jego kariera hodowlana nie jest znana. Nie zostawił zarejestrowanego potomstwa.

[Reklama]

[kejti]

5. Pierwszy sprowadzony do Polski po wojnie ogier z rodu Gorala i jego przodkowie

Goral X Khc 50 (Goral VII – 498 Gurgul I-2), gniady, urodzony 12 września 1958 roku w stadninie koni Topolczanki w Czechosłowacji, kalibrowy ogier o wymiarach 144 – 180 – 19,0 cm. Jako źrebię nosił imię Goral VII-1. Na ilustracji w książce Grabowskiego [1982] przedstawiono go jako ogiera z gwiazdką. Gwiazdki tej da się dopatrzeć także na zachowanych zdjęciach tego ogiera. Jego współczynnik inbredu wynosił 2,12% (inbredowany na Gorala). Krył w macierzystej stadninie w latach 1962 – 1967. Został sprowadzony do Polski w 1967 roku razem z ogierem Hroby V-22 Khc 51 (Hroby V cz. – 761 Goral VI-14), w zamian za nie zostały oddane dwa ogiery fiordzkie. Według Hroboniego [1968] oba ogiery huculskie były typowe i o głębokich rodowodach. W Polsce Goral X został zbonitowany na 81 punktów. Jego matka 498 Gurgul I-2 (Gurgul I – 421 Hroby I-1) urodziła się w 1941 roku w stadninie koni w Topolczankach, była gniadą klaczą, o wymiarach 139 – 172 – 19 cm. Wywodziła się z rodziny austro-węgierskiej klaczy 3 Luczyna. Jak podał Jackowski [2006a], Goral X miał nieładną głowę z małymi oczkami i brzydko osadzoną szyję, mimo to prezentował całkiem poprawny typ huculski. Jego potomstwo odznaczało się dużymi rozmiarami. Zdaniem Deszczyńskiej [2010] źrebaki po nim z reguły były podobne do matek, a według Jackowskiego [2006a] zdarzały się wśród nich osobniki o wadliwym kształcie głowy lub o złym ustawieniu szyi, przy czym, jak podaje Deszczyńska [2010], sporo było kasztanów, często z łysinami. Chyba miał jakiegoś przodka haflingera! – tak skomentował ten fakt Gajewski [za Deszczyńska 2010], jednak po dokładnym przestudiowaniu rodowód Gorala X wydaje się być czysto huculski. W Polsce krył w latach 1968 – 1976 w SK Siary. Dał 60 czystorasowych źrebiąt (28 ogierów i 32 klacze). Według Krzemienia i Kario [1991] do hodowli w SK Siary zakwalifikowano jego 10 córek. 8 ogierów po nim sprzedano do Państwowego Stada Ogierów, a 6 ogierów trafiło do hodowli terenowej. Jednak posługując się księgami stadnymi i internetową bazą rodowodową PZHK udało mi się znaleźć tylko 7 jego licencjonowanych synów i 9 córek.
Ojcem Gorala X był ogier Goral VII (Goral V – 223 Ousor-11), gniady, urodzony w 1949 roku w stadninie koni w Łuczynie w Rumunii, o wymiarach 141 – 180 – 20 cm. Na zdjęciu zamieszczonym na portalu Bazakoni.pl [2017] widać u niego skarpetki na obu tylnych nogach. Jego współczynnik inbredu wynosił 4,20% (inbredowany na Gorala III). Jego matka 223 Ousor-11 (Ousor – 189 Hroby VIII-6) urodziła się w stadninie koni w Łuczynie. Wywodziła się z rodziny austro-węgierskiej klaczy 11 Sarata. Goral VII był użytkowany w macierzystej stadninie w latach 1953 – 1954, a później sprzedany do Czechosłowacji. W 1957 roku krył w stadninie w Topolczankach, później trafił do SK Murań, gdzie krył pod swoim źrebięcym imieniem 490 Goral V-6.
Dziadkiem Gorala X był ogier Goral V (Goral III – 85 Manaila), gniady, urodzony w 1938 roku w stadninie koni w Łuczynie. Jago matka była klaczą o nieznanym pochodzeniu urodzoną w 1924 roku. Goral V był użytkowany w macierzystej stadninie w latach 1944 – 1959.
Pradziadkiem Gorala X był ogier Goral III (Goral I – 3 Tatarca), urodzony w 1926 roku w stadninie w Łuczynie, gniady z odmianami (gwiazdka i obie tylne nogi białe) i wyraźnym pręgowaniem zebroidalnym, o wymiarach 144 – 174 – 19,5 cm miary taśmowej. Jego matka 3 Tatarca (NN – NN) urodziła się w 1913 roku. Została założycielką rodziny żeńskiej. Zdaniem Hackla [1938] zaletami Gorala III były typowa głowa i szyja, szerokość, głębokość, postawność, bardzo szerokie lędźwie, głębokie ożebrowanie, dobry zad, wspaniałe ukątowanie stawu skokowego, silne nadpęcie. Miał jednak ciasno ustawione stawy skokowe i był limfatyczny. Był jednym z najlepszych ogierów w Łuczynie. Krył w macierzystej stadninie w latach 1930 – 1945.
Prapradziadkiem Gorala X był ogier Goral I (Goral – 14 Miszka I), gniady, urodzony w 1907 roku w stadninie koni w Łuczynie, mierzący 145 cm w kłębie miary taśmowej. Na zdjęciu zamieszczonym w siążce Hackla [1938] można dopatrzeć się, że mógł mieć białe pęciny przednich nóg i tylnej lewej. Pochodził z pierwszego rocznika źrebiąt po Goralu. Jego matka 14 Miszka I (Miszka I – 5 Stirbul I) urodziła się w stadninie koni w Łuczynie w 1906 roku. Wywodziła się z rodziny austro-węgierskiej klaczy 2 Kittka. Goral I w latach 1912 – 1914 krył się w miejscowości Prisaca (pol. Prysaka, niem. Eisenau) w powiecie Kimpolung, wtedy nosił imię 8 Goral-13. W macierzystej stadninie był użytkowany w latach 1920 – 1930.

6. Pierwsze pokolenie potomne po pierwszym sprowadzonym ogierze – synowie Goral X

Burłak Khc 95 (od Niezabudka), gniady z gwiazdką, urodzony 10 grudnia 1968 roku w SK Siary, ogier o wymiarach 136 – 173 – 19 cm, zbonitowany na 76 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 0,79% (inbredowany na Gorala). Według Jackowskiego [2006a] miał brzydki, spadzisty zad, który przekazywał potomstwu. Jego matka Niezabudka Khc 83 (Cedryt – Fosówka) urodziła się w 1959 roku w SK Siary, była myszatą klaczą z gwiazdką, o wymiarach 131 – 169 – 17,8 cm, zbonitowaną na 80 punktów. Wywodziła się z rodu Gorala i rodziny Góralki Nowosądeckiej. Burłak krył w latach 1972 – 1974 w SK Siary i w latach 1975 – 1978 w Mędrzychowie (w. tarnowskie). Dał 30 czystorasowych źrebiąt (16 ogierów i 14 klaczy). 7 jego synów i 4 córki otrzyły licencję.
Cyprys Khc 97 (od Niezabudka), myszaty bez odmian, urodzony 7 grudnia 1969 roku w SK Siary, ogier o wymiarach 138 – 179 – 19,5 cm, zbonitowany na 80 punktów. Pełny brat Burłaka. Zaliczył próbę dzielności z wynikiem dobrym. Krył w latach 1973 – 1976 w Wisłoczku (w. krośnieńskie). Wyeliminowany z hodowli w 1976 roku. Nie zostawił zarejestrowanego potomstwa.
Czyżyk Khc 98 (od Uncja), jasnogniady, urodzony 17 grudnia 1969 roku w SK Siary, ogier o wymiarach 143 – 183 – 20 cm, zbonitowany na 77 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 4,71% (inbredowany na Gurgula I). Zaliczył próbę dzielności z wynikiem dobrym. Jego matka Uncja Khc 130 (Cukor-Gurgul-5 – Larynka) urodziła się w 1965 roku w SK Siary, była jasnogniadą klaczą bez odmian, o wymiarach 135 – 176 – 17 cm, zbonitowaną na 77 punktów. Wywodziła się z rodziny Agatki. Krył w latach 1973 – 1977 w Pawłosiowie (w. rzeszowskie) i w latach 1978 – 1981 w Dąbrowie (w. rzeszowskie). Zachowały się dane dwuch klaczy po nim.
Dziryt Khc 102 (od Niezabudka), myszaty bez odmian, urodzony 6 grudnia 1970 roku w SK Siary, ogier o wymiarach 138 – 180 – 19 cm, zbonitowany na 77 punktów. Pełny brat Burłaka i Cyprysa. Zaliczył próbę dzielności z wynikiem bardzo dobrym. Krył w latach 1974 – 1981 w Hruszowicach (w. przemyskie). Wyeliminowany z hodowli w 1981 roku. Nie zostawił zarejestrowanego potomstwa.
Desant Khc 99 (od Zatoka), gniady bez odmian, urodzony 19 marca 1971 roku w SK Siary, ogier o wymiarach 142 – 170 – 19,5 cm, zbonitowany na 79 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 4,66% (inbredowany na Gurgula I). Jego matka Zatoka Khc 139 (Cukor-Gurgul-5 – Maciejowa) urodziła się w 1967 roku w SK Siary, była gniadą klaczą bez odmian, o wymiarach 138 – 188 – 18,5 cm, zbonitowaną na 82 punkty. Wywodziła się z rodziny Wrony. Desant krył w 1974 roku w PSO Klikowa (p. Tarnów) i w 1975 roku w Olesznie (p. Dąbrowa Tarnowska). Nie zostawił zarejestrowanego potomstwa.
Elf Khc 103 (od Ulga), gniady bez odmian, urodzony 9 grudnia 1971 roku w SK Siary, ogier o wymiarach 140 – 175 – 19 cm, zbonitowany na 84 punkty. Jego współczynnik inbredu wynosił 4,54% (inbredowany na Gurgula I). Według Jackowskiego [2006a], był odważny, dzielny, posłuszny, choć trudny ze względu na dużą pobudliwość i wielką osobniczą chęć dominacji jako samiec. Jak podali Barzyk i in. [1991], właśnie ze względu na nadmierną pobudliwość, jak i na słabą kondycję został wyeliminowany z hodowli w SK Siary. Jego matka Ulga Khc 128 (Cukor-Gurgul-5 – Nieufna) urodziła się w 1965 roku w SK Siary, była jasnogniadą klaczą bez odmian, o wymiarach 135 – 179 – 17 cm, zbonitowaną na 82 punkty. Wywodziła się z rodziny Laliszki. Elf krył w latach 1975 – 1976 w PSO Klikowa, w latach 1977 – 1978 w SK Siary, w 1979 roku ponownie w PSO Klikowa, w 1980 roku w Grajowie (w. krakowskie), w 1981 roku w SK Siary, w latach 1983 – 1984 w Podgórskiej Woli (w. tarnowskie), w latach 1985 – 1987 ponownie w SK Siary, w latach 1987 – 1988 w Odrzechowej (w. krośnieńskie). Wyeliminowany z PSO w 1987 roku. Dał 34 czystorasowe źrebięta (12 ogierów i 22 klacze). 5 jego synów i 15 córek otrzymało licencję.
Impuls Khc 130 (od Umbra), gniady bez odmian, urodzony 18 grudnia 1975 roku w SK Siary, ogier o wymiarach 138 – 172 – 19 cm, zbonitowany na 81 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 5,52% (inbredowany na Gurgula I). Jego matka Umbra Khc 129 (Cukor-Gurgul-5 – Przepiórka) urodziła się w 1965 roku w SK Siary, była gniadą klaczą z siwizną, o wymiarach 135 – 172 – 17 cm, zbonitowaną na 79 punktów. Wywodziła się z rodziny Nakonecznej. Impuls krył w latach 1978 – 1982 w Lichwinie (w. tarnowskie). Nie zostawił zarejestrowanego potomstwa.
Matki 4 wymienionych powyżej ogierów wywodziły się z rodu Gurgula, a 3 – z rodu Gorala. W linii żeńskiej 3 pochodziło z rodziny Góralki Nowosądeckiej, po 1 – z rodu Agatki, Laliszki, Nakonecznej i Wrony.

7. Drugie pokolenie potomne po pierwszym sprowadzonym ogierze

Faktor Khc 104 (Burłak – Astra), gniady bez odmian, urodzony 30 listopada 1972 roku w SK Siary, ogier o wymiarach 139 – 180 – 19 cm, zbonitowany na 75 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 2,99% (inbredowany na Gurgula I). Jego matka Astra Khc 145 (Cukor-Gurgul-5 – Paprotka) urodziła się w 1968 roku w SK Siary, była gniadą klaczą bez odmian, o wymiarach 137 – 176 – 18 cm, zbonitowaną na 77 punktów. Wywodziła się z rodziny Wydry. Faktor krył w 1978 roku w Bodakach (w. nowosądeckie). Nie zostawił zarejestrowanego potomstwa.
Flaming Khc 105 (Burłak – Topola), bułany bez odmian, urodzony 7 stycznia 1973 roku w SK Siary, ogier o wymiarach 137 – 178 – 19 cm, zbonitowany na 78 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 2,45% (inbredowany na Gurgula I). Zaliczył próbę dzielności z wynikiem dobrym. Jego matka Topola Khc 124 (Cukor-Gurgul-5 – Makowlana) urodziła się w 1964 roku w SK Siary, była gniadą klaczą bez odmian, o wymiarach 135 – 169 – 17,5 cm, zbonitowaną na 77 punktów. Wywodziła się z rodziny Nakonecznej. Flaming krył w latach 1976 – 1979 w miejscowości Nawsie (w. rzeszowskie). Wyeliminowany z hodowli w 1979 roku. Dał jednego licencjonowanego syna.
Gazon Khc 109 (Burłak – Ulga), gniady z kwiatkiem, urodzony 9 grudnia 1973 roku w SK Siary, ogier o wymiarach 136 – 173 – 18,5 cm, zbonitowany na 76 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 3,36% (inbredowany na Wujka i Gurgula I). Jego matka Ulga Khc 128 (Cukor-Gurgul-5 – Nieufna) urodziła się w 1965 roku w SK Siary, była jasnogniadą klaczą bez odmian, o wymiarach 135 – 179 – 17 cm, zbonitowaną na 82 punkty. Wywodziła się z rodziny Laliszki. Gazon krył w latach 1977 – 1978 w Skawinie (w. krakowskie) i w latach 1979 – 1980 w Zelczynie (w. krakowskie). Wyeliminowany z hodowli w 1980 roku. Dał jednego licencjonowanego syna i jedną licencjonowaną córkę.
Giewont Khc 146 (Burłak – Wiosenka), ciemnogniady z kwiatkiem, urodzony 13 grudnia 1973 roku w SK Siary, ogier o wymiarach 137 – 173 – 19 cm, zbonitowany na 80 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 1,12% (inbredowany na Wujka). Jego matka Wiosenka Khc 136 (Orzech – Pasterka) urodziła się w 1966 roku w SK Siary, była ciemnogniadą klaczą bez odmian, o wymiarach 137 – 180 – 18 cm, zbonitowaną na 81 punktów. Wywodziła się z rodu Polana i rodziny Połoniny. Giewant krył w latach 1983 – 1991 w Markowej (w. rzeszowskie). Wyeliminowany z hodowli w 1991 roku. Dał 8 czystorasowych klaczy, 5 z nich otrzymało licencję.
Gamrat Khc 146 (Burłak – Adria), gniady bez odmian, urodzony 14 grudnia 1973 roku w SK Siary, ogier o wymiarach 136 – 174 – 18,4 cm, zbonitowany na 81 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 3,74% (inbredowany na Cedryta). Jego matka Adria Khc 143 (Orzech – Stokrotka) urodziła się w 1968 roku w SK Siary, była ciemnomyszatą klaczą bez odmian, o wymiarach 138 – 178 – 17,5 cm, zbonitowaną na 78 punktów. Wywodziła się z rodu Polana i rodziny Nakonecznej. Gamrat krył w latach 1977 – 1980 w Imbramowicach (w. krakowskie). Wyeliminowany z hodowli w 1980 roku. Dał jedną zarejestrowaną córkę.
Hufnal Khc 115 (Burłak – Adria), gniady bez odmian, urodzony 24 listopada 1974 roku w SK Siary, ogier o wymiarach 135 – 174 – 18,4 cm, zbonitowany na 80 punktów. Pełny brat Gamrata. Krył w latach 1977 – 1982 w Pawłowie (w. tarnowskie). Nie zostawił zarejestrowanego potomstwa.
Harap Khc 114 (Burłak – Zagadka), gniady bez odmian, urodzony 16 marca 1975 roku w SK Siary, ogier o wymiarach 137 – 171 – 19 cm, zbonitowany na 78 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 2,99% (inbredowany na Gurgula I). Jego matka Zagadka Khc 138 (Cukor-Gurgul-5 – Paprotka) urodziła się w 1967 roku w SK Siary, była gniadą klaczą bez odmian, o wymiarach 138 – 178 – 19 cm, zbonitowaną na 79 punktów. Wywodziła się z rodziny Wydry. Krył w latach 1978 – 1980 w miejscowości Nawsie (w. rzeszowskie). Wyeliminowany z hodowli w 1981 roku. Dał jedną zarejestrowaną córkę.
Kormoran Khc 135 (Elf – Gama), ciemnomyszaty z lewą tylną pęciną białą, urodzony 8 listopada 1977 roku w SK Siary, ogier o wymiarach 139 – 182 – 19,5 cm, zbonitowany na 78 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 7,51% (inbredowany na Cukor-Gurgula-5). Zaliczył próbę dzielności z wynikiem dobrym. Jego matka Gama Khc 167 (Hroby V-22 – Uncja) urodziła się w 1974 roku w SK Siary, była myszatą klaczą z kwiatkiem, o wymiarach 138 – 180 – 17,5 cm, zbonitowaną na 82 punkty. Wywodziła się z rodziny Agatki. Kormoran krył w 1981 roku w Łyczanej (w. nowosądeckie), w 1982 roku w Ulinowie (w. tarnowskie), w latach 1983 – 2000 w Krakowie w Ogrodzie Botanicznym i w latach 2001 – 2003 w Rzeszotarach (w. małopolskie). Dał 12 czystorasowych źrebiąt (9 ogierów i 3 klacze). 2 jego synów i 3 córki otrzymały licencję. Krył też klacze innych ras.
Karmel Khc 134 (Elf – Ekierka), jasnogniady, urodzony 1 czerwca 1978 roku w SK Siary, ogier o wymiarach 143 – 183 – 19,5 cm, zbonitowany na 77 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 4,61% (inbredowany na Wipczyja). Jego matka Ekierka Khc 158 (Hroby V-22 – Wiosenka) urodziła się w 1972 roku w SK Siary, była ciemnogniadą klaczą bez odmian, o wymiarach 139 – 176 – 18 cm, zbonitowaną na 81 punktów. Wywodziła się z rodziny Połoniny. Karmel krył w latach 1980 – 1986 w Jastrzębiku (w. nowosądeckie). Wyeliminowany z hodowli w 1986 roku. Nie zostawił zarejestrowanego potomstwa.
Lemiesz Khc 139 (Elf – Gazela), myszaty bez odmian, urodzony 17 listopada 1978 roku w SK Siary, ogier o wymiarach 139 – 168 – 19 cm, zbonitowany na 79 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 3,64% (inbredowany na Wujka, 269 Hroby I-4, Gurgul i Hroby I). Jego matka Gazela Khc 168 (Hroby V-22 – Niezabudka) urodziła się w 1974 roku w SK Siary, była jasnogniadą klaczą bez odmian, o wymiarach 136 – 175 – 17,5 cm, zbonitowaną na 80 punktów. Wywodziła się z rodziny Góralki Nowosądeckiej. Jak uważali Barzyk i in. [1991], Lemiesz był koniem bardzo dobrze zbudowanym, o żywym temperamencie. Krył w SK Siary w latach 1982 – 1984, dał 12 czystorasowych źrebiąt (5 klaczy i 7 ogierów). 5 jego synów i 4 córki otrzymały licencję. W 1984 roku został wymieniony na ogiera Ousor I (Ousor Muráň – 64 Hroby V-5) ze stadniną koni Topolczanki w Czechosłowacji, krył tam potem do 1995 roku pod imieniem Goral XIV. Po latach drektor SK Siary inż. Kazimierz Gajewski [za Deszczyńska 2010] tak wspominał tę wymianę: Nie chciałem go dać, ale mówili: „macie jego młodą matkę, macie jego ojca, to jeszcze uda się dochować następnego”. Ale hodowla to nie matematyka, może się udać dziesięć takich, a może ani jeden… Gajewski [za Deszczyńska 2010] uważał, że silnie wyrównał typ stada w Topolczankach.
Najar (Elf – Nowalijka), gniady, urodzony 18 grudnia 1985 roku w SK Siary, ogier o wymiarach 139 – 168 – 19 cm, zbonitowany na 79 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 6,36% (inbredowany na Cukora-Gurgula-5 i Wipczyja). Jego matka Nowalijka Khc 203 (Afekt – Topola) urodziła się w 1981 roku w SK Siary, była jasnogniadą klaczą bez odmian, o wymiarach 139 – 188 – 17,5 cm, zbonitowaną na 79 punktów. Wywodziła się z rodu Polana i rodziny Nakonecznej. Kariera hodowlana Najara nie jest znana. Nie został uwzględniony w wydanej drukiem księdze stadnej. Dał trzech czystorasowych synów. W Polsce żaden z nich nie otrzymał licencji, ale jeden – Nil (od Okruszka po Afekt) – w 1994 roku został sprzedany do Austrii i tam był użyty w hodowli.
Ples (Elf – Dziewanna), gniady, urodzony 29 marca 1987 roku w SK Siary. Jego współczynnik inbredu wynosił 4,61% (inbredowany na Wipczyja). Jego matka Dziewanna Khc 155 (Hroby V-22 – Wiosenka) urodziła się w 1971 roku w SK Siary, była gniadą klaczą bez odmian, o wymiarach 138 – 168 – 17,5 cm, zbonitowaną na 79 punktów. Wywodziła się z rodziny Połoniny. W 1985 roku zdobyła złoty medal na Krajowej Wystawie Zwierząt Hodowlanych w Warszawie. Matka sławnego ogiera Jaśmin (po Cukor-Gurgul-5). Kariera hodowlana Plasa nie jest znana. Nie został uwzględniony w wydanej drukiem księdze stadnej. Dał 2 czystorasowe źrebięta (ogiera i klacz). Jego córka otrzymała licencję. Później wykastrowany.
Matki 4 wymienionych powyżej ogierów wywodziły się z rodu Gurgula, i także 4 – z rodu Hrobego i Polana. W linii żeńskiej 4 pochodziło z rodziny Nakonecznej, 3 – z rodziny Połonin, 2 – z rodziny Wydry, po 1 z rodziny Agatki, Góralki Nowosądeckiej i Laliszki.

8. Trzecie pokolenie potomne po pierwszym sprowadzonym ogierze

Fagot Khc 124 (Flaming – Gryka), bułany z gwiazdką, urodzony 1 marca 1978 roku u Józefa Podgórskiego w Brzezinach (w. rzeszowskie), ogier o wymiarach 134 – 175 – 18 cm, zbonitowany na 80 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 5,88% (inbredowany na Cukora-Gurgula-5 i Cedryta). Jego matka Gryka (Niedźwiadek – Gurga) urodziła się w 1967 roku, była kasztanowatą klaczą. Wywodziła się z rodu Gorala i rodziny Redy. Fagot krył w latach 1981 – 1986 w Markowej (w. rzeszowskie). Wyeliminowany z hodowli w 1986 roku. Dał jedną licencjonowaną córkę.
Galop Khc 125 (Gazon – Halka), gniady z kwiatkiem i chrapką, urodzony 15 stycznia 1978 roku u Zygmunta Barcikowskiego w Zelczynie (w. krakowskie), ogier o wymiarach 137 – 178 – 18 cm, zbonitowany na 78 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 15,08% (inbredowany na Burłaka i Wipczyja). Zaliczył próbę dzielności z wynikiem dobrym. Jego matka Halka (Burłak – Wiosenka) urodziła się w 1974 roku, była gniadą klaczą z gwiazdką, o wymiarach 137 – 185 – 18 cm. Wywodziła się z rodu Gorala i rodziny Połoniny. Galop krył w latach 1980 – 1985 w Muszynie (w. nowosądeckie). Wyeliminowany z hodowli w 1985 roku. Nie zostawił zarejestrowanego potomstwa.
Korek (Kormoran – Norma), jasnogniady, urodzony 11 kwietnia 1994 roku u Wojciecha Rościszewskiego w Jakubowicach Dwór (w. małopolskie). Jego współczynnik inbredu wynosił 9,63% (inbredowany na Cukora-Gurgula-5, Hrobego V-22 i Gorala X). Jego matka Norma Khc 530 (Sonet – Nana I) urodziła się w 1989 roku u Leopolda Rogowskiego w Ostrowie Królewskim (w. tarnowskie), była jasnogniadą klaczą, o wymiarach 140 – 184 – 20 cm, zbonitowaną na 78 punktów. Wywodziła się z rodu Hrobego i rodziny Wydry. Korek nie został uwzględniony w wydanej drukiem księdze stadnej. Jego kariera hodowlana nie jest znana. Wykastrowany. Nie zostawił zarejestrowanego potomstwa.
Wizjoner (Kormoran – Warmia), jasnogniady, urodzony 9 marca 2004 roku u Wacława Kurowskiego w Rzeszotarach (w. małopolskie), ogier o wymiarach 141 – 172 – 20 cm, zbonitowany na 79 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 9,09% (inbredowany na Gorala X). Jego matka Warmia Khc 740 (Fant – Wanta II) urodziła się w 1999 roku u Sławomira Rusieckiego w Krakowie, była jasnogniadą klaczą, o wymiarach 135 – 160 – 18 cm, zbonitowaną na 78 punktów. Wywodziła się z rodu Gurgula i rodziny Wołgi. Wizjoner krył w latach 2008 – 2010 w Uhercach Mineralnych (w. podkarpackie) i w latach 2012 – 2023 w Woli Stępkowskiej (w. łódzkie). Dał 51 czystorasowych źrebięt (30 ogierów i 21 klaczy). 3 jego córki otrzymały licencję. Krył też klacze innych ras.
Parter Khc 158 (Lemiesz – Kometa), myszaty bez odmian, urodzony 21 listopada 1982 roku w SK Siary, ogier o wymiarach 137 – 173 – 19,5 cm, zbonitowany na 78 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 8,96% (inbredowany na Ulgę). Jego matka Kometa Khc 183 (Afekt – Ulga) urodziła się w 1978 roku w SK Siary, była jasnogniadą klaczą bez odmian, o wymiarach 137 – 176 – 17,5 cm, zbonitowaną na 77 punktów. Wywodziła się z rodu Polana i rodziny Laliszki. Parter krył w latach 1986 – 1991 w Chabówce (w. nowosądeckie), w 1992 roku w Pawłowie (w. tarnowskie) i w 1993 roku w SO Klikowa. W Polsce nie dał zarejestrowanego potomstwa. Eksportowany do Austrii w 1993 roku. Był tam użytkowany pod imieniem Goral Parter, dał licencjonowane potomstwo. Jeden z jego licencjonowanych synów trafił do Polski. W latach 2002 – 2003 Parter krył także w Parku Narodowym Aggtelek na Węgrzech.
Rygor Khc 168 (Lemiesz – Wiosenka), jasnogniady bez odmian, urodzony 17 grudnia 1983 roku w SK Siary, ogier o wymiarach 139 – 195 – 19 cm, zbonitowany na 76 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 2,72% (inbredowany na Wipczyja i Wujka). Jak twierdzi Goraus [2017] był nauczony różnych sztuczek, potrafił się kłaść i zgadzał się, by na jego grzbiecie ćwiczyć woltyżerkę. Niestety w późniejszym wieku przechodził ochwat. Jego matka Wiosenka Khc 136 (Orzech – Pasterka) urodziła się w 1966 roku w SK Siary, była ciemnogniadą klaczą bez odmian, o wymiarach 137 – 180 – 18 cm, zbonitowaną na 81 punktów. Wywodziła się z rodu Polana i rodziny Połoniny. Rygor krył w 1987 roku w SO Klikowa (w. tarnowskie), w latach 1988 – 1992 w ZZD Odrzechowa, w 1993 roku w Rymanowe (w. krośnieńskie), w latach 1994 – 1999 ponownie w ZZD Odrzechowa, w 2000 roku w Zychowej (w. mazowieckie), w latach 2001 – 2003 poraz kolejny w ZZD Odrzechowa, w latach 2006 – 2007 w Straszydlu (w. podkarpackie). Padł 24 stycznia 2007 roku. Dał 134 czystorasowe źrebięta (64 ogiery i 70 klaczy). 14 jego synów i 59 córek otrzymało licencję. Krył też klacze inyych ras.
Sagan Khc 171 (Lemiesz – Wiosenka), gniady bez odmian, urodzony 16 listopada 1984 roku w SK Siary, ogier o wymiarach 140 – 184 – 19 cm, zbonitowany na 79 punktów. Pełny brat Rygora. Krył w latach 1988 – 1990 w Borusowej (w. tarnowskie), w latach 1991 – 1992 w SO Klikowa i w 1993 roku w Leszczawie (w. przemyskie). Sprzedany za granicę w 1993 roku. W Polsce dał 3 czystorasowe źrebięta (2 ogiery i 1 klacz).
Staniol Khc 175 (Lemiesz – Nowalijka), jasnogniady bez odmian, urodzony 17 grudnia 1984 roku w SK Siary, ogier o wymiarach 134 – 165 – 18 cm, zbonitowany na 76 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 4,42% (inbredowany na Cukora-Gurgula-5). Jego matka Nowalijka Khc 203 (Afekt – Topola) urodziła się w 1981 roku w SK Siary, była jasnogniadą klaczą bez odmian, o wymiarach 139 – 188 – 17,5 cm, zbonitowaną na 79 punktów. Wywodziła się z rodu Polana i rodziny Nakonecznej. Staniol krył w latach 1987 – 1991 w Sanoku (w. krośnieńskie) i w latach 1994 – 1996 w Pawłowej (w. przemyskie). Wyeliminowany z hodowli w 1996 roku. Nie dal zarejestrowanego potomstwa.
Soból Khc 173 (Lemiesz – Kłosówka), ciemnogniady bez odmian, urodzony 22 stycznia 1985 roku w SK Siary, ogier o wymiarach 138 – 179 – 19,5 cm, zbonitowany na 78 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 4,72% (inbredowany na Cukora-Gurgula-5). Jego matka Kłosówka Khc 182 (Afekt – Zięba) urodziła się w 1978 roku w SK Siary, była ciemnomyszatą klaczą bez odmian, o wymiarach 137 – 173 – 18 cm, zbonitowaną na 81 punktów. Wywodziła się z rodu Polana i rodziny Połoniny. Soból krył w latach 1988 – 1991 w Lubli (w. rzeszowskie), w latach 1992 – 1994 w Dolinie Będkowskiej (w. krakowskie), w 1995 roku ponownie w Lubli (w. rzeszowskie), w 1996 roku w Krzyżowej (w. bialskobialskie) i w 1997 roku w Spytkowicach (w. bielskobialskie). Dał 7 czystorasowych źrebiąt (4 ogiery i 3 klacze). 3 jego synów i 2 córki otrzymały licencję.
Matki 5 wymienionych powyżej ogierów wywodziły się z rodu Polana, 2 – z rodu Gorala, po 1 – z rodu Gurgula i Hrobego. W linii żeńskiej 4 pochodziło z rodziny Połoniny, po 1 z rodziny Laliszki, Nakonecznej, Redy, Wołgi i Wydry.

9. Czwarte pokolenie potomne po pierwszym sprowadzonym ogierze - prawnukowie Elfa

Goral Napis (Parter – Nastia), wilczaty, urodzony 27 kwietnia 1996 roku u Karla Reitera w Achenkirch w Austria, ogier o wymiarach 144 – 167 – 20 cm, zbonitowany w Polsce na 83 punkty. Jego współczynnik inbredu wynosił 5,63% (inbredowany na Hrobego V-22 i Gorala X). Do Polski trafił prawdopodobnie na początku 2008 roku, był użytkowany pod imieniem Napis. Jego matka Nastia Khc 274 (Ousor I – Perełka) urodziła się w 1988 roku w SK Siary, była jasnogniadą klaczą bez odmian, o wymiarach 137 – 176 – 18 cm, zbonitowaną na 78 punktów. Wywodziła się z rodziny Nakonecznej. Została sprzedana do Austrii w 1994 roku. W 2008 roku Napis zajął 2 miejsce w ocenie płytowej ogierów i 2 miejsce w skokach podczas eliminacji w Regietowie, 3 miejsce w skokach podczas eliminacji w Sielcu, 3 miejsce w ocenie płytowej ogierów, 3 miejsce w sportowej ściażce huculskiej i 3 miejsce w skokach podczas eliminacji w Bukowej Małej oraz 3 miejsce w skokach podczas eliminacji w Rudawce Rymanowskiej. Zawsze był dosiadany przez Katarzynę Wrześniak. Krył w latach 2008 – 2013 w Sielcu (w. świętokrzyskie). Padł 21 lipca 2013 roku. W Polsce dał 18 czystorasowych źrebiąt (11 ogierów i 7 klaczy). 3 jego córki otrzymały licencję. W Polsce otrzymał też licencję jego syn urodzony w Austrii.
Paź (Rygor – Przylaszczka), gniadosrokaty, urodzony 23 listopada 1991 roku w ZZD Odrzechowa, ogier o wymiarach 138 – 166 – 18 cm, zbonitowany na 78 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 5,81% (inbredowany na Hrobego V-22 i Hrobego Khc 21). Jego matka Przylszczka Khc 224 (Dioryt – Fantazja) urodziła się w 1983 roku w SK Siary, była myszatosrokatą klaczą, o wymiarach 138 – 173 – 18 cm, zbonitowaną na 77 punktów. Wywodziła się z rodu Hrobego i rodziny Połoniny. Paź krył w latach 2006 – 2009 w Czarnówce (w. warmińsko-mazurskie). Dał 4 czystorasowe ogiery. Krył też klacze innych ras. Żadne z jego dzieci nie otrzymało licencji. Nieuwzględniony w wydanej drukiem księdze stadnej.
Pegaz Khc 257 (Rygor – Sarna), ciemnogniady bez odmian, urodzony 15 grudnia 1991 roku w ZZD Odrzechowa, ogier o wymiarach 131 – 167 – 18 cm, zbonitowany na 76 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 6,53% (inbredowany na Orzecha). Jego matka Sarna Khc 235 (Marmur – Nisza) urodziła się w 1985 roku w SK Siary, była skarogniadą klaczą bez odmian, o wymiarach 136 – 190 – 17 cm, zbonitowaną na 81 punktów. Wywodziła się z rodu Gorala i rodziny Połoniny. Pegaz krył w latach 1995 – 1998 w Kalnikowie (w. podkarpackie). Nie dał zarejestrowanego potomstwa.
Piast Khc 258 (Rygor – Przylaszczka), gniadosrokaty, urodzony 10 stycznia 1993 roku w ZZD Odrzechowa, ogier o wymiarach 137 – 176 – 19,5 cm, zbonitowany na 79 punktów. Pełny brat Pazia. W 1997 roku dosiadany przez Krzysztofa Kołbona zajął 2 miejsce w rajdzie i 3 miejsce w całym czempionacie użytkowym podczas III Dni Huculskich. W 1998 roku dosiadany przez Marcina Gorausa zajął 3 miejsce w rajdzie klasy LL w Raciechowicach i 1 miejsce w ścieżce czempionatowej podczas IV Dni Huculskich. W 1996 roku krył w SO Klikowa, w 1997 roku w Moszczenicy (w. nowosądeckie), w 1998 roku w Iwkowej (w. tarnowskie), w latach 1998 – 2000 w SO Klikowa, w 1999 roku równolegle w Woli Radłowskiej (w. małopolskie), w latach 2000 – 2001 w Radziszowie (w. małopolskie), w 2002 roku w Więcławicach (w. małopolskie), w 2003 roku w SO Klikowa i Dynowie (w. podkarpackie), w 2008 roku w Paszkowie (w. małopolskie) i w latach 2010 – 2011 w Tarnawie Dolnej (w. małopolskie). Padł 20 sierpnia 2011 roku. Dał 79 czystorasowych źrebiąt (42 ogiery i 37 klaczy). 3 jego synów i 31 córek otrzymało licencję (jedna jako koń mały, ponieważ jej pochodzenie ze strony matki nie było pewne). Krył też klacze innych ras.
Wigor Khc 310 (Rygor – Parada), jasnogniady, urodzony 15 stycznia 1994 roku w ZZD Odrzechowa, ogier o wymiarach 136 – 168 – 19,5 cm, zbonitowany na 80 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 6,12% (inbredowany na Hrobego V-22). Jego matka Parada Khc 216 (Dioryt – Jagódka) urodziła się w 1983 roku w SK Siary, była gniadą klaczą z gwiazdką, o wymiarach 139 – 183 – 18 cm, zbonitowaną na 80 punktów. Wywodziła się z rodu Hrobego i rodziny Wydry. Wigor krył w 1997 roku w Markowej (w. rzeszowskie) i w 1998 roku w Krasnem (w. rzeszowskie). Wyeliminowany z hodowli w 1998 roku. Nie dał zarejestrowanego potomstwa.
Wicher Khc 308 (Rygor – Parada), jasnogniady, urodzony 12 grudnia 1994 roku w ZZD Odrzechowa, ogier o wymiarach 139 – 162 – 18 cm, zbonitowany na 78 punktów. Pełny brat Wigora. Krył w latach 1998 – 2003 w Skowarczu (w. pomorskie), w latach 2008 – 2013 w Kosobudach Wybudowanie (w. pomorskie), w latach 2014 – 2016 w Pogrzebieniu (w. śląskie), w latach 2017 – 2018 w Torzeńcu (w. wielkopolskie). Dał 71 czystorasowych źrebiąt (32 ogiery i 39 klaczy). 20 jego córek otrzymało licencję. Krył też klacze innych ras.
Waldi Khc 299 (Rygor – Pobudka), gniady, urodzony 26 grudnia 1996 roku w ZZD Odrzechowa, ogier o wymiarach 140 – 162 – 17,5 cm, zbonitowany na 79 punktów. Charakteryzował się wyraźnym pręgowaniem zebroidalnym na szyji, kłęcie i kłodzie oraz na czole. Jego współczynnik inbredu wynosił 6,65% (inbredowany na Hrobego V-22, Hrobego Khc 21 i Wyderkę). Jego matka Pobudka Khc 221 (Dioryt – Zagadka) urodziła się w 1983 roku w SK Siary, była gniadą klaczą bez odmian, o wymiarach 144 – 190 – 18 cm, zbonitowaną na 77 punktów. Wywodziła się z rodu Hrobego i rodziny Wydry. Waldi krył w latach 2000 – 2011 w Wólce Prackiej (w. mazowieckie) i w latach 2012 – 2017 w Antoniowie (w. łódzkie). Padł 23 listopada 2017 roku. Dał 61 czystorasowych źrebiąt (37 ogierów i 24 klacze). 23 jego córki otrzymały licencję. Krył też klacze innych ras.
Pacyfek Khc 251 (Rygor – Przylaszczka), gniadosrokaty, urodzony 17 października 1999 roku w ZZD Odrzechowa, ogier o wymiarach 137 – 168 – 18 cm, zbonitowany na 80 punktów. Pełny brat Pazia i Piasta. W 2004 roku Pacyfek zdobył tytuł vice czempiona podczas eliminacji w Rudawce Rymanowskiej. Krył w latach 2009 – 2021 w Chabówce (w. małopolskie). Padł 29 czerwca 2021 roku. Dał 67 czystorasowych źrebiąt (35 ogierów i 32 klacze). 1 jego syn i 22 córki otrzymały licencję. Krył też klacze innych ras.
Otto Khc 249 (Rygor – Otawa), ciemnogniady bez odmian, urodzony 9 października 2000 roku w ZZD Odrzechowa, ogier o wymiarach 140 – 165 – 19 cm, zbonitowany na 80 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 8,28% (inbredowany na Elfa, Orzecha i Hrobego V-22). Jego matka Otawa Khc 581 (Luzak – Orka ex Ostroga) urodziła się w 1996 roku w ZZD Odrzechowa, była jasnogniadą klaczą bez odmian, o wymiarach 133 – 177 – 17 cm, zbonitowaną na 79 punktów. Wywodziła się z rodu Polana i rodziny Wołgi. W 2003 roku Otto dosiadany przez Joannę Saratę zajął 2 miejsce w eliminacjach w Rudawce Rymanowskiej, zajął 1 miejsce w rajdzie i 2 miejsce w całym czempionacie użytkowym podczas IX Dni Huculskich. W 2006 roku dosiadany przez Tomasza Kowalskiego zajął 1 miejsce w konkursie skoków do 70 cm podczas eliminacji w Nielepicach. W 2009 roku zajął 2 miejsce w ocenie płytowej ogierów i dosiadany przez Grzegorza Gawędę zajął 1 miejsce w ściażce eliminacyjnej i 1 miejsce w całych eliminacjach w Nielepicach, zajął też 1 miejsce w konkursie skoków podczas eliminacji w Rudawce Rymanowskiej. W 2010 roku zajął 2 miejsce w konkursie skoków podczas eliminacji w Regietowie i dosiadany przez Beatę Holewę 1 miejsce w skokach podczas eliminacji w Sielcu. W 2013 roku zajął 1 miejsce w ocenie płytowej ogierów i zdobył tytuł vice czempiona ogierów, a także dosiadany przez Beatę Holewę zajął 3 miejsce w konkursie skoków podczas eliminacji w Sielcu, dosiadany przez Rafała Kurowskiego zajął 2 miejsce w ścieżce eliminacyjnej i 3 miejsce w całych eliminacjach w Rzeszotarach, zdobył tytuł vice czempiona hodowlanego, dosiadany przez Rafała Kurowskiego zajął 2 miejsce w ścieżce eliminacyjnej i 1 miejsce w całych eliminacjach w Rudawce Rymanowskiej, dosiadany przez Rafała Kurowskiego zajął 2 miejsce w ścieżce czempionatowej podczas XIX Dni Huculskich. W 2014 roku zajął 3 miejsce w ocenie płytowej ogierów i zdobył tytuł vice czempiona podczas eliminacji w Sielcu, zajął 3 miejsce w ocenie płytowej ogierów, dosiadany przez Ilonę Zdunek zajął 1 miejsce w ścieżce eliminacyjnej i 1 miejsce w całych eliminacjach w Hawłowicach, zdobył tytuł vice czempiona, a dosiadany przez Rafała Kurowskiego zajął 2 miejsce w ścieżce eliminacyjnej i 2 miejsce w całych eliminacjach oraz dosiadany przez Ilonę Zdunek zajął 3 miejsce w konkursie skoków podczas eliminacji w Chmielewie, dosiadany przez Beatę Holewę zajął 2 miejsce w konkursie skoów dla koni małych podczas IV Galicyjskiego Lata z Koniem, dosiadany przez Ilonę Zdunek zajął 3 miejsce w konkursie skoków podczas XX Dni Huculskich. W 2015 roku dosiadany przez Rafała Kurowskiego zajął 3 miejsce w ścieżce eliminacyjnej podczas eliminacji w Sielcu, 2 miejsce w ścieżce czempionatowej i 2 miejsce w całym czempionacie użytkowym podczas XXI Dni Huculskich. W 2016 roku zajął 2 miejsce w ocenie płytowej ogierów i zdobył tytuł vice czempiona podczas eliminacji w Rzeszotarach. Krył w latach 2006 – 2017 w Rzeszotarach (w. małopolskie). Wykastrowany w 2017 roku. Dał 54 czystorasowe źrebięta (25 ogierów i 29 klaczy). 1 jego syn i 18 córek otrzymało licencję. Krył też klacze innych ras. W 2017 roku zajął 3 miejsce (w stawce 10 koni) w ocenie płytowej wałachów podczas eliminacji w Rzeszotarach. W 2018 roku dosiadany przez Rafała Kurowskiego zajął 3 miejsce w ścieżka eliminacyjna i 2 miejsce w całych eliminacjach w Rzeszotarach, oraz dosiadany przez Amelię Pamułę zajął 2 miejsce w ścieżce huculskiej dla dzieci do 12 lat. W 2019 roku dosiadany przez Weronikę Matagę zajął 1 miejsce w ścieżce huculskiej dla dzieci podczas eliminacji w Rzeszotarach. Padł 12 kwietnia 2021 roku.
Giewont Khc 208 (Rygor – Gwiazdeczka), ciemnomyszaty bez odmian, urodzony 16 października 2000 roku w ZZD Odrzechowa, ogier o wymiarach 135 – 169 – 18,5 cm, zbonitowany na 79 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 5,98% (inbredowany na Orzecha i Hrobego V-22). Jego matka Gwiazdeczka Khc 415 (Luzak – Gniewoszówka) urodziła się w 1996 roku w ZZD Odrzechowa, była ciemnomyszatą klaczą bez odmian, o wymiarach 136 – 177 – 18 cm, zbonitowaną na 79 punktów. Wywodziła się z rodu Polana i rodziny rumuńskiej klaczy 16 Aglaia. W 2005 roku Giewont zdobył złoty medal na XX Krajowej Wystawie Zwierząt Hodowlanych w Poznań (POLAGRA). Krył w latach 2006 – 2010 w ZZD Odrzechowa i w latach 2011 – 2023 w Wróbliku Szlacheckim (w. podkarpackie). Dał 45 czystorasowych źrebiąt (17 ogierów i 28 klaczy). 2 jego synów i 21 córek otrzymało licemcję. Krył też klacze innych ras.
Pikador (Rygor – Pszczelina), gniady, urodzony 28 lutego 2001 roku w ZZD Odrzechowa, ogier o wymiarach 141 – 188 – 19 cm, zbonitowany na 78 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 6,28% (inbredowany na Hrobego V-22 i Hrobego Khc 21). Jego matka Pszczelina Khc 660 (Hawrań – Zięba) urodziła się w 1991 roku w ZZD Odrzechowa, była gniadą klaczą bez odmian, o wymiarach 134 – 180 – 18,5 cm, zbonitowaną na 79 punktów. Wywodziła się z rodu Hrobego i rodziny Połoniny. Pikador krył w latach 2006 – 2007 w Lubeni, w latach 2008 – 2011 w Daszówce (w. podkarpackie), w latach 2014 – 2017 w Dynowie (w. podkarpackie). Padł 7 czerwca 2017 roku. Dał 42 czystorasowe źrebięta (25 ogierów i 17 klaczy). 7 jego córek otrzymało licencję. Krył też klacze innych ras. 1 jego córka otrzymała licencję jako koń mały.
Luksus (Rygor – Lutnia), ciemnomyszaty bez odmian, urodzony 3 marca 2003 roku w ZZD Odrzechowa, ogier o wymiarach 136 – 181 – 18,5 cm, zbonitowany na 79 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 9,91% (inbredowany na Lemiesza, Orzecha i Hrobego V-22). Jego matka Lutnia Khc 498 (Luzak – Lotna) urodziła się w 1996 roku w ZZD Odrzechowa, była ciemnomyszatą klaczą bez odmian, o wymiarach 135 – 167 – 17,5 cm, zbonitowaną na 77 punktów. Wywodziła się z rodu Polana i rodziny Laliszki. W 2007 roku zdobył złoty medal na XXII Krajowej Wystawie Zwierząt Hodowlanych w Poznaniu (POLAGRA). W 2008 roku krył w Izbach (w. podkarpackie), w 2011 roku w Białce (w. lubelskie), w latach 2012 – 2013 w Dynowie (w. podkarpackie), w 2014 roku ponownie w Białce, w 2015 roku w Górce (w. lubelskie), w 2016 roku w Białce, w 2017 roku w Chomęciskach Małych (w. lubelskie) i w latach 2019 – 2023 po raz kolejny w Białce. Dał 98 czystorasowych źrebiąt (49 ogierów i 49 klaczy). 19 jego córek orzymało licencję. Krył też klacze innych ras.
Pac (Rygor – P-Smolna), ciemnomyszaty bez odmian, urodzony 1 kwietnia 2003 roku u Stanisława Myślińskiego w Polanie (w. krośnieńskie), ogier o wymiarach 140 – 178 – 19 cm, zbonitowany na 80 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 7,02% (inbredowany na Gazelę i Hrobego V-22). Jego matka P-Smolna Khc 708 (Puszczyk – Sosna) urodziła się w 2000 roku także u Stanisława Myślińskiego, była skarogniadą klaczą, o wymiarach 134 – 160 – 17 cm, zbonitowaną na 78 punktów. Wywodziła się z rodu Gurgula i rodziny Połoniny. W 2007 roku Pac zajął 1 miejsce w ocenie płytowej ogierów i 3 miejsce w eliminacjach w Nielepicach, zajął 1 miejsce w ocenie ogierów 3- i 4-letnich i tytuł czempiona ogierów młodszych na Międzynarodowym Czempionacie HIF w Klikowej, zajął 1 miejsce w ocenie ogierów 3-5 lat i zdobył tytuł czempiona ogierów młodszych podczas czempionatu ogierów w Pardubicach (Czechy). W 2008 roku zdobył złoty medal na XXIII Krajowej Wystawie Zwierząt Hodolanych w Poznaniu (POLAGRA) i 1 miejsce w ściażce czempionatowej na XIV Dni Huculskich. W 2010 roku zdobył tytuł vice czempiona podczas eliminacji w Hawłowicach. Krył w latach 2008 – 2013 w Sielcu (w. świętokrzyskie) i w latach 2014 – 2023 w Orzechowie (w. warmińsko-mazurskie). Dał 102 czystorasowe źrebięta (50 ogierów i 52 klacze). 1 jego syn i 8 jego córek otrzymało licencję. Krył też klacze innych ras.
Bercik (Rygor – Betania), gniady, urodzony 10 maja 2004 roku u Tadeusza Wrześniaka w Sielcu (w. świętokrzyskie), ogier o wymiarach 138 – 176 – 19,7 cm, zbonitowany na 78 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 7,44% (inbredowany na Hrobego V-22 i Gorala X). Jego matka Betania Khc 245 (Rewir – Sójka) urodziła się w 1989 roku w SK Siary, była karą klaczą, o wymiarach 135 – 170 – 18 cm, zbonitowaną na 78 punktów. Wywodziła się z rodu Gorala i rodziny Bajkałki. W 2009 roku Bercik dosiadany przez Damiana Szeleścia zajął 2 miejsce w ścieżce eliminacyjnej i 3 miejsce w całych eliminacjach w Sielcu. Krył w latach 2009 – 2010 w Siedlisku (w. świętokrzyskie), w 2011 roku w Czerwonej Górce (w. świętokrzyskie) i w 2012 roku w Łącznej (w. świętokrzyskie). Później wykastrowany. Dał 5 czystorasowych źrebiąt (4 ogiery i 1 klacz). Żadne z jego dzieci nie otrzymało licencji.
Piano (Rygor – Pieśń), gniady, urodzony 22 lutego 2005 roku w stajni należącej do Zakładu Przetwórstwa Mięsnego "Grot" w Starowej Górze, ogier o wymiarach 139 – 171 – 19,5 cm, zbonitowany na 79 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 8,12% (inbredowany na Wiosenkę, Orzecha, Cukora-Gurgula-5 i Hrobrgo V-22). Jego matka Pieśń (Rewir – Sójka) urodziła się w 1989 roku w SK Siary, była karą klaczą, o wymiarach 135 – 170 – 18 cm, zbonitowaną na 78 punktów. Wywodziła się z rodu Gorala i rodziny Bajkałki. W 2009 roku Piano zajął 1 miejsce w ocenie płytowej i dosiadany przez Artura Szmiegielskiego zajął ex aequo 3 i 4 miejsce w całej próbie dzielności w Pleckiej Dąbrowie. Krył w latach 2009 – 2010 w Łodzi, w latach 2011 – 2015 w Pawłowej (w. łódźkie), w latach 2016 – 2019 w Stepnicy (w. zachodniopomorskie) i w 2021 roku w Zagórzycach. Dał 37 czystorasowych źrebiąt (14 ogierów i 23 klacze). 7 jego córek otrzymało licencję. Krył też klacze innych ras.
Supeł Khc 291 (Sagan – Lanca), gniady bez odmian, urodzony 9 marca 1992 roku w stajni Akademi Rolniczej w Krakowie, ogier o wymiarach 136 – 170 – 19 cm, zbonitowany na 78 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 7,33% (inbredowany na Orzecha, Hrobego Khc 21 i Wipczyja). Jego matka Lanca Khc 192 (Afekt – Topola) urodziła się w 1979 roku w SK Siary, była gniadą klaczą bez odmian, o wymiarach 128 – 164 – 16,5 cm, zbonitowaną na 72 punkty. Wywodziła się z rodu Polana i rodziny Nakonecznej. Supeł krył w latach 1997 – 2000 w Laskownicach (w. wielkopolskie). Wyeliminowany z hodowli w 2000 roku. Padł 1 kwietnia 2007 roku. Dał 11 czystorasowych źrebiąt (4 ogiery i 7 klaczy). Wszystkie jego córki otrzymały licencję. Krył też klacze innych ras. Jego syn otrzymał licencję jako kuc.
Sokół Khc 288 (Soból – Braha), kary, urodzony 12 kwietnia 1994 roku u Marty Cymerman w Lubii (w. podkarpackie), ogier o wymiarach 140 – 164 – 18,5 cm, zbonitowany na 79 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 11,05% (inbredowany na Afekta, Ziębę, Hrobrgo V-22 i Gorala X). Jego matka Braha Khc 247 (Luzak – Pardwa) urodziła się w 1986 roku w SK Siary, była ciemnogniadą klaczą, o wymiarach 136 – 174 – 17 cm, zbonitowaną na 76 punktów. Wywodziła się z rodu Polana i rodziny Bajkałki. Sokół krył w 1997 roku w Budziwoju (w. rzeszowskie). Wyeliminowany z hodowli w 1998 roku. Później wykastrowany i użytkowany jako koń do hipoterapii. Dał jedną córkę, która otrzymała licencję.
Sobek Khc 287 (Soból – Struga), ciemnogniady bez odmian, urodzony 15 maja 1997 roku u Andrzeja Góry w Krzyżowej (w. bielskie), ogier o wymiarach 135 – 155 – 18,5 cm, zbonitowany na 77 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 11,43% (inbredowany na Afekta, Ziębę i Hrobrgo V-22). Jego matka Struga Khc 312 (Luzak – Nutria) urodziła się w 1985 roku w SK Siary, była myszatą klaczą, o wymiarach 137 – 185 – 18 cm, zbonitowaną na 81 punktów. Wywodziła się z rodu Polana i rodziny Połoniny. Sobek krył w latach 2002 – 2003 w Lipniku (w. zachodniopomorskie). Nie zostawił zarejestrowanego potomstwa.
Oskar Khc 246 (Soból – Olza), gniady, urodzony 14 czerwca 1997 roku u Andrzeja Góry w Krzyżowej (w. bielskie), ogier o wymiarach 134 – 155 – 19 cm, zbonitowany na 76 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 6,66% (inbredowany na Hrobrgo V-22 i Cukora-Gurgula-6). Jego matka Olza Khc 562 (Ousor I – Hurma) urodziła się w 1988 roku w SK Siary, była gniadą klaczą bez odmian, o wymiarach 136 – 170 – 17 cm, zbonitowaną na 77 punktów. Wywodziła się z rodziny Wołgi. Oskar krył w latach 2000 – 2001 w Krzyżowej (w. śląskie). Wyeliminowany z hodowli w 2001 roku. Dał 4 czystorasowe źrebięta (3 ogiery i 1 klacz). Żadne z jego dzieci nie otrzymało licencji.
Matki 7 wymienionych powyżej ogierów wywodziły się z rodu Hrobego, 6 – z rodu Polana, 3 – z rodu Gorala, 2 – z rodu Ousora i 1 – z rodu Gurgla. W linii żeńskiej 7 pochodziło z rodziny Połoniny, po 3 – z rodziny Bajkałki i Wydry, po 2 – z rodziny Nakonecznej i Wołgi, po 1 – z rodziny Laliszki i rumuńskiej klaczy 16 Aglai.

10. Piąte pokolenie potomne po pierwszym sprowadzonym ogierze

Nefryt (Goral Napis – Nota), myszaty, urodzony 15 maja 2003 roku u Christine Jansen w Achenkirch w Austrii, ogier o wymiarach 143 – 187 – 19,5 cm, w Polsce zbonitowany na 80 punktów. Sprowadzony do Polski w 2007 roku. Jego współczynnik inbredu wynosił 8,70% (inbredowany na Dioryta i Afekta). Jego urodzona na Słowacji córka została nazwana tak, jakby miał na imię Goral XXII. Jego matka Nota (Luzak – Magma) urodziła się w 1990 roku w SK Siary, była jasnomyszatą klaczą, o wymiarach 136 – 169 – 18 cm, zbonitowaną na 79 punktów. Wywodziła się z rodu Polana i rodziny Nakonecznaj. Została sprzedana do Austrii około 1996 roku. W 2008 roku Nefryt zajął 3 miejsce w ocenie płytowej ogierów, a dosiadany przez Daniela Szeleścia zajął 3 miejsce w ścieżce do próby i 2 miejsce w całej próbie dzielności w Klikowej. Krył w latach 2008 – 2009 w Sielcu (w. świętokrzyskie), w latach 2009 – 2014 w Bieszczadzkim Parku Narodowym, w latach 2010 – 2013 równolegle w Jaśle (w. podkarpackie) i w latach 2015 – 2023 w SKH Gładyszów. Dał 95 czystorasowych źrebiąt (50 ogierów i 45 klaczy). 3 jego synów i 33 córki otrzymały licencję.
Miłek (Piast – Miła), ciemnomyszaty, urodzony 13 czerwca 1999 roku u Ewy Goraus w Tarnowie, ogier o wymiarach 136 – 158 – 17,5 cm, zbonitowany na 80 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 10,53% (inbredowany na Dioryta, Fantazję i Zefira). Jego matka Miła Khc 499 (Okoń – Maskotka) urodziła się w 1995 roku u Zbigniewa Radziejewskiego w Kozach (w. śląskie), była ciemnomyszatą klaczą, o wymiarach 135 – 168 – 18,5 cm, zbonitowaną na 77 punktów. Wywodziła się z rodu Hrobego i rodziny Czeremchy. W 2001 roku Miłek uzyskał tytuł czempiona ogierów dwuletnich na Ogólnopolskim Młodzieżowym Czempionacie Koni Rasy Huculskiej w Klikowa. W 2005 roku dosiadany przez Barbarę Ciszek zajął 3 miejsce w konkursie ujeżdżenie podczas I Międzynarodowego Czempionatu Koni Huculskich HIF w Topolczankach. Krył w latach 2003 – 2008 w Głuchowie (w. łódzkie), w 2009 roku w Kamyku (w. śląskie), w latach 2010 – 2011 ponownie w Głuchowie, w 2012 roku w Brzezinach (w. łódzkie), w latach 2013 – 2015 znów w Głuchowie, w latach 2017 – 2019 w Bulianowie (w. świętokrzyskie). Padł 24 sierpnia 2020 roku. Dał 34 czystorasowe źrebięta (13 ogierów i 21 klaczy). 8 jego córek otrzymało licencję. Krył też klacze innych ras.
Burzan Khc 199 (Piast – Branka), gniadosrokaty, urodzony 28 stycznia 2000 roku w SKH Gładyszów, ogier o wymiarach 138 – 176 – 19 cm, zbonitowany na 78 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 7,38% (inbredowany na Zefira). Jego matka Branka Khc 365 (Piaf – Beocja) urodziła się w 1995 roku w SKH Gładyszów, była myszatosrokatą klaczą, o wymiarach 138 – 167 – 17,5 cm, zbonitowaną na 78 punktów. Wywodziła się z rodu Pietrosu i rodziny Bajkałki. Burzan krył w latach 2002 – 2007 w Bujakowie (w. śląskie). Padł 19 września 2012 roku. Dał 63 czystorasowe źrebięta (28 ogierów i 35 klaczy). 1 jego syn i 26 córek otrzymało licencję. Krył też klacze innych ras.
Parys (Pacyfek – Olina), gniadosrokaty, urodzony 24 marca 2004 roku, ogier o wymiarach 135 – 166 – 18 cm, zbonitowany na 78 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 8,43% (inbredowany na Wiosenkę, Fantazję, Dioryta, Hrobego V-22, Zefira i Gorala X). Jego matka Olina (Pasza – Oszin) urodziła się w 2001 roku, była gniadosrokatą klaczą, o wymiarach 134 – 172 – 16,5 cm, zbonitowaną na 76 punktów. Wywodziła się z rodu Gurgulu i rodziny Sroczki. Parys krył w 2008 roku w Czarnym Dunajcu (w. małopolskie). Nie dał zarejestrowanego potomstwa.
Owar-Kur (Otto – Warmia), jasnogniady, urodzony 28 lutego 2007 roku u Wacława Kurowskiego w Rzeszotarach (w. małopolskie), ogier o wymiarach 140 – 180 – 19,5 cm, zbonitowany na 78 punktów. Według Peckiel [2010] ogiery bardzo dobrze się ruszający. Jego współczynnik inbredu wynosił 7,57% (inbredowany na Wiosenkę, Maciejową, Gorala X, Hrobego V-22 i Cukora-Gurgula-5). Jego matka Warmia Khc 740 (Fant – Wanta II) urodziła się w 1999 roku u Sławomira Rusieckiego w Krakowie, była jasnogniadą klaczą, o wymiarach 135 – 160 – 18 cm, zbonitowaną na 78 punktów. Wywodziła się z rodu Gurgula i rodziny Wołgi. W 2008 roku Owar-Kur zdobył tytuł czempiona ogierów rocznych na VIII Ogólnopolskim Młodzieżowym Czempionacie Koni Rasy Huculskiej w Klikowej. W 2009 roku zajął 3 miejsce w ocenie ogierów dwuletnich w klasie B na IX Ogólnopolskim Młodzieżowym Czempionacie Koni Rasy Huculskiej w Klikowej. W 2010 roku zajął 3 miejsce w ocenie ogierów huculskich i został nagrodzony złotym medalem na Krajowej Wystawie Zwierząt Hodowlanych w Poznaniu (POLAGRA). W 2013 roku w parze z ogierem Feniks (Nobel – Fantazja) powożony przez Eugeniusza Szafrańskiego zajął 3 miejsce w konkursie zręczności powożenia podczas Wakacji z Hucułem w Szczyrzycu. Krył w latach 2010 – 2011 w Rzeszotarach (w. małopolskie) i w latach 2012 – 2020 w Biesiadkach (w. małopolskie). Padł 21 lutego 2020 roku. Dał 35 czystorasowych źrebiąt (19 ogierów i 16 klaczy). 7 jego córek otrzymało licencję. Krył też klacze innych ras.
Weksel-O (Giewont – Wstęga), myszaty, urodzony 1 października 2007 roku w ZZD Odrzechowa, ogier o wymiarach 142 – 180 – 19,5 cm, zbonitowany na 81 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 9,46% (inbredowany na Hawrania i Elfa). Jego matka Wstęga Khc 812 (Hawrań – Wetlina) urodziła się w 1992 roku w ZZD Odrzechowa, była ciemnomyszatą klaczą bez odmian, o wymiarach 138 – 160 – 16 cm, zbonitowaną na 74 punkty. Wywodziła się z rodu Hrobego i rodziny Wyderki. Weksel-O krył w latach 2011 – 2023 w ZZD Odrzechowa. Dał 38 czystorasowych źrebięt (18 ogierów i 20 klaczy). 2 jego synów i 10 córek otrzymało licencję.
Literek-O (Giewont – Ligia), myszaty, urodzony 1 października 2010 roku w ZZD Odrzechowa, ogier o wymiarach 140 – 178 – 19,2 cm, zbonitowany na 81 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 6,79% (inbredowany na Hawrania). Według Peckiel [2014] podczas kwalifikacji bardzo dobrze pokazał się w swobodnym, wydajnym stępie. Jego matka Ligia (Lotnik – Liza) urodziła się w 2002 roku w ZZD Odrzechowa, była gniadą klaczą bez odmian. Wywodziła się z rodu Ousora i rodziny Laliszki. Literek-O krył w latach 2021 – 2023 w Skrzydlnej (w. małopolskie), jego wcześniejsze miejsce stacjonowania nie jest znane. Dał 31 czystorasowych źrebiąt (13 ogierów i 18 klaczy). 6 jego córki otrzymały licencję. Krył też klacze innych ras.
Arkan-Goran (Pac – Alaska), myszaty, urodzony 16 maja 2014 roku u Anny Gorczycy w Orzechowie (w. warmińsko-mazurskie), ogier o wymiarach 141 – 181 – 20 cm, zbonitowany na 78 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 6,03% (inbredowany na Orzecha). Według Gibały [2022] ogier prezentujący bardzo dobry typ i kłodę z rzadko spotykanym jej poprzecznym pręgowaniem, słabszy fundament, ale i obszerny stęp. Zaliczył zasadniczą polową próbę wierzchową z oceną bardzo dobrą. W 2019 roku zajął ex aequo 1 – 5 miejsce w ścieżce do próby dzielności podczas próby w Sajzach. Jego matka Alaska (Luzak – Nadzieja) urodziła się w 1994 roku w SKH Gładyszów, była myszatą klaczą bez odmian. Wywodziła się z rodu Polana i rodziny Agatki. Arkan-Goran krył w latach 2022 – 2023 w Orzechowie (w. warmińsko-mazurskie). Dał 3 czystorasowe źrebięta (2 ogiery i 1 klacz).
Matki 2 wymienionych powyżej ogierów wywodziły się z rodu Gurgula i także 2 – z rodu Hrobego i Polana, po 1 – z rodu Ousora i Pietrosu. W linii żeńskiej po 1 – pochodziło z rodziny Agatki, Bajkałki, Czeremchy, Laliszki, Nakonecznej, Sroczki, Wołgi i Wydry.

11. Szóste pokolenie potomne po pierwszym sprowadzonym ogierze

Wiwat-W (Nefryt – Widawa-W), gniady, urodzony 26 marca 2011 roku w Bieszczadzkim Parku Narodowym, ogier o wymiarach 142 – 175 – 19,5 cm, zbonitowany na 79 punktów. Według Peckiel [2014] poprawny. Jego współczynnik inbredu wynosił 4,83% (inbredowany na Maciejową, Hrobego V-22 i Dobę). Jego matka Widawa-W (Ousor VIII-50 – Figa) urodziła się w 2006 roku w Bieszczadzkim Parku Narodowym, była ciemnogniadą klaczą, o wymiarach 140 – 181 – 18 cm, zbonitowaną na 79 punktów. Wywodziła się z rodziny Wydry. Wiwat-W krył w 2014 roku w Lutowiskach i w latach 2015 – 2023 w Przemyślu (w. podkarpackie). Dał 62 czystorasowe źrebięta (42 ogiery i 20 klaczy). 4 jego córki otrzymały licencję. Krył też klacze innych ras.
Wag-W gniady, urodzony 4 marca 2012 roku w Bieszczadzkim Parku Narodowym, ogier o wymiarach 140 – 168 – 19 cm, zbonitowany na 80 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 7,99% (inbredowany na Dobę). Zaliczył zasadniczą polową próbę wierzchową z oceną dobrą. Jego matka Figa Khc 383 (Hawrań – Frezja) urodziła się w 1997 roku także w Bieszczadzkim Parku Narodowym, była gniadą klaczą bez odmian, o wymiarach 134 – 167 –17 cm, zbonitowaną na 76 punktów. Wywodziła się z rodu Hrobego i rodziny Wydry. W 2015 roku Wag-W dosiadany przez Karolinę Świderską zajął 2 miejsce w ścieżce do próby i 2 miejsce w całej próbie dzielności w Klikowej. W 2018 roku zajął 2 miejsce w ocenie płytowej ogierów podczas eliminacji w Regietowie. W 2019 roku zdobył tytuł czempiona podczas eliminacji w Rudawce Rymanowskiej. W 2021 roku zajął 2 miejsce w ścieżka eliminacyjnej i 3 miejsce w całych eliminacjach w Kołaczycach oraz dosiadany przez Karolinę Bielanin zajął na tej imprezie 3 miejsce w konkursie skoków dla koni małych, zajął 2 miejsce w ocenie płytowej ogierów i zdobył tytuł czempiona podczas XXVII Dni Huculskich – IV Mistrzostw Polski Koni Rasy Huculskiej w Regietowie. W 2022 roku zajął 3 miejsce w ocenie płytowej ogierów, dosiadany przez Karolinę Bielanin zajął 3 miejsce w ścieżce eliminacyjnej i 1 miejsce w całych eliminacjach w Regietowie, oraz zajął 1 miejsce w ocenie płytowej i zdobył tytuł czempiona podczas eliminacji w Chorzowie, zajął 2 miejsce w ocenie płyowej i zdobyłtytuł czempiona ogierów podczas eliminacji w Klikowej, zajął 2 miejce w ścieżce eliminacyjnej i 2 miejsce w całych eliminacjach w Racocie, zajął 1 miejsce w ocenie płytowej ogierów i zdobył tytuł czempiona oraz dosiadany przez Karolinę Bielanin zajął 2 miejsce w ścieżce eliminacyjnej i 1 miejsce w całych eliminacjach w Bieździedzy, zdobył tytuł czempiona ogierów podczas eliminacji w Rudawce Rymanowskiej, zajął 1 miejsce w ocenie płytowej ogierów i zdobył tytuł vice czempiona oraz dosiadany przez Karolinę Bielani zajął 2 miejsce w rajdzie, 1 miejsce w ścieżce czempionatowej i 1 miejsce w czempionacie użytkowym podczas XXVIII Dni Huculskich – V Mistrzostw Polski Koni Rasy Huculskiej w Regietowie. Krył w latach 2017 – 2023 w Bieszczadzkim Parku Narodowym i w 2023 roku równolegle w Kobylance (w. małoplskie). Dał 25 czystorasowych źrebięt (8 ogierów i 17 klaczy). 1 jego syn i 7 córek otrzymało licencję.
Otok-W (Nefryt – Obnoga-W), ciemnogniady, urodzony 9 kwietnia 2014 roku w Bieszczadzkim Parku Narodowym, ogier o wymiarach 141 – 185 – 19 cm, zbonitowany na 81 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 5,04% (inbredowany na Afekta, Dobę, Ziębę i Ousora I). Zaliczył zasadniczą polową próbę wierzchową z oceną bardzo dobrą. Według Gorausa [2018] ogier charakteryzujący się bardzo dobrym typem rasowym i samczym wyglądem. Jego matka Obnoga-W (Ousor VIII-50 – Ola) urodziła się w 2005 roku także w Bieszczadzkim Parku Narodowym, była gniadą klaczą, o wymiarach 143 – 181 –18,5 cm, zbonitowaną na 78 punktów. Wywodziła się z rodziny Wołgi. W 2017 roku dosiadany przez Karola Januszkiewicza zajął 2 miejsce w próbie dzielności w Chorzowie. Krył w latach 2018 – 2023 w Dynowie (w. podkarpackie). Dał 44 czystorase źrebięta (21 ogierów i 23 klacze). 3 jego córki otrzymały licecję.
Wars (Burzan – Lawa), gniady, urodzony 20 kwietnia 2007 roku u Andrzeja Marka w Bujakowie (w. śląskie), ogier o wymiarach 140 – 171 – 18,5 cm, zbonitowany na 81 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 7,83% (inbredowany na Luzaka, Zefira i Orzecha). Według Peckiel [2010] ogier mocny, głęboki i dobrze związany, dobry w ruchu, ale z gorszym „spodem”. Jego matka Lawa Khc 459 (Luzak – Okruszka) urodziła się w 1992 roku także u Andrzeja Marka, była ciemnogniadą klaczą, o wymiarach 135 – 164 –18 cm, zbonitowaną na 77 punktów. Wywodziła się z rodu Polana i rodziny Wydry. W 2010 roku Wars zajął 2 miejsce w ocenie płytowej ogierów podczas eliminacji w Nielepicach. W 2011 roku zajął 1 miejsce w ocenie płytowej ogierów, zdobył tytuł czempiona, zajął 2 miejsce w ścieżce eliminacyjnej i 1 miejsce w całych eliminacjach w Regietowie oraz został nagrodzony złotym medalem na XXV Krajowej Wystawie Zwierząt Hodowlanych w Poznaniu (POLAGRA). W 2012 roku zajął 2 miejsce w ocenie płytowej ogierów i zdobył tytuł vice czempiona podczas eliminacji w Rzeszotarach. Krył w latach 2010 – 2013 w miejscowości Zamarski (w. śląskie), w latach 2014 – 2018 w Pogrzebieniu (w. śląskie) i w latach 2021 – 2023 w Pabianicach (w. łódzkie). Dał 60 czystorasowych źrebiąt (30 ogierów i 30 klaczy). 10 jego córek otrzymało licencję. Krył też klacze innych ras.
Wikar-O (Weksel-O – Wega-O), gniadosrokaty, urodzony 9 marzec 2014 roku w ZZD Odrzechowa, ogier o wymiarach 142 – 179 – 19,2 cm, zbonitowany na 81 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 8,60% (inbredowany na Wetllinę i Hawrania). Zaliczył zasadniczą polową próbę wierzchową z oceną bardzo dobrą. Według Gibały [2017] to ogier dostatecznie ożebrowany, który wykazał się bardzo dobrym ruchem w stępie i kłusie podczas uznawania. Według Krzyżanowskiej [2021] ogier bardzo grzeczny i o dobrej głowie, źrebaki po nim raczej delikatniejszej budowy i o super charakterze, bardzo lgną do człowieka i są towarzyskie. Matka Wikara-O – Wega-O (Tuhaj-Bej – Wizja) urodziła się w 2004 roku także w ZZD Odrzechowa, była gniadosrokatą klaczą, o wymiarach 138 – 173 –17,5 cm. Wywodziła się z rodu Gurgula i rodziny Wydry. Wikar-O krył w 2017 roku w ZZD Odrzechowa i w latach 2018 – 2023 w Kuźminie (w. podkarpackie). Dał 19 czystorasowych źrebiąt (8 ogierów i 11 klaczy). 2 jego córki otrzymały licencję.
Witalij-O (Weksel-O – Wega-O), myszatosrokaty, urodzony 9 grudnia 2015 roku w ZZD Odrzechowa, ogier o wymiarach 138 – 171 – 18,9 cm, zbonitowany na 80 punktów. Pełny brat Wikara-O. Wedłu Peckiel [2019] ogier harmonijny, odpowiednio kościsty, z dobrze zaznaczonymi cechami konia prymitywnego, długą, poprawną kłodą, lecz z nieco małymi kopytami. W czasie uznawanie potrafił pokazać obszerny stęp. Według Solona [2021] ogier spokojny, szanujący ludzi. Choć z większym libido na krycie. Kalibrowy. Zaliczył zasadniczą polową próbą wierzchową z oceną dobrą. Krył w latach 2019 – 2023 w Uhercach Mineralnych (w. podkarpackie). Dał 85 czystorasowych źrebiąt (42 ogiery i 43 klacze). Krył też klacze innych ras. Żadne z jego dzieci nie otrzymało jeszcze licencji.
Matki 2 wymienionych powyżej ogierów wywodziły się z rodu Gurgula i także 2 – z rodu Ousora, po 1 – z rodu Hrobego i Polana. W linii żeńskiej 5 – pochodziło z rodziny Wydry i 1 – z rodziny Wołgi.

[kejti]

12. Siódme pokolenie potomne po pierwszym sprowadzonym ogierze

Siódme pokolenie potomne jak narazie reprezentuje tylko myszatosrokaty ogier Bławatek-W (Wag-W – Sosenka), urodzonego 24 lutego 2017 roku w Bieszczadzkim Parku Narodowym, ogier o wymiarach 142 – 174 – 18,5 cm, zbonitowany na 79 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 7,56% (inbredowany na Hrobego V-22, Jaśmina, Afekta i Ziębę). Zaliczył zasadniczą polową próbę wierzchową z oceną dostateczną. Według Gibały [2022] ogier ten prezentował poprawny typ rasowy, był nieco zbyt zwięzły, miał krótką kłodę oraz rozwarty staw skokowy, ale przy tym obszerny stęp. Według Opara [2022] ogier o pięknym umaszczeniu z dwustronną bujną grzywą i ładnym ruchu oraz z bardzo łagodnym charakterem, posłuszny, przyjazny wobec ludzi, innych koni i źrebiąt. Jego matka Sosenka (Paw – Szarlotka) urodziła się w 2002 roku także w Bieszczadzkim Parku Narodowym, była skarodniadosrokatą klaczą, o wymiarach 138 – 172 –18 cm, zbonitowaną na 81 punktów. Wywodziła się z rodu Pietrosu i rodziny Bajkałki. Bławatek-W krył w 2022 roku w Bieszczadzkim Parku Narodowym i w 2023 roku w Dziurdziowie (w. podkarpackie).

13. Drugi sprowadzony do Polski po wojnie ogier z rodu Gorala i jego przodkowie

Goral XIII-4 Khc 126 (Goral XIII – 69 Hroby VIII-1), myszaty z białą plamą po prawej stronie kłębu, urodzony w 1968 roku w stadninie koni w Łuczynie, importowany z Rumunii w 1978 roku, ogier o wymiarach 139 – 174 – 20,0 cm, zbonitowany w Polsce na 82 punkty bonitacyjne. Jego współczynnik inbredu wynosił 8,26% (inbredowany na Gorala III). Jak podali Krzemień i Kario [1991], koń ten, choć silnie umięśniony, był drobny i słabego zdrowia. Miał krótkie, ale mocne, nogi i dobre kopyta. Cechy swojej budowy przekazywał potomstwu. Barzyk i in. [1991] twierdzili, że bardzo dobrze nadawał się do pracy w zaprzęgu, wykazując dużą siłę i wytrzymałość. Odznaczał się znacznym temperamentem. Według polskiej księgi stadnej jego matką była 69 Hroby VIII-1 (Hroby VIII – 153 Goral III-7), urodzona w 1958 roku w Łuczynie, wywodząca się z rodziny żeńskiej rumuńskiej klaczy 11 Sarata. Według Mihóka i in. [2015] jego matką była 222 Hroby VIII-1 (Hroby VIII – 124 Goral III-2), jeśli byłoby to prawdą, pochodziłby wtedy z rodziny rumuńskiej klaczy 4 Chitka. Krył w SK Siary w latach 1979 – 1982. W 1982 roku na podstawie opinii lekarza weterynarii został zgładzony z powodu chronicznego krwotoku i rozedmy płuc. Dał 19 czystorasowych źrebiąt (10 ogierów i 9 klaczy). 4 jego synów i 10 córek otrzymało licencję.
Ojcem Gorala XIII-4 był ogier Goral XIII (Goral IX – 30 Pietrosu II-3), urodzony w 1962 roku w stadninie koni w Łuczynie w Rumunii. Jego współczynnik inbredu wynosił 6,02% (inbredowany na Gorala III i 3 Tatarcę). Jego matka 30 Pietrosu II-3 (Pietrosu II – 203 Goral III-3) urodziła się w 1950 roku także w stadninie koni w Łuczynie. Wywodziła się z rodziny klaczy 4 Chitca. Goral XIII kryl w latach 1967 – 1977 w macierzystej stadninie.
Dziadkiem Gorala XIII-4 był ogier Goral IX (od 223 Ousor-11), urodzony w 1950 roku. Według Jansena [2009a] i według Mihóka i in. [2015] jego ojcem był Goral V (Goral III – 85 Manaila po NN). W węgierskiej księdze stadnej podano jednak, że jego ojcem był Goral VII (Goral V – 223 Ousor-11). Jego matka 223 Ousor-11 (Ousor – 189 Hroby VIII-6) urodziła się także w stadninie koni w Łuczynie. Wywodziła się z rodziny klaczy 11 Sarata. Goral IX krył w macierzystej stadninie w latach 1954 – 1961.

14. Pierwsze pokolenie potomne po drugim sprowadzonym ogierze – synowie Gorala XIII-4

Marmur Khc 143 (od Adria), myszaty bez odmian, urodzony 13 listopada 1979 roku w SK Siary, ogier o wymiarach 133 – 180 – 18 cm, zbonitowany na 80 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 0,58% (inbredowany na Gorala). Jego matka Adria Khc 143 (Orzech – Stokrotka) urodziła się w 1968 roku w SK Siary, była ciemnomyszatą klaczą, o wymiarach 138 – 178 –17,5 cm, zbonitowaną na 78 punktów. Wywodziła się z rodu Polana i rodziny Nakonecznej. Jak podali Krzemień i Kario [1991], Marmur dawał potomstwo o trudnym charakterze, często złośliwe. Krył w latach 1983 – 1984 w SK Siary. Dał 18 czystorasowych źrebiąt (8 ogierów i 10 klaczy). 3 jego synów i 7 córek otrzymało licencję.
Nestor Khc 150 (od Adria), myszaty bez odmian, urodzony 19 grudnia 1980 roku w SK Siary, ogier o wymiarach 135 – 168 – 18,5 cm, zbonitowany na 77 punktów. Pełny brat Marmura. Krył w 1984 roku w PSO Klikowa, w latach 1985 – 1986 w Podgórskiej Woli (w. tarnowskie), w 1987 roku w Lisiej Górze (w. tarnowskie) i w latach 1988 – 1994 w Lipinach (w. tarnowskie). Nie dał zarejestrowanego potomstwa.
Ocel Khc 154 (od Ekierka), ciemnomyszaty bez odmian, urodzony 22 stycznia 1982 roku w SK Siary, ogier o wymiarach 141 – 188 – 19,5 cm, zbonitowany na 77 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 2,13% (inbredowany na Hrobego I). Jego matka Ekierka Khc 158 (Hroby V-22 – Wiosenka) urodziła się w 1972 roku w SK Siary, była ciemnogniadą klaczą, o wymiarach 139 – 176 – 18 cm, zbonitowaną na 81 punktów. Wywodziła się z rodziny Połoniny. Jak pisali Krzemień i Kario [1991], Ocel dobrze zapowiadał się jako źrebak, ale nie spełnił pokładanych w nim nadziei. W pierwszym programie hodowli koni huculskich w Polsce wdrożonym w 1985 roku umieszczony jako jeden z siedmiu przedstawicieli rodów użytkowanych w ówczesnym czasie w hodowli. Barzyk i in. [1991] podali, że ze względu na słabą kondycję i pobudliwość oraz skłonności do ślepoty został zastąpiony w SK Siary ogierem Rewir (Marmur – Jemioła), choć dobrze się sprawdzał w pracy w zaprzęgu i pod siodłem. Krył w 1985 roku w PSO Klikowa, w latach 1986 – 1987 w SK Siary, w latach 1988 – 1989 w Lisznej (w. krośnieńskie), w latach 1990 – 1995 w Witówku (w. olsztyńskie), w latach 1996 – 1999 w Gałokowie (w. warmińsko-mazurskie), w latach 2000 – 2001 w Kowalowicach (w. opolskie) i w latach 2002 – 2003 w Żabińcu (w. opolskie). Dał 41 sztuk czystorasowego potomstwa (13 ogierów i 28 klaczy). 2 jego synów i 21 córek otrzymało licencję. Krył też klacze innych ras. 1 jego syn i 3 córki otrzymały licencję jako kuce.
Orczyk Khc 156 (od Gazela), jasnogniady bez odmian, urodzony 17 lutego 1982 roku w SK Siary, ogier o wymiarach 136 – 189 – 18,5 cm, zbonitowany na 78 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 1,90% (inbredowany na Hrobego I). Jego matka Gazela Khc 168 (Hroby V-22 – Niezabudka) urodziła się w 1973 roku w SK Siary, była jasnogniadą klaczą, o wymiarach 136 – 175 – 17,5 cm, zbonitowaną na 80 punktów. Wywodziła się z rodziny Góralki Nowosądeckiej. Orczyk krył w 1985 roku w PSO Klikowa, w latach 1986 – 1987 w Kosinie (w. rzeszowskie), w latach 1988 – 1989 w Markowej (w. rzeszowskie), w latach 1990 – 1991 w Pawłowie (w. tarnowskie) i w 1992 roku ponownie PSO Klikowa. Eksportowany w 1992 roku. Nie zostawił zarejestrowanego potomstwa.
Matki 2 wymienionych powyżej ogierów wywodziły się z rodu Hrobego i także 2 – z rodu Polana. W linii żeńskiej 2 – pochodziły z rodziny Nakonecznej i po 1 – z rodziny Góralki Nowosądeckiej i Połoniny.

15. Drugie pokolenie potomne po drugim sprowadzonym ogierze

Ryś Khc 169 (Marmur – Idylla), myszaty bez odmian, urodzony 8 grudnia 1983 roku w SK Siary, ogier o wymiarach 139 – 175 – 18,9 cm, zbonitowany na 76 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 2,42% (inbredowany na Cedryta). Jego matka Idylla Khc 169 (Hroby V-22 – Ważka) urodziła się w 1976 roku w SK Siary, była jasnogniadą klaczą bez odmian, o wymiarach 137 – 178 – 18 cm, zbonitowaną na 81 punktów. Wywodziła się z rodziny Góralki Nowosądeckiej. Ryś krył w latach 1987 – 1990 w Janowicach (w. tarnowskie). Wyeliminowany z hodowli w 1990 roku. Nie zostawił zarejestrowanego potomstwa.
Rewir Khc 166 (Marmur – Jemioła), ciemnogniady bez odmian, urodzony 8 lutego 1984 roku w SK Siary, ogier o wymiarach 140 – 195 – 18,5 cm, zbonitowany na 77 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 2,09% (inbredowany na Cedryta). Jego matka Jemioła Khc 178 (Hroby V-22 – Zawieja) urodziła się w 1977 roku w SK Siary, była jasnogniadą klaczą bez odmian, o wymiarach 138 – 175 – 18 cm, zbonitowaną na 80 punktów. Wywodziła się z rodziny Wołgi. Jak pisali Barzyk i in. [1991], Rewir był ogierem o sylwetce wierzchowej. Doskonały koń pod siodło (miękko nosił) z predyspozycjami do skoków (na zawodach dla małych koni w Lublinie w 1990 roku zdobył drugie miejsce w skokach), o wspaniałym jak na hucuła ruchu (na tych samych zawodach zajął pierwsze miejsce w ujeżdżeniu). Dobrze sprawdzał się także w zaprzęgu. Koń o dobrym charakterze, pomimo ojca o charakterze trudnym. Został odznaczony złotym medalem na Krajowej Wystawie Zwierząt Hodowlanych w Warszawie w 1989 roku. Zdobył także tytuł czempiona na Krajowej Wystawie Koni Małych w Gnieźnie w 1993 roku i czempiona hodowlanego II Dni Huculskich w 1996 roku. Dawał dobre potomstwo, często w swoim typie. Krył w 1987 roku w PSO Klikowa, w latach 1991 – 1993 w SK Siary i w latach 1994 – 2008 w SKH Gładyszów. Padł 5 lutego 2009 roku. Dał 212 sztuk czystorasowego potomstwa (102 ogiery i 110 klaczy), zajmując 3 miejsce pod względem liczby potomstwa, wśród ogierów huculskich użytkowanych w Polsce w rozrodzie. 15 jego synów i 77 córek otrzymało licencję. Krył też klacze innych ras. 5 jego córek otrzymało licencję jako kuce.
Safian Khc 170 (Marmur – Idylla), bułany bez odmian, urodzony 18 grudnia 1984 roku w SK Siary, ogier o wymiarach 137 – 175 – 18,5 cm, zbonitowany na 78 punktów. Pełny brat Rysia. Safian krył w latach 1988 – 1989 w Głuchowie (w. rzeszowskie), w 1990 roku w Pogórskiej Woli (w. tarnowskie), Sielcu i Markowej (w. rzeszowskie), w latach 1991 – 1995 w Dolinie Będkowskiej (w. krakowskie), w 1996 roku w Pile, w 1997 roku w Pleszewie (w. kaliskie), w latach 1998 – 2000 w Bieszczadzkim Parku Narodowym, w 2000 roku także w SO Klikowa i Woli Radłowskiej (w. małopolskie), w 2001 roku w Jakubowicach (w. małopolskie), w latach 2003 – 2007 w Łęcznej (w. lubelskie). Dał 39 czystorasowych źrebiąt (21 ogierów i 18 klaczy). 3 jego synów i 17 córek otrzymało licencję. Krył też klacze innych ras.
Strojec Khc 176 (Ocel – Jagła), jasnogniady bez odmian, urodzony 26 stycznia 1987 roku w SK Siary, ogier o wymiarach 137 – 184 – 19 cm, zbonitowany na 77 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 5,88% (inbredowany na Hrobego V-22). Jego matka Jagła Khc 176 (Zefir – Farma) urodziła się w 1977 roku w SK Siary, była jasnogniadą klaczą bez odmian, o wymiarach 136 – 175 – 18 cm, zbonitowaną na 80 punktów. Wywodziła się z rodu Gurgula i rodziny Sroczki. Strojec krył w latach 1989 – 1993 w Krościenku Wyżnym (w. krośnieńskie). Wyeliminowany z hodowli w 1993 roku. Nie zostawił zarejestrowanego potomstwa.
Wabigon Khc 187 (Ocel – Jagódka), gniadosrokaty, urodzony 3 grudnia 1987 roku w SK Siary, ogier o wymiarach 140 – 183 – 20 cm, zbonitowany na 78 punktów. Zaliczył próbę dzielności z wynikiem bardzo dobrym. Jego współczynnik inbredu wynosił 3,74% (inbredowany na Wyderkę i Hrobego). Jego matka Jagódka Khc 177 (Zefir – Zagadka) urodziła się w 1977 roku w SK Siary, była gniadosrokatą klaczą, o wymiarach 137 – 176 – 18 cm, zbonitowaną na 83 punkty, nagrodzoną w 1986 roku złotym medalem na II Krajowej Wystawie Zwierząt Hodowlanych w Warszawie, wybraną do grupy 100 Gwiazd Polskiej Hodowli i Sportu na 100-lecie Niepodległości w kategori koni zasłużonych dla polskiej hodowli. Wywodziła się z rodu Gurgula i rodziny Wydry. Wabigon krył w latach 1991 – 1998 w Polanie (w. krośnieńskie) i w latach 1999 – 2003 w Seredniem Małym (w. podkarpackie) gdzie był ogierem tabunowym utrzymywanym systemem ekstensywnym, cały rok pod gołym niebem. Wśród osób odwiedzających stadninę Karoliny i Witolda Smoleńskich w Serednim Małym pod koniec lat 90. XX wieku krążyła opowieść, że Wabigon broniąc swoich klaczy z tabunu, zabił młodego niedźwiedzia. W latach 2006 – 2007 krył w Przylepie (w. lubuskie), w 2008 roku w Biedrzychowicach (w. dolnośląskie) i w latach 2010 – 2011 w Karłowicach (w. dolnośląskie). Padł 3 sierpnia 2012 roku. Dał 203 czystorasowe źrebięta (104 ogiery i 99 klaczy), zajmując 4 miejsce pod względem liczby potomstwa, wśród ogierów huculskich użytkowanych w Polsce w rozrodzie. 16 jego synów i 75 córek otrzymało licencję. Krył też klacze innych ras. 6 jego córek otrzynało licencję jako kuce i 3 jako małe konie.
Matki 3 wymienionych powyżej ogierów wywodziły się z rodu Hrobego, a – z rodu Gurgula. W linii żeńskiej 2 – pochodziły z rodziny Góralki Nowosądeckiej i po 1 – z rodziny Sroczki, Wołgi i Wydry.

16. Trzecie pokolenie potomne po drugim sprowadzonym ogierze

Polon Khc 267 (Rewir – Pianka), opisany jako ciemnomyszaty, miał jednak cztery nogi białe, był więc prawdopodobnie koniem krypto tobiano. Urodził się 30 marca 1992 roku w SK Siary, jego wymiarach wynosiły 140 – 174 – 19 cm, został zbonitowany na 79 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 7,22% (inbredowany na Hrobego V-22, Cukora-Gurgula-5 i Orzecha). Jego matka Pianka Khc 295 (Luzak – Pożoga) urodziła się w 1987 roku w SK Siary, była myszatosrokatą klaczą, o wymiarach 135 – 173 – 18 cm, zbonitowaną na 80 punktów. Wywodziła się z rodu Polana i rodziny Połoniny. W 1997 roku Polon dosiadany przez Konrada Krupczaka zajął 2 miejsce w ścieżce czempionatowej podczas III Dni Huculskie. Krył w 1997 w SKH Gładyszów, w 1998 roku w Moszczenicy Niżnej (w. nowosądeckie) i w latach 1999 – 2009 w Peweli Ślemińskiej (w. śląskie). Dał 4 czystorasowe źrebięta (3 ogiery i 1 klacz). Jego córka otrzymała licencję.
Pionier Khc 261 (Rewir – Palinka), kary bez odmian, urodzony 10 stycznia 1994 roku u Wiesława Śniegockiego w Kole (w. konińskie), ogier o wymiarach 140 – 185 – 18,5 cm, zbonitowany na 79 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 6,65% (inbredowany na Hrobego V-22, Cukora-Gurgula-5 i Orzecha). Jego matka Palinka Khc 290 (Luzak – Nutria) urodziła się w 1986 roku w SK Siary, była myszatą klaczą bez odmian, o wymiarach 133 – 170 – 17,5 cm, zbonitowaną na 78 punktów. Wywodziła się z rodu Polana i rodziny Połoniny. Pionier krył w latach 1999 – 2011 w Żyznowie (w. podkarpackie). Padł 14 czerwca 2013 roku. Dał 11 czystorasowych źrebiąt (6 ogier i 5 klaczy). 2 jego córki otrzymały licencję. Krył także klacze innych ras.
Wangar Khc 302 (Rewir – Jagódka), gniadosrokaty, urodzony 29 października 1994 roku w SKH Gładyszów, ogier o wymiarach 143 – 170 – 19 cm, zbonitowany na 79 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 6,88% (inbredowany na Cukora-Gurgula-5). Jego matka Jagódka Khc 177 (Zefir – Zagadka) urodziła się w 1977 roku w SK Siary, była gniadosrokatą klaczą, o wymiarach 137 – 176 – 18 cm, zbonitowaną na 83 punkty, nagrodzoną w 1986 roku złotym medalem na II Krajowej Wystawie Zwierząt Hodowlanych w Warszawie, wybraną do grupy 100 Gwiazd Polskiej Hodowli i Sportu na 100-lecie Niepodległości w kategori koni zasłużonych dla polskiej hodowli. Wywodził się z rodu Gurgula i rodziny Wyderki. Wangar krył w 1998 roku w Popławcach (w. białostockie), w 1999 roku w SO Kętrzyn, w 2000 roku ponownie w Popławcach, w 2001 roku w Leszczewie (w. podkarpackie), w latach 2002 – 2003 w Gałkowie (w. warmińsko-mazurskie), w 2003 roku w Zełwągach i Ostrej G. (w. podlaskie), w latach 2008 – 2011 w Kolczynie (w. mazowieckie) i w latach 2012 – 2013 w SO Łąck. Padł 10 grudnia 2013 roku. Dał 63 czystorasowe źrebięta (30 ogierów i 33 klacze). 16 jego córek otrzymało licencję. Krył też klace innych ras. 1 jego córka otrzymała licencję jako kuc i 1 jako koń mały.
Pilot Khc 259 (Rewir – P-Rabka), skarogniady, urodzony 7 maja 2000 roku w SKH Gładyszów, ogier o wymiarach 142 – 173 – 19 cm, zbonitowany na 77 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 6,99% (inbredowany na Hrobego V-22, Cukora-Gurgula-5 i Orzecha). Jego matka P-Rabka Khc 225 (Luzak – Konsola) urodziła się w 1984 roku w SK Siary, była gniadą klaczą bez odmian, o wymiarach 143 – 182 – 18 cm, zbonitowaną na 79 punktów. Wywodziła się z rodu Polana i rodziny Połoniny. Pilot osiągnął wysoki poziom ujeżdżenia, na pokazach prezentowany był nawet w stępie hiszpańskim, wykonywał także pasaż i piaff. W 2007 roku zajął 1 miejsce w ocenie płytowej ogierów i zodył tytuł czempiona oraz zajął 1 miejsce w rajdzie podczas eliminacji w Bukowej Małej. Krył w 2003 roku w SKH Gładyszów i w 2008 roku w Sadłowicach (w. lubelskie). Później wykastrowany. Dał jedną córkę, która otrzymała licencję jako kuc.
Nestor (Rewir – Nisza), skarogniady, urodzony 22 maja 2001 roku u Marka Domańskiego w Sosnowem (w. mazowieckie), ogier o wymiarach 142 – 174 – 18,5 cm, zbonitowany na 83 punkty. Jego współczynnik inbredu wynosił 6,16% (inbredowany na Cukora-Gurgula-5 i Orzecha). Jego matka Nisza Khc 201 (Afekt – Zięba) urodziła się w 1981 roku w SK Siary, była gniadą klaczą bez odmian, o wymiarach 134 – 175 – 17 cm, zbonitowaną na 77 punktów. Wywodziła się z rodu Polana i rodziny Połoniny. Nestor krył w latach 2006 – 2015 w Ślepowronach (w. mazowieckie) i w latach 2015 – 2023 w Wolicy (w. łódzkie). Dał 84 czystorasowe źrebięta (40 ogierów i 44 klacze). 5 jego córek otrzymało licencję. Krył też klacze innych ras.
Joker (Rewir – Julinka), ciemnogniady, urodzony 13 marca 2003 roku u Andrzeja Jagiełło w Głuchowie (w. łódzkie), ogier o wymiarach 144 – 173 – 18,5 cm, zbonitowany na 82 punkty. Jego współczynnik inbredu wynosił 6,71% (inbredowany na Hrobego V-22). Jego matka Julinka Khc 446 (Piaf – Jodełka) urodziła się w 1996 roku w SKH Gładyszów, była gniadą klaczą bez odmian, o wymiarach 137 – 168 – 17 cm, zbonitowaną na 79 punktów. Wywodziła się z rodu Pietrosu i rodziny Góralki Nowosądeckiej. Joker krył w latach 2008 – 2011 w Głuchowie (w. łódzkie), w 2012 roku w Brzezinach (w. łódzkie), w 2013 roku ponownie w Głuchowie (w. łódzkie), w latach 2014 – 2017 w Kleczewie (w. wielkopolskie), w latach 2019 – 2023 w Łączkach Kucharskich (w. podkarpackie). Dał 85 czystorasowych źrebiąt (39 ogierów i 46 klaczy). 13 jego córek otrzymało licencję. Krył też klacze innych ras.
Gryf (Rewir – Grafina), ciemnomyszaty bez odmian, urodzony 18 marca 2003 roku u Krzysztofa Banasiewicza w Przemyślu (w. podkarpackie), ogier o wymiarach 144 – 182 – 19,5 cm, zbonitowany na 80 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 6,10% (inbredowany na Hrobego V-22). Jego matka Grafina Khc 256 (Jaśmin – Gurgul V-23) urodziła się w 1990 roku w SK Siary, była jasnogniadą klaczą bez odmian, o wymiarach 135 – 170 – 17 cm, zbonitowaną na 79 punktów. Wywodziła się z rodu Gurgula i rodziny rumuńskiej klaczy 16 Aglaia. W 2005 roku Gryf zdobył tytuł czempiona ogierów dwuletnich na V Ogólnopolskim Młodzieżowym Czempionacie Koni Rasy Huculskiej. W 2007 roku zajął 2 miejsce w ocenie ogierów 3- i 4-letnich na Międzynarodowym Czempionacie Koni Huculskich HIF w Klikowej. Krył w latach 2006 – 2022 w Zbrosławicach (w. śląskie). Padł 5 sierpnia 2022 roku. Dał 28 czystorasowych źrebiąt (13 ogierów i 15 klaczy). 1 jego córka otrzymała licencję. Krył też klacze innych ras.
Setnik (Rewir – Smuga), jasnomyszaty, urodzony 23 lutego 2004 roku w SKH Gładyszów, ogier o wymiarach 144 – 177 – 18,8 cm, zbonitowany na 78 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 4,56% (inbredowany na Hrobego V i 69 Hroby VIII-1). Jego matka Smuga Khc 709 (Hroby XXI-50 – Spisa) urodziła się w 1999 roku w SKH Gładyszów, była jasnomyszatą klaczą bez odmian, o wymiarach 135 – 169 – 19 cm, zbonitowaną na 75 punktów. Wywodziła się z rodziny Sroczki. W 2008 roku Setnik dosiadany przez Krzysztofa Szymczyka zajął 3 miejśce w ścieżce do próby i 3 miejsce w całej próbie dzielności podczas eliminacji w Regietowie. Krył w latach 2008 – 2009 w SKH Gładyszów. Później wykastrowany. Nie zostawił zarejestrowanego potomstwa.
Amant (Rewir – Agafia), gniadosrokaty, urodzony 5 marca 2004 roku w SKH Gładyszów, ogier o wymiarach 142 – 182 – 18,5 cm, zbonitowany na 79 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 7,95% (inbredowany na Hrobego V-22 i Cukora-Gurgula-5). Jego matka Agafia Khc 325 (Jaśmin – Afina) urodziła się w 1995 roku w SKH Gładyszów, była jasnogniadosrokatą klaczą, o wymiarach 135 – 170 – 17,5 cm, zbonitowaną na 78 punktów. Wywodziła się z rodu Gurgula i rodziny Agatki. Amant krył w latach 2009 – 2021 w Działdowie (w. warmińsko-mazurskie). Dał 21 czystorasowych źrebiąt (10 ogierów i 11 klaczy). 3 jego córki otrzymały licencję.
Okar (Rewir – Orsza), myszaty, urodzony 8 maja 2004 roku u Anny Pelc w Małkowicach (w. podkarpackie), ogier o wymiarach 143 – 188 – 19,5 cm, zbonitowany na 80 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 6,15% (inbredowany na Hrobego V-22, Zawieję, Cukora-Gurgula-5 i 69 Hroby VIII-1). Otrzymał ocenę niedostateczną na zasadniczej polowej próbie wierzchowej. Jego matka Orsza Khc 574 (Hroby XXI-50 – Ożanka) urodziła się w 1997 roku w SKH Gładyszów, była jasnogniadą klaczą, o wymiarach 141 – 171 – 19 cm, zbonitowaną na 77 punktów. Wywodziła się z rodziny Wołgi. Okar krył w latach 2008 – 2013 w Brodnicy (w. kujawsko-pomorskie), w latach 2014 – 2017 w Karbowie (w. kujawska-pomorskie), w latach 2018 – 2020 w Knopinie (w. warmińsko-mazurskie) i w 2021 roku w Chwalęcicach (w. lubuskie). Padł 19 lipca 2021 roku. Dał 53 czystorasowe źrebięta (27 ogierów i 26 klaczy). 1 jego syn i 10 córek otrzymało licencję. Krył też klacze innych ras.
Poligon (Rewir – P-Rabka), gniady, urodzony 11 kwietnia 2005 roku w SKH Gładyszów, ogier o wymiarach 139 – 176 – 18,5 cm, zbonitowany na 78 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 6,99% (inbredowany na Hrobego V-22, Cukora-Gurgula-5 i Orzecha). Jego matka P-Rabka Khc 225 (Luzak – Konsola) urodziła się w 1984 roku w SK Siary, była gniadą klaczą, o wymiarach 143 – 182 – 18 cm, zbonitowaną na 79 punktów. Wywodziła się z rodu Polana i rodziny Połoniny. Poligon nie krył w Polsce. Sprzedany na Ukrainę i tam użyty w hodowli.
Nokaut (Rewir – Neretwa), ciemnomyszaty, urodzony 5 maja 2005 roku w SKH Gładyszów, ogier o wymiarach 143 – 177 – 20 cm, zbonitowany na 78 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 11,85% (inbredowany na Rewira i Hrobego V-22). Jego matka Neretwa Khc 514 (Baca – Olcha ex Oktawa) urodziła się w 1999 roku w SKH Gładyszów, była gniadą klaczą bez odmian, o wymiarach 132 – 168 – 19 cm, zbonitowaną na 76 punktów. Wywodziła się z rodu Pietrosu i rodziny Nakonecznej. Nokaut krył w latach 2009 – 2010 w SKH Gładyszów. Padł 16 lipca 2010 roku. Nie zostawił zarejestrowanego potomstwa.
Fortel (Rewir – Flora ex Fuksja), ciemnomyszaty, urodzony 6 lutego 2006 roku w SKH Gładyszów, ogier o wymiarach 141 – 178 – 29,3 cm, zbonitowany na 78 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 4,72% (inbredowany na Hrobego V-22 i 69 Hroby VIII-1). Według Peckiel [2010] ogier dość prymitywny i zyskujący w ruchu. Jego matka Flora ex Fuksja (Prislop IX-81 – Fraza) urodziła się w 2002 roku w SKH Gładyszów, była ciemnogniadą klaczą, o wymiarach 138 – 181 – 18 cm, zbonitowaną na 77 punktów. Wywodziła się z rodziny Wrony. Fortel nie krył. Został wykastrowany.
Limer (Rewir – Litwa), myszaty, urodzony 21 kwietnia 2006 roku w SKH Gładyszów, ogier o wymiarach 142 – 184 – 20 cm, zbonitowany na 80 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 5,04% (inbredowany na Hrobego V-22, Cukora-Gurgula-5, 69 Hroby VIII-1 i Orzecha). Jego matka Litwa Khc 485 (Prislop IX-81 – Lunka ex Luna) urodziła się w 1998 roku w SKH Gładyszów, była gniadą klaczą bez odmian, o wymiarach 140 – 170 – 17,5 cm, zbonitowaną na 77 punktów. Wywodziła się z rodziny Laliszka. Lemer krył w latach 2009 – 2012 w SKH Gładyszów i w latach 2018 – 2022 w Torzeńcu (w. wielkopolskie) i w 2023 roku Dankowicach Pierwszych (w. śląskie). Dał 44 czystorasowe źrebięta (26 ogierów i 18 klaczy). 3 jego córki otrzymały licencję. Krył też klacze innych ras.
Czerchan (Rewir – Czata), myszaty, urodzony 18 lutego 2007 roku w SKH Gładyszów, ogier o wymiarach 142 – 180 – 18,7 cm, zbonitowany na 80 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 7,91% (inbredowany na Hrobego V-22, Orzecha i Cukora-Gurgula-5). Według Peckiel [2010] Czerchan to ogier bardzo dobrze się ruszający i bardzo przypominający matkę. Jego matka Czata Khc 372 (Luzak – Huryska) urodziła się w 1992 roku w SKH Gładyszów, była myszatą klaczą bez odmian, o wymiarach 130 – 167 – 17,5 cm, zbonitowaną na 80 punktów. Wywodziła się z rodu Polana i rodziny Czeremchy. W 2011 roku Czerchan został nagrodzony złotym medalem na XXV Krajowej Wystawie Zwierząt Hodowlanych w Poznaniu (POLAGRA) i zdobył tytuł vice czempiona ogierów podczas eliminacji w Regietowie. Krył w latach 2010 – 2018 w SKH Gładyszów, w 2019 roku w Mokrym Młynie (w. lubuskie), w latach 2020 – 2021 ponownie w SKH Gładyszów i w latach 2022 – 2023 w Kęblinie (w. łódzkie). Dał 60 czystorasowych źrebiąt (32 ogiery i 28 klaczy). 3 jego synów i 20 córek otrzymało licencję. Krył też klacze innych ras.
Sznutek Khc 294 (Safian – Norma), gniady, urodzony 29 kwietnia 1993 roku u Wojciecha Rościszewskiego w Jakubowicach Dwór (w. małopolskie), ogier o wymiarach 132 – 175 – 19,5 cm, zbonitowany na 78 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 6,84% (inbredowany na Hrobego V-22 i Cukora-Gurgula-5). Jego matka Norma Khc 530 (Sonet – Nana I) urodziła się w 1989 roku u Leopolda Rogowskiego w Ostrowie Królewskim (w. tarnowskie), była jasnogniadą klaczą, o wymiarach 140 – 184 – 20 cm, zbonitowaną na 78 punktów. Wywodziła się z rodu Hrobego i rodziny Czeremchy. W 1997 roku Sznutek dosiadany przez Dorotę Wojciechowską zajął 3 miejsce w rajdzie podczas III Dni Huculskie. Krył w latach 1996 – 1997 w Będkowicach (w. krakowskie). Dał jednago czystorasowego ogierka. Później wykastrowany. Padł 19 lutego 2021 roku.
Miluś Khc 232 (Safian – Miła), myszaty, urodzony 21 lutego 2001 roku u Ewy Goraus w Tarnowie, ogier o wymiarach 137 – 160 – 17,5 cm, zbonitowany na 78 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 5,64% (inbredowany na Hrobego V-22). Ogier łagodny i zrównoważony. Jego matka Miła Khc 499 (Okoń – Maskotka) urodziła się w 1995 roku u Zbigniewa Radziejewskiego w Kozach (w. śląskie), była ciemnomyszatą klaczą, o wymiarach 135 – 168 – 18,5 cm, zbonitowaną na 77 punktów. Wywodziła się z rodu Hrobego i rodziny Czeremchy. W 2003 roku Miluś zdobył tytuł czempiona na wystawy zwierząt w Bartoszycach. W 2004 roku dosiadany przez Julię Sabarę zajął 2 miejsce w ścieżce sportowej podczas eliminacji w Rawie Mazowieckiej. W tym też roku podczas startu w ścieżce czempionatowej na X Dniach Huculskich miał kłopoty z pokonaniem drewnianych schodów prowadzących na mostek na podwyższeniu. Potem bał się wchodzić na drewniane przeszkody. W 2009 roku zajął 3 miejsce w ocenie płytowej ogierów podczas eliminacji w Chmielewie. Krył w 2003 roku w Borowej (w. łódzkie), w 2008 roku w Głuchowie (w. łódzkie), w latach 2009 – 2012 w Warszawie, w latach 2013 – 2015 w Gozdowie (w. mazowieckie) i w 2016 roku w Rozłazinie (w. pomorskie). Dał 51 czystorasowych źrebiąt (19 ogierów i 32 klacze). 8 jego córek otrzymało licencję. Krył też klacze innych ras. Padł 22 lipca 2016 roku.
Poland Khc 265 (Safian – Piwola), gniady, urodzony 30 kwietnia 2001 roku u Jana Dominika w Dąbrowie (w. małopolskie), ogier o wymiarach 141 – 180 – 18,5 cm, zbonitowany na 79 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 7,81% (inbredowany na Hrobego V-22). Jego matka Piwola Khc 626 (Ramazan – Porta) urodziła się w 1996 roku u Piotra Iskrzyckiego w Brennej (w. śląskie), była myszatosrokatą klaczą, o wymiarach 142 – 179 – 18 cm, zbonitowaną na 79 punktów. Wywodziła się z rodu Gurgula i rodziny Połoniny. Kariera hodowlana Polanda nie jest znana. Dał 7 czystorasowych źrebiąt (4 ogiery i 3 klacze). 3 jego córki otrzymały licencję. Krył też klacze innych ras.
Wikt Khc 311 (Wabigon – Konsola), gniadosrokaty, urodzony 26 lutego 1992 roku u Stanisława Myślińskiego w Polanie (w. krośnieńskie), ogier o wymiarach 140 – 182 – 18,5 cm, zbonitowany na 81 punktów. Bardzo suchy. Jego współczynnik inbredu wynosił 8,28% (inbredowany na Cukora-Gurgula-5, Wiosenkę i Hrobego V-22). Według Wałaszek I. [2023] ogier o cudownym charakterze. Jego matka Konsola Khc 184 (Elf – Dziewanna) urodziła się w 1978 roku w SK Siary, była gniadą klaczą z siwizną, o wymiarach 140 – 175 – 18 cm, zbonitowaną na 78 punktów. Wywodziła się z rodu Gorala i rodziny Połoniny. W czasie zasadniczej polowej próby wierzchowej otrzymał ocenę niedostateczną. W 2000 roku Wikt dosiadany przez Michała Walkę zajął 2 miejsce w rajdzie podczas VI Dni Huculskich. W 2006 roku zajął 2 miejsce w ocenie płytowej ogierów i dosiadan przez Beatę Holewę zajął 2 miejsce w sportowej ścieżce huculskiej podczas eliminacji w Nielepicach. W 2007 roku także dosiadany przez Beatę Holewę zajął 1 miejsce w sportowej ścieżce huculskiej podczas eliminacji w Nielepicach. Krył w latach 1994 – 2022 w Krakowie i w 2023 w Podolanach (w. małopolskie). Dał 88 czystorasowych źrebiąt (42 ogiery i 46 klaczy). 6 jego synów i 24 córki otrzymały licencję. Krył też klacze innych ras. 2 jego córki otrzymały licencję jako kuce.
Węgrzyn (Wabigon – Rezeda), jasnogniady bez odmian, urodzony 5 kwietnia 1992 roku u Stanisława Myślińskiego w Polanie (w. krośnieńskie). Jego współczynnik inbredu wynosił 8,54% (inbredowany na Gorala XIII-4, Wiosenkę i Hrobego V-22). Jego matka Rezeda Khc 229 (Marmur – Leszczyna) urodziła się w 1984 roku w SK Siary, była jasnogniadą klaczą, o wymiarach 133 – 176 – 16,5 cm, zbonitowaną na 76 punktów. Wywodziła się z rodu Gorala i rodziny Połoniny. Kariera hodowlana Węgrzyna nie jest znana. Nie dał zarejestrowanego potomstwa.
Wykrot Khc 320 (Wabigon – Emalia), myszatosrokaty, urodzony 21 kwietnia 1993 roku u Stanisława Myślińskiego w Polanie (w. krośnieńskie), ogier o wymiarach 138 – 170 – 18 cm, zbonitowany na 80 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 10,34% (inbredowany na Zefira i Cukora-Gurgula-5). Jego matka Emalia Khc 156 (Zefir – Uszatka) urodziła się w 1972 roku w SK Siary, była myszatosrokatą klaczą, o wymiarach 133 – 170 – 17 cm, zbonitowaną na 80 punktów. Wywodziła się z rodu Gurgula i rodziny Czeremchy. Wykrot krył w 1996 roku w Miłocicach (w. wrocławskie) i w latach 1997 – 2003 w Zbytowej (w. dolnośląskie). Dał 1 czystorasowego ogiera. Krył też klacze innych ras. Jedna jego córka otrzymała licencję jako kuc.
Wołoch (Wabigon – Fama), gniady bez odmian, urodzony 26 maja 1993 roku u Stanisława Myślińskiego w Polanie (w. krośnieńskie). Jego współczynnik inbredu wynosił 8,71% (inbredowany na Zefira, Cukora-Gurgula-5, Hrobego V-22 i Wiosenkę). Jego matka Fama Khc 188 (Jaśmin – Ircha) urodziła się w 1986 roku w SK Siary, była ciemnogniadą klaczą z gwiazdką, o wymiarach 136 – 186 – 18 cm, zbonitowaną na 81 punktów. Wywodziła się z rodu Gurgula i rodziny Wrony. Kariera hodowlana Wołocha nie jest znana. Krył tylko klacze innych ras. Jedna jego córka otrzymała licencję jako koń mały.
Wołosaty (Wabigon – Wilga), gniady, urodzony 18 kwietnia 1994 roku u Stanisława Myślińskiego w Polanie (w. krośnieńskie), ogier o wymiarach 138 – 170 – 18 cm, zbonitowany na 80 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 12,12% (inbredowany na Jagódkę, Wiosenkę i Hrobego V-22). Jego matka Wilga Khc 316 (Rygor – Parada) urodziła się w 1989 roku w ZZD Odrzechowa, była gniadą klaczą bez odmian, o wymiarach 141 – 180 – 18 cm, zbonitowaną na 77 punktów. Wywodziła się z rodu Gorala i rodziny Wydry. Sprzedana do Niemiec i tam użyty w hodowli. W Polsce nie zostawił potomstwa.
Włóczykij Khc 318 (Wabigon – Fama), gniadosrokaty, urodzony 3 maja 1994 roku u Stanisława Myślińskiego w Polanie (w. krośnieńskie), ogier o wymiarach 142 – 173 – 18 cm, zbonitowany na 80 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 8,71% (inbredowany na Zefira, Cukora-Gurgula-5, Hrobego V-22 i Wiosenkę). Jego matka Fama Khc 188 (Jaśmin – Ircha) urodziła się w 1986 roku w SK Siary, była ciemnogniadą klaczą z gwiazdką, o wymiarach 136 – 186 – 18 cm, zbonitowaną na 81 punktów. Wywodziła się z rodu Gurgula i rodziny Wrony. Włóczykij krył w latach 1997 – 1998 w Zalasewie (w. poznańskie) i w latach 1999 – 2002 w Brodowie (w. wielkopolskie). Kył tylko klacze innych ras. Dwóch jego synów otrzymało licencję jako kuce.
Wantos Khc 303 (Wabigon – Konsola), gniadosrokaty, urodzony 1 kwietnia 1995 roku u Stanisława Myślińskiego w Polanie (w. krośnieńskie), ogier o wymiarach 138 – 170 – 18 cm, zbonitowany na 77 punktów. Pełny brat Wikta. W 2010 roku Wantos zajął 2 miejsce w ocenie płytowej ogierów podczas próby dzielności w Zawalowie. Krył w latach 2000 – 2003 w Wielkim Rychnowie (w. kujawsko-pomorskie), w latach 2008 – 2020 w Gęsi (w. lubelskie) i w 2021 roku w Wohyniu (w. lubelskie). Dał 85 czystorasowych źrebiąt (42 ogiery i 43 klacze). 1 jego syn i 27 córek otrzymało licencję. Krył też klacze innych ras. 2 jego córki otrzymały licencję jako koń mały, 2 – jako kuc i 1 jako polski kuc wierzchowy.
Wisłoczek Khc 314 (Wabigon – Rezeda), jasnogniadosrokaty, urodzony 18 kwietnia 1995 roku u Stanisława Myślińskiego w Polanie (w. krośnieńskie), ogier o wymiarach 140 – 170 – 18 cm, zbonitowany na 80 punktów. Pełny brat Węgrzyna. Wisłoczek krył w latach 1999 – 2021 w Chełmowcu (w. kujawsko-pomorskie). Dał 18 czystorasowych źrebiąt (9 ogierów i 9 klaczy). 1 jego córka otrzymała licencję. Krył też klacze innych ras. 1 jego córka otrzymała licencję jako kuc.
Wilk Khc 312 (Wabigon – Wrzawa), myszaty, urodzony 15 maja 1995 roku u Stanisława Myślińskiego w Polanie (w. krośnieńskie), ogier o wymiarach 143 – 173 – 20 cm, zbonitowany na 82 punkty. Jego współczynnik inbredu wynosił 9,95% (inbredowany na Zagadkę, Wiosenkę, Cukora-Gurgula-5 i Hrobego V-22). Jego matka Wrzawa Khc 318 (Rygor – Pobudka) urodziła się w 1990 roku w ZZD Odrzechowa, była myszatą klaczą bez odmian, o wymiarach 139 – 180 – 18 cm, zbonitowaną na 81 punktów. Wywodziła się z rodu Gorala i rodziny Wydry. Wilk krył w latach 1998 – 2007 w Falsztynie (w. małopolskie). Dał 13 czystorasowych źrebiąt (4 ogiery i 9 klaczy). 7 jego córek otrzymało licencję. Krył też klacze innych ras. 1 jego córka otrzymała licencję jako kuc feliński.
Rumor Khc 279 (Wabigon – Ruma), myszaty, urodzony 13 maja 1997 roku u Stanisława Myślińskiego w Polanie (w. krośnieńskie), ogier o wymiarach 135 – 165 – 18 cm, zbonitowany na 77 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 9,83% (inbredowany na Zefira, Gorala XIII-4, Cukora-Gurgula-5 i Hrobego V-22). Jego matka Ruma Khc 305 (Rewir – Emalia) urodziła się w 1990 roku także u Stanisława Myślińskiego, była ciemnomyszatą klaczą bez odmian, o wymiarach 137 – 167 – 17,5 cm, zbonitowaną na 81 punktów. Wywodziła się z rodu Gorala i rodziny Czeremchy. Rumor krył tylko klacze innych ras w latach 2000 – 2001 w Witkowicach (w. śląskie). Wyeliminowany z hodowli w 2001 roku i wykastrowany.
Pikuj (Wabigon – Pigwa), myszatosrokaty, urodzony 11 kwietnia 1998 roku u Witolda Smoleńskiego w Seredniem Małym (w. podkarpackie), ogier o wymiarach 143 – 193 – 20 cm. Jego współczynnik inbredu wynosił 7,25% (inbredowany na Hrobego V-22 i Wiosenkę). Jego matka Pigwa Khc 297 (Hawrań – Konsola) urodziła się w 1989 roku ZZD Odrzechowa, była bułaną klaczą bez odmian, o wymiarach 135 – 175 – 18 cm, zbonitowaną na 79 punktów. Wywodziła się z rodu Hrobego i rodziny Połoniny. Kariera hodowlana Pikuja nie jest znana. Został wykastrowany. Padł 21 czerwca 2017.
Kaduk Khc 219 (Wabigon – Konsola), kasztanowaty z łysiną, urodzony 15 kwietnia 1998 roku u Witolda Smoleńskiego w Seredniem Małym (w. podkarpackie), ogier o wymiarach 143 – 190 – 20 cm, zbonitowany na 77 punktów. Pełny brat Wikta i Wantosa. Krył w latach 2002 – 2021 w miejscowości Zamosze (w. podlaskie). Dał 28 czystorasowych źrebiąt (17 ogierów i 11 klaczy). 3 jego córki otrzymały licencję.
Ruczaj Khc 278 (Wabigon – Ruma), gniadosrokaty, urodzony 12 maja 1998 roku u Witolda Smoleńskiego w Seredniem Małym (w. podkarpackie), ogier o wymiarach 135 – 170 – 19 cm, zbonitowany na 77 punktów. Pełny brat Rumora. Krył w latach 2001 – 2002 w Komarowie (w. zachodniopomorskie) i w latach 2003 – 2008 w Starym Chrapowie (w. zachodniopomorskie). Dał 14 czystorasowych źrebiąt (6 ogierów i 8 klaczy). Krył też klacze innych ras. Żadne z jego źrebiąt nie otrzymało licencji.
Falsztyn (Wabigon – Legenda), gniadosrokaty, urodzony 2 kwietnia 2003 roku u Jan Smolenia w Króliku Polskim (w. podkarpackie), ogier o wymiarach 141 – 188 – 19 cm, zbonitowany na 80 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 17,13% (inbredowany na Wabigona i Hrobego V-22). Jego matka Legenda Khc 466 (Litmirz – Warka) urodziła się w 1995 roku u Stanisława Myślińskiego w Polanie (w. krośnieńskie), była gniadą klaczą, o wymiarach 137 – 171 – 17,5 cm, zbonitowaną na 77 punktów. Wywodziła się z rodu Hrobego i rodziny Wrony. W 2008 roku Falsztyn dosiadany przez Jacka Banasiaka zajął 2 miejsce w ściażce huculskiej do próby i 3 miejsce w całej próbie dzielności w Klikowej. Krył w latach 2006 – 2008 w Nartach (w. mazowieckie), w latach 2009 – 2011 w Łódzi, w 2012 roku w Łaskach (w. łódzkie), w latach 2013 – 2019 w Kleczewie (w. wielkopolskie) i w latach 2022 – 2023 w Szamotach (w. wielkopolskie). Dał 94 czystorasowe źrebiąta (42 ogiery i 52 klaczy). 10 jego córek otrzymało licencję. Krył też klacze innych ras.
Polak (Wabigon – Prehyba), gniadosrokaty, urodzony 8 marca 2006 roku u Krzysztofa Chomicza w Janowie-Grodźcu (w. wielkopolskie), ogier o wymiarach 139 – 177 – 19,5 cm, zbonitowany na 79 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 9,34% (inbredowany na Zefira, Cukora-Gurgula-5, Hrobego V-22 i Wiosenkę). Jego matka Prehyba Khc 654 (Jaśmin – Passa) urodziła się w 1999 roku w SKH Gładyszów, była gniadosrokatą klaczą, o wymiarach 135 – 165 – 18,5 cm, zbonitowaną na 78 punktów. Wywodziła się z rodu Gurgula i rodziny Połoniny. W 2008 roku zajął 1 miejsce w ocenie płytowej podczas wstępnej próby dzielności w Janowie-Grodźcu. Krył w 2010 roku w Janowie-Grodźcu (w. wielkopolskie), w latach 2011 – 2016 w Kruszynie (w. kujawsko-pomorskie), w 2017 roku w Radkowie (w. dolnośląskie) i w latach 2018 – 2023 w Cisowej (w. świętokrzyskie). Dał 75 czystorasowych źrebiąt (38 ogierów i 37 klaczy). 5 jego córek otrzymało licencję. Krył też klacze innych ras.
Wers (Wabigon – Wisia), karosrokaty, urodzony 15 czerwca 2006 roku u Krzysztofa Chomicza w Janowie-Grodźcu (w. wielkopolskie), ogier o wymiarach 138 – 178 – 20 cm, zbonitowany na 80 punktów. Według Peckiel [2010] ogier mocny i długi, ale dobrze związany. Jego współczynnik inbredu wynosił 7,76% (inbredowany na Cukora-Gurgula-5, Hrobego V-22, Zagadkę i Wiosenkę). Jego matka Wisia (Rokosz ex Ludwik – Wersja) urodziła się w 2002 roku u Marka Szymankiewicza w Mchach (w. wielkopolskie), była gniadą klaczą, o wymiarach 137 – 182 – 18 cm, zbonitowaną na 81 punktów. Wywodziła się z rodu Hrobego i rodziny Wydry. Krył w latach 2012 – 2023 w Rosinie (w. lubuskie). Dał 32 czystorasowe źrebięta (20 ogierów i 12 klaczy). 1 jego córka otrzymała licencję.
Matki 8 wymienionych powyżej ogierów wywodziły się z rodu Gorala i 8 – z rodu Gurgula, 7 – z rodu Hrobego, 6 – z rodu Polana i po 2 z rodu Pietrosu i Prislopa. W linii żeńskiej 12 – pochodziło z rodziny Połoniny, 6 – z rodziny Czeremchy, po 4 – z rodziny Wrony i Wydry, po 1 – z rodziny Agatki, Góralki Nowosądeckiej, Laliszki, Nakonecznej, Sroczki, Wołgi i rodziny rumuńskiej klaczy Aglaia.

17. Czwarte pokolenie potomne po drugim sprowadzonym ogierze

Wasyl-CBR (Okar – Rada), gniady, urodzony 1 lipca 2010 roku u Andrzeja Jackiewicza w Brodnicy (w. kujawsko-pomorskie), ogier o wymiarach 144 – 195 – 19,7 cm, zbonitowany na 78 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 8,70% (inbredowany na Rewira). Zaliczył zsadniczą polową próbę wierzchową z oceną dobrą. Według Peckiel [2014] ogier kościsty, męski, z drobnymi nieprawidłowościami eksterieru. Jego matka Rada (Lawirant – Rega) urodziła się w 2002 roku w SKH Gładyszów, była gniadą klaczą bez odmian, o wymiarach 139 – 184 – 17,5 cm, zbonitowaną na 79 punktów. Wywodziła się z rodu Pietrosu i rodziny Wydry. Wasyl-CBR krył w latach 2014 – 2023 w Tylicach (w. warmińsko-mazurskie). Dał 13 czystorasowych źrebiąt (7 ogierów i 6 klaczy). 1 jego córka otrzymała licencję. Krył też klacze innych ras.
Smolik (Czerchan – Sekcja), ciemnomyszaty, urodzony 7 lutego 2014 roku w SKH Gładyszów, ogier o wymiarach 140 – 175 – 18,8 cm, zbonitowany na 81 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 5,38% (inbredowany na Luzaka i Afekta). Zaliczył zasadniczą polową próbę wierzchową z oceną bardzo dobrą. Według Gibały [2017] koń z głęboką klatką piersiową, nieco w kwadracie, ale poprawny na spodzie i z dobrym stępem. Jego matka Sekcja (Nagan – Surma) urodziła się w 2010 roku w SKH Gładyszów, była karą klaczą, o wymiarach 140 – 184 – 18 cm, zbonitowaną na 76 punktów. Wywodziła się z rodu Pietrosu i rodziny Sroczki. W 2016 roku Smolik zajął 2 miejsce w grupie ogierków dwuletnich na XVI Ogólnipolskim Młodzieżowym Czempionacie Koni Huculskich w Klikowej. W 2019 roku dosiadany przez Jakuba Steca zajął ex aequo 3 i 4 miejsce w kwalifikacyjnej ścieżce huculskiej i ex aequo 2 i 3 miejsce w całych kwalifikacjach w Regietowie. Krył w latach 2017 – 2023 w SKH Gładyszów. Dał 23 czystorasowe źrebięta (11 ogierów i 12 klaczy). 4 jego córki otrzymały licencję.
Tytus (Czerchan – Trzcinka), gniady, urodzony 18 maja 2014 roku u Stanisława Gajewskiego w Pleckiej Dąbrowie (w. łódzkie), ogier o wymiarach 137 – 170 – 18,5 cm, zbonitowany na 81 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 6,50% (inbredowany na Hrobego V-22, Cukora-Gurgula-5 i Orzecha). Według Gorausa [2018] Tytusowi podczas uznawania brakowało jeszcze samczego wyglądu, ale odznaczał się proporcjonalną kłodą, dobrymi kończynami i bardzo dobrym ruchem. Jego matka Trzcinka (Pacyfek – Juka) urodziła się w 2006 roku Franciszeka Żura w Chabówce (w. małopolskie), była gniadą klaczą z kwiatkiem, o wymiarach 138 – 169 – 17 cm, zbonitowaną na 79 punktów. Wywodziła się z rodu Gorala i rodziny Zyrki. W 2019 roku Tytus zajął 2 miejsce w ocenie płytowej ogierów podczas eliminacji w Regietowie. W 2020 roku zajął 1 miejsce w ocenie płytowej ogierów i zdobył tytuł czempiona podczas XXVI Dni Huculskich. W 2021 roku zajął 3 miejsce w ocenie płytowowej ogierów podczas eliminacji w Kołaczycach. W 2022 roku zajął 1 miejsce w ocenie płytowej ogierów i zdobył tytuł czempiona podczas eliminacji w Regietowie, dosiadany przez Łukasza Pupczyka zajął 3 miejsce w ścieżce eliminacyjnej podczas eliminacji w Klikowej, zajął 2 miejsce w ścieżce eliminacyjnej i 2 miejsce w całych eliminacjach w Rudawce Rymanowskiej oraz 3 miejsce w ocienie płytowej ogierów podczas XXVIII Dni Huculskich. Krył w latach 2018 – 2022 w SKH Gładyszów. Dał 8 czystorasowych źrebiąt (3 ogiery i 5 klaczy). Żadne z jego dzieci nie otrzymało jeszcze licencji.
Prymus (Czerchan – Prima-O), gniady, urodzony 30 maja 2014 roku u Stanisława Gajewskiego w Pleckiej Dąbrowie (w. łódzkie), ogier o wymiarach 141 – 192 – 19,5 cm, zbonitowany na 80 punktów. Został wysoko oceniony za typ, głowę z szyją (5 punktów) i kłus, nieco słabiej wypadła u niego kłoda. Jego współczynnik inbredu wynosił 7,90% (inbredowany na Ziębę i Zawieję). Zaliczył zasadniczą polową próbę wierzchową z oceną wybitną. Jego matka Prima-O (Ważniak – Pyza) urodziła się w 2007 roku w ZZD Odrzechowa, była gniadą klaczą, o wymiarach 134 – 165 – 17 cm, zbonitowaną na 79 punktów. Wywodziła się z rodu Hrobego i rodziny Połoniny. W 2016 roku Prymus zajął 1 miejsce w ocenie płytowej ogierów rocznych i dwuletnich, zdobył tytuł czempiona ogierów młodszych i czempiona koni młodszych na Międzynarodowym Czempionacie Koni Huculskich HIF w Topolczankach. W 2017 roku zajął 2 miejsce w ocenie płytowej w grupie ogierów trzyletnich i zdobył tytuł vice czempiona ogierów trzyletnich na XVII Ogólnopolskim Młodzieżowym Czempionacie Koni Rasy Huculskiej w Klikowej. W 2018 roku zajął 1 miejsce w ocenie płytowe ogierów i zdobył tytuł czempiona ogierów podczas eliminacji w Chorzowie. W 2019 roku zajął 1 miejsce w ocenie płytowe ogierów i zdobył tytuł czempiona ogierów podczas eliminacji w Chorzowie. Krył w latach 2017 – 2020 w Małkowicach (w. podkarpackie), w latach 2020 – 2021 w Sajówce (w. lubelskie), w 2022 roku w Starym Antoninie (w. lubelskie) i w 2023 roku Świdrach (w. lubelskie). Dał 55 czystorasowy źrebięt (25 ogierów i 30 klaczy). 9 jego córek otrzymało licencję. Krył też klacze innych ras.
Wilk Khc 313 (Wikt – Jaskra), gniadosrokaty, urodzony 10 lipca 1995 roku u Wacława Turka w Krakowie, ogier o wymiarach 134 – 150 – 17,5 cm, zbonitowany na 79 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 11,84% (inbredowany na Zefira, Dziewannę, Wiosenkę i Goral X). Jego matka Jaskra Khc 262 (Szafir – Jutrzenka) urodziła się w 1991 roku w Fundacji Rozwoju Ziemi Rzeszowskiej w Michniowcu, była gniadosroką klaczą, o wymiarach 135 – 165 – 18,5 cm, zbonitowaną na 78 punktów. Wywodziła się z rodu Gurgula i rodziny Połoniny. Wilk krył w 1999 roku w Falsztynie (w. małopolskie), w latach 2001 – 2003 w Krakowie, w latach 2006 – 2010 w Czystogarbie (w. podkarpackie). Padł 28 września 2015 roku. Dał 33 czystorasowe źrebięta (16 ogierów i 17 klaczy). 1 jego syn i 16 córek otrzymało licencję. Krył też klacze innych ras.
Wagon (Wikt – Patria), jasnogniadostrokaty, urodzony 12 października 1995 roku. Jego współczynnik inbredu wynosił 9,64% (inbredowany na Hrobego V-22, Dziewannę, Elfa i Goral XIII-4). Jego matka Patria (Hawrań – Rezeda) urodziła się w 1987 roku w ZZD Odrzechowa, była kasztanowatą klaczą z gwiazdką, o wymiarach 135 – 163 – 16 cm, zbonitowaną na 75 punktów. Wywodziła się z rodu Hroby i rodziny Połoniny. Kariera hodowlana Wagona nie jest znana. Nie zostawił zarejestrowanego potomstwa.
Sputnik Khc 289 (Wikt – Sonia), jasnogniady, urodzony 24 kwietnia 1996 roku u Wacława Turka w Krakowie, ogier o wymiarach 134 – 157 – 18 cm, zbonitowany na 77 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 9,83% (inbredowany na Wiosenkę, Hrobygo V-22 i Zefira). Jego matka Sonia Khc 712 (Sonet – Jaskra) urodziła się w 1993 roku także u Wacława Turka, była jasnogniadą klaczą, o wymiarach 130 – 167 – 18 cm, zbonitowaną na 74 punkty. Wywodziła się z rodu Hrobego i rodziny Połoniny. W 2002 roku Sputnik zdobył tytuł vice czempiona hodowlanego na VIII Dniach Huculskich, na tej samej imprezie zajął 3 miejsce w ścieżce czempionatowej i 1 miejsce w konkursie skoków. Krył w latach 1999 – 2003 w Izbach (w. małopolskie), w latach 2006 – 2013 w Rogawce (w. podlaskie) i w latach 2014 – 2022 w Kosabudzie Wybudowanie (w. pomorskie). Padł 3 marca 2022 roku. Dał 81 czystorasowych źrebiąt (31 ogierów i 50 klaczy). 31 jego córek otrzymało licencję. Krył też klacze innych ras.
Nerwus Khc 236 (Wikt – Nanda), gniadosrokaty, urodzony 4 lutego 1997 roku u Stanisława Pasonia w Izbach (w. małopolskie), ogier o wymiarach 139 – 170 – 18 cm, zbonitowany na 78 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 4,66% (inbredowany na Hrobygo V-22). Jego matka Nanda Khc 273 (Neuryt – Terka) urodziła się w 1986 roku u Wincentego Smolaka w Owczarach (w. krakowskie), była gniadą klaczą z siwizną, o wymiarach 137 – 176 – 18 cm, zbonitowaną na 75 punktów. Wywodziła się z rodu Pietrosu i rodziny Zyrki. Nerwus krył w 2000 roku w Izbach (w. małopolskie). W tym samym roku został wyeliminowany z hodowli i wykastrowany. Nie wystawiono mu paszportu, więc prawdopodobnie nie żył długo. Nie zostawił zarejestrowanego potomstwa.
Natan (Wikt – Nutka), jasnogniadosrokaty, urodzony 17 kwietnia 2002 roku u Józefa Janika w Bobowej (w. małopolskie), ogier o wymiarach 137 – 161 – 18 cm, zbonitowany na 79 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 4,66% (inbredowany na Hrobygo V-22). Jego matka Nutka Khc 205 (Neuryt – Terka) urodziła się w 1985 roku u Jana Leśniaka w Krakowie, była gniadą klaczą bez odmian, o wymiarach 130 – 159 – 16,5 cm, zbonitowaną na 75 punktów. Wywodziła się z rodu Pietrosu i rodziny Zyrki. Natan krył w latach 2006 – 2010 w Bobowej (w. małopolskie), w latach 2011 – 2018 w Górce (w. lubelskie) i w latach 2019 – 2020 w Sajówce (w. lubelskie). Padł 30 września 2021 roku. Dał 129 czystorasowych źrebiąt (58 ogierów i 71 klaczy). 1 jego syn i 28 córek otrzymało licencję. Krył też klacze innych ras.
Ozi (Wikt – Oktawia), gniady, urodzony 2 kwietnia 2007 roku u Elżbiety Wałaszek w Podolanach (w. małopolskie), ogier o wymiarach 137 – 177 – 18 cm, zbonitowany na 81 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 9,74% (inbredowany na Wiosenkę). Według Peckiel [2010] Ozi to ogier odznaczający się dobrą kłodą i lekkością chodów, które rekompensują mniej poprawne kończyny i przymałe kopyta. Jego matka Oktawia (Sajgon – Odrzechowa) urodziła się w 2002 także u Elżbiety Wałaszek, była skarogniadą klaczą, o wymiarach 137 – 188 – 18,5 cm, zbonitowaną na 75 punktów. Wywodziła się z rodu Gurgula i rodziny Wołgi. W 2010 roku Ozi zajął 2 miejsce w ocenie płytowej ogierów i zdobył tytuł vice czempiona, a dosiadany przez Beatę Holewę zajął 1 miejsce w ścieżce huculskiej do próby dzielności i 2 miejsce w całej próbie podczas eliminacji w Regietowie; zajął także 4 miejsce w ocenie płytowej ogierów huculskich i zdobył złoty medal na Krajowej Wystawie Zwierząt Hodowlanych w Poznaniu (POLAGRA). W 2011 roku dosiadany przez Rafała Kurowskiego zajął 3 miejsce w rajd i 1 miejsce w konkursie skoków podczas XVII Dni Huculskich. W 2012 roku zajął 1 miejsce w skokach podczas eliminacji w Regietowie i 3 miejsce w skokach podczas emininacji w Sielcu. W 2013 roku dosiadany przez Rafała Kurowskiego zajął 1 miejsce w skokach podczas eliminacji w Regietowie, zajął 1 miejsce w ocenie płytowej ogierów i zdobył tytuł czempiona podczas eliminacji w Szczyrzucu. W 2014 roku dosiadany przeez Rafała Kurowskiego zajął 3 miejsce w ścieżce huculskiej podczas eliminacji w Regietowie. W 2015 roku zajął 3 miejsce w ocenie płytowej ogierów i zdobył tytuł vice czempiona podczas eliminacji w Warszawie na Białołęce. W 2016 roku zajął 3 miejsce w ocenie płytowej ogierów i zdobył tytuł vice czempiona oraz dosiadany przez Annę Chojniak zajął 3 miejsce w skokach podczas eliminacji w Warszawie na Białołęce; dosiadany przez Annę Chojniak zajął 2 miejsce w ścieżce eliminacyjnej i 1 miejsce w całych eliminacjach w Rzeszotarach; dosiadany przez Annę Chojniak zajął ex aequo 3 – 5 miejsce w skokach podczas eliminacji w Rudawce Rymanowskiej; zajął 2 miejsce w ocenie ogierów starszych i zdobył tytuł vice czempiona ogierów starszych, oraz dosiadany przez Anne Chojniak zajął 2 miejsce w ujeżdżeniu na Międzynarodowym Czempionacie Koni Huculskich HIF w Topolczankach; zajął 4 miejsce w ocenie płytowej i zdobył tytuł vice czempiona, a dosiadany przez Annę Chojniak zajął 3 miejsce w ścieżce czempionatowej i 1 miejsce w całym czempionacie użytkowym oraz 3 miejsce w konkursie skoków podczas XXII Dni Huculskich w Regietowie; dosiadany przez Annę Chojniak zajął 2 miejsce w konkursie skoków do 70 cm na X Gminnych Zawodach w Rogoźniku. W 2017 roku dosiadany przez Annę Chojniak zajął ex aequo 1 – 3 miejsce w ścieżce eliminacyjnej, 2 miejsce w eliminacjach i 3 miejsce w skokach podczas eliminacji w Zalutyniu; zajął 2 miejsce w ocenie płytowej ogierów podczas eliminacji w Warszawie na Białołęce; zajął 3 miejsce w ocenie płytowej ogierów i dosiadany przez Annę Chojniak zajął 2 miejsce w skokach podczas eliminacji w Rzeszotarach; zajął 2 miejsce w ocenie płytowej ogierów i dosiadany przez Annę Chojniak zajął 2 miejsce w skokach podczas eliminacji w Kołaczycach; zajął 2 miejsce w ocenie płytowej ogierów podczas eliminacji w Rudawce Rymanowskiej; dosiadany przez Annę Chojniak zajął 2 miejsce w ścieżce czempionatowej i 2 miejsce w całym czempionacie użytkowym podczas XXIII Dni Huculskich; razem z Anną Chojniak wywalczył Kryształową Kulę w ścieżce huculskiej. W 2018 roku zajął ex aequo 1 – 3 miejsce w ścieżce eliminacyjnej podczas eliminacji w Filicach; zajął 3 miejsce w ocenie płytowej ogierów podczas eliminacji w Rzeszotarach; zajął 3 miejsce w ocenie płytowej ogierów podczas eliminacji w Kołaczycach; zajął 3 miejsce w ocenie płytowej ogierów podczas eliminacji w Rudawce Rymanowskiej; dosiadany przez Annę Chojniak zajął 1 miejsce w ścieżce czempionatowej i 1 miejsce w całym czempionacie użytkowym podczas XXIV Dni Huculskich; z Anną Chojniak zajął 2 miejsce w klasyfikacji do Kryształowej Kuli w ścieżce huculskiej. Krył w latach 2010 – 2015 w Rzeszotarach (w. małopolskie) i w latach 2016 – 2022 w Gosprzydowej (w. małopolskie). Dał 55 czystorasowych źrebiąt (31 ogierów i 24 klacze). 1 jego syn i 6 córek otrzymało licencję. Krył też klacze innych ras.
Zefirek (Wantos – Gwiazdka), gniadosrokaty, urodzony 11 kwietnia 2007 roku u Henryka Kalitki w Gęsi (w. lubelskie), ogier o wymiarach 141 – 186 – 19 cm, zbonitowany na 80 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 7,72% (inbredowany na Hrobego V-22). Jego matka Gwiazdka (Lunak – Gala) urodziła się w 2002 także u u Henryka Kalitki, była ciemnogniadą klaczą, o wymiarach 135 – 180 – 17,5 cm, zbonitowaną na 79 punktów. Wywodziła się z rodu Hrobego i rodziny Redy. W 2010 roku Zefirek zajął 3 miejsce w ocenie płytowej podczas próby dzielności w Zawalowie. W 2011 roku na XXV Krajowej Wystawie Zwierząt Hodowlany w Poznaniu zdobył tytuł vice czempiona i został nagrodzony złotym medalem. Krył w latach 2011 – 2017 w ZZD Odrzechowa, w latach 2019 – 2022 w Borowiczkach-Pieńkach (w. mazowieckie) i w 2023 roku w miejscowości Łukowe (w. podkarpackie). Dał 54 czystorasowe źrebięta (25 ogierów i 29 klaczy). 2 jego synów i 15 córek otrzymało licencję.
Matki 4 wymienionych powyżej ogierów wywodziły się z rodu Pietrosu i 4 – z rodu Hrobego, 2 – z rodu Gurgul, 1 – z rodu Gorala. W linii żeńskiej 4 – pochodziło z rodziny Połoniny, 3 – z rodziny Zyrki, po 1 – z rodziny Redy, Sroczki, Wołgi i Wydry.

18. Piąte pokolenie potomne po drugim sprowadzonym ogierze

Jasień (Wilk – Jagna), gniadosrokaty, urodzony 16 kwietnia 2005 roku u Wacława Turka w Krakowie, ogier o wymiarach 137 – 167 – 18 cm, zbonitowany na 78 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 13,03% (inbredowany na Jaśmina, Dziewannę, Zefira i Wiosenkę). Jego matka Jagna Khc 430 (Jaśmin – Braha) urodziła się w 1992 u Marty Cymerman w Lubii (w. podkarpackie), była ciemnogniadosrokatą klaczą, o wymiarach 131 – 186 – 18 cm, zbonitowaną na 78 punktów. Wywodziła się z rodu Gurgula i rodziny Bajkałki. W 2010 roku Jasień zajął 3 miejsce w ocenie płytowej ogierów podczas eliminacji w Nielepicach. Krył w latach 2010 - 2011 w Krakowie. Później wykastrowany. Padł 5 stycznia 2021 roku. Dał 3 czystorasowe córki. Krył też klacze innych ras. Żadne z jego dzieci nie otrzymało licencji.
Pączek (Natan – Pantera), bułany, urodzony 24 grudnia 2012 roku u Tadeusza Pędzioła w Lublinie, ogier o wymiarach 140 – 168 – 18,8 cm, zbonitowany na 79 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 8,92% (inbredowany na Terkę i Dziewannę). Zaliczył zasadniczą polową próbę wierzchową z oceną bardzo dobrą. Według Gibały [2017] prezentował mało wyrazisty typ, miał ciężką głowę przy dość kościstym spodzie i dobry stęp. Jego matka Pantera (Szafir – Petarda) urodziła się w 2005 także u Wiesława Oleszczuka w Zamościu, była gniadosrokatą klaczą, o wymiarach 137 – 183 – 17,5 cm, zbonitowaną na 76 punktów. Wywodziła się z rodu Gurgula i rodziny Połoniny. W 2018 roku Pączek dosiadany przez Gabrielę Krysiak zajął 2 miejsce w skokach w Zimowym Pucharze Poczernina oraz zajął ex aequo 1 – 25 miejsce w konkursie skoków nr 1 do 65 cm i ex aequo 1 – 19 miejsce w konkursie skoków nr 5 do 65 cm na XXI Jeździeckich Mistrzostwach Polski Amatorów w Skokach przez Przeszkody – Memoriale Tomasza Pacyńskiego w Toruniu. W 2019 roku zajął 1 miejsce w ocenie płytowej ogierów i zdobył tytuł czempiona, a dosiadany przez Martę Szybę-Giżyńską zajął 2 miejsce w ścieżce eliminacyjnej podczas eliminacji w Racocie, zajął 3 miejsce w rajdzie, 1 miejsce w ścieżce czempionatowej i 1 miejsce w całym czempionacie użytkowym podczas XXV Dni Huculskich – III Mistrzostw Polski Koni Rasy Huculskiej w Regietowie dosiadany przez Natalię Majchrzak zajął 1 miejsce w skokach do 50 cm i zajął 1 miejsce w skokach do 60 cm na I eliminacjach do Halowego Pucharu Poczernina i zajął 1 miejsce w skokach do 50 cm na II eliminacjach do Halowego Pucharu Poczernina. W 2021 roku zajął 3 miejsce w ocenie płytowej wałachów, dosiadany przez Martę Szybę-Giżyńską zajął 3 miejsce w ścieżce eliminacyjnej podczas eliminacji w Regietowie, zajął 1 miejsce w rajdzie, 3 miejsce w ścieżce huculskiej i 2 miejsce w całym czempionacie użytkowym podczas XXVII Dni Huculskich – IV Mistrzostw Polski Koni Rasy Huculskiej w Regietowie oraz 1 miejsce w rankingu Kryształowej Kuli w ścieżce huculskiej. W 2022 roku dosiadany przez Martę Szybę-Giżyńską zajął 2 miejsce w ścieżce eliminacyjnej i 2 miejsce w całych eliminacjach w Regietowie, 2 miejsce w ścieżce eliminacyjnej i 1 miejsce w całych eliminacjach w Chorzowie, 1 niejsce w ocenie płytowej wałachów podczas eliminacji w Bieździedzy, 1 miejsce w rajdzie, 2 miejsce w ścierzce czempionatowej i 2 miejsce w całym czempionacie użytkowym podczas XXVIII Dni Hulskich – V Mistrzostw Polski Koni Rasy Huculskiej w Regietowie oraz 2 miejsce w rankingu Kryształowej Kuli w ścieżce huculskiej. Krył w latach 2017 – 2020 w Sadkowie (w. mazowieckie). Później wykastrowany. Dał 7 czystorasowych źrebiąt (4 ogiery i 3 klacze). Żadne z jego dzieci nie otrzymało licencji.
Puchar (Ozi – Pompeja-Bies), jasnogniady, urodzony 28 maja 2012 roku u Czersława Grucy w Gosprzydowej (w. małopolskie), ogier o wymiarach 140 – 173 – 18 cm, zbonitowany na 80 punktów. Zaliczył zasadniczą polową próbę wierzchową z oceną bardzo dobrą. Jego współczynnik inbredu wynosił 6,72% (inbredowany na Konsolę, Gamę, Marmura, Hrobego V-22 i Zefira). Jego matka Pompeja-Bies (Powiew – Perełka) urodziła się w 2009 roku u Karzimierza Myszki w Biesiadkach (w. małopolskie), była karosrokatą klaczą, o wymiarach 134 – 173 – 17 cm, zbonitowaną na 76 punktów. Wywodziła się z rodu Hrobego i rodziny Połoniny. W 2017 roku Puchar zajął 2 miejsce w ogrupie ogierów rocznych i zdobył tytuł vice czempiona ogierów rocznych na XVII Ogólnopolskim Młodzieżowym Czempionacie Koni Rasy Huculskiej w Klikowej. W 2018 roku zajął 3 miejsce w grupie ogierów dwuletnich na XVIII Ogólnopolskim Młodzieżowym Czempionacie Koni Rasy Huculskiej w Klikowej. Krył w latach 2020 – 2021 w Gosprzydowej (w. małopolskie) i w latach 2022 – 2023 w miejscowości Rupniów (w. małopolskie). Dał 4 czystorasowe źrebięta (2 ogiery i 2 klacze).
Wafelek-O (Zefirek – Wstęga), gniadosrokaty, urodzony 26 października 2011 roku w ZZD Odrzechowa, ogier o wymiarach 140 – 174 – 19 cm, zbonitowany na 80 punktów. Według Peckiel [2015] ogier zwarty mimo słusznego wzrostu, mocnej budowy, o męskiej typowej głowie i swobodnych chodach. Zaliczył zasadniczą polową próbę wierzchową z oceną bardzo dobrą. Jego współczynnik inbredu wynosił 10,94% (inbredowany na Hawrania i Elfa). Jego matka Wstęga Khc 812 (Hawrań – Wetlina) urodziła się w 1992 roku też w ZZD Odrzechowa, była ciemnomyszatą klaczą bez odmian, o wymiarach 138 – 160 – 16 cm, zbonitowaną na 74 punkty. Wywodziła się z rodu Hrobego i rodziny Wydry. Wafelek-O krył w latach 2017 – 2019 w Bujakowie (w. śląskie) i w latach 2020 – 2023 w Pogrzebieniu (w. śląskie). Dał 103 czystorasowe źrebięta (54 ogiery i 49 klaczy). 1 jego syn i 12 córek otrzymało licencję. Krył też klacze innych ras.
Lemurek-O (Zefirek – Lilia-O), gniadosrokaty, urodzony 14 października 2017 roku w ZZD Odrzechowa, ogier o wymiarach 140 – 174 – 20 cm, zbonitowany na 79 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 8,49% (inbredowany na Hawrania i Elfa). Według Gibały [2021] to kalibrowy ogier o mocnej sykwetce, z dorze osadzoną szyją, samczą i huculską głową, kościstym spodem, choć z nieco prostą przednią nogą i miękkim grzbietem. W czasie uznawania zaprezentował obszerny stęp. Jego matka Lilia-O (Ważniak – Lutnia) urodziła się w 2010 roku też w ZZD Odrzechowa, była gniadą klaczą, o wymiarach 139 – 176 – 18,5 cm, zbonitowaną na 79 punktów. Wywodziła się z rodu Hrobego i rodziny Laliszki. Lemurek-O jeszcze nie dał potomstwa.
Matki 3 wymienionych powyżej ogierów wywodziły się z rodu Hrobego, a 3 – z rodu Gurgula. W linii żeńskiej 2 pochodziły z rodziny Połoniny, a po 1 – z rodziny Bajkałki, Laliszki i Wydry.

[kejti]

19. Szóste pokolenie potomne po drugim sprowadzonym ogierze

Jak na razie szóste pokolenie potomne reprezentowane jest tylko przez ogiera Wangart (Wafelek-O – Wołga), gniadosrokatego, urodzonego 30 marca 2016 roku u Andrzeja Marka w Bujakowie (w. śląskie),. Jego wymiary wynosiły 136 – 179 – 18,5 cm, został zbonitowany na 79 punktów. Jego współczynnik inbredu wynosił 7,84% (inbredowany na Dioryta). W 2019 roku dosiadany przez Klaudiusza Malca zajął 3 miejsce w próbie dzielności w Chorzowie. Zaliczył zasadniczą polową próbę wierzchową z oceną wybitna. Jego matka Wołga (Jehudi – Wiosenka) urodziła się w 2009 roku też u Andrzeja Marka, była ciemnomyszatosrokatą klaczą, o wymiarach 138 – 171 – 18 cm, zbonitowaną na 79 punktów. Wywodziła się z rodu Pietrosu i rodziny Wydry. Wangart krył w 2020 roku w Kodeniu (w. lubelskie) i w latach 2021 – 2022 w Dobromyślu (w. lubelskie). Dał 15 czystorasowych źrebiąt (7 ogierów i 8 klaczy). Krył też klacze innych ras. Jak na razie żadne z jego dzieci nie otrzymało licencji.

Bibliografia

100 gwiazd polskiej hodowli i sportu na 100 lecie niepodległoścu (2019) - <https://equista.pl/editorial/2919/100-gwiazd-polskiej-hodowli-i-sportu-na-100-lecie-niepodleglosci>
Barzyk J., Brzeski E., Jackowski M., Jazowska J., Kario W. (1991) – Konie huculskie – cz. III. Zesz. Nauk. AR Kraków, 29: 23–18.
Baza Rodowodowa Koni (2017). <http://www.bazakoni.pl>
Będziejewska J. (2000) – informacje ustne.
Brzeski E., Górska K., Rudowski M. (1988) – Konie huculskie. PWN, Warszawa. AR Kraków, 2: 73 – 78.
Cześnik B. (2005) – informacje ustne.
Djerżawna Kniga Pleminnuh konjej Guculśkoi Porodi, Tom II, 2013.
Deszczyńska A. (2010) – O tym, co Jaśmina wymyślił. Koń polski, 9: 22–27.
Gibała M. (2017) – Huculskie nadzieje... Hodowca i jeździec, nr 1 (52): 46–49.
Gibała M. (2021) – Kwalifikacja „w kolorze”. Hodowca i jeździec, nr 1 (68): 26–27.
Gibała M. (2022) – Czas w hodowli należy do nich... Hodowca i jeździec, nr 1 (72): 26-27.
Goraus A. (2017) – informacje ustne.
Goraus A. (2018) – Czy będą godnymi następcami...? Hodowca i Jeździec, nr 1 (56): 26-27.
Grabowski J. (1982) – Hipologia dla wszystkich. KAW, Warszawa.
Hackl E. (1938) – Der Berg-Tarpan der Waldkarpathen genannt Huzul. Verlag Friedrich Beck Buchhandlung. Wien-Leipzing.
Holländer M. (1938) – Koń huculski. Warszawa.
Holländer (1961) – Oświadczenie, Koźle 7.07.1961.
Hroboni Z. (1959) – Wrażenia ze stadnin koni huculskich w Czechosłowacji. Przegląd hodowlany, 4: 31–33.
Hucul Méneskönyv, I–II–III. kötet [2011], Póni- és Kislótenyésztők Országos Egyesülete, Debrecen.
Jackowski M. (2005) – Konie stadniny w Łuczynie. Przegląd hodowlany, 7: 24–25.
Jackowski M. (2006a) – Jaki jesteś, jaki byłeś koniu huculski? Cz. III. Charakterystyka rodów i rodzin – rody męskie. Przegląd hodowlany, 1: 23–26.
Jansen J. (2009a) – Genanalyse. <http://www.alpinponyaustria.at>
Krzemień M., Kario W. (1991) – Hucuły – konie połonin. Parol Company, Kraków.
Krzyżanowska D. (2021) – prywatna korespondencja.
Księgi stadne koni fiordzkich, koni huculskich i koników: I tom. PWRiL. Warszawa 1962.
Lechkun M. (2010) – Die Zucht des Huzulenpferdes in das Staatsgestuet Lucina. <http://www.hucul-hif.eu/polen
Mihók S., Hardon G., Somogyvári E., Posta J. (2015) – A hucul lófajta törzseinek mónjei 1895-2014. Póni - és Kislótenyésztők Országos Egyesülete, Debrecen./jahresbericht.html>
Peckiel P. (2010) – Ogiery wchodzą do gry. Hodowca i jeździec, nr 1 (24): 30–31.
Opar D. (2022) – ogłoszenie na Facebooku.
Peckiel P. (2014) – Mało, mało, coraz mniej... Hodowca i jeździec, nr 1 (40): 30–31.
Peckiel P. (2015) – Huculskie roszady. Hodowca i jeździec, nr 1 (44): 42–44.
Peckiel P. (2019) – Pięć nowych ogierów huculskich. Hodowca i jeździec, 1 (60): 55–56.
Pruski W. (1960) – Hodowla koni, t. I. PWRiL, Warszawa.
Radvan J. (2001) – Linie huculských koní. <http://www.hucul.net/knihy/linie.htm>
Rejestr klaczy za rok 1949/51, tom IV. Państwowe Wydawnictwo Rolne i Leśne, Warszawa, 1954.
Rejestr ogierów i klaczy zarodowych Państwowych Zakładów Chowu Koni w Polsce, tom I. Ministerstwo Rolnictwa i Reform Rolnych 1946.
Rejestr ogierów i klaczy zarodowych Państwowych Zakładów Chowu Koni w Polsce, tom II. Ministerstwo Rolnictwa i Reform Rolnych 1947.
Rejestr ogierów i klaczy zarodowych za rok 1948/49, tom III. Państwowe Wydawnictwo Rolne i Leśne, Warszawa, 1950.
Rejestr ogierów za rok 1949/51, tom IV. Państwowe Wydawnictwo Rolne i Leśne, Warszawa, 1954.
Rejestr ogierów za rok 1951/52, tom V. Państwowe Wydawnictwo Rolne i Leśne, Warszawa, 1955.
Rejestr ogierów za rok 1953/58, tom VI. Państwowe Wydawnictwo Rolne i Leśne, Warszawa, 1958.
Śliż M. (2008) – Z Marburga do Polski, czyli jak ocalono babolniańskie klacze. Koń polski, 5: 68–70.
Tomczyk-Wrona I. (2004) – Linie genealogiczne polskich koni huculskich. Drukarnia Cztery Litery, Krośniewice. 

[Irkowiec]

Fajnie, że udostępniacie takie informacje, naprawdę.

[Reklama]